IBPP4/443-290/14/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 31 marca 2014 r. (data wpływu 7 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w przedmiocie opodatkowania wyrobów akcyzowych zbytych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe

W dniu 7 kwietnia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania wyrobów akcyzowych zbytych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Głównym przedmiotem działalności sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest produkcja i dystrybucja olejów smarowych oraz środków smarnych prowadzona w jej zakładach posiadających status składów podatkowych. Spółka należy do grupy kapitałowej zaliczanej do największych korporacji przemysłu naftowego w Europie Środkowo-Wschodniej.

Jeden ze składów podatkowych Spółki położony jest na terenie największego w Polsce kompleksu rafineryjno-petrochemicznego, w którym w wyniku przerobu ropy naftowej powstaje szereg produktów ropopochodnych, w tym również stanowiących wyroby akcyzowe w rozumieniu ustawy akcyzowej (tekst jedn.: ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r., tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm., dalej: "ustawa akcyzowa").

Specyfika technologiczna oraz uwarunkowania historyczne kompleksu rafineryjnego (pierwotnie całość infrastruktury rafineryjnej zarządzana była przez jeden podmiot) powodują, iż zarówno cała rafineria jak i poszczególne składy podatkowe należące do różnych podmiotów z grupy kapitałowej znajdują się na terenie tej samej rafinerii, pod tym samym adresem administracyjnym. W praktyce należące do Spółki instalacje (tekst jedn.: m.in. Instalacja Selektywnej Rafinacji, Instalacja Odparafinowania Rozpuszczalnikowego, Instalacja Hydrorafinacji Olejów Smarowych oraz park zbiorników gotowych produktów) składające się łącznie na skład podatkowy Spółki położone są w różnych miejscach na terenie zakładu rafineryjnego. Z formalnego punktu widzenia, są to obszary stanowiące skład podatkowy Spółki - wydzielone z terenu składu podatkowego największego podmiotu w grupie kapitałowej (tekst jedn.: Q), co znajduje odzwierciedlenie w odpowiedniej dokumentacji akcyzowej (m.in. w regulaminach składów podatkowych oraz aktach weryfikacyjnych zarówno Spółki jak i Q, zatwierdzonych przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego).

Obecnie w grupie kapitałowej rozważana jest restrukturyzacja dotychczasowego modelu działalności poszczególnych spółek, w tym m.in. scenariusze restrukturyzacyjne z udziałem sp. z o.o. Wśród potencjalnych scenariuszy rozważane jest przekazanie instalacji zakładu produkcyjnego Spółki (dalej również jako: "blok olejowy") znajdujących się na terenie płockiej rafinerii do struktur Q. Możliwe są przy tym przynajmniej dwa warianty transakcyjne, tj. m.in. "Scenariusz 1": sprzedaż zakładu produkcyjnego Spółki, który spełniał będzie definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej również jako "ZCP").

Majątek Spółki (Zakład J. i Zakład T.) pozostały po włączeniu bloku olejowego w struktury Q będzie również spełniał przesłanki uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 49 ust. 10 ustawy akcyzowej, w związku z realizacją Scenariusza nr 1 (sprzedaż zakładu produkcyjnego o statusie składu podatkowego stanowiącego ZCP), Spółka jako sprzedawca, będzie zobowiązana do zapłaty akcyzy od wyrobów akcyzowych znajdujących się w sprzedawanym zakładzie objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 49 ust. 10 ustawy akcyzowej, w związku z realizacją Scenariusza nr 1 (sprzedaż zakładu produkcyjnego o statusie składu podatkowego stanowiącego ZCP), Spółka jako sprzedawca, nie będzie zobowiązana do zapłaty akcyzy od wyrobów akcyzowych znajdujących się w sprzedawanym zakładzie objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

W pierwszej kolejności Spółka pragnie zwrócić uwagę na specyfikę jej zakładu produkcyjnego jako składu podatkowego zlokalizowanego wewnątrz granic innego składu podatkowego należącego do podmiotu zarządzającego całością kompleksu rafineryjno-petrochemicznego. Specyfika ta, zdaniem Spółki, ma kluczowe znaczenie dla oceny skutków planowanych transakcji restrukturyzacyjnych na gruncie przepisów akcyzowych regulujących zasady kontynuacji prawa do prowadzenia składów podatkowych oraz rozliczania akcyzy od wyrobów znajdujących się w tych składach, w związku z szeroko rozumianymi restrukturyzacjami gospodarczymi.

