IBPP4/443-615/14/PK - Uznanie transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 października 2014 r. (data wpływu 15 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 12 grudnia 2014 r. (data wpływu 16 grudnia 2014 r.), o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (wariant 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 grudnia 2014 r. będący odpowiedzią na wezwanie Organu z 2 grudnia 2014 r. znak IBPP4/443-489/14/PK.

We wniosku przedstawiono stan faktyczny:

Spółka powstała w lipcu 2014. W sierpnia 2014 została zrejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT-EU. Podstawowym przedmiotem działalności jest handel hurtowy i detaliczny w szczególności maszynami i urządzenia rolniczymi. W chwili obecnej Spółka rozpoczyna działalność gospodarczą i dokonuje pierwszych zakupów i pierwszych sprzedaży.

Spółka nastawiona jest na sprzedaż na rynek we Francji, dlatego wynajęła od Francuskiej firmy magazyn położony we Francji. Do magazynu Spółka przemieszcza nabyte w kraju a w przyszłości i z importu i wewnątrzwspólnotowego nabycia towary handlowe w postaci szeroko rozumianych maszyn i urządzeń rolniczych. Zgodnie ze stosowanym schematem transakcji, towary są pobierane z opisanego powyżej magazynu przez kontrahentów, posiadających siedzibę w kraju lokalizacji magazynu oraz będących czynnym podatnikiem VAT-UE we Francji, (kontrahent odbierający towar musi być zarejestrowany jako czynny podatnik VAT-UE we Francji). W momencie wysyłki towarów z Polski na terytorium Francji - w którym zlokalizowany jest magazyn - nie zawsze znany jest odbiorca. Może być to odbiorca indywidualny a może być to handlowiec kupujący towar na handel. Część towaru wysyłana jest na konkretne zamówienie, a część na przewidywaną przyszłą sprzedaż aby potencjalny klient nie musiał czekać na realizację zamówienia. Do momentu pobrania towarów z magazynu przez kontrahenta Spółki, prawo do rozporządzania towarami jako właścicielowi przysługuje Spółce i przechodzi na kontrahenta w momencie pobrania towarów z magazynu. Dostawa towarów z magazynu odbywa się zawsze na terytorium Francji. Spółka nie jest podmiotem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od wartości dodanej we Francji, tj. w kraju położenia magazynu, albowiem uważa, ze przy dostawach w wyżej opisanych warunkach podmiotem zobowiązanym do rozliczenia transakcji kwalifikowanej jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest jego nabywca.

Przemieszczając towary do magazynu we Francji Spółka dokumentuje ten fakt za pomocą: dokumentów przewozowych od przewoźnika (CMR) z potwierdzeniem odbioru towaru w magazynie we Francji, specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku. Kontrahent francuski odbiera towary handlowe na podstawie składanych na platformie elektronicznej zamówień kierowanych do magazynu we Francji i do Spółki, lub na podstawie zamówień składanych osobiście w magazynie we Francji, po czym Spółka otrzymuje dokument potwierdzający odbiór towarów przez kontrahenta.

Na tej podstawie Spółka wystawia fakturę VAT z zerową stawką VAT-u przyjmując, że dopiero w momencie wydania towarów handlowych z magazynu we Francji zostają spełnione warunki do uznania dostawy za wewnątrzunijną dostawę towarów. W związku z powyższym, na okoliczność sprzedaży towarów handlowych kontrahentowi- Spółka dysponuje następującymi dokumentami:

