IBPP4/443-447/13/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z (data wpływu 17 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku wywozu towarów własnym środkiem transportu oraz przez spedytora;

* prawidłowe - w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku wywozu towarów przez nabywcę własnym środkiem transportu.

W dniu 17 września 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 16 grudnia 2013 r. (data wpływu 20 grudnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 5 grudnia 2013 r. znak: IBPP4/443-447/13/BP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

"P"sp. z o.o. - spółka komandytowa jest spółką zarejestrowaną w Polsce dla celów podatku od towarów i usług jako czynny podatnik VAT oraz jako podatnik VAT UE. Zajmuje się głównie produkcją stolarki okiennej P. i A. oraz handlem artykułami budowlanymi. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej firma dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT) z terytorium Polski do kontrahentów w innych krajach Unii Europejskiej (UE). Nabywcy, o których mowa, posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Wywóz towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest wykonywany przez zarówno Spółkę przy użyciu własnych środków transportu, jaki i nabywcę (własnym środkiem transportu) oraz zewnętrzną firmę spedycyjną.

W celu udokumentowania faktu, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju Spółka posiada następujące dowody:

W przypadku wywozu przez spedytora dodatkowo Spółka dysponuje fakturą wystawioną przez przewoźnika dotyczącą kosztów frachtu ze wskazaniem państwa rozpoczęcia i zakończenia transportu, będącego miejscem dostawy. Spółka natomiast nie posiada dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika potwierdzających jednoznacznie, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia w innym kraju UE. W przypadku wywozu towarów w ramach WDT bezpośrednio przez Spółkę lub nabywcę nie posiada natomiast dokumentu o którym mowa w art. 42 ust. 4.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

* Spółka zawsze posiada kopię faktury dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

* Spółka nie posiada natomiast umów z kontrahentami, z których wynikałoby, że zapłata następuje po dostarczeniu towarów do kraju nabywcy, na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej;

Wskazano również, że Spółka posiada inne dokumenty potwierdzające rzeczywisty odbiór towarów tj.:

* w przypadku wywozu towarów własnym środkiem transportu nabywcy, którego siedziba znajduje się w innym kraju Unii Europejskiej - oświadczenie o treści: "oświadczam, że towar zakupiony w dniu... na podstawie FA WDT nr... wywiozłem do... (kraj przeznaczenia znajdujący się na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej)

* w przypadku korzystania z usług firmy spedycyjnej - fakturę, w której zawarte są informacje o miejscu załadunku towaru i miejsca rozładunku towaru na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. Niektóre firmy spedycyjne poza tym dołączają do faktury oświadczenie spedytora, że towar został dostarczony do określonej miejscowości, która znajduje się na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokumenty posiadane przez Spółkę, tj:

oraz w przypadku wywozu przez spedytora - faktura wystawiona przez przewoźnika dotycząca kosztów frachtu (wskazująca państwo rozpoczęcia i zakończenia transportu, będącego miejscem dostawy) są wystarczające do zastosowania stawki VAT 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty posiadane przez Spółkę, tj.:

oraz w przypadku wywozu przez spedytora - faktura wystawiona przez przewoźnika dotycząca kosztów frachtu ze wskazaniem państwa rozpoczęcia i zakończenia transportu (będącego miejscem dostawy), uprawniają do zastosowania 0% stawki VAT do dokonywanych dostaw w ramach WDT, bez konieczności posiadania dokumentów przewozowych oraz dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 4.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 prawo do zastosowania obniżonej stawki 0% VAT dla dostaw wewnątrzwspólnotowych przysługuje podatnikom wówczas, gdy m.in. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy, posiadać będzie w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Dowody, o których mowa, są wymienione w art. 42 ustawy o VAT i są to zasadniczo:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, lub - w przypadku gdy wywóz dokonywany jest własnym środkiem transportu sprzedawcy lub nabywcy - dokument potwierdzający dane nabywcy i odbiorcy, adres siedziby działalności gospodarczej, określenie towarów i ich ilości, potwierdzenie ich przyjęcia przez nabywcę, dane identyfikacyjne środka transportu; dokumenty te mają potwierdzać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia w innym państwie UE;

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W sytuacji, gdy dokumenty, o których mowa powyżej nie potwierdzają jednoznacznie, że towar został dostarczony do nabywcy, wówczas - zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy - dowodami tymi mogą być inne dokumenty, w szczególności:

* korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

* dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Spółka do każdej dostawy WDT posiada specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz conajmniej jeden dokument przewidziany w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, z których wynika, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego kraju UE.

