ILPB1-2/4511-1-109/16-3/ES - PIT w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z 2 sierpnia 2016 r. (data wpływu 4 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2016 r. (data wpływu 23 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości-jest nieprawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 14 września 2016 r. nr ILPB1-2/4511-1-109/16-2/ES, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 14 września 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 16 września 2016 r.), natomiast w dniu 23 września 2016 r. (data nadania 21 września 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 8 lipca 2016 r. w Biurze Notarialnym Wnioskodawczyni wraz z mężem podpisali akt notarialny sprzedaży domu i działek o numerach: 80/1 i 112/1, które stanowiły ich własność. Dom budowany był w latach 1970-1972. Wskutek poważnej choroby, 27 października 1978 r. małżonkowie przekazali gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 8,725 ha, położone we wsi A., B. i C., na rzecz Skarbu Państwa w zamian za rentę inwalidzką.

Jak wynika z decyzji Naczelnika Miasta i Gminy z 27 grudnia 1978 r. stwierdzono, że wyłączeniu z przekazanego gospodarstwa zostały budynek mieszkalno-inwentarski i stodoła. Budynki z przekazanego gospodarstwa znajdują się na działkach o numerach: 80/1 i 112/1 i stanowią obszar gruntu niezbędnego do korzystania z tych budynków.

W treści uzasadnienia ww. decyzji uszczegółowiono, że ww. gospodarstwo zostało przejęte na rzecz Skarbu Państwa nieodpłatnie w zamian za rentę, na podstawie art. 52 pkt 2 oraz art. 45 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 149). Zgodnie z pkt 2 ww. decyzji, z przekazania podlegały wyłączeniu budynek mieszkalno-inwentarski i stodoła. Natomiast w myśl pkt 3 tej decyzji budynek mieszkalno-inwentarski i stodoła znajdują się na działkach o numerach: 80/1 i 112/1 stanowiących obszar gruntu niezbędnego do korzystania z tych budynków.

Ponadto Zainteresowana podała, że na podstawie art. 118 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267), po rozpatrzeniu wniosku złożonego przez małżonków odnośnie zwrotu zabudowanych działek o numerach: 80/1 i 112/1 stanowiących obszar gruntu niezbędnego do korzystania z budynków orzeczono przenieść ten grunt nieodpłatnie na wnioskodawców. Powyższe wyrażono w decyzji Starosty z 12 listopada 2013 r. o nieodpłatnym przeniesieniu na rzecz Wnioskodawczyni i małżonka przedmiotowej nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działki o numerach: 80/1 o pow. 0,10 ha i 112/1 opow. 0,10 ha położonej we wsi A., dla której Sąd Rejonowy prowadzi Księgę wieczystą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisaną sytuacją, data decyzji Starosty z dnia 12 listopada 2013 r. zobowiązuje Wnioskodawczynię do zapłacenia podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z zabudowaniami (budynkiem mieszkalno-inwentarskim i stodołą)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zapłacenie podatku byłoby krzywdzące, gdyż Księga wieczysta była założona 31 lipca 1978 r., a na podstawie wniosku złożonego do Starosty Kolskiego, Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg wieczystych, na podstawie art. 626¹⁰ § 1 Kodeksu postępowania cywilnego zawiadomił, że dokonano wpisu w brzmieniu Nr i rodzaj żądania Dz. o odłączeniu części lub całości nieruchomości gruntowej i przyłączenie do istniejącej Księgi wieczystej Nr Księgi wieczystej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczym w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i forma jej nabycia.

Z analizy wniosku wynika, że w 1978 r. Wnioskodawczym wraz z mężem zdali gospodarstwo rolne na rzecz Skarbu Państwa w zamian za rentę inwalidzką, przy czym pozostawione zostały do ich użytkowania budynek mieszkalno-inwentarski i stodoła znajdujące się na działkach o numerach: 80/1 i 112/1. Przekazanie gospodarstwa rolnego odbyło się w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 149).

Natomiast na podstawie decyzji starosty z dnia 12 listopada 2013 r. orzeczono przenieść nieodpłatnie na małżonków własność nieruchomości gruntowej obejmującej działki o numerach: 80/1 i 112/1. W dniu 8 lipca 2016 r. Wnioskodawczym wraz z małżonkiem sprzedali zabudowaną nieruchomość obejmującą ww. działki.

W myśl z art. 118 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2013 r. poz. 1403, z późn. zm.) osobie, której przysługuje prawo użytkowania działki gruntu z tytułu przekazania gospodarstwa rolnego Państwu, w myśl dotychczasowych przepisów, na jej wniosek przyznaje się nieodpłatnie własność tej działki.

Natomiast decyzje w sprawach określonych w ust. 1-2a wydaje starosta (art. 118 ust. 4 ww. ustawy).

Mając na uwadze zaprezentowany w niniejszej sprawy stan faktyczny, stwierdzić należy, że zgodnie z cytowanymi przepisami ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, Wnioskodawczyni przysługiwało jedynie uprawnienie do wystąpienia do starosty z wnioskiem o przeniesienie własności użytkowanych działek, na których znajdowały się budynek mieszkalno-inwentarski i stodoła. Nie ulega wątpliwości, że wskazany przepis art. 118 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników nie przewiduje możliwości nabycia własności z mocy samego prawa, nabycie to wiąże się z koniecznością złożenia odpowiedniego wniosku (co uczynili małżonkowie). Oznacza to, że do nabycia działek przez Wnioskodawczynię wraz z małżonkiem, uprzednio przekazanych na rzecz Skarbu Państwa, doszło na podstawie wydanej w dniu 12 listopada 2013 r. przez właściwego starostę decyzji o przyznaniu nieodpłatnie prawa ich własności. Innymi słowy, nie można stwierdzić, że wydana przez starostę decyzja miała charakter wyłącznie deklaratoryjny.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że nieodpłatne przyznanie na rzecz Wnioskodawczyni i małżonka prawa własności wymienionych działek na podstawie decyzji starosty z 2013 r. stanowi nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości obejmującej przedmiotowe działki, w dniu 8 lipca 2016 r. nastąpiła przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym je nabyto (2013 r.). Zatem sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zapisem art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Zgodnie z art. 19 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Z kolei w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Reasumując należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, nieodpłatne przyznanie na rzecz Wnioskodawczym i małżonka prawa własności wymienionej nieruchomości obejmującej przedmiotowe działki na podstawie decyzji administracyjnej starosty z 2013 r. stanowi nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji sprzedaż tej nieruchomości, w związku z tym, że nastąpiła przed upływem pięciu łat od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.