IBPP4/4512-62/16/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 9 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 9 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowana w Polsce, jako czynny podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a w szczególności opraw oświetleniowych do odbiorców z krajów Unii Europejskiej, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy (art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Do tej pory Spółka, co do zasady uznawała, że aby dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz nabywców zagranicznych, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, opodatkować stawką 0%, w świetle przepisów ustawy o VAT, niezbędne jest posiadanie:

W praktyce gospodarczej uzyskanie opieczętowanego i opatrzonego podpisami zarówno przewoźnika jak i nabywcy listu przewozowego potwierdzającego dostawę towaru do nabywcy, było jednak w wielu przypadkach znacznie utrudnione. Spółka musiała często wykonać wiele pracochłonnych czynności, aby taki dokument uzyskać. Ze względu na powyższe problemy Spółka planuje zmienić sposób potwierdzania dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sytuacji, gdy uzyskanie oryginału wyżej opisanego listu przewozowego będzie utrudnione.

Mianowicie, Spółka chce wewnątrzwspólnotową dostawę towarów dokumentować w następujący sposób (przy czym zdaniem Spółki każdy z wymienionych w poniższych punktach sposobów stanowić może samodzielny dowód na potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy) - oprócz faktury VAT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku:

1. Spółka dysponować będzie kopią listu przewozowego potwierdzającą wydanie towaru przewoźnikowi (ewentualnie spedytorowi). Dodatkowo Spółka dysponować będzie oryginałem pisemnego potwierdzenia wywozu wystawionego przez przewoźnika stanowiącym, że towar został dostarczony do odbiorcy wskazanego w liście przewozowym. Oświadczenie to zawierać będzie wzmiankę, że zostało wystawione na potrzeby potwierdzenia dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Spółka nie będzie dysponować natomiast dokumentem w którym to sam nabywca towaru potwierdziłby, że towar został mu dostarczony (dalej zwany "Sposobem A").

2. Spółka dysponować będzie skanem oświadczenia odbiorcy towaru zawierającym: wymienienie specyfikacji towarów, miejsce dokonania dostawy, dane Spółki, dane odbiorcy towarów, podpis osoby działającej w imieniu odbiorcy. Skan wskazanego wyżej oświadczenia przesłany zostanie Spółce przez odbiorcę towaru przy pomocy adresów e-mail za pomocą których Spółka prowadzi z odbiorcą bieżącą korespondencje (dalej zwany "Sposobem B").

3. Spółka dysponować będzie skanem listu przewozowego wydanego przez przewoźnika (ewentualnie spedytora), na którym odbiorca towaru potwierdzi swoim podpisem że towar został mu dostarczony. Skan wskazanego wyżej listu przewozowego zostanie przesłany Spółce przez odbiorcę towaru przy pomocy adresów e-mail za pomocą których Spółka prowadzi z odbiorcą bieżącą korespondencje (dalej zwany "Sposobem C").

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane dokumenty, tj. Sposób A, Sposób B i Sposób C (wraz z fakturą VAT zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk towarów), są zgodne z wymaganiami zawartymi w art. 42 ustawy VAT, a zatem czy są wystarczającą podstawą do zastosowania stawki 0% VAT w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, Sposób A, Sposób B i Sposób C (wraz z fakturą VAT zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk towarów) są zgodne z wymaganiami zawartymi w art. 42 ustawy VAT, a zatem każdy z osobna jest wystarczającą podstawą do zastosowania stawki 0% VAT w ramach dostaw towarów dokonywanych przez Spółkę do kontrahentów z krajów Unii Europejskiej.

W interpretacji indywidualnej z dnia 24 listopada 2015 r. (sygn. akt: ILPP4/4512-1-313/15-2/BA) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdzono, że: Z powyższych przepisów (art. 42 ustawy o VAT) wynika, że aby zastosować stawkę 0% przy WDT należy posiadać dokumenty z których jednoznacznie wynika, że towar będący przedmiotem WDT został faktycznie dostarczony do podatnika posiadającego siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Przedmiotowe przepisy nie odnoszą się jednak do sposobu oraz szczególnej formy w jakiej te dokumenty powinny zostać otrzymywane i przechowywane. Zatem jeśli przepisy nie określają konkretnej formy, to można uznać, że każda forma jest dopuszczalna, o ile autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona.

Analizując treść art. 42 ustawy o VAT należy mieć w szczególności na uwadze, że nie uzależniają one zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem będzie to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o podatku VAT, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 i ust. 4 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Tym samym prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE.

Należy tutaj wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce, jako czynny podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a w szczególności opraw oświetleniowych do odbiorców z krajów Unii Europejskiej, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Na potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Spółka będzie dysponować fakturą VAT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

Ponadto w pierwszym przypadku, przedstawionym we wniosku, Spółka będzie dysponować oprócz ww. dokumentu, kopią listu przewozowego potwierdzającą wydanie towaru przewoźnikowi (ewentualnie spedytorowi). Dodatkowo Spółka dysponować będzie oryginałem pisemnego potwierdzenia wywozu wystawionego przez przewoźnika stanowiącym, że towar został dostarczony do odbiorcy wskazanego w liście przewozowym. Oświadczenie to zawierać będzie wzmiankę, że zostało wystawione na potrzeby potwierdzenia dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Spółka nie będzie dysponować natomiast dokumentem w którym to sam nabywca towaru potwierdziłby, że towar został mu dostarczony.

