IBPP4/443-689/11/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 20 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług polegających na przeprowadzaniu szkoleń z pierwszej pomocy medycznej - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług polegających na przeprowadzaniu szkoleń z pierwszej pomocy medycznej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 czerwca 2011 r. nr IBPP4/443-689/11/ AZ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od niespełna dwóch lat. W poprzednich latach usługa jaką wykonywał, czyli szkolenia z pierwszej pomocy przedmedycznej były zwolnione z podatku VAT. Według nowych przepisów art. 43 ustawy wprowadza wykaz usług mogących być nadal zwolnione z tego podatku. Zwolnione są tam te usługi, które świadczone są przez:

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy dobrze interpretuje niniejszy przepis wystawiając takim ośrodkom faktury zwolnione z VAT-u prowadząc zajęcia z pierwszej pomocy w ramach ich zajęć.

Przykład: Metodyczny Ośrodek Kształcenia Nauczycieli prowadzi kurs nadający nauczycielom uprawnienia do prowadzenia zajęć z pierwszej pomocy w ramach przedmiotu edukacja dla bezpieczeństwa. W ramach tego kursu, Wnioskodawca prowadzi zajęcia z pierwszej pomocy.

Przykład: Ośrodek Kształcenia Kierowców prowadzi zajęcia nauki jazdy gdzie Wnioskodawca prowadzi 4,5 godzin zajęć z pierwszej pomocy.

Przykład: Spółka prowadzi kurs opiekuna osób starszych w ramach tego kursu Wnioskodawca prowadzi zajęcia z pierwszej pomocy i podstaw pielęgnacji pacjenta. Wszystkie te jednostki korzystają ze zwolnienia z VAT-u.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT (na podstawie art. 96 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podatnika od dnia 14 lipca 2009 r.

Wnioskodawca nie jest objęty systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia.

Z prowadzonych przez Wnioskodawcę szkoleń usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT będzie:

Pomieszczenia szkoły placówki, w szczególności pokój nauczycielski, laboratoria, pracownie, warsztaty szkolne, pokój nauczycieli wychowania fizycznego, kierownika internatu (bursy) oraz kuchnię, wyposaża się w apteczki zaopatrzone w środki niezbędne do udzielania pierwszej pomocy i instrukcję o zasadach udzielania tej pomocy (§ 20).

Nauczyciele, w szczególności prowadzący zajęcia w warsztatach, laboratoriach, a także zajęcia wychowania fizycznego, podlegają przeszkoleniu w zakresie udzielania pierwszej pomocy (§ 21).

Szkolenia prowadzone są w oparciu o przepisy:

Wnioskodawca nie posiada akredytacji dla poszczególnych szkoleń z pierwszej pomocy.

Obowiązek udzielania pierwszej pomocy dotyczy całego społeczeństwa i zapisany jest w Kodeksie Karnym w art. 162 paragraf 1 w związku z powyższym uzupełnianie wiedzy w tej dziedzinie pozostaje w związku z każdą branżą i dziedziną życia człowieka. Ukonkretniając w odniesieniu do prowadzonych szkoleń pozostaje w bezpośrednim związku z branżą nauczycieli i kierowców oraz innych pracowników firm państwowych i prywatnych na podstawie przepisów:

Na podane niżej szkolenia uczestnicy kierowani są przez pracodawcę i mają wykonywać następujące czynności wynikające z uzyskanych kompetencji:

W świetle sytuacji opisanych powyżej, szkolenia te są obowiązkowe na zajmowanych stanowiskach pracy.

Zajęcia z pierwszej pomocy i podstaw pielęgnacji pacjenta są elementem kursu opiekun osób starszych niepełnosprawnych będącego finansowanego w całości ze środków publicznych w ramach programu Strefa 45+. Reintegracja zawodowa osób po 45 roku życia. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską ze Środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Wnioskodawca jest podwykonawcą w projekcie.

Z całą pewnością szkolenia nadające uprawnienia do prowadzenia zajęć z pierwszej pomocy w ramach edukacji dla bezpieczeństwa jest nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkolenia mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Pozostali nauczyciele i pracownicy firm prywatnych i państwowych przechodzą to szkolenie co dwa lata uzupełniając/uaktualniając wiedzę. Jednak z racji na "przypadkowość" udzielania pierwszej pomocy ciężko stwierdzić czy jest to ściśle związane z branżą lub zawodem. Przypomnieć tu należy o ustawowym obowiązku udzielania pierwszej pomocy co związane jest z każdą branżą i zawodem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z VAT-u jeśli jego szkolenia są ściśle związane (są częścią) szkoleń firm i ośrodków będących zwolnionymi z VAT-u.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Według analizy dostępnej literatury Wnioskodawca uważa, że jego usługi szkoleniowe będące nieodłączną częścią szkoleń innych podmiotów gospodarczych korzystających ze zwolnienia z VAT-u, są również z VAT-u zwolnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem VAT następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU). Z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawodawca odstąpił od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa krajowego oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, tym samym opisuje się poszczególne czynności zwolnione od podatku wskazując na ich cechy, charakter oraz okoliczności wykonania.

W oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, ma zastosowanie wyłącznie do usług kształcenia wymienionych w zaświadczeniu właściwego organu o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych.

Równocześnie, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Ponadto, zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 obowiązującego do dnia 5 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast w myśl § 13 ust. 1 pkt 20 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zaznaczenia wymaga, iż od dnia 6 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), które zastąpiło ww. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r.

Powołany wyżej przepis § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia od dnia 6 kwietnia 2011 r. brzmi następująco: "Zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane."

Natomiast odpowiednikiem ww. przepisu § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. jest takiej samej treści przepis § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Przytoczone wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nie jest jednostka objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia.

Wnioskodawca prowadzi szkolenia z zakresu pierwszej pomocy przedmedycznej. Usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT będzie:

Szkolenia prowadzone są w oparciu o przepisy:

Szkolenia pozostają w bezpośrednim związku z branżą nauczycieli i kierowców oraz innych pracowników firm państwowych i prywatnych na podstawie ww. przepisów.

Na podane niżej szkolenia uczestnicy kierowani są przez pracodawcę i mają wykonywać następujące czynności wynikające z uzyskanych kompetencji:

W świetle sytuacji opisanych powyżej, szkolenia te są obowiązkowe na zajmowanych stanowiskach pracy.

Zajęcia z pierwszej pomocy i podstaw pielęgnacji pacjenta są elementem Kursu opiekun osób starszych niepełnosprawnych finansowanego w całości z ze środków publicznych w ramach programu Strefa 45+. Reintegracja zawodowa osób po 45 roku życia. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską ze Środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Wnioskodawca jest podwykonawcą w projekcie.

Szkolenie nadające uprawnienia do prowadzenia zajęć z pierwszej pomocy w ramach edukacji dla bezpieczeństwa jest nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkolenia mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Pozostali nauczyciele i pracownicy firm prywatnych i państwowych przechodzą to szkolenie co dwa lata uzupełniając/uaktualniając wiedzę.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, iż dla oceny tego czy usługi polegające na przeprowadzaniu przez Wnioskodawcę szkoleń w zakresie pierwszej pomocy są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, konieczne jest stwierdzenie:

* czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego;

* czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Podkreślenia wymaga, że znajomość przepisów oraz zasad udzielania pierwszej pomocy jest warunkiem niezbędnym do wykonywania zadań narzuconych pracodawcy. Każdy pracodawca ma obowiązek wyznaczyć pracowników do udzielania pierwszej pomocy. Obowiązek przeszkolenia podwładnych w zakresie udzielania pierwszej pomocy nałożony został na pracodawcę ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zgodnie z art. 209^{1 §} 1 pkt 2 lit. a Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany wyznaczyć pracowników do udzielania pierwszej pomocy.

Szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń z tego zakresu zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), które określa ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach pracy.

Zgodnie z § 44 cytowanego wyżej rozporządzenia, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom sprawnie funkcjonujący system pierwszej pomocy w razie wypadku oraz środki do udzielania pierwszej pomocy.

W świetle tych regulacji szkolenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy dla pracowników firm prywatnych i państwowych są usługami kształcenia zawodowego bowiem mają na celu zapewnienie uczestnikom zapoznanie się z procedurami udzielania pierwszej pomocy w stanach nagłych w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku prac. Konieczność organizowania szkoleń z zakresu udzielania pierwszej pomocy dla pracodawców i pracowników została określona w przepisach Kodeksu pracy oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, co oznacza że szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Niewątpliwie również zajęcia z pierwszej pomocy i podstaw pielęgnacji pacjenta, które są elementem kursu opiekun osób starszych niepełnosprawnych realizowanego w ramach programu Strefa 45+. Reintegracja zawodowa osób po 45 roku życia, są usługami kształcenia zawodowego. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską ze Środków Europejskiego Funduszu Społecznego, ma bowiem na celu podniesienie lub zmianę kwalifikacji i kompetencji zawodowych osób po 45 roku życia co umożliwi im zatrudnienie i zwiększenie poziomu aktywności na rynku pracy.

Należy zauważyć, że podstawy programowe kształcenia w zawodach: asystent osoby niepełnosprawnej, lub opiekun medyczny zostały uregulowane odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 22 ust. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi ponadto, w drodze rozporządzenia podstawy programowe kształcenia w poszczególnych zawodach uwzględniając w szczególności zestawy celów i treści nauczania, umiejętności uczniów, a także zadania wychowawcze szkoły, odpowiednio do poszczególnych etapów kształcenia i typów szkół oraz zawodów i profili kształcenia ogólnozawodowego.

Na podstawie ww. dyspozycji Minister Edukacji Narodowej rozporządzeniem z dnia 21 stycznia 20011 r. (Dz. U. Nr 49, poz. 254), określił podstawy programowe kształcenia w zawodach: asystent osoby niepełnosprawnej, florysta, kucharz małej gastronomii, operator maszyn leśnych, opiekun medyczny, pracownik pomocniczy obsługi hotelowej, sprzedawca, technik handlowiec, technik organizacji usług gastronomicznych, technik przetwórstwa mleczarskiego i technik weterynarii

Podstawy programowe kształcenia w zawodzie asystent osoby niepełnosprawnej określone zostały w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia. Zgodnie z opisem zawodu w wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć m.in. udzielać pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia i zdrowia (pkt 21).

