IBPP4/443-240/14/EK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 czerwca 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP4/443-240/14/EK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 3 marca 2014 r. (data wpływu 11 marca 2014 r.) uzupełniony pismem z 23 maja 2014 r. (data wpływu 27 maja 2014 r.) oraz pismem z 30 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 maja 2014 r. oraz pismem z 30 maja 2014 r. będącymi odpowiedzią na wezwanie Organu z 19 maja 2014 r. znak IBPP4/443-105/14/EK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka dokonuje obecnie, jak również będzie dokonywać w przyszłości, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz swoich kontrahentów z Unii Europejskiej. Wnioskodawca zleca przewóz towarów w ramach dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz podmiotu trzeciego - przewoźnika. Dostawy odbywają się zgodnie z regułą Incoterms EXW (ex works). Unijni nabywcy towarów Spółki posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Dla celów zastosowania do dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawki VAT w wysokości 0%, Spółka gromadzi w swojej dokumentacji:

a.

kopię faktury (lub w przypadku wprowadzenia procedury samofakturowania - fakturę uzyskaną od nabywcy),

b.

dokumenty WZ (potwierdzające wydanie z magazynu) wraz ze specyfikacją poszczególnych dostaw,

c.

oryginał listu przewozowego "CMR wyjścia" uzyskany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju w momencie wydania mu towarów do transportu,

d.

informację ze wspólnego komputerowego systemu, stosowanego zarówno przez Spółkę, jak i jej kontrahentów, potwierdzającą dostarczenie wyrobu gotowego do docelowego lub pierwszego miejsca poza granicami Polski,

e.

potwierdzenie zapłaty faktury.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nabywca dokonuje zapłaty za towar po ich otrzymaniu (fizycznym dostarczeniu). Warunki współpracy handlowej (m.in. warunki płatności) pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentami (odbiorcami silnika diesla) regulują ustalenia na poziomie korporacji. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w momencie wydania (silnik diesel) kontrahentowi system komputerowy SAP generuje dokument będący specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku. Dokument obejmuje takie elementy, jak: nazwę produktu, model, kod silnika, ilość silników. Specyfikacja wygenerowana przez system SAP musi być zgodna z raportem uzyskiwanym ze strony internetowej..., który potwierdza przyjęcie wysłanych przez Spółkę silników na magazyny poszczególnych fabryk... w Unii Europejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy posiadany przez Spółkę zestaw dokumentów, na który składają się:

a.

kopia faktury (lub w przypadku wprowadzenia procedury samofakturowania - fakturę uzyskaną od nabywcy),

b.

dokumenty WZ (potwierdzające wydanie z magazynu) wraz ze specyfikacją poszczególnych dostaw,

c.

oryginał listu przewozowego "CMR wyjścia" uzyskany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju w momencie wydania mu towarów do transportu,

d.

informacja z wspólnego komputerowego systemu, stosowanego zarówno przez Spółkę, jak i jej kontrahentów, potwierdzająca dostarczenie wyrobu gotowego do docelowego lub pierwszego miejsca poza granicami Polski,

e.

potwierdzenie zapłaty faktury,

uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane dokumenty uprawniają go do zastosowania stawki 0% VAT przy opodatkowaniu dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, ponieważ dokumenty te łącznie potwierdzają, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów właściwą stawką podatku jest stawka 0%, z zastrzeżeniem regulacji art. 42.

W art. 42 ust. 1 ustawy VAT ustawodawca zawarł warunki, pod którymi możliwe jest stosowanie przez dostawcę stawki 0%. Na ich podstawie można stwierdzić, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0% VAT, pod warunkiem że:

* podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,

* podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE,

* podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami są, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy VAT, następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W przypadku, gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

* korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

* dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

* dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z powyższych regulacji jasno wynika, że zwolnienie z zachowaniem prawa do odliczenia podatku VAT (zastosowanie stawki 0%) powinno stanowić dla dostaw wewnątrzwspólnotowych regułę, od której wyjątkiem jest zastosowanie stawki właściwej dla dostawy krajowej w sytuacji, gdy podatnik nie wypełni obowiązków dokumentacyjnych wynikających z art. 42 ustawy VAT. Należy podkreślić, że podatnik ma prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów także w sytuacji braku wszystkich dokumentów wymaganych przez przepisy, co potwierdza stanowisko prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tak uznał w szczególności Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 marca 2011 r. (sygn. I FSK 737/10), w którym przywołał on uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (sygn. I FPS 1/10) zawierającą tezę, iż "dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju".

