IBPP4/443-167/14/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 marca 2014 r. (data wpływu 17 kwietnia 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określania ilości przyjętych wyrobów akcyzowych, w ewidencji wyrobów akcyzowych nabywanych przez zarejestrowanego odbiorcę oraz dla celów rozliczania zużycia wyrobów akcyzowych, na podstawie wskazań legalizowanego urządzenia pomiarowego z uwzględnieniem granicznych dopuszczalnych błędów wagi - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2014 r. został złożony do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określania ilości przyjętych wyrobów akcyzowych, w ewidencji wyrobów akcyzowych nabywanych przez zarejestrowanego odbiorcę oraz dla celów rozliczania zużycia wyrobów akcyzowych, na podstawie wskazań legalizowanego urządzenia pomiarowego z uwzględnieniem granicznych dopuszczalnych błędów wagi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka zajmuje się produkcją, handlem i dystrybucją wyrobów chemii budowlanej, motoryzacyjnej i gospodarczej. Do produkcji wyrobów wykorzystuje wyroby energetyczne takie jak toluen - CN 2902 30 00, toluol - CN 2707 20 90, ksylen - CN 2902 44 00, ksylol - CN 2707 30 90, benzyny lekkie - CN 2710 11 25; CN 2710 11 90; CN 2901 10 00, benzyny ciężkie - CN 2710 12 25 (dalej "Wyroby"). Z uwagi na sposób wykorzystania Wyrobów przez Spółkę, stosowana jest do nich - zgodnie z art. 89 ust. 2 ustawy o akcyzie - stawka akcyzy 0 zł.

Spółka kupuje Wyroby zarówno od podmiotów krajowych jak i zagranicznych. W zależności od sposobu dokonywanej dostawy, dokumentami towarzyszącymi dostawie są dokumenty e-AD (w przypadku dostaw z innych krajów Unii Europejskiej) albo dokumenty handlowe (w przypadku dostaw krajowych). W przypadku nabyć wewnątrzwspólnotowych, Spółka występuje jako zarejestrowany odbiorca.

Przy przyjęciu Wyrobów od dostawców Spółka dokonuje pomiaru masy brutto oraz tary. Otrzymane wartości są podstawą do wyliczenia masy netto, a otrzymany wynik jest wykorzystywany w celu: i) potwierdzenia dostawcy odebranej ilości w systemie EMCS, bądź na dokumentach handlowych, ii) ujęcia w prowadzonej przez Spółkę ewidencji wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca ilości przyjętych Wyrobów, iii) określenia ilości przyjmowanych Wyrobów dla potrzeb rozliczenia ich zużycia (szczegółową kalkulację Spółka zamieszcza na końcu opisu stanu faktycznego).

Pomiar masy brutto i tary odbywa się za pomocą zalegalizowanej wagi, która posiada wskazaną przez producenta w świadectwie legalizacyjnym wartość działki legalizacyjnej przekładającą się na graniczny dopuszczalny błąd wagi. Wartość ta jest podstawą do wyznaczenia błędu pomiaru pośredniego.

Biorąc pod uwagę parametry wagi z której korzysta Spółka, rzeczywista masa ważonego towaru mieści się w przedziale: obliczona wartość masy netto + - błąd pomiaru pośredniego (dalej "zakres masy rzeczywistej").

Spółka wykorzystuje otrzymaną z kalkulacji wartość masy netto w celach i) - iii) opisanych powyżej w następujący sposób:

* jeżeli ilość Wyrobów wskazana przez dostawcę mieści się w zakresie masy rzeczywistej (tekst jedn.: mieści się w zakresie: obliczona wartość masy netto + - błąd pomiaru pośredniego), Spółka uznaje, że otrzymała ilość równą ilości wysłanej przez dostawcę, odpowiednio potwierdza odbiór ilości wskazanej przez dostawcę oraz ujmuje tę wartość w odpowiedniej ewidencji;

* jeżeli ilość Wyrobów wskazana przez dostawcę wykracza poza zakres masy rzeczywistej (tekst jedn.: jest poza zakresem: obliczona wartość masy netto +- błąd pomiaru pośredniego), Spółka potwierdza dostawcy otrzymanie towaru w ilości równej obliczonej masie netto oraz ujmuje tę wartość w odpowiedniej ewidencji.

