IBPP4/443-380/12/PK - Opodatkowanie wytworzonej na własne potrzeby energii elektrycznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów w związku z prawomocnym wyrokiem WSA w Gliwicach sygn. akt III SA/Gl 889/10 z dnia 29 czerwca 2010 r. uchylającym indywidualną interpretację z dnia 16 listopada 2009 r. znak IBPP3/443-624/09/ŁW doręczonym tut. organowi 11 lipca 2012 r. stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2009 r. (data wpływu 18 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 października 2009 r. (data wpływu 14 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania wytworzonej na własne potrzeby energii elektrycznej - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania wytworzonej na własne potrzeby energii elektrycznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 października 2009 r.

W dniu 16 listopada 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretacją znak: IBPP3/443-624/09/ŁW uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na ww. pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a następnie złożył skargę z dnia 2 lutego 2010 r., żądając uchylenia zaskarżonych interpretacji przepisów prawa podatkowego.

WSA w Gliwicach orzeczeniem z dnia 29 czerwca 2010 r. akt III SA/Gl 889/10 uchylił zaskarżoną interpretację. W orzeczeniu tym Sąd stwierdził, że w ramach wykładni przedmiotowego § 9 rozporządzenia wykonawczego, należy zauważyć, że zwolnienie dotyczy zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej z generatora o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW. Drugi warunek zwolnienia stanowi niedostarczanie tej energii do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii elektrycznej. Trzecim jest zapłacenie akcyzy w należnej wysokości od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej. Wszystkie wymienione przesłanki posiadają łączny charakter. (...)

Ponadto Sąd zauważył że ilość 1 MW należałoby odnieść do danego urządzenia posiadanego przez podatnika, a nie wszystkich posiadanych przez niego urządzeń, co daje się wywieźć z wykładni językowej tego przepisu, a ściślej biorąc z użycia przez ustawodawcę liczby pojedynczej słowa: "generator".

Za taką interpretacją przemawia ponadto brak przecinka przed słowami: "o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW", który oddzielałby to określenie od słowa: generator, powodując, że to określenie go nie charakteryzuje. Kolejnym argumentem na rzecz uznania, że wyrażenie: "o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW" odnosi się do generatora jest techniczna budowa tych urządzeń, mogących składać się z kilku elementów. Ponadto należy zaznaczyć, że użycie liczby pojedynczej w przedmiotowym przepisie powoduje, że moc generatora zawsze będzie równa mocy wytworzonej energii, o której jest w nim mowa.

Skarga kasacyjne złożoną przez tut. organ na ww. orzeczenie została oddalone przez NSA wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2012 r. sygn. akt I GSK 43/11.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca eksploatuje w dwóch kopalniach agregaty prądotwórcze. Przedmiotowe generatory zasilane są metanem pochodzącym z pokładów węgla kamiennego. Generatory wytwarzają energię elektryczną oraz energie cieplną. Moc każdego z generatorów wynosi 0,543 MW, a moc cieplna 0,703 MW, pobór mocy w paliwie wynosi 1,455 MW przy sprawności całkowitej 85,7%.

Energia wyprodukowana w ww. agregatach jest zużywana przez poszczególne oddziały na potrzeby własne.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że odprowadza podatek akcyzowy od energii elektrycznej wyprodukowanej przez ww. generatory.

Pismem z dnia 9 października 2009 r. (data wpływu 14 października 2009 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek wyjaśniając, iż metan wykorzystywany do produkcji energii elektrycznej sklasyfikowany jest nomenklaturze scalonej pod kodem CN 2711 29 00.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy energia elektryczna wyprodukowana w agregatach prądotwórczych opisanych ww. wniosku podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 32, poz. 228) zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatora o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, niedostarczanej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii elektrycznej, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości. Z powyższego przepisu wynika, że kryterium dla zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym energii elektrycznej powinna być moc elektryczna zainstalowanych agregatów prądotwórczych, która w przypadku ww. agregatów nie przekracza 1 MW. Dodatkowo energia wyprodukowana w ww. generatorach jest zużywana na potrzeby własne i nie jest wprowadzana do sieci przesyłowej służącej dystrybucji energii elektrycznej do podmiotów zewnętrznych. W przypadku Wnioskodawcy przedmiotowe generatory zasilane są metanem pochodzącym z pokładów węgla kamiennego. Z uwagi na fakt, że stawka podatku akcyzowego na metan zużywany do produkcji energii elektrycznej wynosi 0 zł. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż energia produkowana w ww. agregatorach prądotwórczych podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2009 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym z dnia wydania uchylonej interpretacji, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Zatem zużycie przez Wnioskodawcę wytworzonej przez siebie energii elektrycznej jest czynnością opodatkowaną akcyzą.

