IBPP4/443-439/14/LG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 19 września 2014 r. (data wpływu 23 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy paliwa lotniczego wykorzystywanego do działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy paliwa lotniczego wykorzystywanego do działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma posiada statek powietrzny, stanowiący własność spółki jawnej, który został przyjęty do środków trwałych i przeznaczony jest do używania w spółce jako środek transportu.

Firma prowadzi działalność gospodarczą w zakresie specjalistycznych robót budowlanych na terenie całego kraju, obecnie prowadzone są roboty budowlane w województwach: dolnośląskim, łódzkim, małopolskim, mazowieckim, śląskim, świętokrzyskim, wielkopolskim. W związku ze specyfiką prowadzonej działalności gospodarczej firmy, spółka użytkuje statek powietrzny tj. samolot jako środek transportu, co zapewnia swobodne i szybkie poruszanie się po kraju, oraz pozwala na sprawne nadzorowanie i kontrole prowadzonych robót budowlanych. Właściciel spółki posiada uprawnienia do prowadzenie statku powietrznego.

Firma złożyła zgłoszenie w zakresie podatku akcyzowego AKC-R, działalność w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy wyrobu - zużywanej benzyny lotniczej CN 2710 11 31 i otrzymała 22 stycznia 2010 r. potwierdzenie przyjęcia zgłoszenie rejestracyjnego w zakresie podatku akcyzowego AKC-PR.

Spółka nie posiada certyfikatu przewoźnika lotniczego ("AOC") ani koncesji na wykonywanie przewozów lotniczych, tym samym nie świadczy usług ani nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób i ładunków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka prawidłowo korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego od używania benzyny lotniczej o kodzie CN 2710 11 31 do statków powietrznych.

Zdaniem Wnioskodawcy.

W myśl ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11):

Artykuł 32.1. Zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe: 1) używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-3, oraz jeżeli, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1,3-5, 7 lub 8, podmiot zużywający je posiada statek powietrzny;

oraz po nowelizacji ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. 2014 poz. 752)

art. 32.1. Zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe:

1. używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.

Wnioskodawca uważa, że używanie do statków powietrznych benzyny lotniczej o kodzie CN 2710 11 31 jest zwolnione od podatku akcyzowego, ze względu na przeznaczenie wyrobu akcyzowego do samolotu służącego jako środka transportu wykorzystywanego do działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na mocy Traktatu o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. zaczęło obowiązywać w Polsce prawo Unii Europejskiej. Prawo Unii Europejskiej obowiązuje bądź bezpośrednio, bądź wymaga wdrożenia do krajowego porządku prawnego. Na ten porządek prawny składa się prawo pierwotne oraz prawo wtórne, uzupełniane orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który został powołany w celu kontrolowania przestrzegania oraz dokonywania wykładni prawa unijnego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie specjalistycznych robót budowlanych na terenie całego kraju. W związku ze specyfiką prowadzonej działalności gospodarczej firmy, spółka użytkuje statek powietrzny tj. samolot jako środek transportu, co zapewnia swobodne i szybkie poruszanie się po kraju, oraz pozwala na sprawne nadzorowanie i kontrole prowadzonych robót budowlanych. Właściciel spółki posiada uprawnienia do prowadzenie statku powietrznego. Firma złożyła zgłoszenie w zakresie podatku akcyzowego AKC-R, działalność w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy wyrobu - zużywanej benzyny lotniczej CN 2710 11 31 i otrzymała 22 stycznia 2010 r. potwierdzenie przyjęcia zgłoszenie rejestracyjnego w zakresie podatku akcyzowego AKC-PR. Spółka nie posiada certyfikatu przewoźnika lotniczego ("AOC") ani koncesji na wykonywanie przewozów lotniczych, tym samym nie świadczy usług ani nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób i ładunków.

W opisanym we wniosku przypadku zharmonizowane na terytorium Wspólnoty Europejskiej prawo akcyzowe stanowi - w art. 14 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U.UE.L 283, s. 51) - że państwa członkowskie zwalniają od podatku produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi powietrznej innej niż prywatne loty niehandlowe.

Wskazano przy tym, że dla celów niniejszej dyrektywy "prywatne loty niehandlowe" oznaczają każde użycie samolotu przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich celach innych niż handlowe, w szczególności nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych.

Z motywów zawartych w preambule ww. dyrektywy wynika, że celem jej przyjęcia było co do zasady opodatkowanie przez państwa członkowskie produktów energetycznych, natomiast nie było jej zamierzeniem ustanowienie zwolnień o charakterze ogólnym.

Przy czym przepisy dotyczące zwolnienia przewidziane przez dyrektywę powinny być interpretowane w sposób autonomiczny, w oparciu o ich treść i cele zamierzone przez tę dyrektywę. Kluczowe znaczenia dla rozstrzygnięcia zakresu przedmiotowego zwolnienia ma wyrażenie "nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem", tj. zdefiniowane w dyrektywie określenie "prywatnych lotów niehandlowych".

Z jego treści wynika, że żegluga powietrzna objęta zakresem zastosowania tego zwolnienia dotyczy wykorzystania paliwa bezpośrednio do odpłatnego świadczenia przewozu towarów, pasażerów czy też innych usług.

Europejski Trybunał sprawiedliwości w wyroku z dnia 1 grudnia 2011 r. w sprawie C-79/10 System Holmholz, przeciwko Hauptzollamt Nürnberg, stwierdził, że artykuł 14 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/96/WE powinien być interpretowany w ten sposób, że ze zwolnienia z podatku od paliw wykorzystywanych do żeglugi powietrznej przewidzianego przez ten przepis nie może korzystać przedsiębiorstwo, które używa należącego do niego samolotu w celu zapewnienia transportu pracowników do klientów lub na targi handlowe, gdy ów transport nie służy bezpośrednio świadczeniu przez to przedsiębiorstwo odpłatnych usług lotniczych.

Taki transport pasażerów nie ma bowiem - jak należy stwierdzić - charakteru komercyjnego. W Polsce ww. ograniczenie zostało w pełni implementowane.

Przepis art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym do 31 sierpnia 2010 r.) stanowi, że zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13, oraz jeżeli, w przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, 3-5, 7 lub 8 podmiot zużywający je posiada statek powietrzny.

Od dnia 1 września 2010 r. ww. ustawy o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752) przepis art. 32 ust. 1 pkt stanowi zaś, że zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.

Zmiana przepisu art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy nie ma znaczenia dla sprawy objętej wnioskiem.

Natomiast z treści ustępu 2 wskazanego artykułu wynika, że tego zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Interpretacja językowa ww. przepisu wskazuje zatem, że zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, które zostały nijako przeciwstawione rejsom i lotom w celach gospodarczych.

Polski prawodawca, przykładowo wskazał jak należy rozumieć pojęcie "cele gospodarcze". To m.in. inne przeznaczenia niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Powyższe oznacza zatem, że wskazane zwolnienie od akcyzy dotyczy sytuacji, gdy dokonywany statkiem powietrznym przewóz osób lub towarów ma charakter komercyjny.

Wnioskodawca nie świadczy natomiast - co wynika z przedstawionego stanu faktycznego - odpłatnych (komercyjnych) przewozów pasażerów, towarów czy usług lotniczych na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu samolotu. Wykorzystuje samolot w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w opisanym zakresie) zatem nie będzie mógł korzystać ze wskazanego zwolnienia od akcyzy.

Zainteresowany powinien więc nabywać paliwo lotnicze na zasadach ogólnych z zapłaconym podatkiem akcyzowym.

Potwierdzeniem powyższego jest również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 448/12.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.