Zgodnie z uchwałą NSA z dnia 11 października 2010 r.,. sygn. akt I FPS 1/10 "przy uwzględnieniu dokładnej analizy gramatycznej powyższych przepisów można stwierdzić, że dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 u.p.t.u., nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie dowodów względnie obowiązkowych, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami - co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności - może ona zostać udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Zastrzec jednak przy tym należy, że z uwagi na treść tego przepisu, udowodnienie okoliczności, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski), może nastąpić "w szczególności" enumeratywnie wymienionymi w tej normie dokumentami oraz - na podstawie art. 180 § 1 O.p. - innymi dowodami, mającymi jednak formę dokumentów".

Na potwierdzenie należy również przytoczyć dotychczasowe interpretacje indywidualne wydane w analogicznym stanie faktycznym. W interpretacji indywidualnej z dnia 8 lutego 2011 r. (sygn.IBPP3/443-169/11/PK) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdza, iż "należy uznać posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty wykazane we wniosku za dokumenty, które wystarczająco uprawdopodobniają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów". W kolejnej interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2012 r. (sygn. IBPP4/443-376/LG) Dyrektor Izby Skarbowej potwierdza powyższe stanowisko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku wywozu towarów własnym środkiem transportu oraz przez spedytora;

* prawidłowe - w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku wywozu towarów przez nabywcę własnym środkiem transportu.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z ust. 3 powołanego, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Z treści wniosku wynika, że "P"sp. z o.o. - spółka komandytowa jest spółką zarejestrowaną w Polsce dla celów podatku od towarów i usług jako czynny podatnik VAT oraz jako podatnik VAT UE. Zajmuje się głównie produkcją stolarki okiennej P. i A. oraz handlem artykułami budowlanymi. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej firma dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów WDT z terytorium Polski do kontrahentów w innych krajach Unii Europejskiej (UE). Nabywcy, o których mowa, posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrźwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Wywóz towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest wykonywany przez zarówno Spółkę przy użyciu własnych środków transportu, jaki i nabywcę (własnym środkiem transportu) oraz zewnętrzną firmę spedycyjną.

W celu udokumentowania faktu, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju Spółka posiada następujące dowody:

W przypadku wywozu przez spedytora dodatkowo Spółka dysponuje fakturą wystawioną przez przewoźnika dotyczącą kosztów frachtu ze wskazaniem państwa rozpoczęcia i zakończenia transportu, będącego miejscem dostawy. Spółka natomiast nie posiada dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika potwierdzających jednoznacznie, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia w innym kraju UE. W przypadku wywozu towarów w ramach WDT bezpośrednio przez Spółkę lub nabywcę nie posiada natomiast dokumentu o którym mowa w art. 42 ust. 4.

Równocześnie Wnioskodawca wskazał, że Spółka zawsze posiada kopię faktury dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Natomiast Spółka nie posiada umów z kontrahentami, z których wynikałoby, że zapłata następuje po dostarczeniu towarów do kraju nabywcy, na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. W przypadku wywozu towarów własnym środkiem transportu nabywcy, którego siedziba znajduje się w innym kraju Unii Europejskiej Wnioskodawca posiada oświadczenie o treści: "oświadczam, że towar zakupiony w dniu... na podstawie FA WDT nr... wywiozłem do... (kraj przeznaczenia znajdujący się na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej). W przypadku korzystania z usług firmy spedycyjnej ww. posiada fakturę, w której zawarte są informacje o miejscu załadunku towaru i miejsca rozładunku towaru na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. Niektóre firmy spedycyjne poza tym dołączają do faktury oświadczenie spedytora, że towar został dostarczony do określonej miejscowości, która znajduje się na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej.

