IBPP4/443-327/13/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2013 r. (data wpływu 5 kwietnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2013 r. (data wpływu 4 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie łańcuchowej - jest prawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie łańcuchowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 maja 2013 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 maja 2013 r. znak IBPP4/443-163/13/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w tym m.in. nabywa towary za granicą (we Włoszech), a następnie bezpośrednio sprzedaje je swoim kontrahentom w ten sposób, że towary te dostarczane są bezpośrednio pomiędzy włoskim podmiotem sprzedającym a kontrahentem wnioskodawcy. Jest to więc transakcja łańcuchowa z trzema podmiotami, przy czym włoski podmiot jest pierwszym, a wnioskodawca jest w niej drugim w kolejności podmiotem.

Podmiot pierwszy (kontrahent włoski) nie posiada siedziby ani nie jest zarejestrowany dla potrzeb VAT w żadnym innym kraju UE. Wnioskodawca również nie posiada siedziby ani nie jest zarejestrowany dla potrzeb VAT w żadnym innym kraju UE.

Kontrahenci wnioskodawcy (podmiot trzeci) nie posiadają siedziby ani nie są zarejestrowani dla potrzeb VAT we Włoszech ani w Polsce.

W zależności od siedziby trzeciego kontrahenta towary transportowane są na terytorium Polski, innego kraju unijnego lub poza Unię Europejską. Transport organizowany jest w zależności od okoliczności przez pierwszy, drugi lub trzeci podmiot biorący udział w transakcji. Należność za dostawę regulowana jest przez ostatecznego odbiorcę w formie przedpłaty, częściowej przedpłaty lub płatności z dołu.

W każdym przypadku prawo do dysponowania towarem jak właściciel przechodzi na ostatni w kolejności podmiot w kraju przeznaczenia (zakończenia) transportu.

W piśmie uzupełniającym wniosek, będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 maja 2013 r. nr IBPP4/443-163/13/PK Wnioskodawca wyjaśnia, że nie występują okoliczności pozwalające na przypisanie transportu (wysyłki) towarów innej niż pierwszej dostawie, tym niemniej brak jest tutaj pewności, gdyż przepisy nie podają nawet przykładowych warunków dostawy, z których miałoby wynikać, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego (drugiej) dostawie. W momencie sprzedaży ostatniemu nabywcy towar zawsze znajduje się jeszcze na terytorium Włoch w zakładzie pierwszego podmiotu i to właśnie ten podmiot decyduje o takich kwestiach jak:

* termin odbioru towaru,

* sposób zapakowania towaru i rodzaj opakowania,

* ilość paczek,

* waga poszczególnych paczek,

* rozmiar, itp.

Nawet jeśli firma spedycyjna jest wskazana/wynajęta przez podmiot drugi (Wnioskodawcę) lub ostatecznego nabywcę, to i tak wszystkie ww. szczegóły ustalane są z pierwszym podmiotem, który podejmuje w tej kwestii ostateczną decyzję. Zdarza się, że informacje dotyczące ww. kwestii trafiają do ostatecznego nabywcy lub do spedytora za pośrednictwem drugiego podmiotu (wnioskodawcy), ale wówczas rola wnioskodawcy ogranicza się jedynie do przekazywania informacji otrzymanych od podmiotu pierwszego. Podobnie ewentualne życzenia lub wymogi odnośnie transportu kierowane przez ostatecznego nabywcę lub spedytora jeżeli trafiają do wnioskodawcy, to są jedynie przekazywane do pierwszego podmiotu, który podejmuje decyzję o ich uwzględnieniu lub sposobie realizacji.

Wnioskodawca jest zdania, że transport powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, więc w żadnej z wymienionych opcji nie udowadnia ani nie udowadniał, że zawarte warunki dostawy (następującej po pierwszej dostawie w łańcuchu) uzasadniają przypisanie transportu (wysyłki) tej właśnie dostawie.

