IBPP4/443-415/14/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 5 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki otrzymanej od podmiotu zagranicznego - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki otrzymanej od podmiotu zagranicznego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka "X" S.A. ("Spółka") jest spółką prawa polskiego oraz rezydentem podatkowym w Polsce. Spółka prowadzi głównie działalność opodatkowaną VAT. W związku z własnymi potrzebami finansowymi, Spółka zamierza uzyskać oprocentowaną pożyczkę lub pożyczki od funkcjonującej w ramach jej grupy kapitałowej szwedzkiej spółki finansowej (lub spółki utworzonej w innym kraju Unii Europejskiej) zajmującej się pozyskaniem kapitałów na rynkach finansowych, np. poprzez emisję obligacji, w szczególności na rynkach międzynarodowych, emitowanych pod prawem obcym ("Zagraniczna Spółka Finansująca") lub też od polskiej spółki zależnej, która takiego finansowania będzie mogła udzielić ("Polska Spółka Finansująca") ze środków uzyskanych w formie pożyczki lub poprzez emisję obligacji (nie można wykluczyć, że środki pochodzić będą również z innych źródeł). Zagraniczna Spółka Finansująca oraz Polska Spółka Finansująca będą łącznie zwane "Spółkami Finansującymi".

Spółki Finansujące będą podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (w tym działalność w zakresie udzielania pożyczek, co w przypadku Zagranicznej Spółki Finansującej może stanowić główny lub jedyny rodzaj wykonywanej przez tę spółkę działalności gospodarczej). Taki zakres wykonywanej działalności jest określony w odpowiednich dokumentach korporacyjnych Spółek Finansujących. W przypadku Polskiej Spółki Finansującej, statutowy przedmiot jej działalności obejmuje "pozostałe formy udzielania kredytów" - PKD 64.92 Z. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, podklasa ta obejmuje między innymi zapewnienie długoterminowego finansowania działalności przemysłowej oraz pożyczki pieniężne poza systemem bankowym.

Zagraniczna Spółka Finansująca nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski. Zagraniczna Spółka Finansująca będzie wykonywała swoją działalność na terenie państwa, w którym została utworzona.

Spółka oraz Polska Spółka Finansująca są zarejestrowane w Polsce jako czynni podatnicy VAT.

Spółki Finansujące będą udzielały pożyczek w celu zarobkowym, w tym w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy pożyczka (lub pożyczki) udzielona (udzielone) Spółce przez Zagraniczną Spółkę Finansującą podlega (podlegają) opodatkowaniu polskim VAT w Spółce i stanowi (stanowią) usługę (usługi) zwolnioną (zwolnione) z VAT w Polsce... W rezultacie, czy Spółka z tytułu wykonania (przez Zagraniczną Spółkę Finansującą) tych usług (dokonania tych czynności) jest zwolniona z VAT w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pożyczka (lub pożyczki) udzielona (udzielone) Spółce przez Zagraniczną Spółkę Finansującą podlega (podlegają) opodatkowaniu polskim VAT w Spółce i stanowi (stanowią) usługę (usługi) zwolnioną (zwolnione) z VAT w Polsce. W rezultacie, Spółka z tytułu wykonania przez Zagraniczną Spółkę Finansującą tych usług (dokonania tych czynności) jest zwolniona z VAT w Polsce.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki w sprawie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatne świadczenie usług należy rozumieć, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (przy czym przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel). Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

(i) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e ustawy o VAT, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT,

(ii) usługobiorcą jest:

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Czynności polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek pieniężnych stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu VAT. Udzielanie pożyczek przez podatnika spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, ponieważ od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania. Zagadnienie miejsca świadczenia (opodatkowania) przy świadczeniu usług uregulowane zostało w ustawie o VAT. Stosownie do art. 28a ustawy o VAT przez podatnika rozumie się: (i) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy o VAT; (ii) osobę prawną niebędąca podatnikiem na podstawie pkt (i), która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej; (iii) podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług. Wskazany art. 28a ustawy o VAT wprowadza do ustawy o VAT odrębną definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Według tej regulacji, podatnikiem jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw trzecich.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja ta ma charakter uniwersalny, co oznacza, że podatnikiem (w rozumieniu ustawy o VAT) są te wszystkie podmioty, które występują w zawodowym obrocie gospodarczym. Zatem jeżeli podatnik dokona czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, to niezależnie od tego, czy taka czynność zostanie zaklasyfikowana jako typowa dla prowadzonej przez niego działalności, czy też poboczna, będzie on podatnikiem VAT z tytułu tej czynności. W konsekwencji, jeśli będzie możliwość zaklasyfikowania takiej czynności jako np. odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, należy przyjąć, iż udzielanie oprocentowanych pożyczek pieniężnych w ramach prowadzonej przez dany podmiot działalności gospodarczej, będzie podlegało opodatkowaniu VAT. Na powyższą ocenę nie będzie mieć wpływu czy są one dokonywane przez podmiot mający formalny status instytucji finansowej (np. banku). Istotne jest jedynie, aby były dokonywane w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w doktrynie prawa podatkowego oraz w interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez Ministra Finansów i opublikowanych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów. W interpretacji z dnia 13 sierpnia 2013 r. nr IBPP2/443-427/13/ICz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał na przykład, iż:" (...) udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu wykonania tej czynności. Ponadto należy zauważyć, iż wpis przedmiotu działalności gospodarczej (według klasyfikacji PKD) do rejestru KRS nie ma decydującego znaczenia dla określenia zakresu wykonywanej faktycznie działalności, a w konsekwencji do określenia czy podmiot prawa podatkowego z tytułu wykonywanych czynności staje się podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług".