Otóż przepisy akcyzowe przewidują, iż produkcja i magazynowanie wyrobów akcyzowych, od których nie została jeszcze rozliczona akcyza, powinny co do zasady odbywać się wyłącznie w składach podatkowych. W celu zapewnienia możliwości sprawowania efektywnej kontroli przez organy podatkowe nad obrotem wyrobami akcyzowymi, przepisy akcyzowe przewidują szczegółowe wymogi zarówno o charakterze technicznym (m.in. co do lokalizacji, wyposażenia, infrastruktury, zabezpieczeń składu podatkowego) jak i wymogów formalno-administracyjnych związanych z prowadzeniem takiego składu (m.in. prowadzone ewidencje, składane zabezpieczenie, zatwierdzanie akt weryfikacyjnych i regulaminu składu, obowiązki informacyjno-sprawozdawcze nakładane na prowadzącego skład itp.).

Podstawowym instrumentem, który ma zapewnić prawidłowość funkcjonowania składów podatkowych oraz realną możliwość sprawowania organom podatkowym nad nimi kontroli jest procedura wydawania, zmieniania oraz cofania zezwoleń na prowadzenie takich składów związana dodatkowo z procedurą tzw. urzędowego sprawdzenia oraz zatwierdzania tzw. akt weryfikacyjnych. Przepisy akcyzowe szczegółowo regulują zarówno:

* przesłanki i tryb wydawania takich zezwoleń (art. 48 i nast. ustawy akcyzowej oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie zezwoleń na wykonywanie działalności w zakresie podatku akcyzowego, Dz. U. z 2010 r. Nr 159, poz. 1071, z późn. zm., dalej: "rozp. MF w/s zezwoleń"), jak również:

* sytuacje, w których zezwolenie takie powinno być cofnięte (m.in. art. 52 ust. 2-5 ustawy akcyzowej) lub zmienione (m.in. art. 49 ust. 7-10 ustawy akcyzowej).

W odniesieniu do transakcji restrukturyzacyjnych, art. 49 ust. 10 ustawy akcyzowej przewiduje, iż: Zmiana miejsca prowadzenia składu podatkowego lub podmiotu prowadzącego skład podatkowy wymaga uzyskania nowego zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, z wyłączeniem następców prawnych lub podmiotów przekształconych w przypadkach wstąpienia przez nich w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa lub prawa i obowiązki, określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Jednocześnie jeżeli taka transakcja wiąże się z cofnięciem zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, podmiot prowadzący taki skład jest obowiązany do sporządzenia tzw. spisu z natury oraz rozliczenia akcyzy od wyrobów objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy (art. 44 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy akcyzowej). Podsumowując zatem oraz przekładając powyższe na okoliczności niniejszej sprawy:

* jeżeli w wyniku rozważanych scenariuszy, w celu kontynuacji prowadzonej obecnie przez Spółkę działalności (produkcji olejów smarowych w składzie podatkowym) nabywca zakładu Spółki będzie obowiązany do uzyskania nowego zezwolenia na prowadzenie takiego składu (art. 49 ust. 10), wówczas - co do zasady - Spółka będzie zobowiązana do rozliczenia spisu z natury (art. 44 ust. 2);

* jeżeli natomiast dla kontynuacji tej działalności uzyskiwanie nowego zezwolenia nie będzie konieczne, wówczas rozliczenie spisu z natury przez Spółkę nie będzie konieczne.

Ze względu na specyfikę uregulowań dotyczących prowadzonego przez Spółkę składu podatkowego na terenie płockiej rafinerii - w przypadku realizacji Scenariusza nr 1 (sprzedaż zakładu produkcyjnego o statusie składu podatkowego stanowiącego ZCP), Spółka jako sprzedawca, nie będzie zobowiązana do zapłaty akcyzy od wyrobów akcyzowych znajdujących się w sprzedawanym zakładzie objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Z cytowanego już art. 49 ust. 10 ustawy akcyzowej wynika bowiem, iż jeżeli dla kontynuacji prowadzonej obecnie przez Spółkę działalności (produkcji olejów smarowych w składzie podatkowym) uzyskiwanie nowego zezwolenia na prowadzenie takiego składu nie będzie konieczne, wówczas rozliczenie spisu z natury przez Spółkę również nie będzie konieczne.