W tym miejscu warto podkreślić, iż niezależnie czy dane zużycie korzysta ze zwolnienia, czy też nie, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Stosownie do art. 21 ust. 5 akapit trzeci Dyrektywy Rady 2003/96/WB z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisowi ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L Nr 283, str. 51 z późn. zm.), jednostka produkująca energię elektryczną na swoje własne potrzeby jest uważana za dystrybutora. Państwa Członkowskie mogą zwalniać drobnych producentów energii elektrycznej, pod warunkiem że opodatkowują oni produkty energetyczne wykorzystywane do produkcji tej energii elektrycznej.

Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, iż jedyną przesłanką warunkującą od strony podmiotowej dopuszczalność zwolnienia jest kryterium posiadania statusu "drobnego producenta", przy czym dyrektywa nie definiuje tego pojęcia, natomiast kolejny warunek stanowi opodatkowanie produktów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej.

Implementacją powyższego w krajowym prawodawstwie jest § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 32, poz. 228) w myśl którego w brzmieniu obowiązującym z dnia wydania uchylonej interpretacji, zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatora o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, niedostarczanej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii elektrycznej, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Powyższe oznacza, iż ww. zwolnienie dotyczy:

* zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW,

* niedostarczanie tej energii do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii elektrycznej,

* zapłacenia akcyzy w należytej wysokości od wyrobów energetycznych wykorzystanych do produkcji tej energii.

Dla zastosowania zwolnienia wszystkie trzy przesłanki muszą być spełnione łącznie.

O ile spełnienie ostatnich dwóch warunków nie jest sporne w rozpatrywanej sprawie, o tyle wątpliwości wzbudza pierwsza z wymienionych przesłanek.

Jak wskazał Sąd "ilość 1 MW należałoby odnieść do danego urządzenia posiadanego przez podatnika, a nie wszystkich posiadanych przez niego urządzeń, co daje się wywieźć z wykładni językowej tego przepisu, a ściślej biorąc z użycia przez ustawodawcę liczby pojedynczej słowa: "generator". Za taką interpretacją przemawia ponadto brak przecinka przed słowami: "o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW", który oddzielałby to określenie od słowa: generator, powodując, że to określenie go nie charakteryzuje. Kolejnym argumentem na rzecz uznania, że wyrażenie: "o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW" odnosi się do generatora jest techniczna budowa tych urządzeń, mogących składać się z kilku elementów. Ponadto należy zaznaczyć, że użycie liczby pojedynczej w przedmiotowym przepisie powoduje, że moc generatora zawsze będzie równa mocy wytworzonej energii, o której jest w nim mowa."

Ponadto Sąd wskazał, że "z relewantnych przepisów nie wynika, by posiadanie generatorów o mocy nieprzekraczającej 1 MW określało "drobnego producenta", o którym mowa w art. 21 ust. 5 akapit trzeci Dyrektywy Rady 2003/96/WB z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L Nr 283, str. 51 z późn. zm.). Dookreślenie wyrażenia "drobny producent", którym operuje przedmiotowa Dyrektywa nie nastąpiło w wyniku wskazania, że dotyczy ono wyłącznie producentów, zużywających nie więcej niż 1 MW energii, albo też posiadających tylko jeden generator. W związku z tym przedmiotowego przepisu nie należy rozumieć jako wymagającego posiadania tylko jednego generatora przez danego podatnika.

Odczytywanie treści § 9 rozporządzenia wykonawczego w taki sposób, który nakazuje stosować zwolnienie wyłącznie do tych sytuacji, gdy całościowe zużycie energii na potrzeby własne przez podmiot ją produkujący będzie nie większe niż 1 MW nie daje się poprzeć przytoczonymi wyżej przepisami.

Skoro literalne brzmienie § 9 przedmiotowego rozporządzenia nie stoi w opozycji zarówno do treści odnośnych przepisów powoływanej wyżej Dyrektywy jak i ustawy, to - przy jednoznacznym brzmieniu § 9 rozporządzenia wykonawczego - brak jest podstaw, by przydawać mu inne brzmienie, niż wynikające z wykładni językowej."

Stosownie do powyższego mając na uwadze stanowisko Sądu, należy uznać, iż energia zużywana przez Wnioskodawcę produkowana w dwóch generatorach eksploatowanych odrębnie w dwóch kopalniach o mocy 0,543 MW każdy podlega zwolnieniu z akcyzy na podstawie § 9 cytowanego wyżej rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.