IBPP4/443-84/12/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku 13 lutego 2012 r. (data wpływu 15 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, zakresie powiadamiania naczelnika urzędu celnego o określonej szacunkowej ilości nielegalnie pobranej energii elektrycznej - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie powiadamiania naczelnika urzędu celnego o określonej szacunkowej ilości nielegalnie pobranej energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Na mocy znowelizowanej ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626) art. 88 pkt 2a i 2b na podmiot, który określa szacunkową ilość nielegalnie pobranej energii elektrycznej został nałożony obowiązek powiadomienia właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego o tym fakcie w terminie 7 dni od dnia ustalenia podmiotu dokonującego nielegalnego poboru energii elektrycznej. Zgodnie z wolą ustawodawcy oraz mając na uwadze wydawane w przedmiotowej sprawie do tej pory interpretacje, w tym interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygnatura IPPP3-443-977/10-4/JK wydaną dnia 12 stycznia 2011 r. Wnioskodawca od dnia 1 września 2010 r. powiadamia właściwych naczelników urzędów celnych o wszystkich stwierdzonych przypadkach nielegalnego poboru energii elektrycznej powiązanych z wystawieniem noty obciążeniowej określającej szacunkową ilość nielegalnie pobranej energii elektrycznej. Do właściwych naczelników urzędów celnych kierowane są stosowne zawiadomienia zawierające wykaz podmiotów w odniesieniu do których zostały wystawione noty obciążeniowe wraz z podaniem szacunkowej ilości energii (ilość określona w MWh). Na żądanie organów podatkowych dostarczana jest również niezbędna do prowadzenia sprawy dokumentacja w postaci wystawionej noty obciążeniowej, protokołu kontroli, prowadzonych badań laboratoryjnych i ekspertyz zabezpieczonych podczas czynności kontrolnych liczników.

W sprawach dotyczących czynności kontrolnych oraz samego wystawienia noty obciążeniowej przedsiębiorstwo energetyczne działa w granicach obowiązującego prawa przy szczególnym uwzględnieniu Ustawy Prawo energetyczne oraz wytycznych zawartych w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki w sprawie przeprowadzania czynności kontrolnych przez przedsiębiorstwa energetyczne. W myśl art. 3 pkt 18 ustawy - Prawo energetyczne przez nielegalny pobór energii elektrycznej należy rozumieć pobieranie energii bez zawartej umowy, z całkowitym lub częściowym pominięciem układu pomiarowo rozliczeniowego lub poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zafałszowanie pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowo rozliczeniowy. Jak podkreślił SN w wyroku z dnia 9 kwietnia 2003 r. I CKN 252/01 ustalenie nielegalnego pobierania energii w rozumieniu art. 3 pkt 18 ustawy - Prawo energetyczne nie wymaga badania winy sprawcy tego czynu. Pojęcie nielegalnego pobierania energii w rozumieniu art. 3 pkt 18 ustawy nie zawiera bowiem znamion odnoszących się do strony podmiotowej czynu, którą określa się jako winę w znaczeniu subiektywnym. Oznacza to, że ustalenie nielegalnego poboru energii elektrycznej nie wymaga badania winy sprawcy. SN w innym orzeczeniu wskazuje, że przedsiębiorstwo może obciążyć odbiorcę opłatami określonymi w art. 5 ustawy - Prawo energetyczne tylko wtedy, gdy energia rzeczywiście została pobrana (uchwała SN z dnia 10 grudnia 2009 r. III CZP 107/09). W wyniku stwierdzenia nielegalnego poboru przedsiębiorstwo energetyczne ma możliwość nałożenia kary sankcyjnej za nielegalny pobór na podstawie zatwierdzonej taryfy. Zgodnie z art. 57 ustawy - Prawo energetyczne w razie nielegalnego pobierania energii przedsiębiorstwo energetyczne może pobierać od odbiorcy, a w przypadku gdy nielegalny pobór energii nastąpił bez zawarcia umowy, może pobierać od osoby lub osób nielegalnie pobierających energię opłatę w wysokości określonej w taryfie, chyba że nielegalne pobieranie energii wynikało z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą odbiorca nie ponosi odpowiedzialności lub dochodzić odszkodowania na zasadach ogólnych. Ustawodawca określa jednocześnie, że należności z tytułu opłaty o których mowa w ust. 1 pkt 1 art. 57 ustawy - Prawo energetyczne, stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu podlegają ściągnięciu w trybie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1954 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.). Zgodnie z wyrokiem TK z dnia 10 lipca 2006 r. K 37/04, OTK-A 2006, Nr 7, poz. 79 faktura wystawiona przez przedsiębiorstwo energetyczne za nielegalnie pobraną energię nie może być jedyną podstawą egzekucji administracyjnej, gdyż tytułem egzekucyjnym jest tylko orzeczenie sądu cywilnego. Trybunał Konstytucyjny podkreślił zarazem, że taka wykładnia art. 57 prawa energetycznego, w świetle której ściąganie opłat za nielegalnie pobraną energię, w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, dokonywane jest bez uprzedniego sądowego rozstrzygnięcia sporu między przedsiębiorstwem a odbiorcą, na podstawie wystawionych przez samo przedsiębiorstwo dokumentów narusza art. 45 ust. 1 Konstytucji.