Szczegółowa kalkulacja dopuszczalnego błędu wyliczenia masy netto:

Masa netto (mnetto) wyznaczana jest pośrednio przez pomiar masy brutto (mbrutto) i masy tara (mtara). W związku z powyższym stosując równanie błędu:

WZÓR - załącznik pdf - s. 7 <1>

gdzie:

#916;W - błąd pomiaru wielkości wyznaczanej pośrednio

#916;m - błąd pomiaru wielkości wyznaczanej bezpośrednio

i zależność pomiędzy wielkością wyznaczaną pośrednio W, którą w opisywanym przypadku jest masa netto (mnetto), a wielkościami masy brutto i masy tara wynikającej z pomiarów bezpośrednich - odczytów wagi (mbrutto i mtara) podawaną przez równanie:

WZÓR - załącznik pdf - s. 7 <2>

otrzymujemy, wprowadzając równanie <2> do równania <1>, przy założeniu, że błąd pomiaru masy brutto oraz masy tara jest taki sam i równy #916;m:

WZÓR - załącznik pdf - s. 7 <3>

gdzie: #916; mnetto - dopuszczalny błąd pomiaru masy netto.

Za poziom błędu pomiaru bezpośredniego masy #916; m przyjmujemy, zależny od urządzenia ważącego błąd graniczny dopuszczalny wagi w użytkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy określanie ilości przyjętych Wyrobów w prowadzonej ewidencji wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca oraz dla celów rozliczenia zużycia wyrobów akcyzowych w sposób opisany w stanie faktycznym jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, określanie ilości przyjętych Wyrobów w prowadzonej ewidencji wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca oraz dla celów rozliczenia zużycia wyrobów akcyzowych w sposób opisany w stanie faktycznym jest prawidłowe.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia o ewidencjach, ewidencja wyrobów akcyzowych nabywanych wewnątrzwspólnotowo przez zarejestrowanego odbiorcę zawiera ilości wyrobów akcyzowych w jednostkach miary właściwych dla ustalenia podstawy opodatkowania.

Przepisy akcyzowe nie precyzują szczegółowych zasad jak powinna być prowadzona taka ewidencja, a także w jaki sposób należy dokonywać w niej wpisów. Zdaniem Spółki, podstawową zasadą, która musi być przestrzegana przez Spółkę przy prowadzeniu takiej ewidencji jest ujęcie w niej stanu Wyrobów tak, aby dokonany wpis był zgodny z rzeczywistością.

Z perspektywy właściwości wag oraz sposobu dokonywania pomiarów, sposób dokonywania wpisów przez Spółkę w prowadzonej ewidencji nie powoduje zniekształcenia rzeczywistości, co do ilości otrzymanych Wyrobów. Dokonując bowiem pomiaru, wskazana wartość masy zmierzonej stanowi jedynie przybliżoną (estymowaną) wartość dla określenia zakresu w jakim znajduje się masa rzeczywista. Uznanie przez Spółkę, że otrzymała ilość zadeklarowaną przez dostawcę w przypadku, gdy wartość ta mieści się w zakresie masy rzeczywistej stanowi potwierdzenie stanu rzeczywistego i dokonując takiego wpisu - jako odpowiadającego rzeczywistości - Spółka postępuje poprawnie.

