IBPP4/443-98/14/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz zastosowania właściwego kursu do przeliczenia waluty obcej na złote - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2014 r. został złożony do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz zastosowania właściwego kursu do przeliczenia waluty obcej na złote.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje wywozu towarów z terytorium kraju (Polska) na terytorium innych państw członkowskich. Spółka - dostawca jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE, z kolei nabywcy towarów są podatnikami podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanymi dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa członkowskiego. Spółka dokonuje wywozu towarów za pośrednictwem firm przewozowych (firmy te świadczą odpłatnie na rzecz Spółki usługi transportowe/spedycyjne) - towar odbierany jest przez przewoźnika w siedzibie Spółki i dostarczany do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE. Na okoliczność WDT Spółka wystawia faktury. Faktury te są wystawiane w dniu wydania przez Spółkę towaru przewoźnikowi celem jego wywozu na teren innego kraju UE. Spółka na fakturach stosuje różne warunki dostawy Incoterms np. DAP, EXW. Towar doręczany jest nabywcy przez przewoźnika w kilka dni po tym, jak został wydany przez Spółkę do dostarczenia przewoźnikowi. Na stronach internetowych przewoźnika możliwe jest śledzenie losów przesyłki, daty jej doręczenia adresatowi. Spółka przelicza kwot na fakturze wyrażone w walucie obcej według średniego kursu danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. biorąc pod uwagę okoliczności opisane w stanie faktycznym obowiązek podatkowy z tytułu WDT Spółka powinna rozpoznać w dniu wystawienia faktury... (który to dzień pokrywa się z dniem wydania towaru przewoźnikowi).

2. Czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. biorąc pod uwagę okoliczności opisane w stanie faktycznym Spółka stosuje prawidłowy kurs do przeliczeń kwot wyrażonych na fakturze w walucie obcej tj. kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

Obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia przez Spółkę faktury (pokrywający się z dniem wydania towaru przewoźnikowi).

Ad.2

Kursem możliwym do zastosowania przy przeliczeniu kwot wyrażonych na fakturze w walucie obcej jest kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Powyższy przepis wprowadza powszechność opodatkowania podatkiem VAT ww. czynności.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w ramach dostawy towarów wiąże się z czynnością wydania towarów, jako zdarzenia, które rodzi powstanie obowiązku podatkowego po stronie dostawcy, nabywcy zaś przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w chwili otrzymania faktury, nie wcześniej jednak niż z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Należy zauważyć, że dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy muszą zaistnieć dwa konieczne elementy. Przepis art. 13 ust. 1 ustawy - ogólnie definiując pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - stanowi, że jest to wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego. Oznacza to, że w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej (opodatkowanej w Polsce) musi się ona odbywać z kraju (tzn. z Polski) i ma być dokonywana przez polskiego (tekst jedn.: zarejestrowanego w Polsce) podatnika.

Pierwszym elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednocześnie nie jest konieczne, aby wywozu dokonał sam podatnik. Wynika to z regulacji wewnątrzwspólnotowego nabycia, gdzie stanowi się, że nabycie następuje niezależnie od tego kto przewozi towar i na czyje zlecenie towar jest przewożony.

Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ale wywóz musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy - jest to warunek konieczny i jest to odbiciem warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy. Każdy rodzaj dostawy, w wykonaniu której następuje wywóz towarów, konstytuować będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do powyższego przekazanie towaru przewoźnikowi, w wykonaniu którego następuje wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Odnośnie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w opisanej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, należy zauważyć, że zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w 19a ust. 1, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Z powołanych przepisów wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15-tym dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu, wystawienie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Jeśli jednak do 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od wystawienia faktury w tym właśnie dniu.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że wystawienie faktury dokumentującej WDT w dniu wydania towaru, będzie determinowało powstanie obowiązku podatkowe dla tej dostawy na dzień jej wystawienia (wydania towaru).

Odnośnie zaś kwestii zastosowania właściwego kursu do przeliczenia waluty obcej na złote, należy zauważyć że stosownie do przepisu art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczenia tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Tym samym w stanie faktycznym opisanym we wniosku faktura dokumentująca wewnątrzwspólnotową dostawę towarów winna być przeliczona według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego tj. dzień poprzedzający jej wystawienie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.