IBPP4/443-536/13/LG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 18 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transferu czasowego i definitywnego zawodników do innych klubów sportowych - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transferu czasowego i definitywnego zawodników do innych klubów sportowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 stycznia 2014 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 15 stycznia 2014 r. znak: IBPP4/443-536/13/LG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzi działalność gospodarczą związaną ze sportem i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W myśl przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2010 r. Nr 127, poz. 857 z późn. zm.) jest również klubem sportowym. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w celu osiągnięcia zysku. W umowie spółki widnieje zapis przewidujący możliwość wypłacania udziałowcom dywidendy, jednak sytuacja taka jeszcze nie nastąpiła, gdyż do chwili składania niniejszego wniosku spółka nie wykazała zysku. Jednym z celów spółki jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Prowadząc drużynę piłki ręcznej organizuje i bierze udział w meczach ligowych i sparingowych piłki ręcznej, w wydarzeniach związanych z promowaniem sportu i rekreacji oraz szkoli zawodników. W ramach prowadzonej działalności spółka zawiera z zawodnikami kontrakty o przynależności klubowej oraz świadczy usługi czasowego i definitywnego transferu zawodników. Transfer czasowy (wypożyczenie) polega na czasowym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu. Analogicznie, transfer definitywny polega na definitywnym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu.

W uzupełnieniu wniosku z 22 stycznia 2014 r. wnioskodawca wskazał, że jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której aktem założycielskim regulującym podstawowe aspekty jej funkcjonowania jest umowa spółki, a nie statut. Ilekroć więc w pytaniach skierowanych przez organ jest mowa o statucie, celach statutowych itp., odpowiedzi na te pytania Wnioskodawca udziela w oparciu o umowę spółki.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Jednym z celów spółki jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, nie został on jednak bezpośrednio sformułowany w umowie spółki.

2. Usługi transferu zawodników są jednym z podstawowych sposobów konstruowania drużyny sportowej i pozyskiwania środków na ten cel. Zawodnicy pozyskiwani w drodze transferów z innych klubów znacząco podnoszą poziom sportowy całej drużyny, podobne znaczenie dla organizowania sportu przez spółkę mają środki uzyskiwane dzięki świadczeniu usług transferu zawodników do innych klubów. Teoretycznie jednak można sobie wyobrazić sytuację, w której spółka całkowicie rezygnuje ze świadczenia i korzystania z usług transferu zawodników i nadal jest w stanie prowadzić działalność sportową, angażując do niej wyłącznie zawodników wyszkolonych przez spółkę lub pozyskanych w inny sposób niż w drodze transferów z innych klubów. Jednak poziom sportowy skonstruowanej w ten sposób drużyny byłby znacząco niższy, co przełożyłoby się na niższe wyniki sportowe i mniejsze wpływy z tytułu sprzedaży biletów, praw do transmisji itd. Podobnie, rezygnacja z wpływów ze świadczenia usług transferu zawodników przez spółkę zmniejszyłaby środki pozostające do dyspozycji spółki. Trudno określić, czy prowadzona w ten sposób działalność spółki byłaby opłacalna i możliwa do kontynuowania. Abstrahując jednak od kwestii opłacalności takiej działalności, teoretycznie możliwe jest organizowanie i uprawianie sportu w formie amatorskiej bez świadczenia usług transferu zawodników.

3. Transfer zawodnika jest specyficzną transakcją, w której trudno jest jednoznacznie określić przedmiot świadczenia. Transfer polega na zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej przez klub odstępujący w zamian za pieniężny ekwiwalent za jego wyszkolenie wypłacany przez klub przejmujący. W wyniku transferu następuje przeniesienie prawa do rejestracji zawodnika jako reprezentującego dany klub, z więc zdaniem Wnioskodawcy transfer zawodnika stanowi odpłatne świadczenie usług, w którym usługodawcą jest klub odstępujący, a usługobiorcą - klub przejmujący. Należy jednak zauważyć, że podlegający transferowi zawodnik zwalniany jest z przynależności klubowej, dzięki czemu ma możliwość zawarcia kontraktu z innym klubem, jest więc również w pewien sposób beneficjentem usługi transferu. Zawodnik jest niewątpliwie osobą uprawiającą sport. Gdyby zatem przyjąć, że usługa transferu jest świadczona również na rzecz zawodnika, byłaby usługą świadczoną na rzecz osoby uprawiającej sport lub uczestniczącej w wychowaniu fizycznym. Jednak w podstawowym wymiarze usługi świadczone są na rzecz innych klubów sportowych, które same nie są osobami uprawiającymi sport lub uczestniczącymi w wychowaniu fizycznym, a jedynie zatrudniają zawodników będących takimi osobami. Uprawnionym więc wydaje się twierdzenie, że usługi transferu zawodników nie są świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

