IBPP4/443-306/11/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług archeologicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 lutego 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług archeologicznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 6 maja 2011 r. znak: IBPP4/443-306/11/MN wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 27 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Do 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wykonywał usługi zwolnione z podatku VAT zgodnie z załącznikiem nr 4, poz. 11 (PKWiU 92.52.12) rozporządzenia z 1997 r. "usługi ochrony zabytków".

Do usług tych należą:

* ratownicze badania archeologiczne,

* archeologiczne badania wykopaliskowe,

* nadzory archeologiczne,

* sporządzanie wymaganej dokumentacji.

Według PKD 2007 jest to 9103Z działalność historycznych miejsc budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych. Według PKWiU 2008 91.03.10.0 usługi związane z działalnością historycznych miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych.

Wykonywane czynności:

* ratownicze badania archeologiczne (badania archeologiczne),

* działania mające na celu odkrycie, rozpoznanie, udokumentowanie i zabezpieczenie zabytków archeologicznych (ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami).

Szczegółowy wykaz prowadzonych czynności:

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.) dodatkowo wyjaśniono.

Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003 r. rozróżnia-ratownicze badania archeologiczne - są to działania mające na celu odkrycie, rozpoznanie, udokumentowanie i zabezpieczenie zabytku archeologicznego.

Ustawa stwierdza m.in., że ochronie i opiece podlegają bez względu na stan zachowania:

zabytki archeologiczne będące w szczególności

Prowadzone przez Wnioskodawcę prace mają charakter badań ratowniczych. Ich celem jest przebadanie i zabezpieczenie stanowisk (zabytków) archeologicznych zagrożonych zniszczeniem przez planowane i realizowane inwestycje budowlane (budownictwo mieszkalne, handlowe, przemysłowe i inne), drogowe (budowa i rozbudowa dróg i autostrad) oraz związaną z nimi infrastrukturę (instalacje: wodne, kanalizacyjne, elektryczne, gazowe, telekomunikacyjne).

Obowiązek przeprowadzenia badań archeologicznych nakłada na inwestorów ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Art. 31 ust. 1 ustawy stanowi, że osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna, która zamierza finansować roboty budowlane przy zabytku nieruchomym wpisanym do rejestru lub objętym ochroną konserwatorską na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest zobowiązana pokryć koszty badan archeologicznych oraz ich dokumentacji jeżeli przeprowadzenie tych badań jest niezbędne dla ochrony zabytków archeologicznych. Na zasadzie art. 31 ust. 2 ww. ustawy, szczegółowy zakres i rodzaj niezbędnych badań archeologicznych przy zabytku nieruchomym wojewódzki konserwator zabytków ustala w drodze decyzji. Według art. 31 ust. 3 ww. ustawy, egzemplarz dokumentacji badań podlega po ich zakończeniu nieodpłatnemu przekazaniu wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków.

Prowadzone prace jak wskazuje ustawa każdorazowo wymagają zgody wydanej przez wojewódzkiego konserwatora zabytków i są przez niego kontrolowane i odbierane (odbiory częściowe i odbiór końcowy). Wyniki prowadzonych prac wzbogacają informacje prowadzone w rejestrach zabytków: krajowym i wojewódzkim.

Zabytki ruchome pochodzące z badań archeologicznych wraz z dokumentacją przekazywane są zgodnie ze wskazaniem wojewódzkiego konserwatora zabytków w depozyt muzeum lub innej jednostki organizacyjnej.

Działalność firmy prowadzona jest wg ustaleń ustawy w powiązaniu z instytucjami, które są instytucjami kultury szeroko rozumianej i świadczą usługi kulturalne związane z ochroną dóbr kultury i dlatego zdaniem Wnioskodawcy, jego usługi powinny być zwolnione z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit a i b ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi opisane we wniosku mieszczą się w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) i b ustawy o VAT - "usługi kulturalne" i czy są one zwolnione z podatku VAT. Wnioskodawca nie spotkał w żadnej publikacji interpretacji co należy rozumieć pod pojęciem "usługi kulturalne".

Zdaniem Wnioskodawcy, jego działalność powinna być zwolniona z podatku VAT, jeżeli usługi kulturalne są rozumiane szeroko jako usługi kultury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach swojej działalności zajmuje się świadczeniem usług z zakresu archeologii w skład których wchodzi:

W odniesieniu do powyżej przedstawionego stanu faktycznego zaznaczyć należy, że do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywał art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, który stanowił, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Wówczas świadczenie usług Wnioskodawcy, o ile były one sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 92.52.12-00.00 jako usługi polegających na ochronie zabytków korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w związku z poz. 11 załącznika nr 4 do ustawy.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 29 października 2010 r. (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) na mocy art. 1 pkt 8 lit. a), uchylono art. 43 ust. 1 pkt 1, który stanowił, iż zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. Z kolei art. 1 pkt 18 ww. ustawy uchylił załącznik nr 4 do ustawy zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z kolei art. 146a pkt 1 ustawy stanowi, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a), nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a), stosuje się, pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ww. ustawy).

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że kluczową rolę w przedmiotowej sprawie odgrywa przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, iż zwolnione są od podatku VAT usługi wykonywane przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru kultury, bądź indywidualnych twórców i artystów wykonawców, wynagradzane w formie honorariów. Powyższe zwolnienie ma zatem charakter podmiotowo - przedmiotowy.

Wnioskodawca wskazał, że świadczone przez niego usługi wykonywane są w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, zatem nie została spełniona przesłanka podmiotowa wskazana w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie jest bowiem jednym z podmiotów, o których mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

W związku z powyższym, usługi archeologiczne, świadczone przez Wnioskodawcę, na które składa się szereg wykonywanych czynności opisanych we wniosku od dnia 7 lutego 2011 r. nie korzystają ze zwolnienia i podlegają opodatkowaniu wg stawki podatku 23%. Bez znaczenia pozostaje przy tym czy działalność Wnioskodawcy ma charakter kulturalny. Jak wskazano wyżej zwolnienie ma charakter przedmiotowo - podmiotowy. Istotny jest więc status świadczącego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tak przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.