IBPP4/443-542/14/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w... działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2014 r. (data wpływu 12 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 20 października 2014 r. (data wpływu 22 października 2014 r.), o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania i opodatkowania importu usług obsługi rejestracji i poboru opłat, utrzymanie strony internetowej oraz techniczne wsparcie procesu recenzji (sytuacja II pyt. 2) - jest:

* prawidłowe w zakresie rozpoznania importu usług z tytułu pobierania opłat przez kontrahenta belgijskiego,

* nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

W dniu 12 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania i opodatkowania importu usług obsługi rejestracji i poboru opłat, utrzymanie strony internetowej oraz techniczne wsparcie procesu recenzji (sytuacja II pyt. 2). Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 października 2014 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 9 października 2014 r. znak: IBPP4/443-365/14/PK.

We wniosku przedstawiono stan faktyczny (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 20 października 2014 r.):

Wnioskodawca (Uniwersytet, Uczelnia) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako uczelnia publiczna Uniwersytet działa w oparciu o ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Stosownie do zapisu art. 13 powołanej ustawy do podstawowych zadań uczelni należy m.in.:

* kształcenie i promowanie kadr naukowych,

* upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych.

Ponadto, ustawodawca w art. 111 zobowiązał pracowników naukowo-dydaktycznych do prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych oraz rozwijania twórczości naukowej albo artystycznej. Z kolei pracownicy dydaktyczni na mocy wskazanego zapisu ustawy zobowiązani są do podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych. Do obowiązków nauczycieli akademickich posiadających tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego należy również kształcenie kadry naukowej.

Realizując cele statutowe pracownicy Uniwersytetu biorą udział w konferencjach naukowych. Organizatorami tych konferencji są zarówno inne uczelni wyższe, jak i instytuty, jednostki będące członkami konsorcjów projektowych, stowarzyszenia, firmy specjalizujące się w organizowaniu konferencji naukowych. Konferencje często mają charakter międzynarodowy. Organizowane są zarówno w Polsce, jak i na terytorium Unii Europejskiej oraz państw trzecich. Konferencje mają na celu upowszechnianie najnowszych wyników badań naukowych, wymianę informacji, myśli, doświadczeń i poglądów w celu zapewnienia postępu nauki i rozwoju dydaktyki, wsparcie dla współpracy sfery nauki i sfery gospodarczej. Dyrektor Izby Skarbowej w... w interpretacji indywidualnej nr IBPP1/443-754/11/AL z dnia 17 sierpnia 2011 r., wydanej dla Uniwersytetu, zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż wnoszone przez Uczelnię opłaty za udział jego pracowników w konferencjach naukowych organizowanych przez zagraniczne podmioty, które nie mają siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, stanowią opłaty za prawo wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, a tym samym miejscem opodatkowania tychże usług będzie miejsce, gdzie te konferencje faktycznie się odbywają (art. 28g ustawy o VAT).

Ponadto, w interpretacji indywidualnej nr IBPP1/443-752/11/AL z dnia 17 sierpnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, iż w sytuacji, gdy to Uniwersytet jest organizatorem konferencji naukowych, otrzymane opłaty konferencyjne zwolnione są z podatku VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 19 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (w obecnym stanie prawnym analogiczny zapis znajduje się w § 3 ust. 1 pkt 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień).

Jako uczelnia publiczna, Uniwersytet należy do sektora finansów publicznych, a tym samym uiszczane opłaty konferencyjne finansowane są ze środków publicznych.

We wrześniu bieżącego roku odbyła się na Uniwersytecie międzynarodowa konferencja naukowa. Konferencję organizuje Uniwersytet wspólnie z E. będącym stowarzyszeniem osób zajmujących się teorią marketingu i badaniami. E. utrzymuje się głównie ze składek członkowskich. Konferencja, która w tym roku odbędzie się na Uczelni, organizowana jest przez E. corocznie we współpracy z uniwersytetami i instytutami badawczymi z całej Europy. Uniwersytet, jako organizator posiadający siedzibę w państwie, w którym w tym roku odbędzie się konferencja, odpowiada za sprawy logistyczne związane z jej organizacją. Koszty organizacji konferencji (materiały konferencyjne, publikacja konferencyjna, wyżywienie, koszty obsługi E., transport, opracowanie graficzne oraz realizacja strony internetowej konferencji) Uniwersytet pokryje z wniesionych opłat konferencyjnych oraz dofinansowania przez E. Opłaty konferencyjne wnoszone są za pośrednictwem strony internetowej konferencji, na której każdy z uczestników musi się zarejestrować.