W podobny sposób, określanie ilości przyjętych Wyrobów jest dokonywane dla innych celów niż ewidencja zarejestrowanego odbiorcy. W tym zakresie, przepisy o akcyzie odnoszą się jedynie do rozliczania dopuszczalnych norm ich zużycia ustalanych przez właściwego naczelnika urzędu celnego. Zgodnie bowiem z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o akcyzie właściwy naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 89 ust. 4 pkt 2 ustawy o akcyzie, w przypadku przekroczenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2, ustalonych dla wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów, stosuje się odpowiednio stawkę określoną w ust. 1 pkt 14, a w przypadku zużycia tych wyrobów do celów opałowych - stawkę określoną w ust. 1 pkt 15.

Dla rozliczenia zużycia Wyrobów nie są wskazane inne, szczegółowe przepisy. Zdaniem Spółki, podobnie jak w przypadku ewidencji prowadzonej jako zarejestrowany odbiorca, podstawową zasadą, która musi być przestrzegana przez Spółkę przy rozliczaniu zużycia Wyrobów jest określenie ilości przyjętych Wyrobów tak, aby było to zgodne z rzeczywistością. Dokonywanie tego według praktyki opisanej w stanie faktycznym oddaje rzeczywisty stan i jest, zdaniem Spółki, prawidłowe Działanie takie jest również prawidłowe z perspektywy rozliczenia zużycia wyrobów akcyzowych na gruncie art. 89 ust. 4 pkt 2 ustawy o akcyzie.

W obu powyższych przypadkach, to że Spółka określa ilość przyjętych Wyrobów zgodnie z wartością wskazaną przez dostawcę, gdy wartość ta mieści się w zakresie masy rzeczywistej stanowi pewne uproszczenie ewidencyjne, lecz nie jest działaniem powodującym określenie ilości niezgodne z rzeczywistością. Wartość masy zmierzonej jest bowiem przybliżoną (estymowaną) wartością umożliwiającą wskazanie zakresu w którym znajduje się rzeczywista masa Wyrobu, którą Spółka ostatecznie potwierdza. Takie rozwiązanie jest potwierdzeniem stanu rzeczywistego i może być przez Spółkę stosowane dla określania ilości przyjmowanych Wyrobów jako zarejestrowany odbiorca oraz dla celów rozliczenia zużycia Wyrobów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy zarejestrowany odbiorca to podmiot, któremu wydano zezwolenie na nabywanie wewnątrzwspólnotowe albo na jednorazowe nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych wysłanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zwane dalej odpowiednio "zezwoleniem na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca" albo "zezwoleniem na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca.

Zgodnie zaś z art. 2 ust. 1 pkt 15 e-AD to elektroniczny administracyjny dokument, na podstawie którego przemieszcza się wyroby akcyzowe z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy.

Do wyrobów energetycznych, zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 2 w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702, oraz 2704 do 2715.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 4 przedmiotem opodatkowania akcyzą jest nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego, Z kolei w myśl art. 8 ust. 4 pkt 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również zużycie wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów.

Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów akcyzowych przez zarejestrowanego odbiorcę powstaje z dniem, w którym wyroby akcyzowe zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, jeżeli procedura zawieszenia poboru akcyzy jest związana z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych, warunkiem jej zastosowania jest łączne spełnienie przez podmiot prowadzący skład podatkowy następujących warunków:

Przy przemieszczaniu wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy nie powstaje zobowiązanie podatkowe i wygasa powstały w wyniku dokonania określonej czynności podlegającej opodatkowaniu obowiązek podatkowy ciążący na podatniku, z chwilą otrzymania przez niego:

- w części objętej potwierdzeniem (art. 41 ust. 5 ustawy).

Zarejestrowany odbiorca, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, jest obowiązany prowadzić ewidencję nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobów akcyzowych. (art. 59 ust. 2 ustawy).

Ewidencja, o której mowa w ust. 2, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. (art. 59 ust. 4 ustawy)

Ewidencja, o której mowa w ust. 2, powinna zawierać w szczególności informacje dotyczące wyrobów akcyzowych nabywanych wewnątrzwspólnotowo, podmiotu wysyłającego wyroby akcyzowe oraz podmiotu, na rzecz którego wyroby akcyzowe są nabywane wewnątrzwspólnotowo przez zarejestrowanego odbiorcę. (art. 59 ust. 5 ustawy).