4. Umowa spółki przewiduje, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. działalność klubów sportowych i pozostała działalność związana ze sportem. Natomiast podstawowym celem działalności spółki jest dążenie do osiągania zysku, nie jest on jednak bezpośrednio sformułowany w umowie spółki. Świadcząc usługi transferu zawodników spółka pozyskuje środki, które przeznacza na rozwój klubu, podnoszenie jego poziomu sportowego, organizowanie wydarzeń sportowych, szkolenie zawodników i in. Środki te stanowią także element wypracowanego zysku. Należy więc uznać, że Wnioskodawca świadcząc usługi transferu zawodników realizuje zadania klubu wynikające z umowy spółki.

5. Przepisy prawa dotyczące funkcjonowania klubów sportowych dopuszczają jako podstawowy cel działalności klubu systematyczne dążenie do osiągania zysków. Art. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2010 r. Nr 127, poz. 857 z późn. zm.) przewiduje, że klub sportowy działa jako osoba prawna. Osobą prawną jest natomiast m.in. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W myśl art. 151 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.), spółka z ograniczoną odpowiedzialnością może być utworzona przez jedną albo więcej osób w każdym celu prawnie dopuszczalnym, chyba że ustawa stanowi inaczej. Brak jest przepisu zabraniającego tworzenia spółki z o.o. w celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, jak również przepisu zabraniającego uznania takiej spółki za klub sportowy. Również umowa spółki dopuszcza jako podstawowy cel działalności Wnioskodawcy systematyczne dążenie do osiągania zysków.

6. Odpowiadając na drugie pytanie, w umowie spółki brak jest zapisu bezpośrednio odnoszącego się do świadczenia usług transferu zawodników oraz do celu, jakim jest systematyczne dążenie do osiągania zysków. Jednak wobec braku zapisu negatywnego, umowa spółki dopuszcza świadczenie usług transferu zawodników mające na celu systematyczne dążenie do osiągania zysków. Ponieważ do chwili składania niniejszego wniosku spółka nie wykazała jeszcze zysku, nie jest możliwe stwierdzenie, czy w przypadku osiągnięcia zysku Wnioskodawca przeznacza go w całości na finansowanie działalności związanej ze sportem lub wychowaniem fizycznym, tj. na pokrycie kosztów jej funkcjonowania. Umowa spółki przewiduje jednak zarówno wypłacenie zysku wynikającego z rocznego bilansu spółki wspólnikom, jak i przeznaczenie go na inne cele.

7. Transfer zawodników nie jest związany z działalnością marketingową lub reklamowo-promocyjną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym usługi czasowego i definitywnego transferu zawodników do innych klubów podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarowi usług, czy są od tego podatku zwolnione.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym usługi czasowego i definitywnego transferu zawodników do innych klubów podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarowi usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) (dalej: ustawa VAT), zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

- z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Artykuł 43 ust. 17 ustawy VAT stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 32 nie ma zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Z kolei art. 43 ust. 18 stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 32 stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tym przepisie, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Wnioskodawca jest klubem sportowym w myśl art. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2010 r. Nr 127, poz. 857 z późn. zm.). Celem spółki jest m.in. działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Usługi transferu zawodników są podstawowym sposobem konstruowania drużyny sportowej i pozyskiwania środków na ten cel, należy więc je uznać za usługi ściśle związane ze sportem i konieczne do organizowania i uprawiania sportu. Beneficjentem tych usług są m.in. zawodnicy podlegający transferowi, gdyż są oni czasowo lub definitywnie zwalniani z przynależności klubowej, tj. ze zobowiązań wobec Wnioskodawcy, dzięki czemu mają możliwość zawarcia kontraktu z innym klubem. Usługi te są więc świadczone na rzecz osób uprawiających sport. Nie są przy tym usługami wymienionymi w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy VAT po myślniku, tj. usługami związanymi z działalnością marketingową reklamowo-promocyjną i in.