Stan faktyczny mający być przedmiotem interpretacji dotyczy wariantu w którym kontrahent francuski dokonuje zamówienia na platformie elektronicznej lub w magazynie we Francji ale zamówiony towar znajduje się już w magazynie we Francji. Został on wysłany wcześniej do magazynu we Francji na poczet przewidywanej, prognozowanej przez Spółkę sprzedaży. Związane jest to z specyfiką maszyn rolniczych, które często są wielkogabarytowe, trudne do wysyłki. Spółka stara się tak zorganizować wysyłkę aby maksymalnie wykorzystać dany środek transportowy, w celu obniżenia kosztów transportu, przy jednoczesnym maksymalny skróceniu czasu oczekiwania przez potencjalnego klienta na odbiór zamówionego towaru.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że nie jest to sprzedaż wysyłkowa o której mowa w art. 2 pkt 23 ustawy a tym samym Spółka nie ma obowiązku rejestrowania się jako podatnik VAT EU we Francji, nawet po przekroczeniu limitu o, którym mowa w art. 23 ust. 2.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że przemieszczenie własnych towarów z Polski do magazynu zlokalizowanego na terenie Francji (kraju członkowskiego Unii Europejskiej) oraz ich późniejsza dostawa dokonywana do kontrahenta okazjonalnego posiadającego siedzibę w kraju położenia magazynu i będącego czynnym podatnikiem VAT UE - jest jedną transakcją dostawy rozciągniętej w czasie, stanowiącą w świetle ustawy o VAT wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, dokonaną przez Spółkę na rzecz takiego kontrahenta.

3. Zakładając, że stanowisko Spółki przedstawione w pytaniu nr 2 jest zgodne z ustawą o VAT, Spółka wnosi o potwierdzenie, że obowiązek podatkowy z tytułu WDT powinna rozpoznawać z w chwilą wystawienia przez Spółkę faktury VAT, dokumentującej pobranie towaru z magazynu we Francji przez kontrahenta, jednakże nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy, rozumianej jako pobranie towarów z magazynu we Francji przez kontrahenta posiadającego siedzibę we Francji, czyli kraju położenia magazynu.

4. Jeżeli stanowisko Spółki przedstawione w pytaniu nr 2 jest błędne Wnioskodawca prosi o wskazanie prawidłowej ścieżki postępowania. Spółka dopiero rozpoczyna działalność i zależy jej na prawidłowym ustawieniu organizacyjno-prawnym działalności. Ze względów ekonomicznych rejestrowanie się jako Podatnik VAT-UE we Francji Spółka traktuje jako ostateczność.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż realizowana przez nią w przedstawionym wariancie nie jest sprzedażą wysyłkowa i nie spowoduje konieczności rejestracji Spółki we Francji jako podatnika VAT EU nawet po przekroczeniu limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 2.

Przez sprzedaż wysyłkowa, z terytorium kraju, o której mowa w art. 2 pkt 23 ustawy rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz

Spółka prowadzi i będzie prowadzić sprzedaż tylko i wyłącznie osobą fizycznym i osobą prawnym zarejestrowanym we Francji jako czynny podatnik VAT EU, a więc kontrahentom którzy mają obowiązek rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a rym samym nie jest spełniony warunek o którym mowa w art. 2 pkt 23a

Spółka stoi na stanowisku, że przemieszczenie własnych towarów z Polski do magazynu zlokalizowanego no terenie Francji (kraju członkowskiego Unii Europejskiej) oraz ich późniejsza dostawa dokonywana do kontrahenta okazjonalnego posiadającego siedzibę w kraju położenia magazynu i będącego czynnym podatnikiem VAT UE - jest jedną transakcją dostawy rozciągniętej w czasie, stanowiącą w świetle ustawy o VAT wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. ustawy o VAT, dokonaną przez Spółkę na rzecz takiego kontrahenta

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kroju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Zatem ww. przepis rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez podatnika czynnościom opodatkowanym.

Przy czym należy zaznaczyć, że przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy, a te w ocenie Spółki nie występują.

Kwestia momentu powstaną obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów uregulowana została w art. 20 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a. Spółka uważa że sprzedaż towarów już znajdujących się w magazynie we Francji to wewnątrzwspólnotową dostawę rozciągnięta w czasie, dokonanie dostawy należy rozumieć jako moment przekazania kontrahentowi towaru co skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy. Dlatego Spółka stoi na stanowisku, że jest to wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i Spółką ma prawo do stosowania preferencyjnej stawki "0" a obowiązek podatkowy w WDT powstaje zgodnie z art. 20 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 22 pkt 22 ustawy.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Dlatego spółka stoi na stanowisku, że jest to wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i Spółką ma prawo do stosowania preferencyjnej stawki "0" a obowiązek podatkowy w WDT powstaje zgodnie z art. 20 ustawy.