Konferencja zrealizowana została w oparciu o umowę zawartą pomiędzy E. a Uniwersytetem w.... Stosownie do zapisów umownych za całą organizację logistyczną konferencji odpowiada Uniwersytet. W związku z powyższym poszczególne umowy/zlecenia związane z obsługą konferencji np. na obsługę cateringową, druk publikacji, materiałów konferencyjnych, obsługę strony internetowej, transport itp. zawierane były przez Uniwersytet, który odpowiada za należyte wywiązanie się tych usługobiorców z powierzonych im zadań. Zgodnie z umową E. nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody poniesione w trakcie trwania konferencji, nie ponosi odpowiedzialności za straty lub szkody wynikające z jakichkolwiek zmian w programie konferencji, w tym odwołania konferencji z powodu nieprzewidzianych okoliczności. Uniwersytet zabezpiecza E. wobec skarg osób trzecich w zakresie konferencji. E. nie odpowiada za indywidualne roszczenia wobec konferencji, bez względu na ich przyczynę. Stosownie do zapisów umownych Uniwersytet będzie mógł zatrzymać wszelkie nadwyżki finansowe powstałe w związku z organizacją konferencji. Z kolei w przypadku ewentualnej straty Uniwersytet również ponosi pełną odpowiedzialność. Przygotowany przez Uniwersytet program konferencji, w tym sesji naukowych, uzgadniany był z Wiceprzewodniczącym Konferencji E. Każda proponowana zmiana w programie przed wdrożeniem musiała zostać zaakceptowana przez E. Na materiałach promujących konferencję znajduje się logo zarówno Uniwersytetu, jak i E.

Z podmiotami wysyłającymi pracowników na konferencję nie były zawierane żadne dodatkowe umowy. Uczestnicy oprócz opłaty konferencyjnej w większości przypadków wnosili także opłatę członkowską E. Pieniądze ze składek członkowskich w całości były przekazywane do E. Uniwersytetowi należą się wyłącznie środki wniesione tytułem opłat konferencyjnych.

Po zarejestrowaniu i dokonaniu płatności uczestnicy otrzymywali faktury z tego tytułu wystawiane przez E. Faktury wystawione przez E. w związku z udziałem pracowników Uczelni w przedmiotowej konferencji dokumentują zarówno wniesione przez stronę internetową konferencji opłaty członkowskie, jak i opłaty konferencyjne.

Osobną umowę Uniwersytet podpisał z E. Zgodnie z umową E. odpowiedzialny jest za obsługę rejestracji i poboru opłat, utrzymanie strony internetowej oraz techniczne wsparcie procesu recenzji. Uczestnicy konferencji rejestrowali się na konferencję bezpośrednio przez stronę internetową i dokonywali płatności z tego tytułu przez stronę konferencji przy użyciu kart kredytowych. Płatności te E. gromadził na wyodrębnionym koncie bankowym.

Opłaty konferencyjne wpływają na wydzielone przez E. konto bankowe i w dwóch ratach zostaną przelane na konto Uczelni - tydzień po upływie terminu rejestracji i pozostała część zaraz po konferencji. Od każdej z opłat konferencyjnych E. potrąci 10 EUR jako wynagrodzenie za usługi z tytułu poboru opłat. Potrącona kwota zostanie udokumentowana wystawioną przez X. fakturą. Ponadto E. wystawi fakturę na pozostałe usługi, które świadczy uczelni (utrzymanie strony internetowej, recenzję każdego referatu oraz techniczne wsparcie procesu recenzji). Tak jak wszyscy uczestnicy konferencji, pracownicy Uniwersytetu, którzy chcą wziąć w niej udział, muszą się zarejestrować i wnieść opłatę za pośrednictwem E. E. jest podmiotem z siedzibą w Belgii i tam też jest zarejestrowany na potrzeby VAT. Jednocześnie E. nie jest zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku wskazano również, że:

Podmioty, od których Uniwersytet nabywa usługi udziału pracowników w opisanych konferencjach nie są jednostkami objętymi systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, świadczącymi usługi w zakresie kształcenia i wychowania.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej pod pojęciem kształcenia zawodowego i przekwalifikowania na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, należy rozumieć nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia. Udział pracowników Uniwersytetu w konferencjach ma bezpośredni wpływ na doskonalenie ich umiejętności i kompetencji, zarówno w zakresie rozwoju naukowego jak i doskonalenia umiejętności dydaktycznych, co w konsekwencji ma przełożenie na zdobywanie kolejnych tytułów i stopni naukowych. W świetle powyższego, nabywane usługi udziału pracowników Uniwersytetu w opisanych konferencjach, w ocenie Wnioskodawcy, spełniają przesłanki zawarte w definicji znajdującej się w przepisach unijnych. Tym samym będą stanowiły usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT (inne niż w zakresie kształcenia na poziomie wyższym).

