IBPP4/443-256/14/LG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania wniesienie części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania wniesienie części przedsiębiorstwa do spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca A.B. prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej o nazwie Zakład Remontowo-Budowlany A.B. Głównym przedmiotem działalności są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, a także sprzedaż detaliczna paliw płynnych oraz działalność hotelarska i gastronomiczna. Działalność firmy w pełnym zakresie opodatkowana jest podatkiem VAT wg stawki 23% i 8% (sprzedaż opodatkowana). Z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawca rozlicza się na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Księgowość w przedsiębiorstwie prowadzona jest w sposób pozwalający na szczegółowe wyodrębnienie składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, przychodów i przypisanym im kosztów uzyskania przychodu dla każdego rodzaju prowadzonej działalności: remontowo-budowlanej, handlowej, hotelarsko-gastronomicznej. Każde z tych rodzajów działalności mogłoby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące swoje zadania. Dla każdego rodzaju działalności prowadzony jest również odrębny rachunek bankowy. Po koniec b.r. ma powstać nowa spółka komandytowa o nazwie X sp. z o.o. sp. k. W nowo powstałej spółce komandytowej komandytariuszem ma zostać Wnioskodawca - A.B, a komplementariuszem ma być istniejąca spółka z o.o. o nazwie X sp. z o.o. Wnioskodawca zamierza wnieść do nowo utworzonej spółki komandytowej zorganizowaną część swojego przedsiębiorstwa w postaci zakładu remontowo-budowlanego tytułem aportu w zamian za udziały w spółce.

W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegającej przeniesieniu wejdzie: prawo własności nieruchomości i rzeczy ruchomych, w tym środków trwałych, zapasy, wierzytelności i środki pieniężne. Nieruchomości i ruchomości te są wykorzystywane na potrzeby działalności remontowo-budowlanej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Działalność handlowa polegająca na sprzedaży paliw oraz działalność hotelowo-gastronomiczna byłaby nadal prowadzana przez Wnioskodawcę w ramach już prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Wnoszona do nowo powstałej spółki zorganizowana część przedsiębiorstwa wraz ze wszystkimi składnikami będzie wykorzystywana przez spółkę do takich samych czynności jak dotychczas, tj. czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do nowoutworzonej spółki komandytowej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa do nowoutworzonej spółki komandytowej nie powstanie obowiązek podatkowy podatku od towarów i usług. Z art. 5 ust. 1 oraz art. 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wynika, że istotne znaczenie ma tutaj kwestia odpłatności czynności, gdyż przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostało zdefiniowane w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zgodnie z którym zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W sytuacji Wnioskodawcy aport zorganizowanej części przedsiębiorstwa jak wskazywano w opisie zdarzenia przyszłego - będzie obejmował prawo własności nieruchomości i rzeczy ruchomych, w tym środków trwałych, zapasy, wierzytelności i środki pieniężne, zobowiązania w postaci umów kredytowych. Wymienione składniki stanowią zbiór organizacyjnie związanych ze sobą środków, dzięki którym możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze, planowany aport obejmujący część przedsiębiorstwa jest zespołem składników organizacyjnie i finansowo wyodrębnionym. W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy przesłanka wyodrębnienia finansowego i organizacyjnego jest spełniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa - art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Pojęcie "transakcji zbycia", należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest także wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

W ocenie Organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.)

W myśl tej regulacji prawa unijnego, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Należy zauważyć, iż prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego "całości lub części majątku".

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines (publ.: "Przegląd Podatkowy" 2004/4/50, ECR 2003/11B/I-14393) Trybunał zwracając uwagę, iż niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń - innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, iż pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia "przekazania całości lub części majątku", wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Zatem dla uznania, że część przedsiębiorstwa, tj. zakład remontowo-budowlany, mający być przedmiotem aportu, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej samodzielnej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, a także sprzedaż detaliczna paliw płynnych oraz działalność hotelarska i gastronomiczna. Wnioskodawca zamierza wnieść część swojego przedsiębiorstwa w postaci zakładu remontowo-budowlanego do nowoutworzonej spółki komandytowej w zamian za udziały w spółce, w której komandytariuszem będzie Wnioskodawca. Księgowość w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy prowadzona jest w sposób pozwalający na szczegółowe wyodrębnienie składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, przychodów i przypisanym im kosztów uzyskania przychodu dla każdego rodzaju prowadzonej działalności. Każde z tych rodzajów działalności mogłoby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące swoje zadania. Dla każdego rodzaju działalności prowadzony jest również odrębny rachunek bankowy.

W skład części przedsiębiorstwa, która będzie podlegać przeniesieniu wejdzie: prawo własności nieruchomości i rzeczy ruchomych, w tym środków trwałych, zapasy, wierzytelności i środki pieniężne. Nieruchomości i ruchomości te są obecnie wykorzystywane na potrzeby działalności remontowo-budowlanej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Działalność handlowa polegająca na sprzedaży paliw oraz działalność hotelowo-gastronomiczna byłaby nadal prowadzana przez Wnioskodawcę w ramach już prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wnoszona do nowopowstałej spółki część przedsiębiorstwa wraz ze wszystkimi składnikami będzie wykorzystywana przez spółkę do takich samych czynności jak dotychczas u Wnioskodawcy, tj. czynności opodatkowanych.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis sprawy do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tj. zakład remontowo-budowalny, do którego przynależą składniki materialne i niematerialne, który będzie realizował określone zadania gospodarcze będzie można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, gdyż (zgodnie z przedstawionym opisem sprawy przez Wnioskodawcę) będzie on odznaczał się odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zatem zakład remontowo-budowalny spełnia ustawowe wymagania zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarte w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, aport zakładu remontowo-budowlanego do spółki komandytowej będzie stanowić czynność, która jest wyłączona spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług (pytanie nr 2 przedstawione we wniosku). Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych (odpowiednio pytania nr 1 i 3) zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.