Odnosząc się do wątpliwości Zainteresowanego, wskazać należy, że jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE.

Należy tutaj wskazać, że w powołanej przez Wnioskodawcę uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że dowodami potwierdzającymi przewóz towarów są następujące dokumenty:

Tym samym w sprawie mamy do czynienia z trzema sposobami wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów tj.:

W przypadku wywozu towarów własnym środkiem transportu nabywcy, Wnioskodawca posiada

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku;

* potwierdzenie zapłaty za dostarczone towary, gdy zapłata nastąpiła po dostarczeniu towarów;

* korespondencję handlową z nabywcą tj. wysłane drogą mailową dokumenty: oferta oraz otrzymane potwierdzenie przyjęcia oferty;

* kopię faktury dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

* oświadczenie o treści: "oświadczam, że towar zakupiony w dniu... na podstawie FA WDT nr... wywiozłem do... (kraj przeznaczenia znajdujący się na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej).

W przypadku wywozu towarów własnym środkiem transportu Wnioskodawca posiada:

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku;

* potwierdzenie zapłaty za dostarczone towary, gdy zapłata nastąpiła po dostarczeniu towarów;

* korespondencję handlową z nabywcą tj. wysłane drogą mailową dokumenty: oferta oraz otrzymane potwierdzenie przyjęcia oferty;

* kopię faktury dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W przypadku korzystania z usług firmy spedycyjnej Wnioskodawca posiada:

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku;

* potwierdzenie zapłaty za dostarczone towary, gdy zapłata nastąpiła po dostarczeniu towarów;

* korespondencję handlową z nabywcą tj. wysłane drogą mailową dokumenty: oferta oraz otrzymane potwierdzenie przyjęcia oferty;

* kopię faktury dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

* fakturę, w której zawarte są informacje o miejscu załadunku towaru i miejsca rozładunku towaru na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, a niekiedy oświadczenie spedytora, że towar został dostarczony do określonej miejscowości, która znajduje się na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej.

We wszystkich powyższych przypadkach Wnioskodawca nie posiada jednak umów z kontrahentami, z których wynikałoby, że zapłata następuje po dostarczeniu towarów do nabywcy, na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej.

Przenosząc powyższe na grunt przywołanych przepisów należy zauważyć, że w przypadku gdy wywóz towarów dokonywany jest przez nabywcę własnym środkiem transportu to zebrane dokumenty pozwalają stwierdzić, że nabyte przez kontrahenta towary zostały wywiezione z Polski do innego kraju członkowskiego. W tych sytuacjach, Wnioskodawca, oprócz dokumentów potwierdzających sprzedaż (potwierdzenie przyjęcia oferty, kopię faktury, potwierdzenie zapłaty), jak i dokumentów pozwalających powiązać daną sprzedaż z konkretnym towarem (specyfikację) posiada również dokumenty potwierdzające wywóz towarów z Polski do innego kraju członkowskiego (oświadczenie nabywcy o wywiezieniu towarów).

Zatem, Spółka, zarejestrowana jako podatnik VAT-UE, dokonując wywozu towarów własnym środkiem transportu nabywcy na rzecz nabywcy z innego kraju członkowskiego UE, posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, i dysponując ww. dokumentami, jest uprawniona - na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy - do zakwalifikowania przedmiotowej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Odrębnie natomiast należy rozstrzygnąć kwestię wywozu towarów przez Wnioskodawcę własnym środkiem transportu jak i w sytuacji gdy transportu dokonuje firma spedycyjna. W tych sytuacjach Wnioskodawca posiada wyłącznie dokumenty potwierdzające sprzedaż towarów oraz dowody pozwalające powiązać daną sprzedaż z konkretnym towarem. Natomiast brak jest w tym przypadku dokumentów mogących w sposób jednoznaczny potwierdzić, że w wyniku danej dostawy doszło do wywozu towarów do nabywcy, z kraju innego państwa członkowskiego.