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone również w następujących interpretacjach prawa podatkowego: (i) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 9 kwietnia 2013 r. nr ITPP1/443-39/13/TS; (ii) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 24 października 2013 r. nr ITPP2/443-757/13/RS; (iii) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 15 października 2013 r. nr IPPP1/443-882/13-2/ISZ; (iv) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 12 września 2013 r. nr ILPP2/443-552/13-2/MN; (v) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 1 sierpnia 2013 r. nr ILPP1/443-393/13-2/AI.

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie, w tym w szczególności w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 czerwca 2009 r. (sygn. akt I FSK 903/08), w którym sąd wskazał, że: "Aby jednak usługa była objęta podatkiem od towarów i usług (choć zwolniona z tego podatku), musi być wykonywana przez osobę, która działa w tym zakresie w charakterze podatnika VAT. Pożyczka musi więc być udzielana w ramach jej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. z 2004 r.

Nie jest przy tym istotne, czy spółka w zakresie swojej działalności ma wyszczególnione usługi pośrednictwa finansowego. Sporadyczne udzielanie pożyczki z własnych środków wypełnia warunki, by sklasyfikować tę czynność jako usługę w rozumieniu PKWiU".

Odnosząc powyższe rozważania do zdarzenia przyszłego zaprezentowanego przez Spółkę, należy uznać, iż Spółka (pożyczkobiorca), otrzymując pożyczkę lub pożyczki, będzie działała w charakterze podatnika VAT.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, co do zasady, w przypadku usług świadczonych na rzecz podatnika, miejscem świadczenia jest miejsce siedziby usługobiorcy. Powyższe oznacza, iż w przypadku pożyczki udzielonej przez zagraniczny podmiot gospodarczy (podatnika) na rzecz polskiego podatnika VAT, miejsce świadczenia usługi będzie się znajdowało w Polsce. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwolnione z VAT są usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych. Z treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem z VAT wszelkich usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak i inne podmioty gospodarcze, niemające statusu instytucji finansowych. Powyższe zwolnienie ma bowiem charakter przedmiotowy a nie podmiotowy, tj. zwolnione z opodatkowania VAT są dane usługi niezależnie od tego kto je świadczy. Znajduje to potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2011 r. nr IPPP3/443-108/11-2/LK lub interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 października 2011 r. nr PPP3/443-1251/11-4/SM.

W związku z tym, odnosząc powyższe rozważania do zdarzenia przyszłego zaprezentowanego przez Spółkę, należy uznać, że pożyczka lub pożyczki, które otrzyma Spółka od Zagranicznej Spółki Finansującej należy uznać za import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podlegający opodatkowaniu na terytorium kraju (Polski). Przy czym czynność ta korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Dla rozliczenia tej transakcji w zakresie VAT obowiązana jest Spółka, jako nabywająca przedmiotowe usługi. Jak zaznaczono wcześniej, usługi te będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Innymi słowy, Spółka z tytułu wykonania (przez Zagraniczną Spółkę Finansującą) tych usług (dokonania tych czynności) będzie zwolniona z VAT w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja powyższa, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego oraz rezydentem podatkowym w Polsce. Spółka prowadzi głównie działalność opodatkowaną VAT. Spółka zamierza uzyskać oprocentowaną pożyczkę lub pożyczki od funkcjonującej w ramach jej grupy kapitałowej szwedzkiej spółki finansowej (lub spółki utworzonej w innym kraju Unii Europejskiej) zajmującej się pozyskaniem kapitałów na rynkach finansowych, np. poprzez emisję obligacji, w szczególności na rynkach międzynarodowych, emitowanych pod prawem obcym lub też od polskiej spółki zależnej, która takiego finansowania będzie mogła udzielić ze środków uzyskanych w formie pożyczki lub poprzez emisję obligacji (nie można wykluczyć, że środki pochodzić będą również z innych źródeł). Spółki Finansujące będą podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (w tym działalność w zakresie udzielania pożyczek, co w przypadku Zagranicznej Spółki Finansującej może stanowić główny lub jedyny rodzaj wykonywanej przez tę spółkę działalności gospodarczej). Zagraniczna Spółka Finansująca nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Polski. Zagraniczna Spółka Finansująca będzie wykonywała swoją działalność na terenie państwa, w którym została utworzona. Spółka oraz Polska Spółka Finansująca są zarejestrowane w Polsce jako czynni podatnicy VAT. Spółki Finansujące będą udzielały pożyczek w celu zarobkowym, w tym w celu osiągnięcia zysku w postaci odsetek od pożyczek.

Odnosząc się do przywołanej powyżej definicji usługi, aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie oprocentowanych pożyczek przez podatnika spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem oprocentowanych pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazuje, że podmiot udzielający pożyczki dokonuje tego w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Zatem udzielenie oprocentowanej pożyczki spełnia przesłanki do uznania tej czynności za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w art. 28 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

Wobec powyższego, miejscem świadczenia przedmiotowych usług będzie miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę tj. Polska.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ww. ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Stosownie do art. 17 ust. 2 ww. ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca winien rozpoznać po swojej stronie import usług, który będzie opodatkowany zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W przepisach ww. ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Stosownie do art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Nadmienić też trzeba, że zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str.1, z późn. zm.) państwa członkowskie zwalniają transakcje udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego uznać należy, że udzielenie Wnioskodawcy oprocentowanej pożyczki przez podmiot nieposiadający siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju stanowi dla niego import usług podlegający opodatkowaniu na terytorium kraju. Do rozliczenia tej transakcji w zakresie podatku od towarów i usług obowiązany będzie Wnioskodawca, jako nabywca przedmiotowych usług. Usługi te będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania pierwszego.

Natomiast w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania drugiego (oznaczonego we wniosku jako pytanie nr 3) oraz w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.