1. Brak konieczności uzyskiwania nowego zezwolenia przez Q

W tym kontekście należy podkreślić, że Q jako przyszły nabywca składu podatkowego Spółki posiada już wszelkie uprawnienia do kontynuowania jej działalności, w tym zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego wydane w odniesieniu do tej samej lokalizacji (tego samego miejsca - objętego jednym adresem). Posiadane obecnie przez Q zezwolenie wymagać może co najwyżej zmiany w trybie art. 49 ust. 8 oraz ust. 9 (powiadomienie o planowanej zmianie danych objętych treścią zezwolenia) - bez konieczności uzyskiwania nowego zezwolenia. Należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ust. 3 pkt 2 ustawy akcyzowej dla danego podmiotu wydawane jest w odniesieniu do lokalizacji identyfikowanej za pomocą adresu administracyjnego. Tym samym, skoro Q posiada już skład podatkowy pod danym adresem, utrzymywanie dodatkowego składu podatkowego prowadziłoby do poważnych komplikacji praktycznych bowiem ten sam podmiot (Q) posiadałby jeden numer jako dla podmiotu prowadzącego skład podatkowy, ale już dwa oddzielne numery przyporządkowane poszczególnym składom. O ile zatem, wynikające ze specyfiki technologicznej rafinerii, funkcjonowanie jednego składu podatkowego wewnątrz granic innego składu podatkowego jest uzasadnione w przypadku dwóch odrębnym podmiotów, o tyle nie znajduje ono uzasadnienia (a wręcz wydaje się wysoce wątpliwe co do praktycznej wykonalności), w przypadku tego samego podmiotu. Oznacza to, iż przyszła działalność bloku olejowego w ramach struktur Q powinna być realizowana w oparciu o obecne (co najwyżej zmienione na podstawie ww. przepisów) zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego (a nie w oparciu nowe zezwolenie).

Dodatkowo warto wskazać, iż nawet gdyby Q rozważała podjęcie kroków celem uzyskania nowego zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego pod tą samą lokalizacją - wówczas i tak mogłoby się to okazać niemożliwe z formalnego punktu widzenia, bowiem zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 9 rozp. MF ws. zezwoleń, jednym z warunków koniecznych do uzyskania takiego zezwolenia jest: oświadczenie wnioskodawcy, że w miejscu lub pomieszczeniu, w którym ma być prowadzony skład podatkowy, nie jest prowadzony inny skład podatkowy. Uznanie zatem, że nabywca.-. powinien dla kontynuacji działalności Spółki uzyskać nowe zezwolenie stawiałoby Q przed dylematem odnośnie treści bezwzględnie wymaganego oświadczenia. Stanowi to kolejny argument za odrzuceniem tezy o konieczności uzyskiwania takiego zezwolenia.

Skoro natomiast nie jest wymagane nowe zezwolenie na prowadzenie takiego składu (w rozumieniu art. 49 ust. 10) w związku z planowaną restrukturyzacją, wówczas nie ma również uzasadnienia dla nakładania na Spółkę, jako zbywcy składu podatkowego, obowiązku zapłaty akcyzy od znajdujących się w składzie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Dlatego też Spółka stoi na stanowisku, iż w związku z realizacją Scenariusza nr 1 (sprzedaż zakładu produkcyjnego o statusie składu podatkowego stanowiącego ZCP), nie będzie ona zobowiązana do zapłaty akcyzy od wyrobów akcyzowych znajdujących się w sprzedawanym zakładzie objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

2. Brak efektywnego dopuszczenia wyrobów do konsumpcji

Warto również przy rozstrzyganiu omawianej kwestii odnieść się do argumentów natury systemowej. Otóż zgodnie dyrektywą horyzontalną (Dyrektywą Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG)"akcyza jest podatkiem od konsumpcji pewnych wyrobów".

Zasada ta znalazła wyraz w art. 7 ust. 1 dyrektywy, który stanowi, że podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji.