Rozpoznanie momentu dostawy z tą datą jest ekonomicznie uzasadnione i nie prowadzi też do żadnego ryzyka nadużyć podatkowych. Przyjęcie, że obowiązek podatkowy powstaje w momencie przemieszczenia towaru z Polski do magazynu we Francji pozbawiałby Spółkę prawa do "0" stawki VAT.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

W rezultacie Spółka dwukrotnie płaciła by podatek VAT od tego samego towaru, pierwszy raz przy jego zakupie i drugi raz przy jego przemieszczeniu do magazynu we Francji co naruszałoby podstawową zasadę neutralności podatku VAT wielokrotnie podkreślaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoim orzecznictwie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej - na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy-wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Jak wynika z wniosku Spółka dokonuje sprzedaży m.in. według wariantu w którym kontrahent francuski dokonuje zamówienia na platformie elektronicznej lub w magazynie Spółki we Francji ale zamówiony towar znajduje się już w magazynie we Francji. Został on wysłany wcześniej do magazynu we Francji na poczet przewidywanej, prognozowanej przez Spółkę sprzedaży. Związane jest to ze specyfiką maszyn rolniczych, które często są wielkogabarytowe, trudne do wysyłki. Spółka stara się tak zorganizować wysyłkę aby maksymalnie wykorzystać dany środek transportowy, w celu obniżenia kosztów transportu, przy jednoczesnym maksymalnym skróceniu czasu oczekiwania przez potencjalnego klienta na odbiór zamówionego towaru.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przemieszczenie towarów z Polski do Francji w sytuacji gdy przemieszczenie to nie jest bezpośrednio powiązane z dostawą dla określonego nabywcy nie cechuje się czasowym i materialnym związkiem pomiędzy transportem danego towaru i jego dostawą. Mianowicie wywóz towarów z Polski do Francji nie jest dokonywany w celu dostarczenia towaru do konkretnego kontrahenta Francuskiego ale w celu zabezpieczenia odpowiedniego zaopatrzenia magazynu na poczet potencjalnych dostaw, które mogą nastąpić w przyszłości.

W konsekwencji należy uznać że transakcja ta nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

W tym przypadku zastosowanie znajdzie przepis art. 13 ust. 3 ustawy. Zgodnie z tym przepisem za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zatem ww. przepis rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez podatnika czynnościom opodatkowanym. Przy czym należy zaznaczyć, że przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Jak wynika z wniosku w opisanym wariancie nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 13 ust. 4 ustawy dlatego też przemieszczenie towarów własnych z Polski do Francji w celu jego dostawy w przyszłości należy uznać za nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Odnośnie zaś samej dostawy towarów z magazynu na rzecz nabywcy we Francji to należy zauważyć, że stanowi ona odrębną transakcję od samego przemieszczenia towarów z kraju do Francji. Tym samym zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy - w myśl którego miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy - dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Francji zgodnie z tamtejszymi przepisami.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że opisana dostawa na rzecz podmiotu francuskiego nie będzie stanowić sprzedaży wysyłkowej z kraju, o której mowa w art. 2 pkt 23 ustawy, a przez którą rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Co do zasady w art. 23 ust. 1-3 ustawy o VAT stwierdza się, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2. W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Przepis powyższy stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Ww. sprzedaż wysyłkowa ma miejsce wówczas, gdy transakcje dokonywane są pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich, towar zaś jest faktycznie wysyłany czy też w inny sposób transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego państwa członkowskiego. Przemieszczenie towaru powinno nastąpić w ścisłym związku z dostawą lub w jej wyniku, a ponadto winno nastąpić przez podatnika lub na jego rzecz. Istotny jest też status nabywcy (są to bowiem podmioty niebędące podatnikami w ogóle lub będące podatnikami ale nie mającymi obowiązku rozliczania się z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów).

