IBPP4/443-489/14/PK - Uznanie transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 października 2014 r. (data wpływu 15 października 2014 r.), o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (wariant 1) - jest prawidłowe

W dniu 15 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

We wniosku przedstawiono stan faktyczny:

Spółka powstała w lipcu 2014. W sierpnia 2014 została zrejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT-EU. Podstawowym przedmiotem działalności jest handel hurtowy i detaliczny w szczególności maszynami i urządzenia rolniczymi. W chwili obecnej Spółka rozpoczyna działalność gospodarczą i dokonuje pierwszych zakupów i pierwszych sprzedaży.

Spółka nastawiona jest na sprzedaż na rynek we Francji, dlatego wynajęła od Francuskiej firmy magazyn położony we Francji. Do magazynu Spółka przemieszcza nabyte w kraju a w przyszłości i z importu i wewnątrzwspólnotowego nabycia towary handlowe w postaci szeroko rozumianych maszyn i urządzeń rolniczych. Zgodnie ze stosowanym schematem transakcji, towary są pobierane z opisanego powyżej magazynu przez kontrahentów, posiadających siedzibę w kraju lokalizacji magazynu oraz będących czynnym podatnikiem VAT-UE we Francji, (kontrahent odbierający towar musi być zarejestrowany jako czynny podatnik VAT-UE we Francji). W momencie wysyłki towarów z Polski na terytorium Francji - w którym zlokalizowany jest magazyn - nie zawsze znany jest odbiorca. Może być to odbiorca indywidualny a może być to handlowiec kupujący towar na handel. Część towaru wysyłana jest na konkretne zamówienie, a część na przewidywaną przyszłą sprzedaż aby potencjalny klient nie musiał czekać na realizację zamówienia. Do momentu pobrania towarów z magazynu przez kontrahenta Spółki, prawo do rozporządzania towarami jako właścicielowi przysługuje Spółce i przechodzi na kontrahenta w momencie pobrania towarów z magazynu. Dostawa towarów z magazynu odbywa się zawsze na terytorium Francji. Spółka nie jest podmiotem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od wartości dodanej we Francji, tj. w kraju położenia magazynu, albowiem uważa, że przy dostawach w wyżej opisanych warunkach podmiotem zobowiązanym do rozliczenia transakcji kwalifikowanej jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest jego nabywca.

Przemieszczając towary do magazynu we Francji Spółka dokumentuje ten fakt za pomocą: dokumentów przewozowych od przewoźnika (CMR) z potwierdzeniem odbioru towaru w magazynie we Francji, specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku. Kontrahent francuski odbiera towary handlowe na podstawie składanych na platformie elektronicznej zamówień kierowanych do magazynu we Francji i do Spółki, lub na podstawie zamówień składanych osobiście w magazynie we Francji, po czym Spółka otrzymuje dokument potwierdzający odbiór towarów przez kontrahenta.

Na tej podstawie Spółka wystawia fakturę VAT z zerową stawką VAT-u przyjmując, że dopiero w momencie wydania towarów handlowych z magazynu we Francji zostają spełnione warunki do uznania dostawy za wewnątrzunijną dostawę towarów. W związku z powyższym, na okoliczność sprzedaży towarów handlowych kontrahentowi- Spółka dysponuje następującymi dokumentami:

Stan faktyczny mający być przedmiotem interpretacji dotyczy wariantu w którym kontrahent francuski dokonuje zamówienia na platformie elektronicznej lub w magazynie we Francji, a Spółka w Polsce na podstawie jego zamówienia dokonuje zakupów i wysyła towar to magazynu we Francji, ale z przeznaczenie dla tego konkretnego odbiorcy, do odbioru w magazynie. Mamy zatem do czynienia z klasyczną wewnątrzwspólnotową dostawa, w monecie wysyłki towaru do magazynu we Francji kontrahent jest już znany a magazyn jest tylko miejscem odbioru towaru.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że nie jest to sprzedaż wysyłkowa o której mowa w art. 2 pkt 23 ustawy a tym samym Spółka nie ma obowiązku rejestrowania się jako podatnik VAT EU we Francji, nawet po przekroczeniu limitu o, którym mowa w art. 23 ust. 2.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że przemieszczenie własnych towarów z Polski do magazynu zlokalizowanego na terenie Francji (kraju członkowskiego Unii Europejskiej) na potrzeby realizacji konkretnego zamówienia realizowanego dla konkretnego kontrahenta posiadającego siedzibę w kraju położenia magazynu i będącego czynnym podatnikiem VAT UE - jest jedną transakcją, stanowiącą w świetle ustawy o VAT wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, dokonaną przez Spółkę na rzecz takiego kontrahenta

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. I

Sprzedaż realizowana przez Wnioskodawcę w przedstawionym wariancie nie jest sprzedażą wysyłkowa i nie spowoduje konieczności rejestracji Spółki we Francji jako podatnika VAT EU nawet po przekroczeniu limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 2.