W przypadku uczelni publicznych, które występują jako współorganizator konferencji, opisanych w Sytuacji I i II złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzyskują one akredytację Polskiej Komisji Akredytacyjnej, która jest ustawowym organem szkolnictwa wyższego, powołanym przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i działającym niezależnie na rzecz jakości kształcenia. Natomiast podmioty, które przyjmowały opłaty za udział w opisanych konferencjach i które wystawiały faktury z tego tytułu nie posiadają akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Nabywane przez Uniwersytet usługi będące przedmiotem zapytania nie spełniają przesłanki warunkującej zwolnienie od podatku określonej w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b ustawy o VAT, gdyż nie są prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Przedmiot konferencji pozostaje w bezpośrednim związku z zawodem uczestników tj. z dziedziną naukową, jaką reprezentują pracownicy naukowo-dydaktyczni Uniwersytetu. Pracownicy uczestniczą w konferencjach naukowych, gdzie prezentują referaty lub wymieniają poglądy zgodne z ich zainteresowaniami naukowymi oraz z profilem zawodowym i prowadzonymi przez nich badaniami statutowymi. Przekłada się to bezpośrednio na wykorzystywanie wiedzy w dalszej ścieżce kariery naukowej pracownika: wymiana doświadczeń, zdobywanie punktów za publikacje naukowe, które mają wpływ na rozwój naukowy pracownika, wykorzystanie materiałów w pracach naukowych, wykorzystanie wiedzy w pracy doktorskiej i habilitacyjnej, dalszy rozwój badań naukowych w określonej dziedzinie, wsparcie dla współpracy sfery nauki i sfery gospodarczej, wykorzystanie umiejętności w procesie dydaktycznym.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia "kształcenia". Zgodnie z definicją zawartą w Wikipedii "kształcenie to całość doświadczeń składających się na proces zdobywania przez jednostkę umiejętności, wiedzy oraz rozumienia otaczającego ją świata. Kształcenie obejmuje zarówno proces nauczania jak i uczenia się. Pojęcie kształcenie często utożsamia się z formalnym kształceniem w instytucjach systemu szkolnictwa. W szerszym rozumieniu, obejmuje ono także kształcenie nieformalne, mające źródło w codziennych doświadczeniach, rodzinnych, kontaktach z rówieśnikami i informacjami pochodzącymi z mass mediów." W świetle powyższego, zgodnie z pkt 5, usługa kształcenia ma zasadniczy udział w konferencjach.

Pracownicy Uniwersytetu wykorzystują umiejętności nabyte podczas konferencji poprzez:

* rozwój i prowadzenie projektów naukowych w trybie ciągłym w ramach działalności statutowej oraz w ramach projektów badawczych realizowanych w trybie konkursowym;

* zdobywanie punktów za publikacje, co przekłada się na rozwój naukowy pracownika i zdobywanie punktów zarówno w ocenie parametrycznej dla Wydziału jak i punktów niezbędnych w nowej ścieżce zdobywania stopni i tytułów naukowych;

* doskonalenie badań, a więc obszaru ściśle powiązanego z prowadzonymi zajęciami dydaktycznymi i profilem zawodowym pracownika - co bezpośrednio pozwala na zdobycie dodatkowych umiejętności i wiedzy, która może być przekazywana studentom.

Uniwersytet jako uczelnia publiczna, stosownie do zapisu art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.) należy do sektora finansów publicznych. W kategoriach środków publicznych w rozumieniu art. 5 ust. 1 ww. ustawy mieszczą się m.in. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł. Tym samym uiszczane przez Uniwersytet opłaty konferencyjne finansowane są w całości ze środków publicznych.