Skoro zatem - jak wskazano powyżej - dostawa na rzecz kontrahenta nie jest związana bezpośrednio z wysyłką towarów jak i też sama dostawa podlega opodatkowaniu poza terytorium kraju należy uznać, że dostawy dokonywane przez Wnioskodawcę nie stanowią sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, a tym samym limit określony w art. 23 ust. 2 ustawy nie odnosi się do transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę, co oznacza, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rejestracji we Francji z tytułu przekroczenia tego limitu określonego dla sprzedaży wysyłkowej.

Kwestia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów uregulowana została w art. 20 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu, wystawienie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Jeśli jednak do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury.

Mając na uwadze, że przemieszczenie własnych towarów z kraju do innego państwa członkowskiego nie wymaga udokumentowania fakturą obowiązek podatkowy dla opisanej transakcji powstaje 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano przemieszczenia towarów do Francji.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

W myśl art. 42 ust. 14 ustawy przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Zgodnie z tym przepisem warunki dotyczące możliwości zastosowania stawki VAT w wysokości 0% winny być spełnione adekwatnie w przypadku przemieszczenia towarów własnych do innego państwa członkowskiego. Mając na uwadze, że w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 brak jest zewnętrznego nabywcy, a dostawca w kraju jest równocześnie nabywcą w innym kraju członkowski do którego przemieści towary, to warunki jakie winien spełniać nabywca mają zastosowanie do dostawcy czyli winien on posiadać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca nie jest zarejestrowany we Francji tym samym, niezależnie od tego czy spełnia pozostałe warunki, nie jest uprawniony do opodatkowania stawką VAT w wysokości 0% opisanego przemieszczenia towarów.

Odnośnie argumentu Spółki, że przy powyższym rozstrzygnięciu dwukrotnie płaci podatek VAT od tego samego towaru, pierwszy raz przy jego zakupie i drugi raz przy jego przemieszczeniu do magazynu we Francji, to należy zauważyć, że podatek zapłacony przy nabyciu podlega odliczeniu, a tym samym nie sposób uznać, że Spółka dwukrotnie jest obciążona podatkiem VAT.

Odnosząc się do kwestii, naruszenia zasady neutralności podatku, to jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy sygn. akt I SA/Bd 286/09 "...Obowiązek Rzeczypospolitej Polskiej zwolnienia, o jakim mowa w rozdziale 4 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L06.347.1) zatytułowanym "Zwolnienia związane z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi" w Sekcji 1 "Zwolnienia z Tytułu dostawy towarów" może podlegać pewnym rygorom, stosownie do art. 131 Dyrektywy. Zgodnie z tym zapisem, zwolnienia stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć. Taki zapis oznacza, że nie wystarczy by transakcja nosiła zdefiniowane cechy dla transakcji wewnątrzwspólnotowej, ale po to by móc korzystać ze zwolnienia należy działać w zgodzie z warunkami ustalonymi przez państwo członkowskie. Z kolei wybór warunków pod kątem zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć, będzie specyficzny dla każdego kraju członkowskiego, gdyż w każdym państwie swoistym jest poziom rzetelności podatników w rozliczaniu VAT."

Tym samym należy stwierdzić, że wymóg aby nabywca był zarejestrowany w kraju nabycia w celu zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest zgodny z prawodawstwem Unijnym i ma na celu zapobieżeniu sytuacjom unikania opodatkowania.

Odnośnie zaś samej rejestracji na terytorium Francji z tytułu dokonywanych dostaw na terytorium tego kraju to należy zauważyć, że kwestie te regulują tamtejsze przepisy, których Organ nie jest upoważniony do interpretowania.

Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem we Francji - zasadne jest opodatkowanie przedmiotowego przemieszczenia stawka krajową albowiem brak zarejestrowania Wnioskodawcy w kraju nabycia nie pozwala na weryfikację czy nabycie to zostanie prawidłowo przez niego rozliczone we Francji.

Podsumowując należy uznać, że Wnioskodawca zasadnie uznaje, że dokonywane przez niego dostawy nie stanowią sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, jednakże stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kompleksowego rozliczenia opisanej transakcji należy uznać za nieprawidłowe.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się że zagadnienie przedstawione w "wariancie I" jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.