IBPP4/443-25/14/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 23 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 25 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samojezdnej wiertnicy - jest:

* prawidłowe w zakresie uznania nabycia wiertnicy za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów,

* nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu nabycia środka transportu.

W dniu 23 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samojezdnej wiertnicy. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 marca 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 października 2013 r. Wnioskodawca - podatnik podatku VAT - zakupił od kontrahenta z Niemiec - podatnika podatku od wartości dodanej - nową samojezdną maszynę roboczą - wiertnicę. Maszyna przywieziona została do Polski 28 listopada 2013 r. i wykazana w deklaracji VAT-7 za XI 2013 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Pojazd został sprowadzony dla celów działalności gospodarczej. W dowodzie rejestracyjnym w poz. "Opis klasy pojazdu i nadwozia" widnieje wpis: "Samojezdna maszyna robocza, wiertnica". W dniu 30 grudnia 2013 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego w Tychach wniosek VAT-24. Zaświadczenie o braku obowiązku zapłaty potrzebne jest do uzyskania z Ministerstwa Transportu odstępstwa od warunków technicznych, celem zarejestrowania maszyny jako pojazd specjalny. Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego od maszyny tej Wnioskodawca powinien zapłacić podatek VAT i traktować wiertnicę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie nowego środka transportu i kwotę podatku należnego wpłacić na konto urzędu w terminie o którym mowa w art. 103 ust. 3, w związku z ust. 4 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nabycie samojezdnej wiertnicy (maszyna robocza) należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie nowego środka transportu i wpłacić podatek należny, czy należy wykazać jej zakup jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy pojazd ten nie jest nowym środkiem transportu lub środkiem transportu o którym mowa w przytoczonych przepisach. Zgodnie z treścią art. 2 pkt 10 ustawy VAT przez nowe środki transportu rozumie się min. pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu osób lub towarów. Pojazd specjalny - wiertnica - jest pojazdem, ale nie jest przeznaczona ani do transportu osób ani towarów. Tym samym nie ma do niej zastosowania przytoczony art. 2 pkt 10 ani następne ustawy VAT. Wewnątrzwspólnotowe nabycie tego przedmiotu winno być dokonane na zasadach ogólnych a podatnik winien otrzymać zaświadczenie w rozumieniu art. 105 ust. 1 pkt 2 z którego będzie wynikać, że nie zachodzi wewnątrzwspólnotowe nabycie nowego środka transportu.

Pojazd specjalny jest to pojazd samochodowy lub przyczepa przeznaczona do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji (Interpretacja indywidualna nr ITPP2/443-1075/11/AF z dnia 2 listopada 2011 r). Konstrukcja pojazdu Wnioskodawcy oraz napęd służą przede wszystkim do wykonywania specjalistycznych robót wiertniczych (poszukiwanie i rozpoznawanie złóż miedzi, węgla, gazu i ropy naftowej) i jest równocześnie dostosowany do poruszania się po drogach publicznych, a więc jest pojazdem specjalnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe w zakresie uznania nabycia wiertnicy za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów,

* nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu nabycia środka transportu.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podatnikami, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,

* po drugie, w wyniku dokonanej dostawy towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

A zatem, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki - transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca - podatnik podatku VAT - zakupił od kontrahenta z Niemiec - podatnika podatku od wartości dodanej - nową samojezdną maszynę roboczą - wiertnicę, która została przywieziona do Polski.

Tym samym w świetle przywołanych przepisów nabycie Wnioskodawcy należy uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, które (zgodnie z pkt 9 załącznika nr 4 do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług z dnia 18 marca 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 394)) wykazuje się w poz. 23 deklaracji VAT-7.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W oparciu o ust. 10 ww. artykułu, w przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ustawy).

W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika - art. 103 ust. 5 ustawy.

Stosownie do art. 103 ust. 6 ustawy informacja, o której mowa w ust. 5, wraz z kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu i dowodem zapłaty, stanowią podstawę do wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1.