Z jednej zatem strony przedsiębiorstwo energetyczne przed wystawieniem noty obciążeniowej nie musi wskazywać winy podmiotu nielegalnie pobierającego, z drugiej natomiast strony organy orzekające wskazują na niewątpliwą sporność samego roszczenia, które każdorazowo przed skierowaniem do postępowania egzekucyjnego musi być rozpatrzone przez sąd. Wystawiona nota obciążeniowa jest roszczeniem na gruncie prawa cywilnego, które w rozumieniu przedsiębiorstwa energetycznego nabywa miana bezsporność w dwóch przypadkach; uznania zasadności noty przez płatnika poprzez dokonanie jej uregulowania (całkowitą zapłatę) lub uzyskanie przez przedsiębiorstwo energetyczne prawomocnego orzeczenia sądu.

Wnioskodawca wskazuje w tym miejscu na fakt, że każdorazowo przed wystawieniem noty obciążeniowej dokonuje wnikliwej analizy sytuacji w odniesieniu do ustaleń osób kontrolujących zawartych w protokole z przeprowadzonych czynności kontrolnych oraz w oparciu o posiadane w sprawie informacje. Wystawiając notę obciążeniową odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego zastanego podczas przeprowadzonych czynności kontrolnych (nie posiada natomiast kompetencji do badania winy). O ustaleniu elementów winy (czyli przypisaniu sprawstwa) można mówić dopiero w przypadku otrzymania prawomocnego wyroku skazującego wydanego w prowadzonym w związku z nielegalnym poborem energii postępowaniu karnym.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa osobie Odbiorcy bądź osobie upoważnionej przysługuje prawo złożenia odwołania od ustaleń zawartych w protokole z przeprowadzonych czynności kontrolnych. Powołując się na długoletnią praktykę w zakresie wykrywania i likwidacji nielegalnego poboru energii elektrycznej Wnioskodawca może wskazać, iż w rzeczywistości przypadki gdzie Odbiorca składa odwołanie od ustaleń kontrolujących w momencie spisywania protokołu kontroli bądź też w terminie 7 dni od daty jego sporządzenia zdarzają się niezwykle rzadko.

Z analizy przypadków wynika, że proces reklamacyjny Odbiorca lub podmiot nielegalnie pobierający wszczyna bardzo często, a praktycznie prawie zawsze dopiero po kilku dniach bądź nawet tygodniach od daty wystawienia i otrzymania noty obciążeniowej, podczas gdy informacja o każdej wystawionej nocie obciążeniowej jest przekazywana właściwemu naczelnikowi urzędu celnego w terminie 7 dni od daty jej wystawienia. Naczelnik urzędu celnego wszczyna tym samym postępowanie wobec którego toczy się jeszcze proces reklamacyjny po stronie przedsiębiorstwa energetycznego. Kontrolujący przeprowadzający kontrole na podstawie upoważnienia wydanego przez właściwy podmiot przedsiębiorstwa energetycznego podejmują na miejscu szereg czynności zmierzających do właściwego ustalenia danych osoby nielegalnie korzystającej z dostawy energii elektrycznej. Nawet w sytuacji gdzie przedsiębiorstwo energetyczne posiada zawartą z Odbiorcą umowę (zatem stosunek umowny pomiędzy przedsiębiorcą energetycznym a Odbiorcą jest w pełni prawnie uregulowany) sprawcą nielegalnego podłączenia, a tym samym podmiotem nielegalnie pobierającym może okazać się zupełnie inna osoba o czym przedsiębiorstwo energetyczne jest informowane w momencie dostarczenia prawomocnego orzeczenia wydanego przez sąd karny. Dla takich przypadków nota obciążeniowa wystawiona pierwotnie w odniesieniu do strony umowy jest korygowana do zera zaś w jej miejsce jest wystawiana nowa - na faktycznego sprawcę przestępstwa. W związku z powszechnym zjawiskiem nielegalnego poboru energii elektrycznej mając na celu zapewnienie należytej jakości świadczonych usług, przestrzeganie zasad bezpieczeństwa oraz likwidację własnych strat Wnioskodawca prowadzi od 2004 r. szereg działań prewencyjnych na szeroką skalę. W ciągu roku kalendarzowego Wnioskodawca przeprowadza około 30.000 kontroli w różnych punktach poboru. 6000 kontroli w obrębie roku kończy się stwierdzeniem faktu nielegalnego poboru energii elektrycznej. W ślad za stwierdzeniem nielegalnego poboru wystawiane są zgodnie z ustaleniami osób kontrolujących oraz analizą faktów będących w posiadaniu przedsiębiorstwa energetycznego noty obciążeniowe. O wystawionych notach Wnioskodawca informuje naczelników urzędów celnych w terminie 7 dni. Często natomiast po wystawieniu noty obciążeniowej toczy się proces reklamacyjny a samo roszczenie nie jest jeszcze w rozumieniu prawa i przytaczanych powyżej stanowisk organów orzekających bezsporne.