Jednym z rodzajów dokumentów, wymaganych do zastosowania stawki 0% VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, jest, w świetle art. 42 ust. 3 ustawy VAT, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Specyfikacja taka może być w ocenie Spółki zawarta w odrębnym dokumencie, jak i na fakturze. Tym samym odpowiednio szczegółowa faktura może stanowić zarazem specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Pragniemy zauważyć, iż żaden przepis ustawy VAT nie wymaga, aby wspomniana specyfikacja była odrębnym dokumentem. Może być zatem zawarta w treści innych dokumentów, np. w treści faktury.

Powyższą tezę o braku konieczności posiadania odrębnego dokumentu jako specyfikacji podziela również orzecznictwo. Przykładowo NSA w wyroku z dnia 9 grudnia 2009 r. (sygn.I FSK 1388/08) podkreślił, iż "nie wydaje się by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach WDT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. Tym samym na pełną akceptację zasługuje pogląd, że dla udowodnienia faktu wywozu towarów objętych dostawą za granicę, istotne znaczenie ma treść wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VATdokumentów, a nie ich liczba".

Artykuł 42 ust. 3 ustawy VAT wymaga ponadto, aby w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi) jednym z dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy były dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Spółka zwraca uwagę, że w praktyce międzynarodowego przewozu drogowego dokumentem stosowanym dla potrzeb tego rodzaju transportu towarów jest list przewozowy, tzw. CMR.

Polska jest stroną Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) sporządzonej w Genewie dnia 19 maja 1956 r. Jak wynika z postanowień Konwencji, list przewozowy jest dowodem zawarcia umowy przewozu. Wystawiany jest on w trzech oryginalnych egzemplarzach podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika. Pierwszy egzemplarz wręcza się nadawcy (CMR wyjścia), drugi towarzyszy przesyłce, a trzeci zatrzymuje przewoźnik. List przewozowy dokładnie określa, jakiej przesyłki dotyczy i w jakim znajduje się ona stanie. Dane wprowadzone do listu przewozowego są podstawą dla oceny przez przewoźnika, a następnie odbiorcę towaru, czy otrzymana przez nich przesyłka spełnia określone w tym dokumencie parametry. Drugi egzemplarz listu CMR wraz z towarem wręczany jest za pokwitowaniem odbiorcy. Trzeci egzemplarz pozostaje u przewoźnika i jest dowodem właściwego wypełniania zobowiązań wynikających z zawartej umowy przewozu towarów.

Z powyższego wynika, że pierwszy egzemplarz listu przewozowego ("CMR wyjścia"), jaki otrzymuje od przewoźnika Spółka, nie będzie egzemplarzem podpisanym przez odbiorcę i nie będzie w momencie jego wydania potwierdzać dostarczenia towarów do miejsca przeznaczenia. Dowodem wydania towarów w miejscu przeznaczania jest jedynie drugi i trzeci oryginał listu przewozowego. Przewoźnik nie wyda jednak Wnioskodawcy trzeciego egzemplarza listu CMR, gdyż tym samym pozbawiałby się najważniejszego potwierdzenia realizacji umowy przewozu. Drugi oryginał natomiast jest przeznaczony dla nabywcy towaru. Z pierwszego egzemplarza listu przewozowego, jaki otrzymuje Spółka wynika natomiast, że towar został przejęty przez przewoźnika. Jedynie pośrednio można z niego wyprowadzić wniosek, że towar zostanie przewieziony do nabywcy, a przewoźnik dochowa należytej staranności przy transporcie towarów. Na przewoźniku bowiem spoczywa odpowiedzialność za dostarczenie przesyłki nabywcy (tekst jedn.: odpowiedzialność za zaginięcie towaru, jego uszkodzenie, jak również za opóźnienie dostawy).