Zarówno zatem sama dyrektywa, jak i będące jej pochodną przepisy ustawy akcyzowej powinny być interpretowane w taki sposób, by opodatkowaniu podatkiem akcyzowym nie podlegały czynności nie stanowiące "dopuszczenia do konsumpcji" danych wyrobów. W przedmiotowym stanie faktycznym rzeczywista konsumpcja wyrobów nie nastąpi w momencie transakcji restrukturyzacyjnej, ale dopiero na dalece późniejszym etapie, po ich ewentualnym zbyciu przez Nabywcę. Planowany transfer nie spowoduje zmiany przeznaczenia znajdujących się w składzie podatkowym wyrobów i będzie mieć wyłącznie techniczny charakter. Uznanie, że w wyniku transakcji powstaje obowiązek zapłaty podatku akcyzowego wiązałoby się z nieuzasadnionym odejściem od znaczenia pojęcia "dopuszczenia do konsumpcji". Taka wykładnia byłaby również sprzeczna z intencjami ustawodawcy europejskiego wyrażonymi w preambule dyrektywy, ponieważ prowadziłaby do sytuacji, gdzie opodatkowaniu podlega czynność niebędąca rzeczywistą konsumpcją wyrobów akcyzowych.

3. Możliwość zapewnienia kontroli - wykładnia celowościowa i zasada proporcjonalności

Należy również zauważyć, iż w omawianej sytuacji istnieje stuprocentowa ciągłość możliwości sprawowania wszelkiej kontroli nad wyrobami akcyzowymi znajdującymi się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy w składzie podatkowym będącym przedmiotem transakcji.

W szczególności dokładnie tym samym mechanizmom kontrolnym, którym podlega płocki zakład sp. z o.o., podlega również Q (sprawowany przez tego samego Naczelnika Urzędu Celnego, w tym samym trybie itp.). Dlatego też ewentualne żądanie rozliczenia akcyzy przez Spółkę od wyrobów objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy nie znajduje uzasadnienia ani w dążeniu do sprawowania kontroli ani w dbałości o wpływy budżetowe. Zdaniem Spółki, żądanie takie stanowiłoby przejaw nieuzasadnionego fiskalizmu i tworzenia sztucznych barier gospodarczych. Konkludując, Spółka stoi na stanowisku, iż w świetle art. 49 ust. 10 ustawy akcyzowej, w związku z realizacją Scenariusza nr 1 (sprzedaż zakładu produkcyjnego o statusie składu podatkowego stanowiącego ZCP), nie będzie ona zobowiązana do zapłaty akcyzy od wyrobów akcyzowych znajdujących się w sprzedawanym zakładzie objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752), zwaną dalej ustawą, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Przez skład podatkowy rozumie się miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego (art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy).

Jak wynika z art. 2 ust. 1 pkt 12 procedura zawieszenia poboru akcyzy to procedura stosowana podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach niniejszej ustawy i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe.

Artykuł 42 ustawy określa najważniejsze przypadki, w których następuje zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy, w tym poprzez wyprowadzenie wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Natomiast art. 44 ust. 1 pkt 1 przewiduje, że zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje również z dniem cofnięcia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego (...).

W przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zakończenia tej procedury, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej (art. 45 ust. 1 ustawy).

Artykuł 45 ustawy ustanawia jedną z podstawowych zasad funkcjonowania procedury zawieszenia poboru akcyzy. Zgodnie z tym przepisem, zastosowanie tej procedury powoduje, że obowiązek podatkowy ciążący na danym wyrobie akcyzowym nie przekształca się w zobowiązanie podatkowe tak długo, jak zastosowanie znajduje ta procedura.

Tak więc dopiero zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy (np. poprzez wyprowadzenie na skutek sprzedaży wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego, w celu wydania ich do konsumpcji lub na skutek cofnięcia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego) powoduje przekształcenie obowiązku podatkowego istniejącego w stosunku do danych wyrobów akcyzowych w skonkretyzowany obowiązek zapłaty akcyzy, tj. zobowiązanie podatkowe, ciążące na podmiocie, który dokonał czynności powodującej zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca (osoba prawna) zamierza zbyć zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP), na rzecz osoby prawnej, w ramach której znajduje się skład podatkowy wraz wyrobami akcyzowymi objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Zatem z punktu widzenia zadanego pytania należy rozpatrzyć, czy w związku ww. transakcją dojdzie do zakończenia procedury którą są objęte wyroby akcyzowe stanowiące składnik majątkowy zbywanej ZCP.

W myśl art. 93c § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku. Powyższe stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Przepisy art. 93-93c mają zastosowanie również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego (art. 93d Ordynacji podatkowej).

