IBPP4/4512-66/16-1/EK - Miejsce opodatkowania świadczonych usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 11 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z 11 lipca 2016 r. (data wpływu 14 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 lipca 2016 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 30 czerwca 2016 r. znak: IBPP4/4513-66/16/EK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sprecyzowany w uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Przeważająca działalność Spółki wg Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007) to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca zarządza i administruje Centrum Handlowym w B.

Spółka w styczniu 2016 r. zawarła umowę o świadczenie usług ze swoim udziałowcem, spółką której siedziba mieści się w Norwegii. Z zawartej umowy wynika zakres świadczonych usług, który obejmuje usługi: zarządzania, administracji i marketingu dla wskazanych inwestycji/projektów w Polsce realizowanych przez Spółkę norweską lub Spółki z grupy kapitałowej spółki norweskiej.

Na chwilę obecną jest realizowany jeden projekt - Centrum Handlowe w Polsce (w przyszłości planowane są również inne projekty).

Wnioskodawca spółka polska wykonuje na rzecz podmiotu zagranicznego usługi polegających m. in na:

* przygotowaniu i kontroli wykonania budżetu dla projektu

* negocjowaniu i akceptowaniu umów z firmami świadczącymi usługi

* kreowaniu polityki marketingowej i strategii rozwoju

* współpracy z najemcami CH

* negocjowaniu umów najmu.

Tak jak wspomniano wyżej w okresie od styczna 2016 do lipca 2016 Wnioskodawca tj. spółka polska świadczyła i nadal świadczy usługi z zakresu wymienionego powyżej (tekst jedn.: - przygotowaniu i kontroli wykonania budżetu, negocjowaniu i akceptowaniu umów, kreowaniu polityki marketingowej i strategii rozwoju, współpracy z najemcami, negocjowaniu umów najmu) dla konkretnego projektu CH wraz z Parkingiem położonego w B.

W przyszłości planowane jest rozszerzenie zakresu usług na inne realizowane przez spółkę norweską projekty w Polsce.

W umowie został zamieszczony zapis, iż wynagrodzenie jest ryczałtowe, a dodatkowe koszty będą zwracane po wcześniejszej ich akceptacji i udokumentowaniu. Dodatkowe koszty mogą obejmować m. in: paliwo do samochodu osobowego, opłaty parkingowe, przejazdy taxi, pociąg, samolot, opłaty za przejazdy autostradą, itp. Koszty dodatkowe w większości ponoszone na terytorium Polski i udokumentowane fakturami wystawionymi przez Polskie podmioty z polskim podatkiem VAT. Spółka odliczała VAT od faktur kosztowych (np. 50% od paliwa, 100% od pociągu, taxi).

Podatnik traktuje usługę kompleksowo, ponieważ koszty dodatkowe są wynikiem wykonania usługi głównej.

Spółka w oparciu o zwartą umowę i wykonaną usługę, wystawiła na rzecz Spółki norweskiej fakturę VAT odwrotne obciążenie, za pierwszy kwartał (w ostatnim dniu kwartału), jako sprzedaż nie podlegającą opodatkowaniu w Polsce (stawka NP).

W fakturze wykazane są dwie pozycje: 1. usługa zgodnie z umową - ryczałt, 2. koszty dodatkowe zgodnie z art. 2.3 umowy.

Zakres usług wynikający z zawartej umowy nie obejmuje: prac budowlanych, nadzoru budowlanego i usług architektonicznych, oraz obrotu nieruchomościami i usług rzeczoznawców.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Który punkt art. 28 ustawy o podatku od towarów i usług powinien mieć zastosowanie przy określeniu miejsca świadczenie usług, w przypadku usługi świadczonej na podstawie umowy z podmiotem zagranicznym (spółka norweska, zarejestrowana w Norwegii, podatnik VAT):

* Art. 28b u.p.t.u - usługobiorcą jest spółka norweska, świadczone przez Wnioskodawcę usługi podlegają opodatkowaniu w Norwegii, za świadczone usługi wystawiana jest faktura sprzedaży niepodlegająca opodatkowaniu w Polsce (NP)..., czy

* Art. 28e u.p.t.u. - jako usługi związane z nieruchomościami, podlegające opodatkowaniu w Polsce, faktura VAT ze stawką 23%.

2. Czy Spółka miała prawo zastosować art. 28b u.p.t.u na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług kompleksowo dla obu pozycji faktury.

