ILPB1-2/4511-1-137/16-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 5 października 2016 r.) oraz pismem z dnia 24 października 2016 r. (data wpływu 28 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 18 października 2016 r. nr ILPB1-2/4511-1-137/16-2/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra właściwego do spraw finansów publicznych wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 18 października 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 24 października 2016 r.), zaś w dniu 28 października 2016 r. (data nadania 27 października 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 16 czerwca 2016 r. przed Sądem Rejonowym, Wydział Pracy, Muzeum oraz Wnioskodawczyni zawarli ugodę, na mocy której muzeum zobowiązało się do dnia 31 lipca 2016 r. do zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni kwoty 4 200,00 zł (cztery tysiące dwieście złotych) tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę.

Dnia 27 lipca 2016 r. Muzeum wypłaciło Wnioskodawczyni kwotę 3 464,00 zł. Wobec powyższego w dniu 1 sierpnia 2016 r. Zainteresowana skierowała do muzeum pisemne wezwanie do zapłaty brakującej kwoty, na które otrzymała w dniu 16 sierpnia 2016 r. pisemne wyjaśnienie Muzeum, iż brakująca kwota stanowi należny podatek dochodowy i została ona przesłana do urzędu skarbowego na poczet przedmiotowego podatku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wypowiedzenie umowy o pracę nastąpiło na podstawie art. 32 § 1 pkt 3, w związku z art. 30 § 1 pkt 2 Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm., dalej jako k.p.).

Umowa została rozwiązana z zachowaniem okresu wypowiedzenia, który stosownie do treści art. 36 § 1 pkt 3 k.p. wynosi 3 miesiące.

W piśmie stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia (doprecyzowania) opisanego stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała, iż wystąpiła w dniu 18 lutego 2016 r. do Sądu Rejonowego Wydział Pracy z pozwem przeciwko pracodawcy w związku z wypowiedzeniem Zainteresowanej umowy o pracę.

Zainteresowana zarzuciła pracodawcy, iż wypowiedzenie umowy o pracę nie zawierało kryteriów doboru jej do zwolnienia.

Zgodnie z poglądami orzecznictwa obowiązek ten wynika z treści art. 30 § 4 k.p. nakładającego na pracodawcę obowiązek wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę.

Zainteresowana wskazuje również, iż zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 25.01.2013 (sygn. akt I PK 172/12), w przypadku dokonywania redukcji etatów tj. gdy następuje konieczność doboru pracowników do zwolnienia, kryteria doboru są najistotniejszą częścią przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę. Zdaniem SN w takim przypadku przyczyną wypowiedzenia są nie tylko zmiany organizacyjne czy redukcja etatów, ale również określona tymi kryteriami sytuacja danego pracownika.

Rozstrzygnięcie to nawiązuje do stanowiska SN wyrażonego w wyroku z dnia 16 grudnia 2008 r. (sygn. Akt I PK 86/08), w którym wskazano, że pracodawca, który przy dokonywaniu redukcji zatrudnienia z przyczyn organizacyjnych stosuje określone zasady (kryteria) doboru pracowników do zwolnienia z pracy, powinien w odniesieniu do wskazanej przyczyny wypowiedzenie nawiązać do zastosowanego kryterium doboru pracownika do zwolnienia z pracy, a także wskazać, że ten wybór jest wywołany i usprawiedliwiony znanymi pracownikowi jego niższymi kwalifikacjami zawodowymi w porównaniu do wszystkich pracowników, których dotyczyły przyczyny zmuszające do ograniczenia wielkości zatrudnienia.

Na rozprawie w dniu 16 czerwca 2016 r. Sąd Pracy rozpoznał sprawę z powództwa Wnioskodawczyni przeciwko Muzeum o odszkodowanie. Strony zawarły Ugodę Sądową na podstawie, której, cyt.: strona pozwana Muzeum zobowiązuje się zapłacić na rzecz powódki kwotę 4200 zł tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę w terminie do 31 lipca 2016 r.

