ILPB1-2/4511-1-102/16-3/MKA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2016 r. (data wpływu 26 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 26 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w dniu 26 sierpnia 2015 r. otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę w trybie natychmiastowym z dniem 2 września 2015 r. Pracodawca powołując się na nieprawdziwe fakty, bezprawnie dokonał zwolnienia dyscyplinarnego. Wnioskodawczyni od 4 września 2014 r. w związku z urodzeniem dziecka przebywała na urlopie macierzyńskim. Zainteresowana odwołała się do sądu pracy. W dniu 30 marca 2016 r. odbyła się druga rozprawa sądowa, podczas której pracodawca zaproponował zawarcie ugody sądowej, na podstawie której zobowiązał się do zmiany trybu rozwiązania umowy o pracę i wypłatę odszkodowania.

Wysokość odszkodowania wnioskowanego w pozwie została ustalona na zasadach obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

W dniu 12 kwietnia 2016 r. Zainteresowana otrzymała kwotę ustaloną w ugodzie sądowej pomniejszoną o zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 18%.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana podała, że w dniu 26 sierpnia 2016 r. przebywała na urlopie macierzyńskim. Wnioskodawczyni korzystała więc z ochrony art. 177 § 4 Kodeksu pracy. Pracodawca mógł zwolnić Zainteresowaną tylko w trybie dyscyplinarnym. Na podstawie zebranego materiału dowodowego nie potwierdziły się zarzuty pozwalające na zwolnienie Zainteresowanej w tym trybie, w związku z czym pracodawca zaproponował zawarcie ugody sądowej. Na podstawie zawartej ugody sądowej pracodawca cofnął złożone oświadczenie woli o wypowiedzeniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Świadectwo pracy zgodnie z ugodą sądową określa, iż stosunek pracy uległ rozwiązaniu za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę, tj. w trybie przewidzianym w art. 30 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy.

Ponieważ Wnioskodawczyni ma na wychowaniu dwójkę małych dzieci 2 i 3,5 letnie, Zainteresowana nie mogła w 2015 r. wrócić do pracy. Pracodawca nie wyraził zgody na udzielenie Wnioskodawczyni urlopu wychowawczego. Poza tym na skutek nieprawdziwych oskarżeń wobec Wnioskodawczyni, zostało nadużyte zaufanie do pracodawcy, co przy pełnieniu przez Zainteresowaną funkcji kierowniczych uniemożliwiałoby wykonywanie niektórych powierzonych czynności. W związku z czym Wnioskodawczyni wniosła o wypłatę odszkodowania za poniesione straty w trybie art. 56 § 1, art. 471 Kodeksu pracy i w związku z tymi przepisami także Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie nie wykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy tj. § 2.1 pkt 2 tego rozporządzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku Wnioskodawczyni pracodawca słusznie potrąca podatek dochodowy od odszkodowania, przyznanego Zainteresowanej na podstawie ugody sądowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni od odszkodowania otrzymanego na podstawie ugody sądowej (a taka została zawarta między Zainteresowaną a pracodawcą w sądzie pracy w dniu 30 marca 2016 r.) pracodawca nie powinien potrącać podatku dochodowego. Jeżeli pracodawca rozwiązał umowę o pracę z naruszeniem przepisów o rozwiązaniu umów o pracę bez wypowiedzenia kwota wypłaconego odszkodowania korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Natomiast w przypadku gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, albo też z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1502, z późn. zm.), a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Występujące w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy sformułowanie "inne odszkodowania lub zadośćuczynienia" należy rozumieć jako te odszkodowania czy też zadośćuczynienia, których wprost nie wymieniono w katalogu zwolnień podatkowych i są to przede wszystkim odszkodowania lub zadośćuczynienia inne niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

W myśl art. 56 § 1 Kodeksu pracy pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy.

Na podstawie art. 56 § 2 ww. ustawy przepisy art. 45 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 56, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Jeżeli rozwiązano umowę o pracę, zawartą na czas określony albo na czas wykonania określonej pracy, odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące (art. 58 Kodeksu pracy).

Zgodnie z art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380) w zw. z art. 300 Kodeksu pracy przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w związku z bezzasadnym rozwiązaniem umowy o pracę przez pracodawcę bez wypowiedzenia z winy pracownika złożyła pozew do sądu pracy. Wnioskodawczyni wniosła o wypłatę odszkodowania w trybie art. 56 § 1 i art. 471 Kodeksu pracy. W toku postępowania sądowego została zawarta ugoda sądowa, w której sąd zobowiązał pracodawcę do zmiany świadectwa pracy w części dotyczącej trybu wypowiedzenia umowy o pracę oraz do wypłaty odszkodowania.

Mając na uwadze wskazane we wniosku okoliczności faktyczne oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić zatem należy, że otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę otrzymane na podstawie ugody sądowej, którego zasady ustalania wynikały wprost z przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy jest zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powinien być potrącany podatek dochodowy od osób fizycznych.

Końcowo, tut. Organ informuje, że wydając interpretację indywidualną rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz wyrażonej przez Wnioskodawczynię oceny prawnej tego stanu faktycznego. Organ podatkowy nie przeprowadza w tego rodzaju sprawach postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku, nie jest bowiem uprawniony do oceny załączonych do wniosku dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.