IBPP4/443-83/14/LG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 24 lutego 2014 r. (data wpływu 25 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania w przypadku braku możliwości zastosowania stawki 0% przy WDT- jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania w przypadku braku możliwości zastosowania stawki 0% przy WDT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

X sp. z o.o. (poprzednio A sp. z o.o., dalej: "Spółka") dokonywała i zamierza dokonywać w przyszłości transakcji stanowiących wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (dalej: "WDT") w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT").

Warunki biznesowe tych transakcji regulowane są postanowieniami umowy (umowa określa m.in. cenę za określoną ilość/partię towaru) lub wynikają jedynie z zamówienia/faktury i poczynionych ustaleń stron. W oparciu o ustaloną cenę za sprzedawane towary Spółka wystawia faktury VAT bez wskazania kwoty podatku należnego (z zastosowaniem stawki 0%). Odbiorca uiszcza zaś wynagrodzenie zgodnie z wystawioną fakturą i ustaleniami stron, w wysokości wynikającej z wystawionej faktury.

Do części tych transakcji mają zastosowanie Ogólne warunki sprzedaży i dostawy stosowane przez Spółkę (dalej: "Ogólne warunki sprzedaży"). Zgodnie z Ogólnymi warunkami sprzedaży, ceny, po których Spółka sprzedaje towary są cenami netto.

Niemniej, w odniesieniu do transakcji zawieranych przez Spółkę, które stanowią WDT, z. uwagi na fakt, że co do zasady transakcje te powinny być opodatkowane stawką 0%, strony (tekst jedn.: Spółka i jej kontrahenci) uznają - zarówno w odniesieniu do transakcji już zrealizowanych jak i tych, które będą miały miejsce w przyszłości, że wskazana w umowie cena stanowi całość wynagrodzenia należnego Spółce, które nie ma być powiększone o wartość podatku VAT. Podatek należny byłby jednak naliczany, a kwota należna od Odbiorcy - odpowiednio zwiększona, jedynie w przypadku dokonania transakcji, w której wysyłka odbywałaby się do oznaczonego przez kontrahenta miejsca na terytorium Polski (dostawa krajowa).

W praktyce zdarza się jednak, że w odniesieniu do realizowanych dostaw wewnątrzwspólnotowych Spółka nie posiada dokumentów, które - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT upoważniają do zastosowania stawki 0% albo też nie są spełnione inne wymogi niezbędne dla jej zastosowania. W takim przypadku Spółka wykazuje te transakcje w deklaracjach VAT jako dostawy krajowe z zastosowaniem stawki, która byłaby właściwa, gdyby wskazane transakcje (WDT) były dostawami krajowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, zarówno w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r. jak i stanie prawnym aktualnym na moment składania wniosku, w przypadku, gdy nie będą spełnione warunki do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dokonywanych przez Spółkę transakcji stanowiących WDT, Spółka powinna opodatkować te czynności stosując stawkę właściwą dla dostaw krajowych traktując kwotę wskazaną na wystawionej przez siebie fakturze i efektywnie otrzymywaną od kontrahenta jako kwotę brutto, tj. jako podstawę opodatkowania przyjąć kwotę wskazaną na fakturze pomniejszona o kwotę podatku obliczonego przy zastosowaniu metody "w stu".

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zarówno w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r. jak i w stanie prawnym aktualnym na moment składania wniosku, w przypadku, gdy nie są spełnione warunki do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dokonywanych przez Spółkę transakcji stanowiących WDT, Spółka powinna opodatkować te czynności stosując stawkę właściwą dla dostaw krajowych traktując kwotę wskazaną na wystawionej przez siebie fakturze i efektywnie otrzymywaną od kontrahenta jako kwotę brutto, tj. jako podstawę opodatkowania przyjąć kwotę wskazaną na fakturze pomniejszoną o kwotę podatku obliczonego przy zastosowaniu metody "w stu".

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest zaś kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie zaś z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT (regulującym sposób określenia podstawy opodatkowania począwszy od 1 stycznia 2014 r.) podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Stosownie zaś do ust. 6 tego artykułu podstawa opodatkowania obejmuje m.in. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Mimo różnicy w literalnym brzmieniu przepisów regulujących sposób ustalania podstawy opodatkowania przed 1 stycznia 2014 r. jak i obecnie, można wskazać, że w obu stanach prawnych:

i. podstawę opodatkowania w podatku VAT stanowi całość świadczenia należnego od nabywcy (lub osoby trzeciej) stanowiącego zapłatę za dostawę towarów (lub świadczenie usług),

ii. podstawa opodatkowania nie obejmuje kwoty podatku VAT.

Powyższe przepisy ustawy o VAT stanowią implementację przepisów prawa unijnego, a mianowicie dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. (dalej: dyrektywa 2006/112) w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

I tak, zgodnie z art. 73 dyrektywy 2006/112: "W odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia".

Natomiast stosowanie do treści art. 78 dyrektywy 2006/112: "Do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

Do celów akapitu pierwszego lit. b, państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

W konsekwencji, skoro kwota wskazana na fakturze stanowi całość wynagrodzenia należnego Spółce, stanowiącego zapłatę za dostarczane towary i nie jest ona zwiększana w przypadku konieczności naliczenia przez Spółkę VAT należnego według stawki krajowej w związku z niespełnieniem warunków dokumentacyjnych lub formalnych dla zastosowania 0% stawki VAT w WDT, w ocenie Spółki uznać należy, że kwota wskazana na fakturze zawiera należny podatek VAT.

Podstawą opodatkowania tych transakcji jest zatem kwota wskazana na fakturze (i efektywnie otrzymywana przez Spółkę) pomniejszona o odpowiednią kwotę podatku. Obliczenie podstawy opodatkowania powinno być zaś wynikiem obniżenia kwoty wskazanej na fakturze o kwotę podatku obliczoną z zastosowaniem metody,.w stu" (tekst jedn.: tak jakby kwota wskazana na fakturze była kwotą brutto).

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2013 r. (sygn. IPTPP2/443-937/12-4/JS) Dyrektor Izby Skarbowe w Lodzi stwierdził:

"Z (...) definicji obrotu wynika, iż kwota należna z tytułu sprzedaży obejmuje całość świadczenia od nabywcy. Zatem w przypadku, gdy dostawa będzie uznana za krajową należy przyjąć, iż powyższa kwota (należność wynikająca z wystawionej faktury VAT) zawiera także ten podatek.

Zatem określając podstawę opodatkowania, którą jest obrót będący kwotą należną z tytułu sprzedaży, pomniejszoną o kwotę podatku należnego Wnioskodawca winien naliczać podatek od kwoty należnej od nabywcy pomniejszonej o kwotę podatku należnego; tym samym Wnioskodawca powinien posłużyć się tzw. metodą "w stu".

Powyższe stanowisko zostało wyrażone na gruncie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2014 r., niemniej z uwagi na charakter zmian w przepisach ustawy o VAT regulujących kwestię określenia podstawy opodatkowania, stanowisko to pozostaje aktualne również w obecnym stanie prawnym.

W świetle powyższego, zarówno w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2014 r. jak i w stanie prawnym aktualnym na moment składania wniosku, w przypadku, gdy nie są spełnione warunki do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dokonywanych przez Spółkę transakcji stanowiących WDT, Spółka powinna opodatkować tę czynność stosując stawkę właściwą dla dostaw krajowych traktując kwotę wskazaną na wystawionej przez siebie fakturze jako kwotę brutto, tj. jako podstawę opodatkowania przyjąć kwotę wskazaną na fakturze pomniejszoną o kwotę podatku obliczonego przy zastosowaniu metody "w stu".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według treści art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W świetle art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Stosownie do art. 42 ust. 12 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