Uniwersytet otrzymuje środki z dotacji budżetu państwa na naukę (działalność statutowa), środki w ramach zawartych umów na realizację projektów badawczych (NCN, NCBiR, inne). Głównie z tych środków Uniwersytet finansuje udział swoich pracowników w konferencjach. We wszystkich trzech sytuacjach, przedstawionych w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej, Uniwersytet dokonywał płatności tytułem udziału w konferencji na rzecz podmiotów nieposiadających siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy po otrzymaniu zebranych przez X. pieniędzy z tytułu opłat konferencyjnych, pomniejszonych o prowizję za usługę poboru, powinien wystawić EASIM fakturę, a jeżeli tak, w jaki sposób powinien określić miejsce świadczenia usług, stawkę VAT oraz moment powstania obowiązku podatkowego. Czy w związku z pobraną przez X. prowizją w wysokości 10 EUR od każdej z opłat konferencyjnych Wnioskodawca powinien rozpoznać import usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu z 20 października 2014 r.)

Analizując relacje między Uniwersytetem a X. należy wyodrębnić poszczególne usługi świadczone pomiędzy wskazanymi podmiotami, przy czym świadczenie jednej z nich wiąże się w praktyce z koniecznością zakupu innej usługi od drugiej strony umowy. Zdaniem Wnioskodawcy z jednej strony mamy do czynienia z zakupem przez X. od Uczelni usług edukacyjnych, a z drugiej strony świadczeniem przez X. na rzecz Uniwersytetu usług w zakresie poboru opłat konferencyjnych. X. przekazując na konto Uczelni zebrane opłaty konferencyjne po potrąceniu 10 EUR od każdej z opłat, powinien udokumentować pobraną prowizję fakturą. Miejsce świadczenia usługi należy w tym przypadku określić na podstawie ogólnej reguły określonej w art. 28b ustawy o VAT, a co się z tym wiąże Uniwersytet powinien rozpoznać import usług. Z drugiej strony Uniwersytet powinien wystawić X. fakturę na kwotę zebranych opłat konferencyjnych, przy czym należy przyjąć, iż faktura dokumentowała będzie wynagrodzenie za usługę, której charakter będzie taki sam jak charakter usług, jakie świadczy X. na rzecz uczestników konferencji (X. na mocy art. 8 ust. 2a ustawy o VAT występuje jednocześnie jako świadczący usługę i jej nabywca). Mając na uwadze przestawione zdarzenie przyszłe należy przyjąć, iż Uniwersytet świadczy na rzecz X. usługi uczestnictwa w konferencji, które należy uznać za usługi wstępu, a tym samym miejsce ich świadczenia znajduje się w miejscu, w którym ta konferencja się odbędzie, czyli w przedmiotowej sprawie będzie to terytorium kraju. Równocześnie Uniwersytet wystawiając fakturę dla X. powinien zastosować zwolnienie od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Jeżeli chodzi o moment powstania obowiązku podatkowego, w odniesieniu do opłat konferencyjnych, które X. przekaże Uczelni przed konferencją, zastosowanie znajdzie art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstanie z chwilą ich otrzymania przez Uniwersytet. Z kolei w stosunku do opłat, które zostaną przekazane Uczelni po konferencji, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą zakończenia konferencji, zgodnie z regułą określoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie rozpoznania importu usług z tytułu pobierania opłat przez kontrahenta belgijskiego,

* nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, że w przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego określania miejsca świadczenia usług:

* ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

* podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

* osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

* podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powołany art. 28a wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

W oparciu o zasadę ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że miejscem świadczenia w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna konsumpcja usługi.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca nabył usługi polegającą na obsłudze rejestracji, poboru opłat, utrzymanie strony internetowej oraz techniczne wsparcie procesu recenzji. Natomiast pytanie Wnioskodawcy odnosi się wyłącznie do usługi pobierania opłat od uczestników konferencji.

Usługa ta nie została wymieniona jako usługa dla której określa się szczególne miejsce świadczenia. Zatem miejscem świadczenia przedmiotowej usługi będzie terytorium kraju zgodnie z siedzibą usługobiorcy.

Zgodnie z art. 2 ust. 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonywania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 17 ust. 1a przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Zatem, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca spełnia definicję podatnika określoną w art. 28a ustawy o VAT. Tym samym, biorąc pod uwagę regulacje art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 28a ustawy, Wnioskodawcę należy uznać za podatnika z tytułu nabycia przedmiotowych usług.