Co do zasady naczelnicy właściwych urzędów celnych żądają aktualnie potwierdzonej za zgodność z oryginałem dokumentacji z przeprowadzonych czynności kontrolnych. Około 12 tysięcy dokumentów (nota obciążeniowa + protokół kontroli) podlega zatem w skali roku przygotowaniu, kserowaniu i wysyłce co generuje znaczne koszty obsługi procesu po stronie przedsiębiorstwa energetycznego.

Z całą pewnością Wnioskodawca nie może jednocześnie wskazać, że każda wystawiona nota obciążeniowa jest regulowana przez jej płatnika bowiem znaczna część osób po otrzymaniu noty obciążeniowej nie zgłasza się do przedsiębiorstwa energetycznego w ogóle zarówno w celu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji jak i w celu uregulowania roszczenia. Wnioskodawca kieruje na chwilę obecną w granicach 60 spraw w skali miesiąca do postępowania cywilnego i około 2.000 spraw w skali roku do postępowania karnego. Średni czas oczekiwania na wyrok sądu karnego wynosi aktualnie około 1,5 roku chociaż zdarzają się niejednokrotnie przypadki, że otrzymywane aktualnie wyroki postanowień karnych dotyczą nielegalnego poboru dokonanego w latach 2003-2004.

W międzyczasie od dnia wysłania zawiadomienia o ilości nielegalnie pobranej energii elektrycznej do dnia ustalenia faktycznego sprawcy nielegalnego poboru (ustalenie podmiotu nielegalnie pobierającego) trwa wymiana korespondencji pomiędzy właściwymi naczelnikami urzędów celnych a przedsiębiorstwem energetycznym. Po stronie urzędów celnych powstaje jednocześnie problem jak postąpić z wszczętym już w takim przypadku postępowaniem.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności i wątpliwości w sprawie przedsiębiorstwo energetyczne celem ustalenia przejrzystych zasad postępowania zwraca się z prośbą o dokonanie właściwej interpretacji art. 88 ust. 2b ustawy o podatku akcyzowym poprzez wskazanie jaka okoliczność w rozumieniu Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach stanowi o fakcie ustalenia podmiotu nielegalnie pobierającego.

Czy celem zawiadomienia właściwego Naczelnika Urzędu Celnego o fakcie nielegalnego poboru energii elektrycznej wystarczający jest sam fakt wystawienia noty obciążeniowej, czy też konieczne jest ustalenie/wskazanie bezspomości roszczenia poprzez; całkowitą zapłatę noty obciążeniowej, wydanie prawomocnego orzeczenia przez niezawisły sąd, wydanie wyroku karnego ustalającego precyzyjnie podmiot nielegalnie pobierający

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Biorąc pod uwagę opisane okoliczności Wnioskodawca zwraca się do Dyrektora Izby Celnej w Katowicach o dokonanie właściwej interpretacji art. 88 ust. 2b ustawy o podatku akcyzowym poprzez wskazanie czy przedsiębiorstwo energetyczne postępuje słusznie zawiadamiając właściwego naczelnika urzędu celnego o każdej wystawionej nocie obciążeniowej w terminie 7 dni podczas kiedy roszczenie w świetle obowiązujących przepisów prawa jest jeszcze nadal sporne.

Wskazanie jaka okoliczność w rozumieniu Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach stanowi o fakcie ustalenia podmiotu nielegalnie pobierającego.

Czy do złożenia zawiadomienia wystarcza sam fakt wystawienia noty obciążeniowej.