Ww. dokumenty nawet nie uprawdopodabniają tego faktu. Wystawienie faktury świadczy jedynie o fakcie dokonania sprzedaży, natomiast nie dokumentuje faktu otrzymania towaru przez nabywcę. Dowód zapłaty w sposób jednoznaczny nie potwierdza dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a jedynie fakt uiszczenia przez kontrahenta należności za nabyte towary szczególnie, że z warunków transakcji nie wynika, aby zapłata następowała w momencie dostarczenia towaru do innego państwa członkowskiego. Korespondencja handlowa z nabywcą nie potwierdza w sposób jednoznaczny, że nastąpiło przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Również faktura, w której zawarte są informacje o miejscu załadunku towaru i miejsca rozładunku towaru na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, a niekiedy oświadczenie spedytora, że towar został dostarczony do określonej miejscowości, która znajduje się na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej nie może być uznana za dokument jednoznacznie potwierdzającym, że doszło do doręczenia towarów nabywcy - co jest warunkiem niezbędnym do uznania danej transakcji za dostawę - a jedynie wskazuje że towary opuściły terytorium kraju.

W tej sytuacji, w przypadku wywozu towarów przez Wnioskodawcę własnym środkiem transportu jaki i w sytuacji gdy transportu dokonuje firma spedycyjna, dowody będące w posiadaniu Wnioskodawcy nie potwierdzają w sposób jednoznaczny i bezsporny dostarczenia towaru do nabywcy. W dokumentacji Wnioskodawcy brak jest jakiegokolwiek dokumentu z którego wynikałby fakt rzeczywistego odbioru towaru przez jego faktycznego nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego.

Reasumując w opinii Organu z opisu stanu faktycznego nie wynika aby Wnioskodawca był w posiadaniu dokumentów, z których jednoznacznie wynika, że w przypadku wywozu towarów przez Wnioskodawcę własnym środkiem transportu jak i w sytuacji gdy transportu dokonuje firma spedycyjna, towary te zostały dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Podsumowując, dowody posiadane przez Wnioskodawcę w sytuacji gdy posiada:

* w przypadku wywozu towarów przez nabywcę: kopię faktury, korespondencję handlową z nabywcą, potwierdzenie zapłaty za dostarczone towary, specyfikację towarów oraz oświadczenie nabywcy o wywiezieniu towarów na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej należy uznać, że dokumenty te jednoznacznie uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, a tym samym stanowią podstawę do zastosowania stawki 0% dla tych dostaw wewnątrzwspólnotowych;

* w przypadku wywozu towarów przez Wnioskodawcę - kopię faktury, specyfikację towarów, potwierdzenie otrzymania zapłaty za towar oraz korespondencję handlową z nabywcą albo - w przypadku wywozu towarów przez spedytora - fakturę, w której zawarte są informacje o miejscu rozładunku towaru na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej nie można uznać za dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a zatem Wnioskodawca na podstawie tych dowodów nie jest uprawniony do zastosowania dla dokonanych przez siebie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawki podatku VAT 0%.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy zauważyć, ze zostały w nich przedstawione sytuację różniące się od tej Wnioskodawcy. Mianowicie w tamtych przypadkach dostawca posiadał dokumenty w których zawarte były ustalenia, że kontrahenci dokonują zapłaty za towary dopiero po ich otrzymaniu w kraju członkowskim kontrahenta, a jak wskazano we wniosku Wnioskodawca nie zawarł z kontrahentami takich umów. W takich przypadkach zapłata stanowiła potwierdzenie wywozu towarów z Polski do innego kraju Wspólnoty i otrzymania ich przez nabywcę.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za:

* nieprawidłowe - w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku wywozu towarów własnym środkiem transportu oraz przez spedytora;

* prawidłowe - w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku wywozu towarów przez nabywcę własnym środkiem transportu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.