IBPP4/443-165/12/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2012 r. (data wpływu 20 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu 6 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 marca 2012 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 27 marca 2012 r. znak IBPP4/443-36/12/PK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest producentem m.in. urządzeń dla górnictwa podziemnego. Oprócz odbiorców krajowych Wnioskodawca stara się pozyskiwać również klientów unijnych. W tym celu prowadzone są rozmowy handlowe z przedstawicielami czeskiej Firmy, która byłaby skłonna podjąć współpracę z Wnioskodawcą. Firma jest zarejestrowanym podatnikiem w kraju członkowskim wspólnoty na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Warunkiem zawarcia kontraktu jest udostępnienie niezbędnej ilości wyrobu Wnioskodawcy w celu przeprowadzenia testów i prób technicznych.

W zależności od rezultatu testów towar zostałby:

Towary, które miałyby być przesunięte z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego celem ich przetestowania pod kątem przydatności na potrzeby odbiorcy, pozostawałyby na terytorium tego państwa przez okres krótszy niż 24 miesiące.

Dostarczony towar - układak kabla kombajnowego jest przeznaczony do stosowania w podziemnych zakładach górniczych i współpracuje ze ścianowym kombajnem górniczym, jego montaż wykonuje odbiorca poprzez zainstalowanie w zastawce przenośnika ścianowego;

Zgodnie z umową zwrot towaru lub jego zakup przez odbiorcę nastąpiłby w okresie nie dłuższym niż 90 dni.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy przesunięcie towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, bez prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel i jego zwrot po upływie określonego w umowie terminu stanowi w świetle przepisów ustawy o podatku VAT wewnątrzwspólnotowe transakcje WDT i WNT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z uwagi na to, iż dostawa nie będzie odpłatna a odbiorca nie będzie dysponował towarem jak właściciel, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 takie przesunięcie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Towar zostanie wydany na podstawie umowy za dokumentem WZ. Analogicznie w przypadku zwrotu towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 13 ust. 1 i ust. 2 przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej WDT), o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Powyższe stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Powyższe regulacje ustalają pewne ogólne zasady pozwalające rozpoznać daną transakcję jako WDT. A mianowicie musi wystąpić wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Wywóz ten musi być w wykonaniu w ramach przeniesienia, ze sprzedającego na nabywającego, prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Jak również konieczne jest aby nabywca spełniał ww. warunki opisane w art. 13 ust. 2 ustawy.

W ust. 3 artykułu 13 rozszerzono zakres transakcji uznawanych za WDT uznając za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis uznaje za wewnątrzwspólnotową dostawę także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. Można mówić w tym przypadku o wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniu towarów. Przy czym towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika przez którą zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym przypadku nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel na inny podmiot.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, potencjalnemu kontrahentowi, (zarejestrowanemu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych) zamierza udostępnić niezbędną ilość towarów, przemieszczonych z Polski do Czech, w celu przeprowadzenia testów i prób technicznych.

Zatem aby ocenić, czy przedmiotowe przesunięcie towarów stanowi WDT należy ustalić czy przemieszczone towary będą służyć działalności gospodarczej podatnika. Mając na uwadze, że ostatecznym powodem dla którego dochodzi do przedmiotowego przemieszczenie towarów jest chęć dostawy wyprodukowanych przez Wnioskodawcę towarów, zdaniem tut. organu przemieszczenie towarów w celu ich udostępnienia potencjalnym kontrahentom nie mieści się w przytoczonym powyżej pojęciu działalności gospodarczej albowiem udostępniane własnych produktów innym podmiotom w celu ich testowania, samo w sobie, nie jest celem prowadzonej działalności Wnioskodawcy, który jest producentem urządzeń dla górnictwa podziemnego i który dąży do sprzedaży własnych produktów. Tym samym przedmiotowe przemieszczenie towarów nie można uznać za WDT.

Następstwem powyższego będzie brak konieczność rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) przy sprowadzeniu tych towarów z powrotem do kraju. Jak wynika z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis jest lustrzanym odbiciem art. 13 ust. 3 ustawy i pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie (i towarzyszącą mu wewnątrzwspólnotową dostawę) także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium kraju bez konieczności wystąpienia dwóch podmiotów tj. kupującego i sprzedającego.

Trzeba tutaj podkreślić, że przemieszczenia własnych towarów uznaję się za WNT tylko wtedy gdy towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane. Mając na uwadze, że przedmiotowe towary nie znalazły się na terytorium Czech w wyniku któregokolwiek w ww. zdarzeń to nie można uznać powrotne przemieszczenia towarów na terytorium kraju za WNT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.