W załączniku nr 5 ww. rozporządzenia określona została podstawa programowa kształcenia w zawodzie opiekun medyczny. Również w tym przypadku w wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umieć m.in. udzielać pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia i zdrowia (pkt 26).

Ponadto Wnioskodawca wskazał przepisy prawa określające formy i zasady przeprowadzania wykonywanych przez niego szkoleń z zakresu pierwszej pomocy dla nauczycieli oraz kierowców.

Kurs nadający kwalifikacje do prowadzenia zajęć z zakresu udzielania pierwszej pomocy w ramach przedmiotu edukacja dla bezpieczeństwa prowadzony jest w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 marca 2009 r. sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli niemających wyższego wykształcenia lub ukończonego zakładu kształcenia nauczycieli (Dz. U. Nr 50, poz. 400).

Zgodnie z § 10 ww. rozporządzenia, kwalifikacje do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie udzielania pierwszej pomocy w szkołach i placówkach, o których mowa w § 2-4, 9, 14, 16 i 17, posiada osoba, która legitymuje się zaświadczeniem potwierdzającym posiadanie przygotowania do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie udzielania pierwszej pomocy, uzyskanym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm.). Na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym wydane zostało rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 sierpnia 2009 r. w sprawie przygotowania nauczycieli do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie udzielania pierwszej pomocy (Dz. U. Nr 139, poz. 1132 z późn. zm.), określające zakres wiedzy i umiejętności niezbędnych do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie udzielania pierwszej pomocy, tryb nabywania wiedzy i umiejętności niezbędnych do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie udzielania pierwszej pomocy, wzór zaświadczenia potwierdzającego posiadanie przygotowania do prowadzenia zajęć edukacyjnych w zakresie udzielania pierwszej pomocy, zwanego dalej "zaświadczeniem".

Szkolenie dla nauczycieli z pierwszej pomocy przeprowadzane jest w oparciu o zapis § 21 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz. U. Nr 6, poz. 69 z późn. zm.), zgodnie z którym nauczyciele, w szczególności prowadzący zajęcia w warsztatach, laboratoriach, a także zajęcia wychowania fizycznego, podlegają przeszkoleniu w zakresie udzielania pierwszej pomocy.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż szkolenie osób ubiegających się o wydanie prawa jazdy jest uregulowane w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) oraz w przepisach wykonawczych tej ustawy. Stwierdzić również należy, że usługi szkolenia osób ubiegających się o wydanie prawa jazdy z uwagi na fakt, iż jest to obecnie jeden z podstawowych wymogów, jakie stawia się kandydatom do pracy na różne stanowiska, należy uznać za kształcenie zawodowe.

Szkolenie w ramach kursów na prawo jazdy prowadzone są w związku z koniecznością zapoznania się z zasadami udzielania pierwszej pomocy przez osoby ubiegające się o uprawnienia do kierowania pojazdami, co wynika bezpośrednio z § 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 217, poz. 1834 z późn. zm.).

Zgodnie z § 3 programu szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych zawartym w załączniku nr 3 do ww. rozporządzenia, liczbę godzin zajęć teoretycznych i praktycznych dla każdej osoby podlegającej szkoleniu podstawowemu ustala indywidualnie instruktor, przy czym liczba godzin dla zajęć teoretycznych nie może być mniejsza niż 30 godzin w zakresie kategorii A, A1, B, B1, T prawa jazdy lub pozwolenia - w tym co najmniej 4 godziny szkolenia teoretycznego i ćwiczeń w zakresie udzielania pierwszej pomocy ofiarom wypadków drogowych.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż usługi szkolenia w zakresie udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej dla pracowników, pracodawców, osób podnoszących kwalifikacje i kierowców spełniają definicję usług kształcenia zawodowego. Szkolenia te mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy niezbędnej dla celów zawodowych. Przedmiotem szkoleń z zakresu pierwszej pomocy przedlekarskiej jest opanowanie przez uczestników wiedzy i umiejętności w zakresie obowiązków pracownika i pracodawców w zakresie zdrowia oraz zasad udzielania pierwszej pomocy. Konieczność organizowania takich szkoleń została określona przede wszystkim w przepisach Kodeksu pracy, a ponadto w powołanych powyżej rozporządzeniach. Szkolenia te niewątpliwie obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkoleń, mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy niezbędnej do celów zawodowych. Szkolenie te prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w ww. odrębnych przepisach.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe nie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, bowiem Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Zatem w przedmiotowej sprawie, usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegające na przeprowadzaniu szkoleń w zakresie udzielania pierwszej pomocy dla pracowników, pracodawców, kierowców i osób uczestniczących w kursach podnoszących ich kwalifikacje zawodowe, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznacza się, że w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług zabezpieczenia medycznego imprez masowych i sportowych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.