Spółka podkreśla, że stosowane przez nią warunki dostawy towarów (Ex Works) powodują, że za transport towarów począwszy od jego wydania w magazynie Spółki odpowiada nabywca. Spółka nie ma zatem żadnego faktycznego wpływu na to, w jaki sposób towary są transportowane oraz kiedy docierają one do magazynów odbiorcy w innym państwie członkowskim.

Mając powyższe na uwadze, Spółka chcąc zastosować 0% stawkę VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów realizowanej na rzecz kontrahentów z innych państw członkowskich, gromadzi inne dokumenty potwierdzające przyjęcie przez nabywcę towaru, tj. informację z komputerowego systemu potwierdzającą dostarczenie wyrobu gotowego do docelowego lub pierwszego miejsca poza granicami Polski, a także potwierdzenie zapłaty faktury.

Wspólny komputerowy system stosowany jest zarówno przez Spółkę, jak i jej kontrahentów z Unii Europejskiej i umożliwia precyzyjne określanie momentu, w którym towary zostają dostarczone na miejsce przeznaczenia. Spółka uzyskuje bowiem informację o realizacji dostawy dopiero wówczas, gdy zostanie ona wprowadzona do systemu przez nabywcę. Nabywca natomiast przekazuje tą informację do systemu w chwili, w której otrzyma wysłany z magazynu Spółki towar. Tym samym, jeżeli informacja o odbiorze towaru jest dostępna w systemie oznacza to, że towar został przez przewoźnika przekazany kontrahentowi Spółki.

W razie potrzeby Spółka może uzyskać wydruk z tego systemu, który byłby dokumentem potwierdzającym przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, o jakim mowa w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy VAT.

Spółka przechowuje ponadto w swoich archiwach dowody zapłaty za dostarczone w ramach WDT towary, o których mowa w art. 42 ust. 11 pkt 3 ustawy VAT. Z uwagi na to, że kontrahenci Wnioskodawcy nie dokonują zapłaty przed momentem uzyskania sprzedawanych przez Spółkę towarów, potwierdzenie zapłaty jest ostatecznym dowodem stwierdzającym przyjęcie przez tego kontrahenta towaru na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego i tym samym dowodem na to, że towar został odbiorcy przekazany.

Powyższe stanowisko prezentują również organy podatkowe. Jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2013 r. (sygn. IBPP4/443-547/12/BP) Jeżeli z dokumentów posiadanych przez Wnioskodawcę jednoznacznie wynikać będzie, iż zapłata przez nabywcę dokonywana jest po fizycznym otrzymaniu przez Niego towaru, wówczas taki dokument zapłaty, w powiązaniu z pozostałymi dokumentami posiadanymi przez Wnioskodawcę wystarczająco uprawdopodobnia przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. (...) Reasumując, w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę zapłaty za towar, będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, od odbiorcy i będąc w posiadaniu: zamówienia handlowego od odbiorcy, kopii faktury, kopii specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzenia zapłaty za towar, które dokonywane jest zgodnie z warunkami umowy dopiero po dostarczeniu towaru do odbiorcy w innym kraju UE, nie posiadając potwierdzone przez odbiorcę dokumentu przewozowego, dostawa podlega opodatkowaniu według stawki 0%".

Mając na uwadze powyższe zdaniem Wnioskodawcy posiadany przez niego zestaw dokumentów, na który składają się:

a.

kopia faktury (lub w przypadku wprowadzenia procedury samofakturowania - faktura uzyskana od nabywcy),

b.

dokumenty WZ (potwierdzające wydanie z magazynu) wraz ze specyfikacją poszczególnych dostaw,

c.

oryginał listu przewozowego "CMR wyjścia" uzyskany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju w momencie wydania mu towarów do transportu,

d.

informacja z wspólnego komputerowego systemu, stosowanego zarówno przez Spółkę, jak i jej kontrahentów, potwierdzająca dostarczenie wyrobu gotowego do docelowego lub pierwszego miejsca poza granicami Polski,

e.

potwierdzenie zapłaty faktury,

uprawnia Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT przy opodatkowaniu dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, ponieważ powyższe dokumenty w sposób bezsporny wskazują, iż towary zostały dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wskazany zestaw dokumentów uprawniać będzie także do stosowania stawki 0% w przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1.

