IBPP4/443-210/14/LG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 15 maja 2014 r. (data wpływu 20 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku informacyjnego, o którym mowa w art. 16 ust. 3a ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku informacyjnego, o którym mowa w art. 16 ust. 3a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest obrót paliwem gazowym. Wnioskodawca wskazuje, że posiada własną kotłownię gazową, z której wytwarzane ciepło służy potrzebom własnym Wnioskodawcy, jak również, że jest ono dalej odsprzedawane do osób i podmiotów które wynajmują od Wnioskodawcy lokale użytkowe. Najemcy ci (którymi będą osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą i które nie będą zwolnione podmiotowo od akcyzy na wyroby gazowe), będą posiadać zainstalowane podliczniki zużycia gazu, których wskazania będą podstawą do tzw. refakturowania kosztów zakupionego przez Wnioskodawcę od Dostawcy gazu. Wnioskodawca nie podlega podmiotowemu zwolnieniu z akcyzy na wyroby gazowe (art. 31b UPA), dlatego całość zakupionego od Dystrybutora gazu zostanie opodatkowana właściwą stawką podatku akcyzowego na etapie zakupu gazu przez Wnioskodawcę od Dostawcy. W związku z powyższym, zarówno gaz, który zużywany będzie na cele własne Wnioskodawcy jak i ten, który zużywać będą najemcy Wnioskodawcy (a którego koszt będzie później refakturowany na najemców przez Wnioskodawcę), będzie opodatkowany podatkiem akcyzowym na etapie jego zakupu od Dostawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie opisanego wyżej stanu przyszłego, w szczególności mając na uwadze to, że Wnioskodawca będzie odsprzedawać (poprzez refakturowanie) dalszym podmiotom (które będą wynajmować od niego lokale użytkowe) paliwo gazowe, Wnioskodawca nie uzyska statusu pośredniczącego podmiotu gazowego z mocy samego prawa, w związku z czym nie będzie zobowiązany do spełnienia obowiązków informacyjnych, o których mowa w art. 16 ust. 3a UPA.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on z mocy samego prawa posiadał statusu pośredniczącego podmiotu gazowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23d UPA, i nie będzie on zobowiązany do spełnienia obowiązków informacyjnych o których mowa w art. 16 ust. 3c UPA.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23d lit. a UPA, pośredniczącym podmiotem gazowym jest podmiot mający siedzibą na terytorium kraju dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych, który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności (w sposób opisany w art. 16 UPA).

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku niepoinformowania właściwego naczelnika urzędu Skarbowego o zamiarze prowadzenia działalności w charakterze pośredniczącego podmiotu gazowego, Wnioskodawca pozostanie tzw. finalnym nabywcą gazowym, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a UPA i sytuacja ta nie ulegnie automatycznie zmianie w momencie, kiedy będzie on odsprzedawał (poprzez refakturowanie) gaz podmiotom wynajmującym u niego lokale użytkowe, w związku z czym wykluczone jest jego ewentualne uznanie za "pośredniczący podmiot gazowy" w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23d UPA.

W ocenie Wnioskodawcy ustawodawca pozostawił podatnikom możliwość wyboru, czy zechcą występować w roli pośredniczącego podmiotu gazowego i korzystać z uprawnień jakie UPA przyznaje podmiotom będącym pośredniczącymi podmiotami gazowymi, czy też rezygnują z uzyskiwania takiego statusu i będą występować w roli finalnego nabywcy gazowego. W uwarunkowaniach niniejszej sprawy kluczowym jest, iż jak zostało wyjaśnione przez Wnioskodawcę, zamierza on kupować gaz od Dostawcy (przedsiębiorstwa energetycznego) jako finalny odbiorca gazowy, płacąc cenę uwzględniającą podatek akcyzowy i będzie on dokonywał jedynie tzw. "refakturowania" kosztów zużycia gazu na poszczególnych najemców (którzy ten gaz będą zużywać na własne potrzeby). Wnioskodawca nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej z zakresu obrotu gazem i nie zamierza czerpać zysków z jego "refakturowania". Wnioskodawca chce w związku z tym uniknąć formalności związanych z uzyskaniem statusu pośredniczącego podmiotu gazowego.

Stosownie do art. 9c ust. 3 UPA: "Jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości". Powołany przepis wyraża zasadę jedno-fazowości poboru podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca dokonuje zakupu wyrobu gazowego, który jest wykorzystywany do wytwarzania ciepła na własne potrzeby jak również jest ono dalej odsprzedawane najemcom lokali użytkowych. Wnioskodawca będzie refakturować najemcom zakupiony gaz na podstawie podliczników, które będą wskazywać zużycie gazu. Wnioskodawca będzie nabywał gaz od dostawcy z naliczoną - w cenie nabycia - akcyzą. Refaktura również będzie zawierać akcyzę od odsprzedawanego wyrobu gazowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej ustawą (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie "wyroby akcyzowe" oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, określenie "wyroby gazowe" oznacza - wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Zakres opodatkowania akcyzą wyrobów energetycznych, w tym również wyrobów gazowych, został określony w rozdziale 1 działu IV ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby (...) objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2, a zatem z wyłączeniem paliw silnikowych.

W ww. załączniku nr 1, stanowiącym Wykaz wyrobów akcyzowych, umieszczono pod pozycją nr 28, z kodem CN 2711 - gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy, stawka akcyzy dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych, wynosi 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

W myśl art. 9c ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

W przypadku sprzedaży wyrobów gazowych, zgodnie z art. 9c ust. 4 i 5 ustawy, sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi gazowemu czy finalnemu nabywcy gazowemu oraz może zażądać od nabywcy przedstawienia potwierdzenia przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot gazowy, a w razie odmowy jego przedstawienia przez nabywcę - może odmówić sprzedaży wyrobów gazowych po cenie nieuwzględniającej akcyzy.

Z powyższych przepisów wynika, iż zasadą jest opodatkowanie obrotu wyrobami gazowymi. Tym niemniej ustawodawca przewidział również określone wyłączenia od zasady opodatkowania obrotu wyrobami gazowymi. Jednakże w przedmiotowej sprawie zwolnienie nie będzie miało zastosowania - Wnioskodawca będzie nabywał i odsprzedawał wyrób gazowy opodatkowany podatkiem akcyzowym.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy, finalny nabywca gazowy to podmiot, który:

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym;

Uwzględniając powyższe (opis sprawy i przepisy z zakresu podatku akcyzowego), Wnioskodawca działa jako finalny nabywca gazowy.

Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 3a ustawy, podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy, pośredniczący podmiot gazowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, zamiast złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany powiadomić o tym pisemnie właściwego naczelnika urzędu celnego przed dniem rozpoczęcia tej działalności. Powiadomienie powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania, NIP lub REGON albo inny numer identyfikacyjny używany w państwie siedziby lub zamieszkania podmiotu oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do powyższego prowadzenie działalności jako pośredniczący podmiot gazowy jest prawem a nie obowiązkiem. Tym samym Wnioskodawca nabywając wyroby gazowe jako finalny podmiot gazowy nie ma obowiązku rejestrowania się jako pośredniczący podmiot gazowy, a tym samym do składania deklaracji i rozliczania podatku akcyzowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zostaje uznane za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.