Odszkodowanie ustalono w oparciu o art. 471 w zw. z art. 45 § 1 k.p.

Kodeks pracy określa wysokość odszkodowania należnego pracownikowi w zw. z niezgodnym z prawem wypowiedzeniem umowy o pracę w sposób ryczałtowy i nie uzależnia wysokości odszkodowania od wysokości poniesionej szkody (art. 47¹ k.p.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odszkodowanie za rozwiązanie umowy o pracę, przyznane przez Sąd Rejonowy Wydział Pracy, na drodze ugody sądowej, jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota odszkodowania wynikająca z ugody sądowej, jest kwotą netto i nie podlega opodatkowaniu. Ugoda sądowa zawarta przed Sądem Rejonowym, Wydział Pracy na mocy której Muzeum zobowiązało się wypłacić na rzecz Zainteresowanej kwotę 4 200,00 zł tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę, warunkuje zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych, co potwierdza art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Jak stanowi art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Z powyższego zwolnienia przedmiotowego korzystają jedynie te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy wymienionych w lit. a-g wskazanego przepisu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 16 czerwca 2016 r. przed Sądem Rejonowym Wydział Pracy, doszło do zawarcia ugody pomiędzy Muzeum a Wnioskodawczynią, na mocy której muzeum zobowiązało wypłacić do dnia 31 lipca 2016 r. na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 4 200 zł (cztery tysiące dwieście złotych) tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę. Dnia 27 lipca 2016 r. Muzeum wypłaciło Zainteresowanej kwotę 3 464,00 zł.

Wypowiedzenie umowy o pracę nastąpiło na podstawie art. 32 § 1 pkt 3, w związku z art. 30 § 1 pkt 2 Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.). Umowa została rozwiązana z zachowaniem okresu wypowiedzenia, który stosownie do treści art. 36 § 1 pkt 3 k.p. Wynosi 3 miesiące. W pozwie do Sądu Wnioskodawczyni zarzuciła, że wypowiedzenie umowy o pracę nie zawierało kryteriów doboru jej do zwolnienia. Zdaniem Zainteresowanej obowiązek ten wynika z treści art. 30 § 4 Kodeksu pracy nakładającego na pracodawcę obowiązek wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę.

Zainteresowana wskazała także, że odszkodowanie ustalono w oparciu o art. 47¹ w zw. z art. 45 § 1 Kodeksu pracy.

Zgodnie z art. 30 § 1 pkt 2 ww. ustawy umowa o pracę rozwiązuje się przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem).

W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy (art. 30 § 4 Kodeks pracy).

W myśl natomiast art. 32 § 1 i § 2 k.p. każda ze stron może rozwiązać umowę o pracę za wypowiedzeniem natomiast rozwiązanie umowy o pracę następuje z upływem okresu wypowiedzenia.

Przepis art. 36 § 1 pkt 3 k.p. wskazuje, że okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i umowy o pracę zawartej na czas określony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.

Natomiast zgodnie art. 45 § 1 ww. ustawy w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 47¹ ww. ustawy).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz przytoczone powyżej przepisy prawa pracy stwierdzić należy, że zawarta między Wnioskodawczynią a jej pracodawcą ugoda sądowa miała na celu polubowne zakończenie sporu wynikającego, w ocenie Wnioskodawczyni, z naruszającego przepisy wypowiedzenia Zainteresowanej umowy o pracę bez wskazania kryteriów doboru jej do zwolnienia, a więc bez wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy.

Przedstawiając opis stanu faktycznego Wnioskodawczyni wyraźnie wskazała, że odszkodowanie ustalono w oparciu o art. 47¹ w zw. z art. 45 § 1 Kodeksu pracy.

Zatem w rozpatrywanej sprawie zostały spełnione przesłanki do zwolnienia z opodatkowania otrzymanego przez Zainteresowaną odszkodowania, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując - otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie uzyskane na podstawie zawartej przed Sądem Rejonowym ugody sądowej w kwocie wynikającej z przepisów Kodeksu pracy, jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.