IBPP4/443-657/13/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 13 grudnia 2013 r. (data wpływu 17 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 6 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie określenia podstawy opodatkowania przy imporcie towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy imporcie towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 marca 2014 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 27 lutego 2014 r. znak: IBPP4/443-657/13/PK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów w Chinach. Nabyty towar Wnioskodawca transportuje drogą morską i odprawia w Hamburgu (Niemcy), w Agencji Celnej posiadającej NIP-UE.

Ponieważ faktura wystawiona przez kontrahenta z Chin jest w walucie USD, Agencja Celna na potrzeby odprawy celnej przelicza ją wg swojego kursu na walutę EURO.

Wnioskodawca otrzymuje SAD przeliczony na EURO, od tej wartości wyliczone jest cło. Na podstawie otrzymanego SAD-u Wnioskodawca wylicza fakturę wewnętrzną w następujący sposób:

1. Dla dokumentu SAD (cło, transport, do granic UE) przyjmuje kurs średni EURO NBP z dnia poprzedzającego wystawienie dokumentu,

2. Dla faktury (towaru) przyjmuje kurs średni EURO NBP z dnia poprzedzającego datę wystawienia faktury,

3. Ponieważ towar został odprawiony w Hamburgu Wnioskodawca przyjmuje, że otrzymał go z terenu UE wystawia fakturę wewnętrzną i ujmuje w deklaracji VAT-UE,

4. Do wartości netto faktury wewnętrznej przyjmuje:

* wartość towaru przeliczonego wg Agencji celnej na EURO (stosuje kurs średni Euro z faktury),

* dolicza koszty cła i transportu do granic UE (przeliczone wg kursu EURO z dnia poprzedzającego wystawienie dokumentu SAD),

Do wartości faktury wewnętrznej nie przyjmuje kwoty USD, zgodnie z fakturą kontrahenta lecz wartość EURO wykazaną na dokumencie SAD.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy postępowanie Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, do wartości netto faktury wewnętrznej przyjmuje się sumę:

* cła,

* transportu do granic UE,

* wartość towarów, ale przeliczoną przez Agencję Celną w Hamburgu z waluty USD na walutę EURO, stosuje kurs średni EURO z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury kontrahenta.

Do wyliczenia wartości cła i transportu Wnioskodawca stosuje kurs EURO z dnia poprzedzającego wystawienie dokumentu SAD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 9 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W świetle natomiast art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz.UE.L Nr 302, str. 1 z późn. zm.), zastosowanie procedury dopuszczenia do obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status towaru wspólnotowego. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno - podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej importu towarów z Chin na terytorium Niemiec, a następnie następuje przemieszczenie towarów stanowiących własność Wnioskodawcy z terytorium Niemiec na terytorium Polski. Zatem zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy takie przemieszczenie towarów na terytorium kraju, uprzednio zaimportowanych na terytorium Wspólnoty, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 31 ust. 5 i 2 ustawy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Podstawa opodatkowania obejmuje:

Z powyższych przepisów wynika, że podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy jest cena nabycia towaru (czyli wartość jaka znajduje się na fakturze wystawionej przez dostawcę towaru), powiększona o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku, oraz o wydatki dodatkowe (w szczególności: prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia) pod warunkiem, że wydatki te są pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Biorąc pod uwagę powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota wynikająca z faktury od kontrahenta z Chin powiększona o wartość zapłaconego na terytorium Niemiec cła, bez uwzględniania wartości transportu, ponieważ wydatki te nie są pobierane od Zainteresowanego przez dostawcę towaru, albowiem jak wynika z wniosku transport do Hamburga dokonuje Wnioskodawca.

Należy tutaj zwrócić uwagę, że Wnioskodawca przemieszcza własny towar, w ramach przedsiębiorstwa, z Niemiec do Polski, zaś pośrednik niemiecki z którym ma zawartą umowę, nie występuje w roli dostawcy tego towaru, gdyż towar stanowi cały czas własność Zainteresowanego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania WNT należało uznać za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczenia tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

W przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio - art. 31a ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze cytowany wyżej przepis należy stwierdzić, że podatnicy dokonujący przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania, wyrażonych w walutach obcych nie mają dowolności co do wyboru sposobu przeliczania waluty, gdyż zasady przeliczania tych kwot zostały wyraźnie określone w przywołanym przepisie.

Trzeba dodać, że wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 20 ust. 5 ustawy).

Mając na uwadze, że opisane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów wynika z przemieszczenia towarów własnych Wnioskodawcy, nie wystąpi tutaj podatnik podatku od wartości dodanej, który by wystawił fakturę. Tym samym obowiązek podatkowy dla tego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru do Polski.

Biorąc pod uwagę treść art. 31a ustawy, wartość transakcji należało przeliczyć na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Zatem kurs waluty obcej, który Wnioskodawca powinien przyjąć do przeliczenia na złote, podstawy opodatkowania dokonanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powinien być zgodny z kursem średnim waluty obcej ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, w myśl art. 31a ust. 1 ustawy.

Czyli stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym dla celów wyliczenia wartości w złotych należy przyjąć kurs z dnia poprzedzającego wystawienie dokumentu SAD przez Agencję Celną należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 i 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. W przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zatem Wnioskodawca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów może udokumentować fakturą wewnętrzną, w której wykaże wartość transakcji tj. wskazaną wyżej podstawę opodatkowania.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Artykuł 100 ust. 8 ustawy wskazuje jakie dane powinna zawierać informacja podsumowująca. Stosownie do punktu 4 tegoż artykułu, informacja podsumowująca powinna zawierać łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wyrażoną zgodnie z art. 31, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.

W świetle powyższych regulacji w składanej informacji podsumowującej należy wykazać łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wyrażoną zgodnie z art. 31. Zatem w rozpatrywanym stanie faktycznym Wnioskodawca winien wykazać w informacji podsumowującej, określoną powyżej, kwotę podstawy opodatkowania.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu dokonanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru do Polski, podstawa opodatkowania obejmuje wartość towaru wynikającą z faktury otrzymanej od kontrahenta chińskiego powiększoną o wartość zapłaconego cła na terytorium Niemiec, kurs waluty, który powinien być przyjęty do przeliczenia na złote dokonać należy według kursu średniego waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Transakcję tę można dokumentować fakturą wewnętrzną, której wartość winna być wykazana w informacji podsumowującej VAT-UE.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.