IBPP4/443-244/11/AŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2011 r. (data wpływu 4 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencji obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencji obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Muzeum.... korzysta do 30 kwietnia 2011 r. ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu/kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na podstawie § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930) - poz. 29 załącznika wskazanego w tym przepisie.

Muzeum organizuje raz w roku na terenie.... w X. dwudniową weekendową imprezę rekreacyjną pod nazwą.... Uczestniczy w niej ok. 50.000 osób, które są wpuszczane na teren imprezy o powierzchni ok. 29 ha przez wejście główne oraz ponad 10 innych wejść. Przy wejściach sprzedawane są bilety na imprezę, które są numerowane. Przy wejściu głównym zainstalowana jest kasa fiskalna będąca jednocześnie kasą Muzeum, natomiast przy pozostałych wejściach są umieszczone punkty sprzedaży biletów w wypożyczonych przyczepach kempingowych, bez możliwości podłączenia do sieci energetycznej, które nie posiadają kas fiskalnych. Po każdym dniu wszyscy kasjerzy rozliczają się ze sprzedanych biletów. W analogiczny sposób pobierane są opłaty parkingowe na 2 płatnych parkingach udostępnianych uczestnikom imprezy. Parkingowi w liczbie 4 - 6 osób pobierają opłaty na podstawie numerowanych kart parkingowych, z których rozliczają na koniec każdego dnia.

Opisany przez Muzeum sposób sprzedaży powoduje, że:

* w dodatkowych punktach sprzedaży biletów i kart parkingowych nie następuje rejestracja sprzedaży w danej chwili,

* następuje sprzedaż numerowanych biletów i kart parkingowych, których ilość jest rozliczana przez kasjerów i parkingowych na koniec każdego dnia sprzedaży z wyszczególnieniem ilości sprzedanych biletów oraz kart parkingowych, ich rodzaju oraz uzyskanych kwot,

* sporządzone rozliczenia byłyby ewidencjonowane na koniec każdego dnia w kasie fiskalnej Muzeum, gdzie zostaną wprowadzane zbiorcze ilości dotyczące rodzajów biletów i kart parkingowych, obrotu i należnego podatku.

Zdaniem Muzeum opisany powyżej sposób działania i ewidencji obrotu oraz kwot podatku należnego wypełnia obowiązek określony w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem eliminuje niebezpieczeństwo zaniżania obrotów (podstawy opodatkowania).

Przyjęcie odmiennego stanowiska spowodowałoby konieczność zakupu kilkunastu (nawet ok. 20) kas fiskalnych, które wykorzystywane byłyby wyłącznie na potrzeby tej imprezy rekreacyjnej i każdego roku zachodziłaby konieczność doprowadzenia sieci energetycznych o długości kilku kilometrów do dodatkowych punktów sprzedaży znajdujących się na obszarze ok. 29 ha. Takie rozwiązanie skutkowałoby koniecznością wydania znacznej kwoty ze środków własnych Muzeum, które jest jednostką finansów publicznych, a zatem taki wydatek nie byłby zgodny z zasadą gospodarności i celowości finansów publicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie spełniony, jeżeli w przypadku incydentalnej sprzedaży biletów na imprezę rekreacyjną (raz w roku) oraz kart parkingowych:

* bilety numerowane będą sprzedawane w kilku punktach sprzedaży (kasach) bez rejestracji ich w kasach fiskalnych w chwili sprzedaży, a wprowadzenie ich do kasy fiskalnej Muzeum nastąpi na koniec dnia na podstawie rozliczeń sprzedaży dokonanych przez kasjerów ze wszystkich kas z wyszczególnieniem ilości sprzedanych biletów, ich rodzaju oraz uzyskanych kwot, a

* karty parkingowe będą sprzedawane przez kilku parkingowych bez rejestracji ich w kasach fiskalnych w chwili sprzedaży, a wprowadzenie ich do kasy fiskalnej Muzeum nastąpi na koniec dnia na podstawie rozliczeń sprzedaży dokonanych przez wszystkich parkingowych z wyszczególnieniem ilości sprzedanych kart parkingowych oraz uzyskanych kwot.