Przez sprzedaż wysyłkowa, z terytorium kraju, o której mowa w art. 2 pkt 23 ustawy rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz

Spółka prowadzi i będzie prowadzić sprzedaż tylko i wyłącznie osobą fizycznym i osobą prawnym zarejestrowanym we Francji jako czynny podatnik VAT EU, a więc kontrahentom którzy mają obowiązek rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a tym samym nie jest spełniony warunek o którym mowa w art. 2 pkt 23a

Ad. 2

Sprzedaż realizowana przez Spółkę w przedstawionym wariancie jest klasyczną wewnątrzwspólnotową dostawo towarów określoną w art. 13 ust. 1. A fakty odbioru zamówionego towaru z magazynu Spółki we Francji wynika tytko z specyfiki towaru i odbiorców. Rozładunek maszyn rolniczych często wymaga specjalistycznego sprzętu i zachowania Środków bezpieczeństwa. Cześć odbiorców to rolnicy zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT EU. Dostawa bezpośrednio do takich odbiorców jest logistycznie bardzo trudna ponieważ wymaga ścisłego dogrania przyjazdu przewoźnika z możliwością odbioru przez zamawiającego, oraz koniecznością dysponowania odpowiednim sprzętem do rozładunku. Rozładunek i czasowe złożenie zamówionego towaru w magazynie we Francji eliminuje te niedogodności i pozwala na profesjonalną współprace z odbiorcami.

Nie ziemna to faktu, że zostały spełnione warunki określone w art. 13 ustawy i Spółka dysponuje dokumentami określonymi w art. 42 ustawy o VAT tj.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, ze nabywca towarów jest:

Dlatego spółka stoi na stanowisku, że jest to wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i Spółką ma prawo do stosowania preferencyjnej stawki "0", a obowiązek podatkowy w WDT powstanie zgodnie z art. 20 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jedną z transakcji podlegającą opodatkowaniu w kraju może być sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju, o której mowa w art. 2 pkt 23 ustawy przez którą rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Co do zasady w art. 23 ust. 1 ustawy o VAT stwierdza się, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 i 3 ustawy w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Przepis powyższy stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Ww. sprzedaż wysyłkowa ma miejsce wówczas, gdy transakcje dokonywane są pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich, towar zaś jest faktycznie wysyłany czy też w inny sposób transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego państwa członkowskiego. Przemieszczenie towaru powinno nastąpić w ścisłym związku z dostawą lub w jej wyniku, a ponadto winno nastąpić przez podatnika lub na jego rzecz. Istotny jest też status nabywcy (są to bowiem podmioty niebędące podatnikami w ogóle lub będące podatnikami ale nie mającymi obowiązku rozliczania się z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów).

Jak wynika z wniosku nabywcy towarów Wnioskodawcy są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT-UE we Francji, a tym samym dostawy dokonywane przez Wnioskodawcę nie stanowią sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, a limit określony w art. 23 ust. 2 ustawy nie odnosi się do transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę, co oznacza, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rejestracji we Francji nawet po przekroczenia tego limitu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania pierwszego jest prawidłowe.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Jak wynika z wniosku Spółka dokonuje sprzedaży według wariantu w którym kontrahent francuski dokonuje zamówienia na platformie elektronicznej lub w magazynie Spółki we Francji, a Spółka w Polsce na podstawie jego zamówienia dokonuje zakupów i wysyła towar to magazynu we Francji, ale z przeznaczenie dla tego konkretnego odbiorcy, do odbioru w magazynie. Powyższy schemat dostawy jest podyktowany względami logistycznymi oraz koniecznością użycia specjalistycznego sprzętu w celu rozładunku.

Zatem w tym przypadku przemieszczenie towarów do magazynu nie ma na celu ich magazynowania ani na potrzeby Wnioskodawcy ani też na potrzeby nabywcy, a magazyn pełni wyłącznie role punktu rozładunku i odbioru zamówionych towarów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przemieszczenie towarów z Polski do Francji i wydanie tam towaru z góry określonemu kontrahentowi (zarejestrowanemu podatnikowi) na zamówienie, którego dokonano transportu towarów, cechuje się czasowym i materialnym związkiem pomiędzy transportem danego towaru i jego dostawą. Przy czym należy tutaj zastrzec, że przedmiotowy czasowy i materialny związek pomiędzy transportem danego towaru i jego dostawą jest zachowany wyłącznie w sytuacji gdy przemieszczone do Francji towary nie mają być magazynowane - w magazynie do którego są transportowane - a towary zostaną odebrane z magazynu przez nabywców bez zbędnej zwłoki tak aby rola magazynu ograniczała się wyłącznie do funkcji punktu wydania towarów przemieszczonych z Polski. Inaczej mówiąc okres, przez który towary mogą być przechowywane w tym magazynie nie powinien przekraczać czasu niezbędnego do ich rozładunku, załadunku oraz czasu niezbędnego dla nabywcy w celu zorganizowania odbioru zamówionych towarów (np. dotarcie nabywcy do magazynu, zorganizowanie transportu, załatwienie formalności).

W konsekwencji należy uznać że transakcja ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

W myśl ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie zaś z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ważne jest to aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar - będący przedmiotem dostawy - został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca dla potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiada, następujące dokumenty:

Odnosząc powyższe do obowiązujących przepisów należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca - zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym - dla potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiada ww. dokumenty, należy uznać, że dokumenty te łącznie uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zatem Spółka na podstawie tych dokumentów będzie miała prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu, wystawienie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Jeśli jednak do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury.

Stosownie do powyższego jeżeli od momentu wydania towaru nie zostanie wystawiona faktura do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy to obowiązek podatkowy powstanie 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Natomiast jeżeli faktura zostanie wystawiona przed tą datą to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania drugiego należy uznać za prawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.