Na podstawie zaś § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie niektórych ewidencji wyrobów akcyzowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 397.), wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 59 ust. 7 ustawy, ewidencja wyrobów akcyzowych nabywanych wewnątrzwspólnotowo przez zarejestrowanego odbiorcę zawiera:

Zarejestrowany odbiorca odnotowuje nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych w ewidencji, o której mowa w ust. 1, niezwłocznie po ich wprowadzeniu do miejsca odbioru wyrobów akcyzowych.

Na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy, stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wyrobów energetycznych, o których mowa w art. 89 ust. 2, niebędący podmiotem zarejestrowanym w trybie ust. 1, jest obowiązany przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, w celu ustalenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 (art. 16 ust. 8 ustawy).

Przepis art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy określa, że właściwy naczelnik urzędu celnego, z zastrzeżeniem ust. 7, w drodze decyzji wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Na podstawie art. 85 ust. 4 właściwy naczelnik urzędu celnego, ustalając normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych oraz dopuszczalne normy ich zużycia, uwzględnia:

Natomiast w § 7 ust. 1. rozporządzenia z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 166) zostało określone, że podstawą ustalania przez właściwego naczelnika urzędu celnego wysokości norm dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych jest:

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, ze Spółka jako zarejestrowany odbiorca nabywa wyroby akcyzowe. Po przyjęciu wyrobów akcyzowych Spółka dokonuje pomiaru masy brutto oraz tary. Pomiar masy brutto i tary odbywa się za pomiota zalegalizowanej wagi, która posiada wskazaną przez producenta w świadectwie legalizacyjnym wartość działki legalizacyjnej przekładająca się na graniczny błąd wagi. Otrzymane wartości są podstawą wyliczenia masy netto, a otrzymany wynik jest wykorzystywany w celu:

* potwierdzenia dostawcy odebranej ilości w systemie EMCS, bądź na dokumentach handlowych,

* ujęcia w prowadzonej przez Spółkę ewidencji wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca ilości przyjętych wyrobów akcyzowych,

* określenia ilości przyjmowanych wyrobów akcyzowych dla potrzeb rozliczenia ich zużycia.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy określanie ilości przyjętych wyrobów akcyzowych w prowadzonej jako zarejestrowany odbiorca ewidencji wyrobów akcyzowych oraz dla celów rozliczania zużycia wyrobów akcyzowych - z uwzględnieniem dopuszczalnych błędów pomiaru określonych dla posiadanej zalegalizowanej wagi - jest prawidłowe.

Analiza przepisów powołanych wyżej dotyczących podatku akcyzowego mających zastosowanie w przedmiotowej sprawie, prowadzi do wniosku, że stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za błędne. Żaden bowiem przepis nie upoważnia Wnioskodawcy do obliczania ilości odbieranych przez niego wyrobów akcyzowych w sposób przedstawiony we wniosku.

W sprawie objętej wnioskiem nie ma podstaw do kwestionowania wyników pomiarów zalegalizowanego urządzenia pomiarowego. Nie ma także żadnych podstaw prawnych do uwzględniania przy ustalaniu rzeczywistej masy odbieranych wyrobów akcyzowych błędu granicznego wagi, gdyż prawdopodobieństwo, że zostanie wskazany w trakcie odbioru wynik zawyżony jest jak samo prawdopodobne jak zaniżenie tego wyniku, jak i tak samo prawdopodobne, iż wynik dokładnie odpowiada rzeczywistej masie przesyłki. Ponadto zauważyć należy, że z przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie wynika, aby prawidłowość wskazań legalizowanej wagi była kwestionowana, lub też że ważenie przeprowadzone jest nieprawidłowo. Zatem wynik prawidłowo przeprowadzonego ważenia winien być brany pod uwagę w takiej wartości, jak wynika z odczytania wskazań użytej do ważenia legalizowanej wagi.