Uwzględniając zatem powyższe należy stwierdzić, że zgodnie z przywołanymi regulacjami, miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania nabytej przez Wnioskodawcę usługi jest miejsce w którym Wnioskodawca posiada siedzibę. Tym samym miejscem opodatkowania usługi świadczonej przez podmiot nie posiadający siedzibę ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Kraju na rzecz Wnioskodawcy, będzie Polska. Zatem Wnioskodawca jest zobowiązany w odniesieniu do tych usług wykazać import usług. Przy czym należy tutaj zastrzec, że import usług winien być rozpoznany z tytułu nabycia usługi poboru opłat, a nie z tytułu pobrania przez usługodawcę 10 euro prowizji od każdej opłaty rejestracyjnej. Pobranie ww. kwoty przez usługodawcę stanowi bowiem otrzymanie przez niego wynagrodzenia za świadczoną usługę i samo w sobie nie jest świadczeniem usług.

Odnośnie stawki zauważyć należy, iż zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Niemniej dla usługi poboru opłat, u nie przewidziano preferencyjnej stawki albo zwolnienia. Dlatego też import tej usługi należy opodatkować stawką VAT w wysokości 23%.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 i 8 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Mając na uwadze, że dla importu usług ani też dla usługi którą nabył Wnioskodawca nie przewidziano szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego to obowiązek podatkowy z tytułu importu usług powstanie na zasadach ogólnych.

Jak wynika z wniosku od każdej z opłat konferencyjnych E. potrąci 10 euro jako wynagrodzenie za usługi. Opłaty konferencyjne wpływają na wydzielone przez E. konto bankowe i w dwóch ratach zostaną przelane na konto Uczelni - tydzień po upływie terminu rejestracji i pozostała część zaraz po konferencji.

Mając zatem na uwadze, że wynagrodzenie za świadczoną usługę jest pobierane przez Usługodawcę przed wykonaniem usługi - czyli przed pobraniem opłat od wszystkich uczestników konferencji - tj. usługodawca pobiera wynagrodzenie (prowizję) na bieżąco od każdej wpłaty - to obowiązek podatkowy Wnioskodawca winien rozpoznać każdorazowo z chwilą pobrania przez Usługodawcę prowizji, która w istocie stanowi zaliczkę.

W tym miejscu należy odnieść się do stanowiska Wnioskodawcy zgodnie z którym świadczy on usługę na rzecz X. Z opisu sprawy nie wynika aby Wnioskodawca świadczył jakąkolwiek usługę na rzecz X., ani też żeby X. świadczył jakąkolwiek usługę na rzecz uczestników konferencji. Jak wynika z wniosku X. działa na rzecz Wnioskodawcy w zakresie rejestracji uczestników konferencji, niejako reprezentując na zewnątrz Uniwersytet w tym zakresie. Co jednak nie oznacza, że nabył od Wnioskodawcy usługę wstępu na konferencję którą następnie odsprzedaje.

Tym samym w tym przypadku nie znajdzie zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Albowiem brak jest tutaj jakiegokolwiek świadczenia Uniwersytetu na rzecz X. które następnie mogłoby być odsprzedane dalej. Fakt, że X. przekazuje Wnioskodawcy zebrane wpłaty za wstęp na konferencje nie oznacza, że płaci Uniwersytetowi za jakąkolwiek usługę, stanowi to jedynie przekazanie Uniwersytetowi kwoty jaką X. pobrał w imieniu Uniwersytetu. W konsekwencji brak jest podstaw do wystawienia przez Wnioskodawcę faktur na rzecz X. z tego tytułu albowiem, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Skoro zatem Wnioskodawca nie dokonał sprzedaży dla X. to brak było zdarzenia podlegającego fakturowaniu. Zatem brak było czynności wykonanej przez Wnioskodawcę na rzecz X. która podlegała opodatkowaniu, a tym samym dla której należałoby określić moment powstania obowiązku podatkowego jak też określać wysokość stawki podatku.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za:

* prawidłowe w zakresie rozpoznania importu usług z tytułu pobierania opłat przez kontrahenta belgijskiego,

* nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że opisaną sytuacje potraktowana jako stan faktyczny - a nie jako zdarzenie przyszłe jak to wynikało ze złożonego wniosku - ze względu na fakt, że w uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż sytuacja opisana we wniosku miała już miejsce.

W zakresie opisanych we wniosku sytuacji I, III i IV oraz pytania nr 1do sytuacji II zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Dodatkowo się informuje, że kwestia wystawiania faktur przez podmiot belgijski nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej albowiem nie jest to kwestia prawnopodatkowa dotycząca Wnioskodawcy tylko jego kontrahenta.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w..., Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.