ILPB1-1/4511-1-8/16-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 5 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcy pozostają w związku małżeńskim. Wnioskodawczyni w dniu 15 maja 2015 r. wniosła do spółki komandytowej (dalej: "spółka komandytowa") wkład niepieniężny w postaci prawa do znaku towarowego wraz z prawem ochronnym na ten znak towarowy, udzielonym na rzecz Wnioskodawcy decyzją Urzędu Patentowego RP z dnia 30 marca 2012 r. (nr zgłoszenia X) - łącznie określane we wniosku jako "znak towarowy". Po dokonaniu aportu znaku towarowego Urząd Patentowy RP dokonał wpisu spółki komandytowej w rejestrze znaków towarowych pod numerem (...).

W spółce komandytowej Wnioskodawczyni jest komandytariuszem i uczestniczy w jej zyskach w 98% osiągniętego zysku. Wnioskodawca jest w tej spółce również komandytariuszem i uczestniczy w jej zyskach w 1% osiągniętego zysku. Powyższy znak towarowy przed zawarciem umowy spółki komandytowej Wnioskodawczyni otrzymała od Wnioskodawcy w wyniku umowy darowizny, jako że zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym znak ten należał do jego majątku osobistego (w chwili darowizny znaku towarowego istniał między Wnioskodawcami ustrój rozdzielności majątkowej).

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła i nadal nie prowadzi działalności gospodarczej, zarejestrowanej w CEIDG.

W celu ustalenia wartości początkowej stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, zwrócono się o dokonanie wyceny wartości rynkowej znaku przez rzeczoznawcę, jako że Wnioskodawcy nie byliby w stanie samodzielnie dokonać ustalenia tej wartości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość początkową znaku towarowego, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, stanowi w przedstawionym stanie faktycznym przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli wartość rynkowa znaku towarowego, określona zgodnie z art. 19 tej ustawy, ustalona z uwzględnieniem wyceny rzeczoznawcy?

Zdaniem Wnioskodawców, wartość początkową znaku towarowego, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, stanowi w przedstawionym stanie faktycznym przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli wartość rynkowa znaku towarowego, określona zgodnie z art. 19 tej ustawy, ustalona z uwzględnieniem wyceny rzeczoznawcy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowiącą podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych, uważa się, w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.

Znak towarowy wniosła aportem do spółki komandytowej Wnioskodawczyni. Przedmiot wkładu do spółki komandytowej nie był przez nią wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie wytworzyła również znaku we własnym zakresie, lecz otrzymała go w drodze darowizny od męża. Otrzymanie znaku w drodze darowizny oznacza, że nie jest możliwe ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład do spółki.

Powyższe okoliczności uprawniają do stwierdzenia, że wartość początkową stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, stanowi w przedstawionym stanie faktycznym przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli wartość rynkowa znaku towarowego, określona zgodnie z art. 19 tej ustawy, ustalona z uwzględnieniem wyceny rzeczoznawcy. Wnioskodawcy nie są bowiem w stanie samodzielnie ustalić tej wartości, dlatego też niezbędne było zlecenie tej czynności specjaliście trudniącemu się taką wyceną.

Stanowisko Wnioskodawców potwierdzają następujące interpretacje podatkowe:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawców w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.): podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uzależniony jest od sposobu ich nabycia i uregulowany został w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

Stosownie do treści art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cyt. ustawy).

Zgodnie natomiast z treścią art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała od męża w drodze darowizny znak towarowy. Następnie Wnioskodawczyni wniosła do spółki komandytowej, w której jest komandytariuszem, wkład niepieniężny w postaci wskazanego znaku towarowego wraz z prawem ochronnym na ten znak towarowy. W celu ustalenia wartości początkowej znaku towarowego, zwrócono się o dokonanie wyceny wartości rynkowej znaku przez rzeczoznawcę.

Mając na względzie cytowane powyżej przepisy należy stwierdzić, że wartość początkową prawa ochronnego do znaku towarowego, o którym mowa we wniosku, należy ustalić na podstawie cytowanego art. 22g ust. 1 pkt 4, tj. w sposób właściwy dla składników majątku nabywanych w formie wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki niebędącej osobą prawną (tu: spółki komandytowej). Należy przy tym wskazać, że sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wnoszonych aportem do spółki komandytowej w wysokości ich wartości rynkowej ma charakter szczególny i można go zastosować wyłącznie w przypadku, gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:

* ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe oraz

* przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej.

Z powyższego należy wywieść, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko w wyjątkowych sytuacjach dopuszcza możliwość ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wniesionych aportem według wartości rynkowej. Sytuacja, gdy ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, nie jest możliwa, to przypadek gdy:

* wspólnik poniósł pewne wydatki na nabycie (wytworzenie) przedmiotu wkładu, lecz ich ustalenie jest już niemożliwe, np. z powodu upływu czasu,

* wspólnik w ogóle nie poniósł wydatków na nabycie (wytworzenie) przedmiotu wkładu, lecz otrzymał przedmiot wkładu nieodpłatnie (np. w drodze spadku bądź darowizny).

Niemożność ustalenia wydatków na nabycie lub wytworzenie wnoszonych składników majątku musi jednak wynikać z obiektywnych przesłanek, a nie może być wynikiem świadomego działania bądź zaniedbania podatnika.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny (tj. nieodpłatnie) prawo ochronne do znaku towarowego, które wniosła następnie do spółki komandytowej jako wkład niepieniężny, nie jest możliwe ustalenie wartości wydatków poniesionych na jego nabycie.

W związku z powyższym - w niniejszej sprawie prawidłowe będzie ustalenie wartości początkowej prawa otrzymanego przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny i wniesionego następnie aportem do spółki komandytowej na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości wartości rynkowej z dnia wniesienia aportu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię pism organów podatkowych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.