Wskazać należy również, że regulacja odnosząca się do błędów granicznych wag nie ma bezpośredniego związku z materią regulowaną przepisami dotyczącymi podatku akcyzowego. Pogląd ten znajduje uzasadnienie w świetle zarówno ogólnych przepisów dotyczących miar, jak i szczegółowych norm odnoszących się do wymaganej dokładności pomiarów wielkości fizycznych. Jakkolwiek w myśl art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach, przyrządy pomiarowe stosowane między innymi przy pobieraniu opłat, podatków i innych należności budżetowych, podlegają prawnej kontroli metrologicznej, to realizacja obowiązku tej kontroli ma na celu zagwarantowanie realizacji celów tej ustawy, a więc zapewnienia jednolitości miar i wymaganej dokładności pomiarów wielkości fizycznych w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 1). Zauważyć należy, że w przepisach ogólnych ustawy - Prawo o miarach ustawodawca określił zakres spraw regulowanych tą ustawą poprzez wskazanie celu i przedmiotu regulacji (art. 1 i 2 ust. 1). Sama zaś legalizacja, to zespół czynności obejmujących sprawdzenie, stwierdzenie i poświadczenie dowodem legalizacji, że przyrząd pomiarowy spełnia wymagania (techniczne i metrologiczne), które powinien spełniać przyrząd pomiarowy - art. 4 pkt 8 i 13 cyt. ustawy - Prawo o miarach. Czynności te dokonywane są w ramach prawnej kontroli metrologicznej, tj. działań zmierzających do wykazania, że przyrząd pomiarowy spełnia wymagania określone we właściwych przepisach (art. 4 pkt 9 i art. 8 do 9b cyt. ustawy - Prawo o miarach).

Z tych też względów wartość dozwolonych przepisami granicznych błędów wagowych nie może być wykorzystywana do określenia jakichkolwiek poprawek do nominalnych wskazań wag lub innych przyrządów pomiarowych.

Powyższe potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 mana 2011 r. sygn. akt I GSK 225/10 oraz wyrok z 5 lutego 2014 r. sygn. akt I FSK 419/13. W wyrokach tych jednoznacznie potwierdzono, że wartość dozwolonych przepisami granicznych błędów wagowych nie może być wykorzystywana do określenia jakichkolwiek poprawek do nominalnych wskazań wag lub innych przyrządów pomiarowych. Regulacja zaś odnosząca się do błędów granicznych wag nie ma bezpośredniego związku z materią regulowaną przepisami dotyczącymi podatku akcyzowego. Sąd wskazał także że samo ważenie jest czynnością techniczną, jednym z etapów ustaleń faktycznych i jako takie jest poddane kontroli właściwego organu administracji, zaś strona postępowania, w trakcie którego ważenie jest dokonywane, winna w sposób aktywny podejmować działania w celu weryfikacji wyniku ważenia, w sytuacji powstania wątpliwości co do jego prawidłowości. Powyższe zgodne jest również z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 2004 r., sygn. akt GSK 778/04, w którym Sąd stwierdził, ze dla urządzeń zalegalizowanych miarodajne są zawsze nominalne wskazania wag.

Mając powyższe na uwadze określenie ilości przyjętych wyrobów akcyzowych w prowadzonej przez Wnioskodawcę (występującego jako zarejestrowany odbiorca) ewidencji wyrobów akcyzowych oraz dla celów rozliczenia zużycia przyjętych wyrobów akcyzowych winne być określane jedynie zgodnie ze wskazaniami legalizowanego urządzenia pomiarowego tj. na podstawie wielkości rzeczywistych wynikających z odczytu, bez uwzględniania dopuszczalnych błędów tego urządzenia pomiarowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.