W drugim przypadku Spółka będzie dysponować oprócz ww. faktury, skanem oświadczenia odbiorcy towaru zawierającym: wymienienie specyfikacji towarów, miejsce dokonania dostawy, dane Spółki, dane odbiorcy towarów, podpis osoby działającej w imieniu odbiorcy. Skan wskazanego wyżej oświadczenia przesłany zostanie Spółce przez odbiorcę towaru przy pomocy adresów e-mail za pomocą których Spółka prowadzi z odbiorcą bieżącą korespondencje.

Natomiast w trzecim przypadku Spółka dysponować ww. fakturą oraz skanem listu przewozowego wydanego przez przewoźnika (ewentualnie spedytora), na którym odbiorca towaru potwierdzi swoim podpisem że towar został mu dostarczony. Skan wskazanego wyżej listu przewozowego zostanie przesłany Spółce przez odbiorcę towaru przy pomocy adresów e-mail za pomocą których Spółka prowadzi z odbiorcą bieżącą korespondencje.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie zawarto definicji "dokumentu przewozowego". W praktyce międzynarodowego przewozu drogowego dokumentem stosowanym dla potrzeb tego rodzaju transportu towarów jest list przewozowy, tzw. CMR.

Polska jest stroną Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) sporządzonej w Genewie dnia 19 maja 1956 r. Jak wynika z postanowień Konwencji, list przewozowy jest dowodem zawarcia umowy przewozu. Wystawiany jest on w trzech oryginalnych egzemplarzach podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika. Pierwszy egzemplarz wręcza się nadawcy (CMR wyjścia), drugi towarzyszy przesyłce, a trzeci zatrzymuje przewoźnik.

List przewozowy dokładnie określa, jakiej przesyłki dotyczy (na CMR - liście przewozowym wpisywany jest numer faktury) i w jakim znajduje się ona stanie. Dane wprowadzone do listu przewozowego są podstawą dla oceny przez przewoźnika, a następnie odbiorcę towaru, czy otrzymana przez nich przesyłka spełnia określone w tym dokumencie parametry. Drugi egzemplarz listu CMR wraz z towarem wręczany jest za pokwitowaniem odbiorcy. Trzeci egzemplarz pozostaje u przewoźnika i jest dowodem właściwego wypełniania zobowiązań wynikających z zawartej umowy przewozu towarów.

Z powyższego wynika, że pierwszy egzemplarz listu przewozowego, jaki otrzymuje od przewoźnika dostawca, nie będzie egzemplarzem podpisanym przez odbiorcę i nie będzie w momencie jego wydania potwierdzać dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia.

Skoro podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, to w sytuacji, gdy Wnioskodawca posiada dokument przewozowy, na którym brak jest podpisu odbiorcy, uznać należy, że co do zasady, spełniony jest warunek posiadania "prawidłowego" dokumentu przewozowego. Jednak z dokumentów tych nie wynika jednoznacznie fakt, że towary, będące przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej Wnioskodawcy, zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska. Tymczasem ten aspekt fizycznego przemieszczenia towaru poza terytorium kraju przy jednoczesnym dostarczeniu go do wskazanego nabywcy w innym kraju wspólnotowym jest najistotniejszy. W związku z powyższym, uwzględniając normę zawartą w ust. 11 art. 42, katalog podstawowy dokumentów z ust. 3 tego artykułu może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami. Wnioskodawca podaje - w pierwszym przypadku - że będzie również w posiadaniu oryginału pisemnego potwierdzenia wywozu wystawionego przez przewoźnika stanowiącym, że towar został dostarczony do odbiorcy wskazanego w liście przewozowym. Oświadczenie to zawierać będzie wzmiankę, że zostało wystawione na potrzeby potwierdzenia dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Jeżeli zatem, Wnioskodawca posiada podstawowe dokumenty wymagane dla prawidłowej dokumentacji dostawy wewnątrzwspólnotowej, lecz nie wynika z nich jednoznacznie fakt dostarczenia towarów do nabywcy w państwie ich przeznaczenia, to powinien wykazać się dodatkowymi dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Reasumując, w sytuacji posiadania przez Wnioskodawcę niepodpisanego przez odbiorcę dokumentu przewozowego wraz z fakturą zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz oryginałem pisemnego potwierdzenia wywozu wystawionego przez przewoźnika stanowiącym, że towar został dostarczony do odbiorcy wskazanego w liście przewozowym, dokumenty te wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przypadku pierwszego przedstawionego we wniosku należy uznać za prawidłowe.

Ponadto powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w odniesieniu do przedstawionej sprawy należy uznać posiadane przez Spółkę dokumenty, opisane we wniosku - w przypadku drugim i trzecim - za dowody, które uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium tego państwa, innym niż terytorium kraju. Zatem Spółka, na podstawie tych dokumentów ma prawo do zastosowania stawki 0% VAT, transakcji dokonanych w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Trzeba jednocześnie podkreślić, że prawidłowość i wiarygodność tych dokumentów może zostać potwierdzona wyłącznie w toku postępowania podatkowego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy ww. zakresie uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.