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Stanowisko Wnioskodawcy działając w myśl art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z którego to wynika iż, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j. ust. 1 i 2 oraz art. 28n, jest takie, iż Spółka prawidłowo wystawiła dla podmiotu zagranicznego (spółki z siedzibą w Norwegii) fakturę VAT odwrotne obciążenie, jako sprzedaż usług nie podlegającą opodatkowaniu w Polsce (stawka NP). Wnioskodawca traktuje usługi wynikające z zawartej umowy z dnia 01.01.2015 kompleksowo, stojąc na stanowisku, iż koszty dodatkowe są wynikiem wykonywania usługi głównej.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę dotyczą konkretnego projektu (CH Agora wraz z Parkingiem w Bytomiu), ale zakres tych usług nie obejmuje usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach, oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektowi nadzoru budowlanego, które są zdefiniowane w art. 28e u.p.t.u

O tym czy świadczenie usług ma miejsce na terytorium kraju decydują przepisy o miejscu świadczenia usług, tj. przede wszystkim art. 28a-28o.u.p.t.u.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres usług świadczonych zgodnie z zawartą umową na rzecz podmiotu zagranicznego (udziałowca z Norwegii), wyznacza miejsce świadczenia usług zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli "miejscem świadczenia nią usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej z zastrzeżenie ust. 2-4 oraz art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j, ust. 1 i 2 oraz art. 28n" w przypadku Wnioskodawcy siedziba usługobiorcy mieści się w Norwegii.

Zakres świadczonych usług obejmujący: zarządzanie, administrację i marketing dla wskazanych inwestycji/projektów w Polsce realizowanych przez Spółkę norweską lub Spółki z grupy kapitałowej spółki norweskiej, nie mieści się w katalogu usług wymienionych w art. 28e u.p.t.u ("miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego jest miejsce położenia nieruchomości".)

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie obejmują: przygotowywania i koordynowania prac budowlanych nadzoru budowlanego i usług architektonicznych, oraz obrotu nieruchomościami i usług rzeczoznawców.

Wnioskodawca zapoznał się z linią orzecznictwa organów podatkowych, doradców podatkowych oraz wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wskazał, że "powinien istnieć wystarczająco bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a przedmiotową nieruchomością". W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jakikolwiek, nawet niewielki związek świadczonych usług z nieruchomością nie jest wystarczającą przesłanką do zakwalifikowania ich jako usług związanych z nieruchomością zgodnie z art. 28e u.p.t.u.

Charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług zarządzania, administracji i marketingu dla wskazanych inwestycji/projektów w Polsce obejmujących m.in: przygotowanie i kontrolę wykonania budżetu; negocjowanie i akceptowanie umów z firmami świadczącymi usługi; kreowanie polityki marketingowej i strategii rozwoju; współpraca z najemcami CH; negocjowanie umów najmu itp. wyklucza możliwość uznania tych usług jako związanych z nieruchomością, a wyznaczenie miejsce świadczenia dla powyższych usług zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. według siedziby usługobiorcy czyli w Norwegii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Powyższy przepis wprowadza powszechność opodatkowania podatkiem VAT ww. czynności.

Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Stosownie do art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług":

W myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy o VAT, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1, 28g ust. 1 i 1a, 28i, 28j i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

I tak, art. 28e ustawy wskazuje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Zgodnie z tym przepisem jedynie świadczenie usług które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie jego stosowania. Konieczne jest aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia. Norma art. 28e ma zastosowanie gdy nieruchomość sama stanowi przedmiot świadczenia.

W tym miejscu należy podkreślić, że powyższa reguła ma zastosowanie tylko w sytuacjach, w których wynik prac wiąże się z konkretną nieruchomością. Należy pamiętać, że stosownie do Dyrektywy 2006/112/WE podatek nakładany jest zgodnie z zasadą terytorialnej suwerenności podatkowej, która powoduje opodatkowanie w kraju rzeczywistej konsumpcji, a więc wskazane w przepisie art. 28a do art. 28o ustawy rozwiązania mają zagwarantować uniknięcie przypadków braku opodatkowania lub podwójnego nałożenia podatku.