Czy też do złożenia zawiadomienia jest konieczne i co wydaje się słuszne;

Czy przedsiębiorstwo energetyczne postąpi słusznie zawiadamiając właściwego naczelnika urzędu celnego wyłącznie o wyżej wymienionych roszczeniach bezspornych.

Zdaniem wnioskodawcy, zawiadomienia o ilości nielegalnie pobranej energii elektrycznej powinny być kierowane wyłącznie w odniesieniu do roszczeń bezspornych (zapłata noty/uzyskanie prawomocnego orzeczenia w postępowaniu cywilnym) oraz w przypadkach kiedy na etapie prowadzonego w związku ze sprawą postępowania karnego następuje faktyczne ustalenie podmiotu nielegalnie pobierającego (wyrok sądu karnego wskazujący jednoznacznie podmiot nielegalnie pobierający).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 88 ust. 2a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, w przypadku nielegalnego poboru energii elektrycznej podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej szacunkowa ilość, wyrażona w megawatogodzinach (MWh).

Równocześnie na podstawie uregulowań zawartych w ustępie 2b niniejszego artykułu podmiot, który określa szacunkową ilość nielegalnie pobranej energii elektrycznej, jest obowiązany powiadomić właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego o tym fakcie w terminie 7 dni od dnia ustalenia podmiotu dokonującego nielegalnego poboru energii elektrycznej.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, że nielegalny pobór energii elektrycznej na gruncie ustawy o podatku akcyzowym nie jest rozpatrywany w kategorii czynności sprzedaży, lecz ujmowany jest w pojęciu zużycia przez podmiot, który nielegalnie pobrał energię. Kwestia określenia zużycia jako przedmiot opodatkowania akcyzą w świetle ustawy o podatku akcyzowym nie jest związana z przeniesieniem prawa własności. W przypadku ujawnienia nielegalnego poboru energii i identyfikacji podmiotu odpowiedzialnego za niniejszy nielegalny pobór energii podmiotem zobowiązanym do zapłaty akcyzy jest zużywający energię elektryczną pochodzącą z nielegalnego poboru. Podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej szacunkowa ilość, wyrażona w megawatogodzinach. Jednocześnie przepisy wskazują, iż podmiot który stwierdził nielegalny pobór energii po zidentyfikowaniu podmiotu, który nielegalnie pobierał energię zobowiązany jest poinformować właściwego dla podatnika naczelnika urzędu celnego o tym fakcie w okresie 7 dni od dnia ustalenia podmiotu dokonującego nielegalnego poboru energii elektrycznej.

Okolicznością stanowiącą o fakcie ustalenia podmiotu nielegalnie pobierającego energie elektryczną jest ustalenie/wskazanie bezsporności roszczenia (noty obciążeniowej) poprzez całkowitą jej zapłatę lub wydanie prawomocnego orzeczenia przez niezawisły sąd, ewentualnie wydanie wyroku karnego, który wskazuje precyzyjnie podmiot nielegalnie pobierający prąd w sytuacji sporu.

Regulacje ustawy o podatku akcyzowym nie pozostawiają wątpliwości, iż podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej pobranej nielegalnie jest podmiot, który dopuścił się kradzieży. Sytuacja ta nie zwalnia jednak przedsiębiorcy energetycznego, który stwierdził nielegalny pobór energii elektrycznej z pewnych wymogów o charakterze formalnym. Szczególnie godne podkreślenia jest to, że obowiązek zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu celnego powstaje dopiero wtedy, gdy ustalono podmiot, który dokonał nielegalnego poboru energii elektrycznej. Zatem składanie zawiadomienia nie jest konieczne w przypadku, gdy stwierdzono nielegalny pobór energii elektrycznej, lecz nie jest znany podmiot, który dokonał kradzieży. Co więcej, właściwe wydaje się stanowisko, iż obowiązek zawiadomienia naczelnika urzędu celnego o fakcie nielegalnego poboru energii elektrycznej wystąpi dopiero w przypadku zgromadzenia odpowiednich dowodów potwierdzających dokonanego nielegalnego poboru energii elektrycznej przez określony podmiot, które znajdą uznanie sądu w sytuacji gdy osoba nielegalnie pobierająca prąd dobrowolnie nie uiści nałożonej na nią opłaty określonej w nocie obciążeniowej.