Jednocześnie w uzupełnieniu Wnioskodawca stwierdził, że podlegający transferowi zawodnik zwolniony jest z przynależności klubowej, dzięki czemu ma możliwość zawarcia kontraktu z innym klubem, jest więc również w pewien sposób beneficjentem usługi transferu. Zawodnik jest niewątpliwie osobą uprawiająca sport. Gdyby zatem przyjąć, że usługa transferu świadczona jest również na rzecz zawodnika byłaby usługą świadczoną na rzecz osoby uprawiającej sport lub uczestniczącej w wychowaniu fizycznym. Jednak w podstawowym wymiarze usługi świadczenie na rzecz innych klubów sportowych, które same nie są osobami uprawiającymi sport lub uczestniczącymi w wychowaniu fizycznym, a jedynie zatrudniają zawodników będących takimi osobami. Zdaniem Wnioskodawcy uprawnionym więc wydaje się twierdzenie, że usługi transferu zawodników nie są świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym nastawionym na osiąganie zysków z prowadzonej działalności, nie można więc uznać warunku zastosowania zwolnienia sformułowanego w art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. b za spełniony.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym kontekście należy uznać, że świadczone przez spółkę usługi czasowego lub definitywnego transferu zawodników nie podlegają zwolnieniu w myśl art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy VAT, są zatem opodatkowane podatkiem od towarowi usług.

W świetle powyższych rozważań Wnioskodawca uznaje więc swoje stanowisko za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

- z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Ponadto, w świetle art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Wskazać należy, że zastosowanie zwolnienia dla usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym doznaje pewnych ograniczeń - ze względu na cel tej usługi, jak również status usługodawcy i usługobiorcy. Podmiotami uprawnionymi do skorzystania z tego zwolnienia są podmioty będące klubem sportowym, związkiem sportowym oraz związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych. Świadczone usługi muszą być wykonywane na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym oraz muszą być ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim. Jednocześnie świadczący usługi nie mogą być nastawieni na osiąganie zysków.

Niespełnienie chociażby jednej z przesłanek (podmiotowej lub przedmiotowej) powoduje, że świadczenie usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. regulacji.

Powyższe uregulowania korespondują z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), na mocy którego państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Zgodnie z brzmieniem ustawy, zwolnieniu podlegają usługi "ściśle" związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji "ścisłego" związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym. W pewnym zakresie do kwestii tej odniósł się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club, Canterbury Ladies Hockey Club przeciwko The Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs, w którym to wyjaśnił, że świadczenie usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym "może być zwolnione tylko wtedy, gdy są one konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu, tj. uprawiania sportu lub wychowania fizycznego" (pkt 22). Ponadto TSUE podkreślił, iż "Zwolnienie transakcji należy zatem ustalić w szczególności w zależności od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym" (pkt 23).

Natomiast w wyroku Trybunału (piąta izba) z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12, wskazano, iż "W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, pkt 27)".

Nadto wskazano, iż art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy VAT, w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany bądź w celu uczestniczenia w zawodach sportowych, o ile jednak podejmowanie tej aktywności nie wpisuje się w ramy czystego wypoczynku i rozrywki.

Celem powołanego przepisu Dyrektywy jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem.

W konstatacji Trybunał stwierdził, że " art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, iż niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa może być uznana za uprawianie sportu w rozumieniu tego przepisu".

