IBPP4/443-37/13/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2013 r. (data wpływu 28 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy zużycia wyrobów węglowych, przez samorządowy zakład budżetowy, służących do wytworzenia ciepła dostarczonego do lokali mieszkalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2013 r. wpłynął ww. wniosek udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy zużycia wyrobów węglowych, przez samorządowy zakład budżetowy, służących do wytworzenia ciepła dostarczonego do lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Miejski Zakład Budynków Mieszkalnych (dalej: "MZBM") będący samorządowym zakładem budżetowym, ogłosił przetarg na dostawę opału, węgla oraz koksu do kotłowni administrowanych przez MZBM. W szczególności, zgodnie ze specyfikacją istotnych warunków zamówienia, przedmiotem dostawy są:

* węgiel - płukany "eko-groszek" klasa 25/050/06, wartość opałowa kJ/kg>24000

* węgiel orzech wg PN-86/C-02050/06

* koks 28-80 mm

które stanowią wybory węglowe w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym (dalej zwane będą łącznie jako: "opał").

"X" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka") złożyła ofertę dostawy opału. W rezultacie dokonanego przez MZBM wyboru oferty złożonej przez Spółkę, Spółka zawarła umowę z Gminą "D" reprezentowaną przez Prezydenta Miasta, w imieniu którego działa MZBM na dostawę opału do kotłowni.

Opał będący przedmiotem dostawy jest / będzie wykorzystywany na potrzeby ogrzewania lokali mieszkalnych oraz lokali użytkowych administrowanych przez MZBM. Podmioty korzystające z tych lokali są obciążane kosztem ogrzewania, który stanowi element kalkulacyjny opłat eksploatacyjnych ponoszonych w szczególności przez gospodarstwa domowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, opał będący przedmiotem dostawy na rzecz MZBM korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym w zakresie, w jakim opał zostanie zużyły na potrzeby ogrzewania lokali mieszkaniowych. Zwolnienie takie, zdaniem Spółki, wynika z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym który stanowi, iż ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym korzystają wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe.

Konsekwentnie należy stwierdzić, iż dostawa opału, który zostanie zużyty dla potrzeb ogrzewania lokali użytkowych, nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym. Poprawność takiej wykładni przepisów ustawy o podatku akcyzowym znajduje potwierdzenie między innymi w interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 8 sierpnia 2012 r., sygn. IPTPP3/443A-97/12-3/k.k., w której organ stwierdził, że "wyrób węglowy, który Spółdzielnia zużywa w celach opałowych, nie korzysta w całości ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym. W tej bowiem sytuacji Wnioskodawca jako Spółdzielnia korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy w zakresie zużycia wyrobów węglowych na cele ogrzania gospodarstw domowych. Natomiast nie może skorzystać z przedmiotowego zwolnienia w zakresie zużycia wyrobów węglowych celem ogrzania lokali użytkowych". Podobne stanowisko zostało zawarte w interpretacji z dnia 23 sierpnia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPP3/443-124/12/JK), który potwierdził, że "nabyte wyroby węglowe korzystają ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, jednakże tylko w takim zakresie w jakim zużywane są na potrzeby gospodarstw domowych, tj. lokali mieszkalnych członków Spółdzielni. W tej bowiem sytuacji wyrób ten będzie zużywany zgodnie z celem (przeznaczeniem) określonym w tym przepisie, tj. dla potrzeb gospodarstw domowych. W pozostałym zakresie, wbrew opinii Spółdzielni, nie przysługuje jej zwolnienie od akcyzy, bowiem wyroby węglowe zużywane są niezgodnie z dyspozycją ww. przepisu, tj. na potrzeby lokalu użytkowego - biura spółdzielni lub odrębnego podmiotu - świetlicy wiejskiej.

Równocześnie Wnioskodawca chce zwrócić uwagę, iż w sytuacji, w której dostawa opału przeznaczanego na ogrzewanie lokali mieszkalnych podlegałaby opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, koszt tego podatku zostałby uwzględniony w kosztach eksploatacyjnych ponoszonych przez gospodarstwa domowe. W takim przypadku ciężar ekonomiczny objęcia wyrobów węglowych zostałby poniesiony przez gospodarstwa domowe korzystające z lokali mieszkalnych administrowanych przez MZBM, co zdaniem Spółki byłoby sprzeczne z intencją ustawodawcy.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, ustalając w jakiej części opał będący przedmiotem dostawy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania należy przyjąć, iż ze zwolnienia korzysta ta część dostawy która odpowiada proporcjonalnie udziałowi powierzchni ogrzewanych lokali mieszkalnych w całkowitej powierzchni ogrzewanych lokali. Powyższa proporcja zostanie ustalona na podstawie informacji o powierzchni ogrzewanych lokali otrzymanej przez Spółkę od MZBM.

Przepisy ustawy o podatku akcyzowym nie wskazują wprost, w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania w sytuacji, w której opał wykorzystywany jest zarówno dla potrzeb ogrzewania gospodarstw domowych jak również lokali użytkowych. Zdaniem Spółki, zasadnym w takiej sytuacji jest przyjęcie kryterium udziału powierzchni lokali mieszkalnych w powierzchni ogrzewanej ogółem, gdyż taki sposób określenia struktury wykorzystania opału umożliwia ustalenie rzeczywistego przeznaczenia opału na ogrzewanie gospodarstw domowych. Poprawność takiego rozwiązania znajduje potwierdzenie między innymi w interpretacji wydanej w dniu 28 września 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP4/443-265/12/LG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem CN ex 2701 wymieniono: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. W kolejnej pozycji tego załącznika (tekst jedn.: poz. 20) pod kodem CN ex 2702 wymieniono: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych. Natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy: "ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu".

Wobec powyższego wyroby o wskazanych wyżej kodach przeznaczone do celów opałowych - jak wynika z cyt. wyżej poz. 19 - 21 załącznika nr 1 do ustawy - są wyrobami akcyzowymi w rozumieniu ustawy.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Podmiot zużywający to - w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy - podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

W powołanym ustępie 2 art. 31a wskazano zwolnienia od akcyzy obejmujące wyroby węglowe zużywane:

Wykładnia art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, prowadzi do wniosku, że warunkiem zasadności zastosowania zwolnienia do wyrobów węglowych przeznaczonych do celów opałowych, jest ich docelowe zużywanie przez podmioty wskazane w tym przepisie, a więc m.in. przez gospodarstwa domowe. A contrario, zwolnienie na podstawie powyższej regulacji, nie odnosi się do wyrobów węglowych zużywanych przez inne podmioty niż wymienione w tej normie prawnej.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych - zasady sprawiedliwości podatkowej - przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco (por. wyrok NSA z dnia 17 lipca 2002 r. syg. akt I SA/Wr 469/00).

Ustawa nie zawiera jednak definicji legalnej pojęcia "gospodarstwo domowe". Odwołać należy się zatem do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika j. polskiego, wydawnictwo naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, iż gospodarstwo to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast domowy - str. 144 - to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe. Gospodarstwo domowe to przede wszystkim pomieszczenia mieszkalne (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych). Podmiot korzystający ze zwolnienia w trybie art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zobligowany jest zatem nadać nabytym wyrobom węglowym określone przeznaczenie, tj. w rozpatrywanym przypadku muszą być one zużyte przez gospodarstwo domowe (generalnie przez pomieszczenia mieszkalne). Istotna jest zatem tożsamość podmiotu korzystającego ze zwolnienia oraz gospodarstwa domowego. Podmiot nabywający wyroby węglowe w celu zużycia ich w zwolnieniu deklaruje w dokumencie dostawy to przeznaczenie. Gdy ww. tożsamość nie będzie zachowana podmiot nabywający wyroby węglowe będzie wyłącznie dostarczał wyprodukowane ciepło do różnego rodzaju odbiorców, a nie zużywał je w określonym w dokumencie dostawy celu.

Według definicji przedstawionej w Słowniku języka polskiego PWN, administrować oznacza zarządzać, zawiadywać czymś (Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2005, pod red. Elżbiety Sobol, str. 3). Natomiast zgodnie z definicją zawartą w Słowniku współczesnego języka polskiego, administrować oznacza zarządzać, kierować czymś; administrować czyimiś dobrami, majątkiem (Słownik współczesnego języka polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, pod red. prof. dr hab. Bogusława Dunaja, str. 3). W związku z tym, Miejski Zarząd Budynków Mieszkalnych jest administratorem/zarządcą lokali mieszkalnych i użytkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Miejski Zarząd Budynków Mieszkalnych będący samorządowym zakładem budżetowym, ogłosił przetarg na dostawę opału, węgla oraz koksu do kotłowni administrowanych przez MZBM. W szczególności, zgodnie ze specyfikacją istotnych warunków zamówienia, przedmiotem dostawy są:

* węgiel - płukany "eko-groszek" klasa 25/050/06, wartość opałowa kJ/kg>24000

* węgiel orzech wg PN-86/C-02050/06

* koks 28-80 mm

które stanowią wybory węglowe w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

"X" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością złożyła ofertę dostawy opału. W rezultacie dokonanego przez MZBM wyboru oferty złożonej przez Spółkę, Spółka zawarła umowę z Gminą "D" reprezentowaną przez Prezydenta Miasta, w imieniu którego działa MZBM na dostawę opału do kotłowni.

