IBPP4/443-255/14/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 9 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 19 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.), o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2014 r. został złożony do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 4 września 2014 r. znak: IBPP4/443-255/14/BP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również - "E" Sp.J lub Spółka) jest podmiotem, który sprzedaje wyroby stalowe (dalej również - towary) zarówno w kraju, jak i za granicę, w tym w szczególności do innych krajów Unii Europejskiej (dalej również - UE). Sprzedając towary do innych krajów UE, "E" Sp. J. dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W ramach realizacji takiej dostawy może się zdarzyć sytuacja, że unijny kontrahent Spółki (dalej również - kontrahent) odbierze zamówione towary z terytorium Polski za pośrednictwem wynajętego przez takiego kontrahenta środka transportu. W przeważającym bowiem zakresie "E" Sp. J. dokonuje na rzecz takiego kontrahenta sprzedaży przy zastosowaniu formuły EX WORKS INCOTERMS 2000. Tym samym wszelkie ryzyka związane z towarami przechodzą na kontrahenta już w momencie odbioru przez niego tych towarów "na bramie zakładu" Spółki. Taki sposób realizacji dostaw może jednak spowodować ten skutek, że "E" Sp. J. może w ogóle nie otrzymać listu przewozowego (dokumentu CMR) lub otrzymać taki dokument w wersji niepełnej tj. bez wskazania miejsca, do którego sprzedane towary finalnie trafiły. Takie postępowanie kontrahenta może być podyktowane chociażby zamiarem ukrycia swojego klienta docelowego, do którego towary te ostatecznie zostaną przez kontrahenta dostarczone. Jednak nawet w takim przypadku Spółka będzie dysponowała innymi dokumentami, które będą potwierdzały wywóz towarów do innego kraju UE. W szczególności mogą to być pisemne oświadczenia kontrahenta lub inne dokumenty np. korespondencja handlowa, w tym zamówienia, w których treści zostanie wskazane, że towary zostaną wywiezione do innego kraju UE. Specyfikacja poszczególnych sztuk towarów będzie widniała na fakturze dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku VAT), natomiast inne dokumenty, w tym oświadczenia kontrahenta lub korespondencja handlowa, będą zawierać informacje, że towar został dostarczony poza granicę kraju od innego kraju UE. Takie dokumenty Spółka może jednak uzyskać nie w formie oryginału, ale w formie np. skanu przekazanego mailem lub innej dokumentacji mailowej.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

* będzie posiadał wyciągi bankowe potwierdzające wpłatę na wskazane w fakturze konto bankowe: walutowe. Z tych wyciągów bankowych będzie wynikało, że płatność konkretnej należności wskazanej w danej fakturze została dokonana z bankowego konta zagranicznego tj. z banku mającego siedzibę na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej (kraju nabywcy towaru).

* oświadczenie nabywcy (dalej również - oświadczenie), które jest sporządzane przez Wnioskodawcę (w języku polskim i angielskim), jest każdorazowo wysyłane przez "E" Sp. J. do kontrahenta wraz z wysyłanym towarem lub w terminie późniejszym tj. już po odbiorze wysłanego towaru przez nabywcę. Nabywca odsyła Wnioskodawcy wypełnione i podpisane oświadczenie (podbite pieczątką firmową) już po odbiorze tego towaru na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. Oznacza to więc, że wspomniane oświadczenie jest przesyłane do "E" Sp. J. już po fizycznym dostarczeniu towaru na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej.

* będzie istniała możliwość zidentyfikowania towaru na podstawie oświadczenia, ponieważ w jego treści są wskazane: numer faktury, wartość, nazwa towaru, tonaż oraz miesiąc i kraj do którego dostarczono towar. Ponadto dodatkowo identyfikacji towaru będzie można dokonać na podstawie zamówienia klienta, upoważnienia do odbioru, dokumentów odbioru towarów oraz przynależnych do tych dokumentów i towaru atesty, certyfikaty bądź wyniki badań towaru.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku dostawy, której sposób realizacji został opisany powyżej w stanie faktycznym, Spółka, dla zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jest zobowiązana posiadać list przewozowy (dokument CMR), w którym zostanie wskazane docelowe miejsce dostawy towaru w innym kraju UE, czy też dla zastosowania tej preferencyjnej stawki podatku VAT wystarczy, aby Spółka dysponowała innymi dokumentami np. oświadczeniem kupującego (kontrahenta) uzyskanego w formie mailowej, które będą potwierdzały, że towary zostały wywiezione poza granie kraju do innego kraju UE.

2. Czy w przypadku dostawy, której sposób realizacji został opisany powyżej w stanie faktycznym, Spółka, dla zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jest zobowiązana posiadać oryginały dokumentów, o których mowa w pytaniu nr 1, czy też wystarczy, że posiada jedynie ich skany uzyskane drogę mailową bądź inną dokumentację w formie mailowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 1 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, Spółka nie jest zobowiązana posiadać listu przewozowego (dokumentu CMR), w którym zostanie wskazane docelowe miejsce dostawy towaru w innym kraju UE, a dla zastosowania tej preferencyjnej stawki podatku VAT wystarczy, aby Spółka dysponowała innymi dokumentami, które będą obejmowały informacje, o których mowa w art. 42 ust. 3, 4 i 11 ustawy o podatku VAT. Z kolei w odniesieniu do pytania nr 2 "E" Sp. J. stoi na stanowisku, iż dla zastosowania przez Spółkę stawki 0% podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wystarczy, że posiada skany bądź korespondencję mailową. Takie stanowisko Wnioskodawcy uzasadnia poniższa argumentacja.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT: "Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o podatku VAT: "Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5".

Zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy o podatku VAT: "W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Zaznaczyć również należy, iż w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o podatku VAT "W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z treści uchwały 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej również - NSA) z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o podatku VAT dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku VAT, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 tej ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jeżeli zatem Spółka nie będzie dysponowała listem przewozowym (dokumentem CMR) w którym zostanie wskazane docelowe miejsce dostawy towaru w innym kraju UE, to w świetle powyższej uchwały 7 sędziów NSA, dla zastosowania tej preferencyjnej 0% stawki podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wystarczy, aby Spółka dysponowała innymi dokumentami, które będą obejmowały informacje, o których mowa w art. 42 ust. 3, 4 i 11 ustawy o podatku VAT. Te inne dokumenty będą bowiem potwierdzały wywóz towarów do innego kraju UE.

W ocenie "E" Sp. J., dla zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wystarczy także, że Spółka będzie dysponowała skanami dokumentów (nawet przesłanymi drogą mailową), obejmujących informacje, o których mowa w art. 42 ust. 3,4 i 11 ustawy o podatku VAT bądź korespondencją mailową (zwłaszcza oświadczeniem kontrahenta o dostarczeniu towarów poza granicę kraju do innego kraju UE). Za takim stanowiskiem w szczególności przemawia brzmienie art. 42 ust. 11 ustawy o podatku VAT, gdzie jest mowa m.in. o korespondencji handlowej, w tym zamówieniu, czy dokumencie zapłaty. W przypadku korespondencji handlowej jest oczywiste, że obecnie może mieć ona formę nawet korespondencji mailowej. Z kolei dokument zapłaty może mieć postać elektronicznego wydruku z bankowego konta internetowego, który nie wymaga ani podpisu, ani innego rodzaju potwierdzenia ze strony banku. Zatem już tylko przykładowe wyliczenie zawarte w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku VAT wskazuje na to, że ustawodawca dopuścił możliwość potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Polski, poprzez dowody inne niż podpisany oryginał dokumentu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z ust. 3 powołanego, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

* z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Zatem w świetle wskazanego art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% wystarczającym jest, aby podatnik posiadał dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3, ewentualnie uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących podmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków o którym mowa wyżej #61485; od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0% dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W niniejszej kwestii należy odnieść się do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 2006.347.1 z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

W myśl art. 131 ww. Dyrektywy #61485; zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Powyższy zapis wskazuje, że Dyrektywa sama nie określa rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów, których posiadanie jest konieczne, lecz ich ustalenie pozostawia w gestii poszczególnych krajów członkowskich. Zatem zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (stawki 0%) przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że aby Wnioskodawca miał prawo do zastosowania dla realizowanych dostaw preferencyjnej stawki podatku, będzie musiał spełniać m.in. warunki wynikające z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest to, aby z posiadanych przez Spółkę dokumentów wynikało łącznie, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Przedmiotem pytania Wnioskodawcy jest prawo do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0%, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie posiadać listu przewozowego (dokumentu CMR), zaś towar będzie wywożony za pośrednictwem wynajętego przez kontrahenta środka transportu, a ww. posiadać będzie następujące dokumenty (dowody):

Do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 ustawy - ewentualnie uzupełnione dokumentem wymienionym w ust. 11 ustawy.

Przenosząc powyższe na grunt przywołanych przepisów należy zauważyć, że zebrane dokumenty pozwalają stwierdzić, że nabyte przez kontrahenta towary zostały wywiezione z Polski do innego kraju członkowskiego. W tych sytuacjach, Wnioskodawca, oprócz dokumentów potwierdzających sprzedaż (faktura, zamówienie od odbiorcy zagranicznego), jak i dokumentów pozwalających powiązać daną sprzedaż z konkretnym towarem (specyfikację do każdego ładunku), posiada również inne dokumenty potwierdzające wywóz towarów z Polski do innego kraju członkowskiego (oświadczenie kontrahenta lub korespondencja handlowa, zawierające informacje, że towar został dostarczony poza granicę kraju od innego kraju UE). Jak wskazał Wnioskodawca ww. oświadczenie nabywcy jest przysyłane do "E" Sp. J. już po fizycznym dostarczeniu towarów na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. Ponadto będzie istniała możliwość zidentyfikowania towaru na podstawie oświadczenia, ponieważ w jego treści są wskazane: numer faktury, wartość, nazwa towaru, tonaż oraz miesiąc i kraj do którego dostarczono towar. Dodatkowo identyfikacji towaru będzie można dokonać na podstawie zamówienia klienta, upoważnienia do odbioru, dokumentów odbioru towarów oraz przynależnych do tych dokumentów i towaru atesty, certyfikaty bądź wyniki badań towaru.

Zatem należy stwierdzić, że ww. dokumenty potwierdzać będą łącznie w sposób jednoznaczny dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Spółka posiadać będzie więc dokumenty uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Ponadto należy zauważyć, że przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, zatem można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów zostanie uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentom przechowywanym w formie elektronicznej. Jeżeli są to dokumenty przechowywane w formie elektronicznej, nie budzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody, o których mowa w powołanych przepisach ustawy.

Wobec powyższego, dla zastosowania stawki 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów nie jest konieczne posiadanie/przechowywanie podpisanych oryginałów dokumentów, wystarczy ich wersja elektroniczna np. przesłanych drogą mailową bądź wydrukowanych z bankowego konta internetowego jeśli ich autentyczność nie budzi wątpliwości.

Podkreślić jednak należy, że to czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty (w formie elektronicznej) rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy całościowo uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.