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w sprawie znajdzie zastosowanie norma wynikająca z art. 93c Ordynacji podatkowej. Mianowicie spółka nabywająca ZCP jest następcą prawnym osoby fizycznej w zakresie jej praw i obowiązków podatkowych.

Przedmiotem sukcesji podatkowej są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego. Tak więc na podstawie wyżej powołanego przepisu Ordynacji podatkowej w przypadku wniesienia do spółki kapitałowej wkładu niepieniężnego w postaci ZCP osoby prawnej, spółka nabywająca wstępuje we wszystkie prawnopodatkowe prawa i obowiązki związane z prowadzeniem wnoszonej ZCP.

Artykuł 49 ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, że zmiana miejsca prowadzenia składu podatkowego lub podmiotu prowadzącego skład podatkowy wymaga uzyskania nowego zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, z wyłączeniem następców prawnych lub podmiotów przekształconych w przypadkach wstąpienia przez nich w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa lub prawa i obowiązki, określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w myśl art. 93c § 1 i 2 oraz art. 93d Ordynacji podatkowej, Spółka nabywająca ZCP będzie sukcesorem prawnopodatkowym ZCP Wnioskodawcy kontynuując prowadzenie składu podatkowego na podstawie udzielonego jemu zezwolenia. Tym samym stwierdzić należy, że w związku z faktem, że sprzedaż zakładu produkcyjnego o statusie składu podatkowego stanowi ZPC nie zajdą przesłanki cofnięcia zezwolenia Wnioskodawcy.

W związku z tym, że nowym podmiotem prowadzącym skład podatkowy Wnioskodawcy będzie sukcesor prawnopodatkowy jego ZCP, nie dojdzie do cofnięcia zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego uzyskanego przez Wnioskodawcę, a tym samym nie nastąpi zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy i nie powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym po stronie Wnioskodawcy od wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru podatku, a stanowiących składnik majątkowy zbywanej ZCP.

Odnośnie argumentu Wnioskodawcy, że przedmiotem rzeczywistego opodatkowania podatkiem akcyzowym jest dopuszczenie wyrobów akcyzowych do konsumpcji należy uznać to jak najbardziej za prawidłowe jednakże nie można się zgodzi ze sposobem rozumienia pojęcia "dopuszczenie do konsumpcji". Ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje co należy rozumieć pod ww. pojęciem. Zatem tak jak Wnioskodawca należy się tutaj odwołać do Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającą dyrektywę 92/12/EWG (Dz. U.UE.L z 2009 r. Nr 9, poz. 12 z późn. zm.) gdzie w art. 7 ust. 1, 2 i 4 stwierdza się, że podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji w państwie członkowskim dopuszczenia do konsumpcji. Na użytek niniejszej dyrektywy "dopuszczenie do konsumpcji" oznacza:

Za dopuszczenie do konsumpcji nie uważa się całkowitego zniszczenia ani nieodwracalnej utraty wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli zniszczenie lub utrata wynikają z właściwości tych wyrobów, nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej lub wynikają z zezwolenia udzielonego przez właściwe organy państwa członkowskiego. Na użytek niniejszej dyrektywy wyroby uważa się za całkowicie zniszczone lub nieodwracalnie utracone, gdy nie mogą już zostać wykorzystane jako wyroby akcyzowe.

Powyższe przepisy w sposób expressis verbis określają co należy rozumieć za dopuszczenie do konsumpcji i co nie uważa się za dopuszczenie do konsumpcji. Za dopuszczenie do konsumpcji uważa się m.in. opuszczenie procedury zawieszenia poboru akcyzy. W świetle ww. przepisów za dopuszczenie do konsumpcji nie uznaje się czynności polegającej na fizycznej konsumpcji wyrobów akcyzowych jak to sugeruje Wnioskodawca lecz zdarzenia prawne takie jak np. opuszczenie procedury zawieszenia poboru akcyzy pomimo faktu nieingerencji fizycznej, chemicznej czy jakiejkolwiek innej w wyrób akcyzowy.

Niemniej powyższe argumenty Wnioskodawcy odnoszące się do kwestii konsumpcji nie mają wpływy na ostateczną ocenę jego stanowiska co do opodatkowania wyrobów akcyzowych w opisanym zdarzeniu przyszłym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w zakresie pytań nr 1, 3-6 oraz w części stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2, a odnoszącego się do kwestii prawno-podatkowych nabywcy ZCP wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.