Należy zauważyć należy, że zwolnienie usług związanych ściśle ze sportem doznaje pewnego ograniczenia ze względu na status usługodawcy, a mianowicie, jak wynika z cyt. wyżej przepisu, ze zwolnienia może korzystać podmiot będący klubem sportowym, związkiem sportowym lub związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Zarówno ustawa, jak i przepisy wykonawcze do niej, nie zawierają definicji klubu sportowego, związku sportowego, stowarzyszeń oraz związku stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Działalność klubów sportowych i związków sportowych regulują przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857 z późn. zm.). Stosownie do art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 6 ust. 1 i 2 tej ustawy, działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Klub sportowy działa jako osoba prawna. Kluby sportowe, w liczbie co najmniej 3, mogą tworzyć związki sportowe. Związek sportowy działa w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest klubem sportowym w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, będąc jednocześnie spółką, której celem działalności jest w szczególności osiągnięcie zysku oraz działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzi działalność gospodarczą związaną ze sportem i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W myśl przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2010 r. Nr 127, poz. 857 z późn. zm.) jest również klubem sportowym. Umowa spółki przewiduje, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. działalność klubów sportowych i pozostała działalność związana ze sportem. Natomiast podstawowym celem działalności spółki jest dążenie do osiągania zysku, nie jest on jednak bezpośrednio sformułowany w umowie spółki. Wnioskodawca prowadzi drużynę piłki ręcznej, organizuje i bierze udział w meczach ligowych i sparingowych piłki ręcznej, w wydarzeniach związanych z promowaniem sportu i rekreacji oraz szkoli zawodników. W ramach prowadzonej działalności spółka zawiera z zawodnikami kontrakty o przynależności klubowej oraz świadczy usługi czasowego i definitywnego transferu zawodników. Transfer czasowy (wypożyczenie) polega na czasowym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu. Analogicznie, transfer definitywny polega na definitywnym zwolnieniu zawodnika z przynależności klubowej w zamian za pieniężny ekwiwalent otrzymywany od innego klubu. Zawodnicy pozyskiwani w drodze transferów z innych klubów znacząco podnoszą poziom sportowy całej drużyny. Podobne znaczenie dla organizowania sportu przez Spółkę mają środki uzyskiwane dzięki świadczeniu usług transferu zawodników do innych klubów. Wnioskodawca zaznaczył, że teoretycznie jednak można sobie wyobrazić sytuację, w której Spółka całkowicie rezygnuje ze świadczenia i korzystania z usług transferu zawodników i nadal jest w stanie prowadzić działalność sportową, angażując do niej wyłącznie zawodników wyszkolonych przez Spółkę lub pozyskanych w inny sposób niż w drodze transferów z innych klubów. Jednak poziom sportowy skonstruowanej w ten sposób drużyny byłby znacząco niższy, co przełożyłoby się na niższe wyniki sportowe i mniejsze wpływy z tytułu sprzedaży biletów, praw do transmisji itd. Podobnie, rezygnacja z wpływów ze świadczenia usług transferu zawodników przez Spółkę zmniejszyłaby środki pozostające do dyspozycji Spółki. Wnioskodawca nie jest w stanie określić, czy prowadzona w ten sposób działalność Spółki byłaby opłacalna i możliwa do kontynuowania. Zawodnik jest niewątpliwie osobą uprawiającą sport. Usługi świadczone są na rzecz innych klubów sportowych, które same nie są osobami uprawiającymi sport lub uczestniczącymi w wychowaniu fizycznym, a jedynie zatrudniają zawodników będących takimi osobami. Wnioskodawca stwierdził, że usługi transferu zawodników nie są świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Świadcząc usługi transferu zawodników spółka pozyskuje środki, które przeznacza na rozwój klubu, podnoszenie jego poziomu sportowego, organizowanie wydarzeń sportowych, szkolenie zawodników i in. Środki te stanowią także element wypracowanego zysku. Transfer zawodników nie jest związany z działalnością marketingową lub reklamowo-promocyjną.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że do chwili składnia wniosku spółka nie wykazała jeszcze zysku, ale jest możliwe twierdzenie, czy w wypadku osiągnięcia zysku Wnioskodawca przeznaczy go w całości na finansowanie działalności związanej ze sportem lub wychowania fizycznego, tj. na pokrycie kosztów jej funkcjonowania. Umowa Spółki przewiduje zarówno wypłacanie zysku z rzeczonego bilansu Spółki wspólnikom, jak i przeznaczenie do na inne cele.

Zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania podatkiem VAT czasowego i definitywnego transferu zawodników do innych klubów sportowych. Jego wątpliwość dotyczy zaś przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, tj. czy jeżeli jest nastawiony na osiąganie zysku w swojej działalności to czy jest podmiotem uprawnionym do zwolnienia z podatku.

Jak wynika z powyższego Zainteresowany, będąc klubem sportowym w rozumieniu przepisów ustawy o sporcie działającym w formie spółki prawa handlowego, spełnia kryterium podmiotowe, niezbędne do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

Jednakże Wnioskodawca prowadzi działalność nastawioną na osiąganie zysku. Umowa Spółki przewiduje wypłacenie go wspólnikom, jak i przeznaczenie go na inne cele. Nie zostanie więc spełniony jeden z warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia transferu zawodników.

Zatem czasowy i definitywny transfer zawodników sportowych do innego klubu - w sytuacji gdy Wnioskodawca, zgodnie z umową Spółki, dąży do systematycznego osiągnięcia zysku przeznaczonego do wypłaty wspólnikom lub na inne cele niż działalność sportowa - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że usługa czasowego lub definitywnego transferu zawodników podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.