Zdaniem Wnioskodawcy, wymóg stosowania przez określono grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez podatników podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). W tym przypadku - przy braku innych form dokumentowania transakcji (utrwalania tego, że miały one miejsce) - istniałoby realne niebezpieczeństwo zaniżania obrotów (podstawy opodatkowania). Ewentualne wykrycie tego faktu byłoby znacznie utrudnione w przypadku, gdyby sprzedaż bez fakturowa nie została udokumentowana w żaden inny sposób. Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży w kasie rejestrującej ma dyscyplinować podatników i przeciwdziałać przypadkom zaniżana obrotów.

Opisany stan faktyczny dotyczy jednorazowej sprzedaży w krótkim okresie czasu dużej ilości biletów wejściowych na imprezę rekreacyjną (ok. 40. 000) oraz kart parkingowych (ok. 5.000) w sytuacji, gdy:

* Muzeum będzie wykorzystywało do swojej działalności 1 kasę fiskalną usytuowaną w kasie biletowej przy wejściu głównym, oraz jedną kasę fiskalną w sklepiku muzealnym

* impreza rekreacyjna jest organizowana raz w roku i trwa dwa dni,

* są organizowane dodatkowe punkty sprzedaży biletów (ok. 10) na potrzeby imprezy i zachodzi konieczność szybkiej sprzedaży biletów z uwagi na dużą ilość osób w kolejkach,

* karty parkingowe dla uczestników imprezy są sprzedawane przez parkingowych,

* brak jest możliwości zapewnienia w dodatkowych punktach sprzedaży biletów i kart parkingowych dostawy energii elektrycznej do zasilania kas fiskalnych,

* bilety wejściowe na imprezę i karty parkingowe są numerowane.

Opisany przez Muzeum sposób sprzedaży powoduje, że:

* w dodatkowych punktach sprzedaży biletów i kart parkingowych nie następuje rejestracja sprzedaży w danej chwili,

* następuje sprzedaż numerowanych biletów i kart parkingowych, których ilość jest rozliczana przez kasjerów i parkingowych na koniec każdego dnia sprzedaży z wyszczególnieniem ilości sprzedanych biletów oraz kart parkingowych, ich rodzaju oraz uzyskanych kwot,

* sporządzone rozliczenia byłyby ewidencjonowane na koniec każdego dnia w kasie fiskalnej Muzeum, gdzie zostaną wprowadzane zbiorcze ilości dotyczące rodzajów biletów i kart parkingowych, obrotu i należnego podatku.

Zdaniem Muzeum opisany powyżej sposób działania i ewidencji obrotu oraz kwot podatku należnego wypełnia obowiązek określony w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem eliminuje niebezpieczeństwo zaniżania obrotów (podstawy opodatkowania).

Przyjęcie odmiennego stanowiska spowodowałoby konieczność zakupu kilkunastu (nawet ok. 20) kas fiskalnych, które wykorzystywane byłyby wyłącznie na potrzeby tej imprezy rekreacyjnej i każdego roku zachodziłaby konieczność doprowadzenia sieci energetycznych o długości kilku kilometrów do dodatkowych punktów sprzedaży znajdujących się na obszarze ok. 29 ha. Takie rozwiązanie skutkowałoby koniecznością wydania znacznej kwoty ze środków własnych Muzeum, które jest jednostką finansów publicznych, a zatem taki wydatek nie byłby zgodny z zasadą gospodarności i celowości finansów publicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Poprzez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w ww. przepisie art. 111 ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT Minister Finansów może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Należy wskazać, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. weszło w życie nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 930).

Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. wyżej rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Na podstawie zapisów zawartych w § 2 pkt 2 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2009 r. Nr 224, poz. 1797) zwolniono z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W poz. 29 tego załącznika wymieniono usługi związane z rekreacją, kulturą i sportem, z wyłączeniem usług związanych z filmami i taśmami wideo oraz wyświetlaniem filmów na innych nośnikach (PKWiU ex 92).

W myśl § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywała Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że od dnia 1 maja 2011 r. nie będą już korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencji za pomocą kasy rejestrującej między innymi usługi związane z rekreacją, kulturą i sportem, z wyłączeniem usług związanych z filmami i taśmami wideo oraz wyświetlaniem filmów na innych nośnikach - sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 92 - według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca korzysta do 30 kwietnia 2011 r. ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu/kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na podstawie § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących - poz. 29 załącznika wskazanego w tym przepisie.

