IBPP4/443-266/09/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 13 marca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 marca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu na rzecz dzierżawcy - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu na rzecz dzierżawcy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 marca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest właścicielem działki nr o pow. 556 m ^#178;. Od 1995 r. działka ta dzierżawiona jest przez właściciela nieruchomości sąsiedniej. Dzierżawca legitymując się umową dzierżawy zawartą w dniu 14 lipca 2004 r. na okres 10 lat, dopuszczającą trwałą zabudowę gruntu, uzyskał pozwolenie na budowę - m.in. na dzierżawionym gruncie - budynku restauracyjnego. Wzniesiony budynek jako funkcjonalna całość, w większej części posadowiony jest na działce, w pozostałej części na działkach sąsiednich będących własnością dzierżawcy. Oddanie budynku do użytku miało miejsce w sierpniu 2004 r.

Dzierżawca zwrócił się z wnioskiem o nabycie działki nr, stanowiącej własności Gminy L., która zabudowana została przez Dzierżawcę z jego środków własnych, za zgodą Gminy, częścią budynku restauracyjnego.

Zgodnie z art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) Rada Miasta może zwolnić z obowiązku zbycia w drodze przetargu nieruchomości w przypadku, gdy sprzedaż następuje na rzecz osoby, która dzierżawi nieruchomość na podstawie umowy zawartej co najmniej na 10 lat, jeżeli nieruchomość ta została zabudowana na podstawie pozwolenia na budowę. Dzierżawca jest jedyną osobą spełniającą warunek wynikający z art. 37 ust. 3, w związku z powyższym istnieje możliwość skorzystania z powołanego artykułu.

Przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie grunt. Gmina uznaje fakt, że Dzierżawca zabudował grunt gminny na podstawie pozwolenia na budowę ze środków własnych i część budynku stanowi jego własność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie uzupełnieniu z dnia 25 marca 2009 r.):

Jaka stawką należy opodatkować sprzedaż gruntu przez Gminę.

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym ostatecznie w uzupełnieniu z dnia 25 marca 2009 r.), przedmiotem sprzedaży jest wyłącznie grunt budowlany, zatem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z treści wniosku wynika, iż Gmina jest właścicielem działki nr o pow. 556 m ^#178;. Od 1995 r. działka ta dzierżawiona jest przez właściciela nieruchomości sąsiedniej. Dzierżawca legitymując się umową dzierżawy zawartą w dniu 14 lipca 2004 r. na okres 10 lat, dopuszczającą trwała zabudowę gruntu, uzyskał pozwolenie na budowę - m.in. na dzierżawionym gruncie - budynku restauracyjnego. Wzniesiony budynek jako funkcjonalna całość, w większej części posadowiony jest na działce w pozostałej części na działkach sąsiednich będących własnością dzierżawcy. Oddanie budynku do użytku miało miejsce w sierpniu 2004 r.

Dzierżawca zwrócił się z wnioskiem o nabycie działki nr, stanowiącej własności Gminy L., która zabudowana została przez Dzierżawcę z jego środków własnych, za zgodą Gminy, częścią budynku restauracyjnego.

Zgodnie z art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) Rada Miasta może zwolnić z obowiązku zbycia w drodze przetargu nieruchomości w przypadku, gdy sprzedaż następuje na rzecz osoby, która dzierżawi nieruchomość na podstawie umowy zawartej co najmniej na 10 lat, jeżeli nieruchomość ta została zabudowana na podstawie pozwolenia na budowę. Dzierżawca jest jedyna osobą spełniającą warunek wynikający z art. 37 ust. 3, w związku z powyższym istnieje możliwość skorzystania z powołanego artykułu.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie grunt. Gmina uznaje fakt, że Dzierżawca zabudował grunt gminny na podstawie pozwolenia na budowę ze środków własnych i część budynku stanowi jego własność.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Ponieważ kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy, w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym podstawą opodatkowania VAT będzie wyłącznie wartość gruntu. Przedmiotem transakcji nie będzie bowiem przeniesienie własności budynku, bowiem jak wskazuje Wnioskodawca stanowi on własność dzierżawcy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zatem opodatkowaniu podlega dostawa terenów budowlanych bądź przeznaczonych pod zabudowę. Przez grunt przeznaczony pod zabudowę rozumieć należy zarówno te grunty, które widnieją w planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczone pod zabudowę, jak i te, które właściciel przeznaczy pod zabudowę, bądź potencjalnie będą traktowane jak tereny budowlane. Ustawodawca wskazując na możliwość objęcia zwolnieniem od podatku od towarów i usług dostawy terenów niezabudowanych, posłużył się kryterium przeznaczenia terenu. Skoro o przeznaczeniu terenu decydują władze lokalne, które w odniesieniu do przedmiotowego gruntu wydały pozwolenie na budowę, to dostawa tych nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o VAT. W konsekwencji dostawa przedmiotowego gruntu podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tym samym tut. organ nie jest uprawniony do przesądzania o statusie prawnym części budynku wzniesionego na działce nr 2790/186, będącej własnością Gminy. Zatem dla celów niniejszej interpretacji przyjęto, zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, iż mamy do czynienia wyłącznie ze zbyciem gruntu, a przedmiotem transakcji nie będzie przeniesienie własności budynku, ponieważ stanowi on na gruncie odrębnych przepisów własność dzierżawcy.

W konsekwencji należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 -101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.