Opał będący przedmiotem dostawy jest / będzie wykorzystywany na potrzeby ogrzewania lokali mieszkalnych oraz lokali użytkowych administrowanych przez MZBM. Podmioty korzystające z tych lokali są obciążane kosztem ogrzewania, który stanowi element kalkulacyjny opłat eksploatacyjnych ponoszonych w szczególności przez gospodarstwa domowe.

Stosownie do powyższego w pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż węgiel i koks zużywany przez Wnioskodawcę spełnia przesłanki do uznania go za wyrób węglowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy wykorzystywany do celów opałowych.

Jednocześnie wyroby węglowe (węgiel, koks) dostarczone przez Wnioskodawcę do kotłowni administrowanych przez Miejski Zarząd Budynków Mieszkalnych nie są zużywane przez gospodarstwa domowe, a przez Miejski Zarząd Budynków Mieszkalnych, który jest administratorem (zarządcą) dostarczającym ciepło na użytek lokali mieszkalnych oraz lokali użytkowych. MZBM zużywając wyroby węglowe we własnych kotłowniach dostarcza ciepło do lokali mieszkalnych i użytkowych, lecz nie oznacza to, iż wyroby węglowe zużywane są przez gospodarstwa domowe (zespół gospodarstw domowych). Jak stanowi zaś art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe. Wyraz "przez" wyraźnie wskazuje, że czynność zużycia powinna być dokonana przez gospodarstwo domowe (do celów opałowych obojętnie jakich, np. celem ogrzania mieszkania, do podgrzania wody, do gotowania itp.), a nie przez inny podmiot celem dostarczenia energii cieplnej do gospodarstwa domowego. Należy także zaznaczyć, że wyroby węglowe mogą być zużywane oddzielnie przez każde gospodarstwo domowe lub wspólnie z innymi gospodarstwami domowymi zrzeszonymi w formie wspólnoty mieszkaniowej lub spółdzielni mieszkaniowej.

Odnosząc się do interpretacji indywidualnych powołanych przez Wnioskodawczynię należy zwrócić należy uwagę, iż spółdzielnia mieszkaniowa to podmiot działający na podstawie:

* ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848),

* ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116).

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy - Prawo spółdzielcze, spółdzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby osób, o zmiennym składzie osobowym i zmiennym funduszu udziałowym, które w interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą.

Artykuł 67 cyt. ustawy stanowi natomiast, iż spółdzielnia prowadzi działalność gospodarczą na zasadach rachunku ekonomicznego przy zapewnieniu korzyści członkom spółdzielni.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Przepis art. 1¹ cyt. ustawy stanowi, iż spółdzielnia mieszkaniowa nie może odnosić korzyści majątkowych kosztem swoich członków, w szczególności z tytułu przekształceń praw do lokali. Zgodnie z art. 6 omawianej ustawy, spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w statucie, jeżeli działalność ta związana jest bezpośrednio z realizacją celu, o którym mowa w ust. 1.

Jak wynika więc z cyt. przepisów celem istnienia spółdzielni mieszkaniowych jest prowadzenie wspólnej działalności gospodarczej w interesie zrzeszonych członków, od których pobierane są opłaty ustanowione przez statut spółdzielni. Zysk z działalności spółdzielni nazywany jest nadwyżką bilansową. Spółdzielnie mieszkaniowe zazwyczaj mają zapisane jako cel nie tyle wypracowywanie nadwyżki bilansowej do podziału między członków, tylko budowę i administrowanie posiadanymi zasobami mieszkalnymi w interesie mieszkańców - członków spółdzielni. Ponadto spółdzielnie wykonują czynności związane z utrzymaniem i bieżącą eksploatacją lokali/nieruchomości również na rzecz właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni, na zasadach również określonych w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych, co świadczy o tym, iż działają również w interesie tych osób.

Jak wynika z cyt. wcześniej przepisów ustawy prawo spółdzielcze oraz ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielnie mieszkaniowe nie są organizacjami nastawionymi na zysk. Nie można również odmówić spółdzielni mieszkaniowej charakteru organizacji o charakterze związkowym. Jak bowiem wskazano powyżej, celem istnienia spółdzielni mieszkaniowych jest prowadzenie wspólnej działalności gospodarczej w interesie zrzeszonych członków. Ponadto, co wynika z cyt. przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, członkowie spółdzielni pozostają ze sobą w związku wyrażającym się tym, iż uczestniczą oni wspólnie w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości będących mieniem spółdzielni, które to nieruchomości zaspokajają potrzeby mieszkaniowe i inne członków oraz właścicieli lokali niebędących członkami.