Muzeum organizuje raz w roku na terenie.... w X. dwudniową weekendową imprezę rekreacyjną pod nazwą..... Uczestniczy w niej ok. 50.000 osób, które są wpuszczane na teren imprezy o powierzchni ok. 29 ha przez wejście główne oraz ponad 10 innych wejść. Przy wejściach sprzedawane są bilety na imprezę, które są numerowane. Przy wejściu głównym zainstalowana jest kasa fiskalna będąca jednocześnie kasą Muzeum, natomiast przy pozostałych wejściach są umieszczone punkty sprzedaży biletów w wypożyczonych przyczepach kempingowych, bez możliwości podłączenia do sieci energetycznej, które nie posiadają kas fiskalnych. Po każdym dniu wszyscy kasjerzy rozliczają się ze sprzedanych biletów. W analogiczny sposób pobierane są opłaty parkingowe na 2 płatnych parkingach udostępnianych uczestnikom imprezy. Parkingowi w liczbie 4 - 6 osób pobierają opłaty na podstawie numerowanych kart parkingowych, z których rozliczają na koniec każdego dnia.

Opisany przez Muzeum sposób sprzedaży powoduje, że:

* w dodatkowych punktach sprzedaży biletów i kart parkingowych nie następuje rejestracja sprzedaży w danej chwili,

* następuje sprzedaż numerowanych biletów i kart parkingowych, których ilość jest rozliczana przez kasjerów i parkingowych na koniec każdego dnia sprzedaży z wyszczególnieniem ilości sprzedanych biletów oraz kart parkingowych, ich rodzaju oraz uzyskanych kwot,

* sporządzone rozliczenia byłyby ewidencjonowane na koniec każdego dnia w kasie fiskalnej Muzeum, gdzie zostaną wprowadzane zbiorcze ilości dotyczące rodzajów biletów i kart parkingowych, obrotu i należnego podatku.

Zdaniem Muzeum opisany powyżej sposób działania i ewidencji obrotu oraz kwot podatku należnego wypełnia obowiązek określony w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem eliminuje niebezpieczeństwo zaniżania obrotów (podstawy opodatkowania).

Jak już to wyżej wskazano, obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

Warunki stosowania kas rejestrujących przez podatników zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338).

Z zapisu § 7 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia, wynika, że podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani są m.in. dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 cytowanego wyżej rozporządzenia paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

Zasady dokumentowania sprzedaży reguluje art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.). W myśl ust. 4 ww. artykułu podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Ustawodawca jednoznacznie określił obowiązki w zakresie dokumentowania sprzedaży: dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą za pomocą faktur VAT, a dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej za pomocą paragonów fiskalnych (jeżeli na podatniku ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej) lub faktur VAT wystawianych na żądanie nabywcy.

Z treści powołanego wyżej przepisu § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania nie wynika, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mogą prowadzić na kasie rejestrującej zbiorczą ewidencję wszystkich transakcji z danego dnia. Wręcz przeciwnie. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, iż podatnicy, na których ciąży obowiązek instalacji kas rejestrujących obowiązani są do rejestrowania na niej każdej transakcji w momencie jej sprzedaży, a także do wydruku paragonu fiskalnego i do wręczenia jego oryginału nabywcy.

Zatem przyjęty przez Stronę sposób ewidencjonowania sprzedaży, o której mowa we wniosku jest nieprawidłowy, ponieważ Strona nie ewidencjonuje na kasie rejestrującej każdej sprzedaży, nie dokonuje wydruku paragonu fiskalnego i nie wręcza jego oryginału nabywcy. Oznacza to tym samym, iż sposób ewidencjonowania sprzedaży prowadzony przez Wnioskodawcę jest niezgodny treścią wyżej wskazanego § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie możliwości prowadzenia na kasie rejestrującej zbiorczej rejestracji wszystkich transakcji (na koniec dnia na podstawie ponumerowanych biletów i kart parkingowych) należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.