Zgodnie z art. 42 ust. 12a ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w myśl art. 29a ust. 1 ustawy, który został dodany ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Warunki biznesowe tych transakcji regulowane są postanowieniami umowy, które określają m.in. cenę za określoną ilość/partię towaru lub wynikają jedynie z zamówienia/faktury i poczynionych ustaleń stron. W oparciu o ustaloną cenę za sprzedawane towary Wnioskodawca wystawia faktury VAT bez wskazania kwoty podatku należnego (z zastosowaniem stawki 0%). Odbiorca dokonuje zapłaty wynagrodzenie zgodnie z wystawioną fakturą i ustaleniami stron, w wysokości wynikającej z wystawionej faktury. Do części tych transakcji mają zastosowanie Ogólne warunki sprzedaży i dostawy stosowane przez Spółkę (dalej: "Ogólne warunki sprzedaży"). Zgodnie z Ogólnymi warunkami sprzedaży, ceny, po których Wnioskodawca sprzedaje towary są cenami netto. Wskazana w umowie cena stanowi całość wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy, które nie ma być powiększone o wartość podatku VAT. Zdarzają się jednak sytuacje, że w odniesieniu do realizowanych dostaw wewnątrzwspólnotowych Wnioskodawca nie posiada dokumentów, które - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT upoważniają do zastosowania stawki 0% albo też nie są spełnione inne wymogi niezbędne dla jej zastosowania. W takim przypadku Wnioskodawca wykazuje te transakcje w deklaracjach VAT jako dostawy krajowe z zastosowaniem stawki, która byłaby właściwa, gdyby wskazane transakcje (WDT) były dostawami krajowymi.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest właściwe opodatkowanie transakcji WDT przy braku właściwej dokumentacji do zastosowania stawki 0%. Treść pytania dotyczy jak należy opodatkować te czynności stosując stawkę właściwą dla dostaw krajowych (zarówno w stanie prawnym obowiązującym do dnia 1 stycznia 2014 r. jak i od dnia 1 stycznia 2014 r.) traktując kwotę wskazaną na wystawionej fakturze i efektywnie otrzymywaną od kontrahenta jako kwotę brutto, tj. jako podstawę opodatkowania przyjąć kwotę wskazaną na fakturze pomniejszoną o kwotę podatku obliczonego przy zastosowaniu metody "w stu".

Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy wskazać, że w przypadku dostaw wewnątrzwspólnotowych, jeżeli podatnik nie jest w posiadaniu wymaganych dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej, obowiązany jest opodatkować tę dostawę przy zastosowaniu stawki właściwej dla danej dostawy w kraju.

Z powołanej definicji obrotu wynika, że kwota należna z tytułu sprzedaży obejmuje całość świadczenia od nabywcy. Zatem w przypadku, gdy dostawa będzie uznana za krajową należy przyjąć, że powyższa kwota (należność wynikająca z wystawionej faktury VAT) zawiera także ten podatek.

Zatem określając podstawę opodatkowania, którą jest obrót będący kwotą należną z tytułu sprzedaży, pomniejszoną o kwotę podatku należnego - Wnioskodawca winien naliczać podatek od kwoty należnej od nabywcy pomniejszonej o kwotę podatku należnego; tym samym Wnioskodawca powinien posłużyć się tzw. metodą "w stu" (zarówno w stanie prawnym obowiązującym do dnia 1 stycznia 2014 r. jak i od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Reasumując: jeżeli Wnioskodawca wykazał daną transakcję jako WDT i zastosował stawkę 0% natomiast nie jest w posiadaniu dostatecznych dowodów, o których mowa w art. 42 ustawy, to winien on skorygować daną transakcję poprzez wykazanie jej jako dostawę krajową stosując celem ustalenia podstawy opodatkowania metodę "w stu" przyjmując, że wartość dostawy na fakturze jest ceną brutto (zawierającą podatek od towarów i usług).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.