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2.

osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3.

podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4.

podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1.

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;

2.

podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3.

podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1.

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2.

(uchylony)

3.

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

4.

(uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1.

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2.

dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3.

dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4.

dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem w świetle wskazanego art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% wystarczającym jest, aby podatnik posiadał dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3, ewentualnie uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących podmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

W art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jak już wcześniej wskazano, przewidziano dowody uzupełniające. Z przepisu tego wynika, że jeśli dokumenty obowiązkowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Wymienione w ust. 11 art. 42 dokumenty mają charakter subsydiarny i nie mogą same w sobie stanowić dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może również posiadać dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, dokonuje obecnie, jak również będzie dokonywać w przyszłości, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz swoich kontrahentów z Unii Europejskiej. Wnioskodawca zleca przewóz towarów w ramach dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz podmiotu trzeciego - przewoźnika. Dostawy odbywają się zgodnie z regułą Incoterms EXW (ex works). Unijni nabywcy towarów Spółki posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Dla celów zastosowania do dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów stawki VAT w wysokości 0%, Spółka gromadzi w swojej dokumentacji:

a.

kopię faktury (lub w przypadku wprowadzenia procedury samofakturowania - fakturę uzyskaną od nabywcy),

b.

dokumenty WZ (potwierdzające wydanie z magazynu) wraz ze specyfikacją poszczególnych dostaw,

c.

oryginał listu przewozowego "CMR wyjścia" uzyskany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju w momencie wydania mu towarów do transportu,

d.

informację ze wspólnego komputerowego systemu, stosowanego zarówno przez Spółkę, jak i jej kontrahentów, potwierdzającą dostarczenie wyrobu gotowego do docelowego lub pierwszego miejsca poza granicami Polski,

e.

potwierdzenie zapłaty faktury.

Wnioskodawca będzie również posiadał dokument będący specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, który jest generowany przez system komputerowy SAP w momencie wydania kontrahentowi towaru. Dokument obejmuje takie elementy, jak: nazwę produktu, model, kod silnika, ilość silników. Specyfikacja wygenerowana przez system SAP musi być zgodna z raportem uzyskiwanym ze strony internetowej..., który potwierdza przyjęcie wysłanych przez Spółkę silników na magazyny poszczególnych fabryk... w Unii Europejskiej.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że nabywca dokonuje zapłaty za towar po ich otrzymaniu (fizycznym dostarczeniu) co uregulowane jest w warunkach współpracy handlowej.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca, oprócz kopi faktury jest w posiadaniu dokumentów w postaci:

* specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku

* oryginału listu przewozowego "CMR wyjścia" uzyskanego od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego nie wynika, że towary zostały dostarczone miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa przeznaczenia inne niż terytorium kraju

* informacji ze wspólnego komputerowego systemu, stosowanego zarówno przez Wnioskodawcę, jak i jej kontrahentów, potwierdzającego dostarczenie wyrobu gotowego do miejsca docelowego lub pierwszego miejsca poza granicami Polski

* potwierdzenia zapłaty za towar, które zgodnie z warunkami współpracy z kontrahentem dokonywane jest przez niego po otrzymaniu (fizycznym dostarczeniu) towaru.

Powyższe wskazuje zatem, że Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentu o którym mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnionym dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustaw. Dokumenty te traktowane łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwpólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Tym samym posiadane dokumenty, przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, uprawniają Wnioskodawcę do zastosowania w opisanej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0%.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie stanu faktycznego. Wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego zostanie rozstrzygnięty w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl