ILPB1-2/4511-1-124/16-3/TR - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 12 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 26 września 2016 r. nr ILPB1-2/4511-1-124/16-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 26 września 2016 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 29 września 2016 r., zaś w dniu 7 października 2016 r. (data nadania 6 października 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył na podstawie umowy przeniesienia własności lokalu z 27 maja 2008 r. w czasie trwania małżeństwa z pierwszą żoną na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny.

Pierwsza żona zmarła w grudniu 2008 r.

W związku że śmiercią pierwszej żony wspólność majątkowa małżeńska przestała istnieć i małżonkowie stali się współwłaścicielami po 1/2 części - na podstawie art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, gdyż nie zawierali żadnej umowy majątkowej małżeńskiej.

Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego spadek po pierwszej żonie nabyli: mąż, czyli Wnioskodawca, oraz dwoje dzieci - po I/3 części.

Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z 7 lutego 2012 r. dokonano działu spadku po pierwszej żonie Wnioskodawcy, w wyniku którego Zainteresowany stał się jedynym i wyłącznym właścicielem opisanego powyżej lokalu mieszkalnego - bez spłat i dopłat na rzecz pozostałych spadkobierców.

Wartość przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym nabytego przez Wnioskodawcę w wyniku działu spadku nie mieści się w wartości udziału w masie spadkowej, przysługującego Wnioskodawcy przed tymże działem spadku - jest większa. W wyniku działu spadku Zainteresowany nabył udział w przedmiotowym lokalu mieszkalnym ponad wartość udziału w spadku, który przed zawarciem tejże umowy Zainteresowanemu przysługiwał - bez spłat.

Wnioskodawca ożenił się po raz kolejny z osobą, która ma swój majątek osobisty, zgromadzony jeszcze przez zawarciem z nim małżeństwa.

Zainteresowany chce sprzedać swojej kolejnej żonie za fundusze pochodzące z jej majątku osobistego zgromadzone jeszcze przed zawarciem ze nim małżeństwa, udział wynoszący 1/2 części w stanowiącym odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnym.

Przedmiotem sprzedaży ma być udział wynoszący 1/2 części, który Zainteresowany nabył na podstawie umowy przeniesienia własności lokalu z 27 maja 2008 r., co chce wyraźnie zapisać w umowie sprzedaży.

Natomiast pozostały udział wynoszący 1/2 części, który Wnioskodawca odziedziczył po pierwszej żonie i nabył na podstawie działu spadku po niej, Zainteresowany nadal zachowa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany może w umowie sprzedaży udziału wynoszącego I/2 części w stanowiącym odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnym zaznaczyć, że sprzedaje udział, który nabył na podstawie umowy przeniesienia własności lokalu z 27 maja 2008 r., a przedmiotem tej umowy nie jest udział wynoszący 1/2 części, który Wnioskodawca odziedziczył po pierwszej żonie i nabył na podstawie działu spadku po niej - w związku z tym Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu tej sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności udziały małżonków są równe.

Zainteresowany uważa, że może rozporządzić (sprzedać) tylko i wyłącznie swoim udziałem, który nabył na podstawie umowy przeniesienia własności lokalu z 27 maja 2008 r., a zachować swój udział wynoszący 1/2 części, który odziedziczył po pierwszej żonie i nabył na podstawie działu spadku po niej.

Wnioskodawca uważa, że w sytuacji, jeżeli sprzedaje udział w przedmiotowym lokalu mieszkalnym, który nabył na podstawie umowy przeniesienia własności lokalu z 27 maja 2008 r., a przedmiotem tej umowy nie będzie udział wynoszący 1/2 części nabyty w wyniku działu spadku - wówczas na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od tejże czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Interpretacja pojęcia "nabycie" została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy z dnia 23 kwietnia 2016 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Stąd też w zakresie tego pojęcia mieści się nie tylko nabycie własności rzeczy, ale również ograniczonych praw rzeczowych.

Jak podano w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca nabył na podstawie umowy przeniesienia własności lokalu z 27 maja 2008 r. w czasie trwania małżeństwa z pierwszą żoną na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny. Pierwsza żona zmarła w grudniu 2008 r. W związku że śmiercią pierwszej żony wspólność majątkowa małżeńska przestała istnieć i małżonkowie stali się współwłaścicielami po 1/2 części - na podstawie art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, gdyż nie zawierali żadnej umowy majątkowej małżeńskiej. Na podstawie prawomocnego postanowienia sądu rejonowego spadek po pierwszej żonie nabyli: mąż, czyli Wnioskodawca, oraz dwoje dzieci - po I/3 części. Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z 7 lutego 2012 r. dokonano działu spadku po zmarłej żonie, w wyniku którego Zainteresowany stał się jedynym i wyłącznym właścicielem opisanego powyżej lokalu mieszkalnego - bez spłat i dopłat na rzecz pozostałych spadkobierców. Zainteresowany chce sprzedać swojej kolejnej żonie za fundusze pochodzące z jej majątku osobistego zgromadzone jeszcze przez zawarciem z nim małżeństwa, udział wynoszący 1/2 części w stanowiącym odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnym. Przedmiotem sprzedaży ma być udział wynoszący 1/2 części, który Zainteresowany nabył na podstawie umowy przeniesienia własności lokalu z 27 maja 2008 r., co chce wyraźnie zapisać w umowie sprzedaży. Natomiast pozostały udział wynoszący 1/2 części, który Wnioskodawca odziedziczył po pierwszej żonie i nabył na podstawie działu spadku po niej, Zainteresowany nadal zachowa.

W tym miejscu należy wskazać - co jest kluczowe dla wnioskowanego rozstrzygnięcia - że zgodnie z ustawą - Kodeks cywilny, nie ma możliwości precyzyjnego określenia, które udziały (nabyte na zasadach współwłasności małżeńskiej, czy tytułem dziedziczenia bądź działu spadku) mają być przedmiotem konkretnej czynności cywilnoprawnej. Potwierdza to orzecznictwo, zgodnie z którym: "Nie można podzielić stanowiska skarżącej, że kolejno nabyte udziały zachowały samodzielność w ramach własności. Skupienie udziałów przez jedną osobę nie prowadzi do powstania współwłasności, która zgodnie z art. 195 k.c., zachodzi wówczas, gdy własności jednej i tej samej rzeczy przysługuje równocześnie i wspólnie kilku podmiotom, przy czym żadnemu z nich nie służy odrębne i wyłączne prawo podmiotowe do wydzielonej części nieruchomości" - postanowienie Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt II CSK 471/12.

Tym samym poruszoną we wniosku kwestię należy rozpatrywać pod kątem przeniesienia udziałów w nieruchomości, które Wnioskodawca nabył w różnych datach.

Przechodząc zatem do meritum sprawy należy ustalić datę nabycia przez Wnioskodawcę prawa własności do zbytych udziałów w nieruchomości.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym; nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności np. w wyniku śmierci jednego ze współmałżonków dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym, według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Powyższe wyjaśnienie oznacza, że z chwilą śmierci jednego z małżonków posiadane przez niego udziały w majątku wspólnym wchodzą w skład masy spadkowej po tym małżonku i podlegają dziedziczeniu. Wówczas spadkobiercy zmarłego małżonka - np. współmałżonek pozostający przy życiu - nie nabywają w spadku całego prawa do nieruchomości, a jedynie udział w nim wchodzący w skład masy spadkowej po zmarłym (i to w odpowiednich wysokościach jeżeli spadkobierców jest więcej niż jeden).

Stosownie do art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tym samym, dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Zatem, w niniejszej sprawie dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę i pozostałych spadkobierców jest data śmierci małżonki Wnioskodawcy. Tym samym, nabycie przez Wnioskodawcę udziału w prawie własności do przedmiotowej nieruchomości po zmarłej żonie nastąpiło w wyniku spadku w roku 2008, co zostało potwierdzone postanowieniem sądowym o stwierdzeniu nabycia spadku.

Równie istotny w rozpatrywanej sprawie jest fakt, że po uprzednim przyjęciu spadku po zmarłej żonie Wnioskodawcy dokonano sądowego działu spadku. Jak podał Zainteresowany, wartość przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym nabytego przez Wnioskodawcę w wyniku działu spadku nie mieści się w wartości udziału w masie spadkowej, przysługującego Wnioskodawcy przed tymże działem spadku - jest większa. W wyniku działu spadku Zainteresowany nabył udział w przedmiotowym lokalu mieszkalnym ponad wartość udziału w spadku, który przed zawarciem tejże umowy Zainteresowanemu przysługiwał - bez spłat.

Z kolei w myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Dział spadku polega zatem na dokonaniu podziału rzeczy wspólnej należącej do wszystkich współwłaścicieli, ponieważ współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Tak więc na skutek działu spadku następuje "konkretyzacja" składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. W rezultacie dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Jeżeli wartość nieruchomości nabytych w wyniku działu jest zgodna z wartością udziału posiadanego przed działem spadku, nie następuje nabycie podlegające opodatkowaniu, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości w drodze działu spadku (nawet jeżeli działu spadku dokonano bez spłat lub dopłat) w części przekraczającej udział spadkowy stanowi nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem. Bezsprzeczne jest, że przed datą działu spadku udziały, jakie otrzymuje spadkobierca powyżej swojego udziału (jeżeli nabywa majątek w dziale spadku o wartości większej od swojego udziału w spadku) były własnością pozostałych spadkobierców. Spadkobierca nie miał do nich żadnych praw aż do momentu działu spadku. Z chwilą działu spadku jedni spadkobiercy utracili własność udziałów nabytych przez siebie w spadku, a własność tę dopiero z tą chwilą nabywają inni spadkobiercy. Nie ma zatem prawnych podstaw do twierdzenia, że całą rzecz lub prawo nabywa spadkobierca w chwili śmierci spadkodawcy, skoro w tej dacie jest jedynie jednym ze współwłaścicieli rzeczy lub prawa. Taki spadkobierca nie jest w dacie śmierci spadkodawcy właścicielem całej rzeczy lub prawa, lecz jedynie właścicielem udziału w niej. Pozostałe udziały może nabyć, ale dopiero w wyniku dokonania innych czynności prawnych - od pozostałych spadkobierców. Tak więc, co do zasady, dział spadku jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w jego wyniku podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym dziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11 czy też wyrok Wojewódzkiego Administracyjnego w Białymstoku z 22 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 433/10, w którym sąd stwierdził, że " (...) momentem nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części obejmującej udział spadkowy będzie moment nabycia spadku, w pozostałym zaś zakresie - moment działu spadku".

Jak wynika z powyższego, spadek i dział spadku są dwiema różnymi podstawami nabycia w rozumieniu prawa cywilnego. Jak z kolei wskazano w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, w rozpatrywanej sprawie w roku 2012 Wnioskodawca nabył od pozostałych współspadkobierców udział w przedmiotowej nieruchomości na podstawie działu spadku.

Z opisanego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika zatem, że udziały w przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nabył w trzech datach:

* w roku 2008 (27 maja) - na podstawie nabycia na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej,

* w roku 2008 (w grudniu) - w spadku po zmarłej pierwszej żonie,

* w roku 2012 (7 lutego) - na podstawie działu spadku od pozostałych współspadkobierców (dzieci).

Wartość przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym nabytego przez Wnioskodawcę w wyniku działu spadku nie mieści się bowiem w wartości udziału w masie spadkowej, przysługującego Wnioskodawcy przed tymże działem spadku - jest większa. W wyniku działu spadku Zainteresowany nabył udział w przedmiotowym lokalu mieszkalnym ponad wartość udziału w spadku, który przed zawarciem tejże umowy Zainteresowanemu przysługiwał - bez spłat.

Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z ustawą - Kodeks cywilny, nie ma możliwości precyzyjnego określenia, które udziały (nabyte na zasadach współwłasności małżeńskiej, czy tytułem dziedziczenia bądź działu spadku) mają być przedmiotem konkretnej czynności cywilnoprawnej. W rezultacie, niezależnie od tego czy przedmiotem dokonanej przez Wnioskodawcę sprzedaży na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego byłaby cała nieruchomość, udział w niej czy jej część, każdorazowo należałoby rozpoznać trzy daty nabycia - odpowiednio: nieruchomości, udziału w nieruchomości czy części nieruchomości.

Zatem, planowana sprzedaż udziału w lokalu mieszkalnym w części odpowiadającej nabyciom w roku 2008: na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej oraz w spadku nie stanowi źródła przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ upłynęło pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym w części odpowiadającej nabyciu od dzieci w roku 2012 (na podstawie działu spadku), należy wskazać, co następuje.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Reasumując: planowana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku 2012, sprzedaż przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym w części odpowiadającej nabyciu od dzieci w roku 2012 na podstawie działu spadku będzie stanowiła dla Zainteresowanego źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie upłynie pięcioletni okres wskazany w tymże przepisie.

Dochód z tegoż źródła będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e cyt. ustawy podatkowej.

W konsekwencji, z rzeczonego tytułu na Zainteresowanym będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie, informuje się również, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Wnioskodawcę i stanowiskiem Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.