IIUSpbia/1/425-83/324a/101/05/BB - Podwyższanie stawki amortyzacyjnej

Pytanie podatnika

Jaką należy zastosować stawkę amortyzacyjną, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla elektronicznego systemu alarmowego zamontowanego w siedzibie Spółdzielni?

Stan faktyczny

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółdzielnia jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzi działalność według PKD -Zarządzanie nieruchomościami mieszkalnymi 7032A. Z przyczyn ekonomicznych Spółdzielnia zamontowała w siedzibie Spółdzielni i w warsztatach systemy sygnalizacji i napadu. Jak wynika z uzupełnienia wniosku, wykonana instalacja elektronicznego systemu alarmowego nie jest zamontowana na trwale w budynkach. Okablowanie instalacji alarmowej zostało wykonane na tynku w listwie plastikowej, wewnątrz której są ułożone przewody. W razie rozbudowy lub zmiany systemu instalacja alarmowa może być dostosowana do nowych rozwiązań technicznych. Na podstawie Klasyfikacji Środków Trwałych urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne mieszczą się w grupie VI, podgrupie 62, rodzaj 624 KŚT.

W tym stanie faktycznym zastało postawione następujące pytanie: jaką należy zastosować stawkę amortyzacyjną, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla elektronicznego systemu alarmowego zamontowanego w siedzibie Spółdzielni?

Stanowisko podatnika

Zdaniem Spółdzielni powinna ona zastosować roczną stawkę amortyzacji w wysokości 20%.Zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przedstawiającym wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, system alarmowy mieści się w grupie KŚT 6 urządzenia techniczne z roczną stawką amortyzacji 10%. Ze względu na wbudowany system elektroniczny, który jest poddany szybkiemu postępowi technicznemu oraz szybszemu zużyciu na ww. urządzenie alarmowe należy zastosować ww. stawkę, podwyższoną współczynnikiem 2,0 dla urządzeń zaliczonych do grupy6 KŚT (art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy podatkowej odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie natomiast do przepisów art. 16i ust. 2 pkt 3 podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej "Klasyfikacją", poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Zgodnie z ust. 4 cytowanego wyżej artykułu podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Stosownie do art. 16i ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku podwyższenia stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników określonych w ust. 2, należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik, przez który mnoży się stawkę amortyzacyjną właściwą dla danego środka trwałego, przyjętą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Zgodnie z pkt 4 objaśnień do Wykazu stawek amortyzacyjnych (Załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) przez maszyny i urządzenia grupy 4 - 6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo- badawczą i doświadczalno- produkcyjną.

Przedstawione powyżej przepisy ustawy podatkowej wskazują na możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0 dla środków trwałych z grup 4-6 i grupy 8 KŚT, które są poddane szybkiemu postępowi technicznemu.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy ustawy podatkowej, podatnicy mogą, w sytuacji wystąpienia okoliczności uzasadniających podwyższanie stawek amortyzacyjnych, dokonać tego podwyższenia. Ocena zaś zasadności i wybór podwyższonych stawek amortyzacyjnych należy do kompetencji podatnika i nie jest to obowiązek, lecz prawo. Podatnik podejmując decyzję o podwyższeniu stawek amortyzacyjnych powinien jednak działać racjonalnie, a dokonując tego wyboru, powinien mieć na uwadze cytowany wyżej pkt 4 objaśnień do wykazu stawek amortyzacyjnych

Kwalifikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z objaśnieniami wstępnymi zawartymi w części I Klasyfikacji Środków Trwałych /KŚT/ stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych /KŚT/ (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.) - KŚT jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Z uwag szczegółowych do grupy 1 KŚT wynika, że do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble.

Z uwag szczegółowych do grupy 6 wynika, że za odrębny obiekt zaliczony do tejże grupy uważa się samodzielne maszyny, aparaty, agregaty, zespoły techniczne itp., które w klasyfikacji środków trwałych określa się jako urządzenia techniczne.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, wykonane instalacje elektronicznego systemu alarmowego nie są na trwale zamontowane w budynkach. Tym samym, należy uznać, iż przedmiotowe instalacje mogą być amortyzowane jako odrębne środki trwałe, tj. urządzenia techniczne.

Wg KŚT urządzenia alarmowe i sygnalizacyjne sklasyfikowane są w grupie 6, podgrupa - 62, rodzaj - 624.

Zgodnie z poz. 06 Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla urządzeń technicznych, symbol KŚT 6, roczna stawka amortyzacyjna wynosi 10%. Zatem, jeżeli ww. urządzenia alarmowe poddane są szybkiemu postępowi technicznemu, to za zgodne z obowiązującym stanem prawnym należy uznać podwyższenie ww. stawki amortyzacyjnej, przy zastosowaniu współczynnika 2,0.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznymi wiąże organy podatkowe do czasu zmiany przepisów.