Jak wynika z powyższego, jeżeli podatnik podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), przywozi nabyty z innego państwa Unii Europejskiej środek transportu, który będzie chciał zarejestrować na terytorium Polski lub jeżeli ten środek transportu nie podlega rejestracji, ale będzie użytkowany na terytorium Polski - jest zobowiązany wpłacić należny podatek od towarów i usług we właściwym urzędzie skarbowym w ciągu 14 dni licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego. Kwota podlegająca wpłacie powinna być wykazana w poz. 34 deklaracji VAT-7

Podatnik jest także zobowiązany do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego na określonym formularzu (VAT-23) informacji o nabytym środku transportu, wraz z załączoną kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu. Informacja wraz z kopią faktury oraz dowodem zapłaty będą stanowiły dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wydania z urzędu zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu.

Zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a ww. ustawy, przez nowe środki transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Ustawa nie wskazuje jednak, jakie rodzaje pojazdów są zaliczane do środków transportu. Wobec powyższego decydujące znaczenie ma definicja środka transportu zawarta w art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) z dnia 15 marca 2011 r. Nr 282/2011 ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77, str. 1). Zgodnie z tym przepisem, pojęcie środka transportu obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:

Środkami transportu, o których mowa w ust. 1, nie są natomiast pojazdy trwale unieruchomione ani kontenery (art. 38 ust. 3 rozporządzenia Rady UE).

Elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie tj. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce.

W ocenie organu, w przypadku opisanego pojazdu (samojezdnej maszyny roboczej - wiertnicy), posiadającego własny napęd umożliwiający poruszanie się po drogach i podlegającemu rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, stwierdzić należy, że pojazd ten winien być traktowany jako środek transportu. Pojazd ten został zaprojektowany bowiem do przenoszenia przedmiotu, którym jest wiertnica. Zatem opisany pojazd (samojezdna maszyna robocza - wiertnica) dostosowany do poruszania się po drogach, spełnia warunki przewidziane w art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego do dyrektywy 2006/112/WE i powinien być traktowany jako środek transportu.

W tym miejscu wskazać należy, że Organ nie kwestionuje, że opisany pojazd (samojezdna maszyna robocza - wiertnica) służy przede wszystkim do wykonywania specjalnych robót wiertniczych. Nie można jedna podzielić poglądu Wnioskodawcy, że główne ale nie jedynie przeznaczenie pojazdu wyłącza go z definicji środka transportu. Z opisu pojazdu wynika, że posiadany przez niego napęd nie służy wyłącznie wykonywaniu prac wiertniczych ale służy również do samodzielnego przemieszczania wiertnicy (samojezdnej maszyny roboczej) z jednego miejsca dokonywania odwiertów na drugie.

Wnioskodawca wskazuje również w opisie stanu faktycznego, że uzyskanie zaświadczenia z urzędu skarbowego potrzebne jest mu do uzyskania z Ministerstwa Transportu odstępstwa od warunków technicznych, celem zarejestrowania maszyny jako pojazdu specjalnego. Stosownie do powyższego, w myśl. art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) pojazd specjalny to pojazd samochodowy lub przyczepa przeznaczona do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle powyższego ww. pojazd (samojezdną maszynę roboczą - wiertnicę) należy uznać za środek transportu. Pojazd ten bowiem posiada własny napęd oraz jest specjalnie zaprojektowany do przenoszenia przedmiotu, którym jest wiertnica. Tym samym pojazd ten spełnia warunki przewidziane w art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego i powinien być traktowany jako środek transportu (również jako nowy środek transportu, jeżeli spełnia odpowiednie warunki)

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powyższe przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca był zobowiązany zgodnie z art. 103 ust. 4 i ust. 5 ustawy do złożenia wniosku VAT-23 i zapłaty w terminie 14 dni od dnia nabycia podatku VAT na rachunek urzędu skarbowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

* prawidłowe w zakresie uznania nabycia wiertnicy za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów,

* nieprawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu nabycia środka transportu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.