Podsumowując, dla usługi związanej z nieruchomością istotne są cechy, które można ująć w następujący sposób:

* usługa powinna odnosić się do konkretnie określonej nieruchomości, czyli takiej, która jest identyfikowalna, co do jej indywidualnego położenia na powierzchni ziemi;

* ta konkretna nieruchomość powinna być wpisana w istotę świadczonej usługi, być jej centralnym elementem, nadając główny sens usłudze i determinować jej treść, co należy rozumieć w ten sposób, że usługa może być wykonana tylko i wyłącznie w bezpośrednim związku z tą a nie inną nieruchomością;

* zmiana takiego miejsca - polegająca na ukierunkowaniu usługi na inną nieruchomość - powinna niweczyć istotę i sens pierwotnie świadczonej usługi.

Zatem w celu określenia czy opisane we wniosku usługi mają związek z nieruchomością należy rozstrzygnąć czy związek ten jest wystarczająco bezpośredni.

Analizując przedstawiony stan faktyczny sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi, polegające m.in. na przygotowaniu i kontroli wykonania budżetu dla projektu, negocjowaniu i akceptowaniu umów z firmami świadczącymi usługi, kreowaniu polityki marketingowej i strategii rozwoju, świadczone są dla konkretnego projektu centrum handlowego, zlokalizowanego na terytorium Polski. Ciąg czynności, które wykonuje Wnioskodawca w ramach wskazanych usług ma charakter usługi złożonej - dotyczy konkretnej nieruchomości. W szczególności umowy o najem dotyczą tego konkretnego Centrum Handlowego, strategia rozwoju jest opracowana dla tego Centrum Handlowego w Bytomiu, przygotowanie i kontrola budżetu dotyczy też tego konkretnego projektu. Dlatego też opisane usługi należy uznać za usługi związane z nieruchomościami, dla których miejscem świadczenia, zgodnie z art. 28e ustawy, jest miejsce położenia nieruchomości, tj. terytorium Polski. Zatem nie można podzielić stanowiska Wnioskodawcy, że świadczone usługi nie są usługami związanymi z nieruchomością. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego należało uznać za nieprawidłowe.

Z wniosku wynika, że w zawartej przez Wnioskodawcę umowie został zamieszczony zapis, iż wynagrodzenie jest ryczałtowe, a dodatkowe koszty będą zwracane po wcześniejszej ich akceptacji i udokumentowaniu. Dodatkowe koszty mogą obejmować m. in: paliwo do samochodu osobowego, opłaty parkingowe, przejazdy taxi, pociąg, samolot, opłaty za przejazdy autostradą, itp. Koszty dodatkowe w większości ponoszone na terytorium Polski i udokumentowane fakturami wystawionymi przez polskie podmioty z polskim podatkiem VAT. Spółka odliczała VAT od faktur kosztowych (np. 50% od paliwa, 100% od pociągu, taxi).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy ww. koszty stanowią świadczenia w ramach usługi kompleksowej.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, świadczenie kompleksowe (wyrok w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd) występuje wówczas, gdy dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), czy też w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.

Należy zauważyć, że koszty które ponosi Wnioskodawca nie stanowią świadczeń na rzecz kontrahenta, lecz są to usługi i towary, które Wnioskodawca nabywa na własne potrzeby, aby móc wyświadczyć własna usługę. Inaczej mówiąc to Wnioskodawca jest konsumentem (odbiorcą) nabywanych towarów i usług. Zatem koszty te nie mogą stanowić elementu świadczenia kompleksowego dla kontrahenta.

Koszty paliwa do samochodu osobowego, opłat parkingowych, przejazdy taxi, pociąg, samolot, opłaty za przejazdy autostradą, itp. stanowić będą element rachunku kosztów zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności (ceny) za wykonywaną przez Wnioskodawcę usługę obsługi projektu związanego z nieruchomością.

Należy tu wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawa opodatkowania jest to wartościowe lub ilościowe ujęcie przedmiotu podatku. W przypadku ustawy o VAT podstawa opodatkowania w odniesieniu do czynności odpłatnych to, co do zasady, kwota należna z tytułu dostawy towarów i świadczenie usług. Inaczej mówiąc podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej w związku z dostarczonym towarem lub wyświadczoną usługa.

Zatem zwrot wydatków za poniesione koszty stanowi część zapłaty (element podstawy opodatkowania) z tytułu sprzedaży świadczonej przez Wnioskodawcę usługi i będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach takich jak usługa kompleksowa świadczona przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym na fakturze dokumentującej sprzedaż usługi świadczonej przez Wnioskodawcę nie należy wykazywać - jako przedmiot sprzedaży - w odrębnej pozycji ww. kosztów. Jak wynika bowiem z art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy na fakturze wykazuje się nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.