W myśl zaś art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.)., sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

(...).

Jednostkami budżetowymi - zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 1 cyt. ustawy - są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W świetle natomiast art. 14 ustawy o finansach publicznych, zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie:

7a.pomocy społecznej, reintegracji zawodowej i społecznej oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych,

- mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe.

Stosownie do zapisów art. 15 ust. 1 analizowanej ustawy, samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

W sytuacji, gdy samorządowy zakład budżetowy jest podmiotem wyodrębnionym w stosunku do tworzącej go jednostki samorządu terytorialnego pod względem organizacyjnym, majątkowym oraz finansowym, mimo że działa na zlecenie tej jednostki, należy uznać, że w powierzonym mu zakresie gospodarki komunalnej wykonuje tę działalność samodzielnie. Przemawia za tym stopień wyodrębnienia zakładu budżetowego ze struktury tworzącej go jednostki samorządowej, zarówno pod względem wydzielenia materialnych środków finansowych i rzeczowych, ale również stosunkowo swobodnego gospodarowania nimi.

W świetle powyższego należy zauważyć, że samorządowy zakład budżetowy, wykonując zadania własne jednostki samorządu terytorialnego o charakterze użyteczności publicznej w zakresie gospodarki komunalnej, jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej. Zatem pomimo, iż gmina i jej zakład budżetowy funkcjonują w ramach jednej osoby prawnej (w ramach gminy jako osoby prawnej może funkcjonować wiele jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej), to i tak gmina oraz jej zakład budżetowy są dwoma odrębnymi od siebie podatnikami.

Wobec powyższego MZBM w przeciwieństwie do Spółdzielni nie działa w imieniu gospodarstw domowych, lecz wykonuje działalność samodzielnie. Ponadto jako podmiot prowadzący działalność związaną z administrowaniem lokali mieszkalnych i użytkowych zużywa we własnych kotłowniach wyroby węglowe celem dostarczenia ciepła do administrowanych lokali. W tym zakresie działa zatem podobnie jak ciepłownia.

Zgodnie z powyższym stwierdzić należy, iż nie można uznać, że przedmiotowy węgiel i koks są zużywane przez gospodarstwa domowe gdyż podmiotem zużywającym jest MZBM, który administruje (zarządza) lokalami użytkowymi i mieszkalnymi i dostarcza im ciepło. W konsekwencji opał będący przedmiotem sprzedaży na rzecz MZBM nie korzysta ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy z tytułu zużycia wyrobów przez gospodarstwa domowe, lecz podlega opodatkowaniu stawką podatku określoną w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

W kontekście powyższego, ponieważ odpowiedź na pytanie 1 jest negatywna, należy stwierdzić, iż udzielenie odpowiedzi na pytanie 2 jest bezprzedmiotowe.

W tym miejscu należy poinformować Wnioskodawcę, iż udzielona interpretacja, zgodnie z zakresem zakreślonym przez Wnioskodawcę we wniosku, odnosi się jedynie do zastosowania zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych ze względu na zużycie przez gospodarstwa domowe. Nie rozstrzyga zatem czy MZBM nie jest podmiotem korzystającym ze zwolnienia na podstawie innej podstawy prawnej, wymienionej w art. 31a ust. 2 ustawy. Zauważyć bowiem należy, iż przy zastosowaniu zwolnienia wyrobów węglowych sprzedawca, w dokumencie dostawy określa podstawę prawna zwolnienia wraz z krótkim opisem. Wpis ten w dokumencie dostawy będącym podstawą do zastosowania zwolnienia z akcyzy dokonywany jest przez sprzedawcę w oparciu o informacje uzyskane od podmiotu nabywającego korzystającego ze zwolnienia, który jednocześnie potwierdzając odbiór wyrobów węglowych z zastosowaniem zwolnienia (poprzez złożenie podpisu w dokumencie dostawy) potwierdza przeznaczenie nabywanych wyrobów węglowych do celów zwolnionych.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię rozstrzygnięć organów podatkowych wskazać należy, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podatników i nie wiążą tut. Organu. Co istotne wskazane wyżej rozstrzygnięcia wydane zostały na gruncie odmiennego stanu faktycznego, niż będący przedmiotem niniejszego wniosku ORD-IN, bowiem dotyczą one wyrobów węglowych zużywanych przez członków Spółdzielni, a nie przez samorządowy zakład budżetowy jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).