Gdyby dostawa towarów będących przedmiotem transakcji opisanej we wniosku odbywała się hipotetycznie na terytorium Polski, byłaby opodatkowana stawką podstawową VAT.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy w przypadku transakcji łańcuchowej, w której ostatecznym odbiorcą jest polski kontrahent a płatność następuje w formie 100-procentowej przedpłaty, wnioskodawca ma obowiązek wystawić fakturę i zastosować stawkę podstawową VAT właściwą dla dostawy krajowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty. Jeśli więc w przypadku transakcji łańcuchowej polski odbiorca dokona przedpłaty na rzecz podatnika, a z zawartej umowy będzie wynikać, że wysyłkę/transport towaru organizować będzie włoski sprzedawca (pierwszy podmiot) lub podatnik (drugi podmiot), wówczas podatnik powinien rozpoznać powstanie obowiązku podatkowego i w ciągu 7 dni wystawić fakturę na otrzymaną kwotę z uwzględnieniem stawki krajowej VAT. Bez znaczenia są tu przepisy art. 20 ustawy, które mają zastosowanie wyłącznie dla wewnątrzwspólnotowej dostawy oraz nabycia towarów. Jeśli przedpłata obejmować będzie 100% należności, po zrealizowaniu dostawy podatnik może, ale nie musi, wystawić fakturę końcową rozliczającą tę przedpłatę.

Natomiast jeśli z zawartej umowy będzie wynikać, że wysyłkę/transport towaru organizować będzie polski odbiorca (trzeci podmiot), wówczas transakcja między podatnikiem a polskim odbiorcą nie będzie podlegać regulacjom VAT (faktura bez stawki VAT - "nie podlega" lub "np."). Tym samym otrzymanie zaliczki lub przedpłaty na poczet tej dostawy nie będzie pociągać za sobą powstania obowiązku podatkowego i obowiązek wystawienia faktury na tę płatność nie wystąpi. Po zrealizowaniu dostawy podatnik wystawi fakturę końcową rozliczającą tę przedpłatę bez stawki VAT ("nie podlega" lub "np.").

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe

Na wstępie należy zaznaczyć, że w odrębnym rozstrzygnięciu znak IBPP4/443-163/13/PK stwierdzono, że ze względu, iż główny ciężar realizacji transportu spoczywa na pierwszym w kolejności podmiocie transakcji pomimo faktu organizacji transportu przez drugi lub trzeciego w kolejności podmiot, transport należy przyporządkować pierwszej w kolejności dostawie. Tym samym dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a ostatnim w kolejności nabywcą w kraju niezależnie od przedstawionych opcji będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium kraju. Zatem nie było przedmiotem oceny stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania transakcji poza terytorium Polski, bowiem jak wynika z opisu sprawy dostawa towarów dokonywana przez Wnioskodawcę będzie miała miejsce na terytorium kraju.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 19 ust. 1, 4 i 11 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Natomiast jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Powołane wyżej przepisy wiążą, co do zasady, powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z wydaniem towaru ewentualnie z wykonaniem usługi (częściowym wykonaniem usługi) lub wystawieniem faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi.

Jednym z wyjątków od powyższej zasady jest okoliczność zapłaty części lub całości należności za towar lub usługę przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania przez sprzedającego, w części do otrzymanej zapłaty. W sytuacji gdy tak jak w przedmiotowej sprawie sprzedający otrzyma pełną zapłatę za towar przed jego wydaniem obowiązek podatkowy powstanie w stosunku do pełnej kwoty z chwilą jej otrzymania przez Wnioskodawcę.

Na mocy art. 106 ust. 1 i 2 ustawy w myśl, którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Mając na uwadze, że miejscem dostawy towarów przez Wnioskodawcę jest terytorium kraju Wnioskodawca winien udokumentować otrzymanie przedpłaty fakturą VAT opodatkowując transakcję stawką właściwą dla towaru będącego przedmiotem dostawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że pozostałe zagadnienia objęte wnioskiem są przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.