Nie wystarczy więc samo podejrzenie, że dany podmiot dokonał nielegalnego poboru energii elektrycznej, lecz okoliczność ta powinna wynikać z odpowiednich dowodów zgromadzonych w sprawie (np. z protokołów w tym protokołów Policji, analiz technicznych potwierdzających dokonanie modyfikacji urządzenia pomiarowego (licznika) w celu zaniżenia jego wskazań itp.). Jednocześnie warto zauważyć, że przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie wymagają dla wystąpienia obowiązku złożenia zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu celnego, aby fakt nielegalnego poboru energii elektrycznej przez określoną osobę został potwierdzony orzeczeniem sądu. W praktyce jednak wystawione pierwotnie noty obciążeniowe niejednokrotnie są korygowane, co do ilości pobranej nielegalnie energii elektrycznej oraz wskazania podmiotu zużywającego nielegalnie energię elektryczną. Dodatkowo noty i ich korekty są weryfikowane przez wyroki w sprawach karnych czy cywilnych i powodują ich nieważność.

W miejscu tym należy podkreślić, iż po otrzymaniu skutecznego zawiadomienia, naczelnik urzędu celnego powinien rozpocząć czynności prowadzące do wyegzekwowania zapłaty akcyzy od energii elektrycznej pobranej nielegalnie przez podmiot, który dopuścił się tego czynu. Wynika to ze wskazanej na wstępie zasady, iż obowiązek zapłaty akcyzy spoczywa na podmiocie, który dokonał nielegalnego poboru energii elektrycznej a proces ten winien zakończyć się w przypadku braku zapłaty zaległości podatkowej skuteczna egzekucją, stąd kwestia prawidłowego ustalenia osoby nielegalnie pobierającej energie elektryczną jest niezmiernie ważna.

W oparciu o ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.) Wnioskodawca może dochodzić swoich praw związanych z nielegalnym poborem energii elektrycznej w dwojaki sposób: pobrać opłatę "karną" lub dochodzić swoich praw na drodze cywilnej.

Prawo energetyczne wyróżnia sytuacje, w których można przyjąć fakt nielegalnego pobierania energii elektrycznej, tj. w przypadku:

W razie ustalenia nielegalnego pobierania paliw czy energii z sieci, przedsiębiorstwo energetyczne może skorzystać z dwóch dróg ochrony swoich interesów. Pierwsza: prawo energetyczne przyznaje przedsiębiorstwu uprawnienie do pobierania opłaty z tytułu nielegalnego poboru od osoby, która dopuściła się nielegalnego poboru prądu. Druga droga to możliwość dochodzenia odszkodowania na drodze postępowania cywilnego z tytułu poniesionej szkody.

O ile dochodzenie odszkodowania cywilnego nie budzi wątpliwości co do konieczności wytoczenia powództwa przeciwko konkretnej osobie, której należy udowodnić odpowiedzialność za poniesioną przez przedsiębiorstwo szkodę, to możliwość pobierania opłaty z tytułu nielegalnego poboru energii wymaga głębszej analizy.

Według przepisu art. 57 Prawa energetycznego przedsiębiorstwo energetyczne może pobierać opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości ustalonej przepisami prawa. Na tle tego zapisu mogą rodzić się wątpliwości, czy przedsiębiorstwo może dochodzić tego rodzaju opłat również na podstawie własnych wewnętrznych dokumentów.

Kwestię tę rozstrzygnął Trybunał Konstytucyjny (10 lipca 2006, K37/04), wskazujący, że w przypadku zaistnienia sporu w sprawie ustalenia nielegalnego poboru energii, spór ten powinien być rozpatrzony przez sąd powszechny, zanim zostanie wszczęte postępowanie egzekucyjne.

Należy zatem stwierdzić, że okolicznością stanowiącą o fakcie "ustalenia" w rozumieniu art. 88 ust. 2b ustawy, podmiotu nielegalnie pobierającego energię elektryczną jest istnienie bezspornego roszczenia, które można stwierdzić, gdy dojdzie do dobrowolnej zapłaty noty obciążeniowej lub wydania prawomocnego orzeczenia przez niezawisły sąd, ewentualnie wydania wyroku karnego ustalającego podmiot nielegalnie pobierający prąd w sytuacji sporu. Ustalenie, że roszczenie jest bezsporne, miałoby miejsce w oparciu o:

* dowód zapłaty należności wynikającej z noty obciążeniowej, a w przypadku sporu

* dokumenty z postępowania cywilnego lub karnego, z których jednoznacznie wynika, kto jest podmiotem nielegalnie pobierającym energię elektryczną.

Zatem samo wystawienie noty obciążeniowej, w sytuacji sporu co do osoby odpowiedzialnej za nielegalny pobór energii, nie powodowałoby po stronie przedsiębiorstwa energetycznego obowiązku informacyjnego z art. 88 ust. 2b ustawy o podatku akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.