IBPP4/443-154/12/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku 22 marca 2012 r. (data wpływu 27 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania zużycia wyrobów węglowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 marca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania zużycia wyrobów węglowych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2012 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 czerwca 2012 r. znak: IBPP4/443-154/12/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka na dzień 31 grudnia 2011 r. posiadała zgromadzone zapasy węgla, które są obecnie wykorzystywane w bieżącej działalności.

Spółka w dniu 27 grudnia 2011 r. złożyła błędną aktualizację deklaracji AKC-R, z której wynikało, że powinna odprowadzać podatek akcyzowy od wyrobów węglowych. Po przeprowadzonej analizie, Spółka w dniu 14 lutego 2012 r. złożyła w Urzędzie Celnym kolejną aktualizację zgłoszenia AKC-R w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy, a konkretnie węgla kamiennego i brunatnego. Od tego dnia prowadzona jest ewidencja tych wyrobów.

Węgiel zakupiony w 2011 r. został wykorzystywany w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej, a konkretnie do wytwarzania wyrobów z betonu komórkowego oraz betonu ciężkiego - symbol PKD: 2361 Z, EKD: 2661.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka jest zobowiązana do odprowadzania podatku akcyzowego za wyroby zakupione w 2011 r. a wykorzystywane w 2012 r. do dnia rozpoczęcia prowadzenia ewidencji - tj. do dnia 14 lutego 2012 r.

Zdaniem Wnioskodawcy na przełomie roku 2011/2012 nie było 100% pewności w jaki sposób opodatkować (czy w ogóle opodatkowywać) zapasy węgla zgromadzone w 2011 r., a które miały być wykorzystane do produkcji w 2012 r. Świadczy o tym m.in. mnogość publikacji w różnych periodykach, które prezentowały skrajne opinie w tym przedmiocie. Dlatego też Wnioskodawca naliczył podatek akcyzowy z ostrożności wynikającej z niepewności jak stosować przepisy, co zaskutkowało zinterpretowaniem tych przepisów na korzyść Skarbu Państwa. W połowie lutego br. Wnioskodawca upewnił się w 100%, że ostrożność ta nie była uzasadniona.

Biorąc pod uwagę wyżej przywołane okoliczności faktyczne, oraz argumenty zawarte w wniosku Wnioskodawca stoi na stanowisku, że podatek akcyzowy od wyrobów węglowych za okres od 1 stycznia 2012 r. -14 lutego 2012 r. powinien zostać umorzony, gdyż nie było tu złej woli ze strony Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe:

Zgodnie z art. 163 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, do dnia 1 stycznia 2012 r. węgiel i koks objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00, przeznaczone do celów opałowych podlegały zwolnieniu od akcyzy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Zatem, zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

* węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgła - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,

* węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,

* koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

W myśl ustępu 2 cytowanego artykułu, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Tym niemniej prawodawca przewidział liczne wyjątki od tej zasady. Obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju, zgodnie z art. 10 ust. 1a ustawy, powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności. Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy, w myśl art. 10 ust. 1b ustawy, powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych.

Zgodnie z zasadą określoną w art. 13 ust. 1 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego. Zgłoszenie rejestracyjne powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, a w przypadku działalności gospodarczej z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy - również adresy miejsc wykonywania działalności oraz określenie rodzaju i przewidywanej średniej miesięcznej ilości zużywanego wyrobu akcyzowego. Właściwy naczelnik urzędu celnego, bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia przyjęcia zgłoszenia rejestracyjnego, pisemnie potwierdza jego przyjęcie (art. 16 ust. 1-3 ustawy).

Ponadto, w myśl, art. 21a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

Zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str.1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

Warunkiem zwolnienia, zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3 ustawy. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę (art. 31a ust. 5-7 ustawy).

Mając powyższe na uwadze na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych - zasady sprawiedliwości podatkowej - przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco (por. wyrok NSA z dnia 17 lipca 2002 r. syg. akt I SA/Wr 469/00).

Stosownie do powyższego, odnosząc się do faktu posiadania przez Spółkę po 1 stycznia 2012 r. zapasów wyrobów węglowych, zaznaczyć należy, że posiadanie wyrobów węglowych nie jest przedmiotem opodatkowania akcyzą. W związku z powyższym sam fakt posiadania po 1 stycznia 2012 r. zapasów wyrobów węglowych nie spowodował powstania obowiązku podatkowego, a co za tym idzie - Spółka nie stała się z dniem 2 stycznia 2012 r. podatnikiem akcyzy.

Jednakże w sytuacji, gdy Spółka posiadając zapasy wyrobów węglowych nabyte przed dniem 2 stycznia 2012 r. zużyła je po dniu 1 stycznia 2012 r. na cele opałowe w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, wyroby te podlegałaby opodatkowaniu z tytułu użycia tych wyrobów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - zgodnie z art. 9a ust. 2 pkt 9 ustawy. Obowiązek podatkowy w tym przypadku będzie powstawał systematycznie w miarę zużywania tych wyrobów węglowych. Z kolei, w przypadku korzystania przez Spółkę ze zwolnienia z akcyzy w oparciu o przepis art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy tj. w sytuacji zużycia wyrobów węglowych do procesów mineralogicznych sklasyfikowanych w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26, warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 31a ust. 4-7 ustawy.

W opisanej we wniosku sytuacji Wnioskodawca, zużywał od dnia 2 stycznia 2012 r. węgiel zakupiony w roku 2011 r. w procesach mineralogicznych. Jak wynika z streści wniosku węgiel ten wykorzystywany jest przez Spółkę do celów zwolnionych tj. do procesów mineralogicznych (wytwarzania wyrobów z betonu komórkowego oraz betonu ciężkiego). Dla celów zwolnienia Spółka od dnia 14 lutego 2012 r. prowadzi odpowiednią ewidencję dla wyrobów węglowych.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest zaś czy jest on zobowiązany do odprowadzenia podatku akcyzowego za wyroby zakupione w roku 2011 r., a wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów zwolnionych w okresie od 2 stycznia 2012 r. do dnia 14 lutego 2012 r. tj. przez okres, w którym nie prowadził on ewidencji wyrobów węglowych dla celów zastosowania zwolnienia.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, jak już wskazano powyżej, że warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w art. 31a ust. 4-7 ustawy. W okresie będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawca takowej ewidencji nie prowadził. Tym samym Wnioskodawca nie spełniał warunku umożliwiającego mu korzystanie ze zwolnienia wyrobów węglowych zużywanych w procesach mineralogicznych.

Stosownie do powyższego w okresie, w którym, Spółka nie prowadziła ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w art. 31a ust. 4-7 ustawy, nie była ona uprawniona do korzystania ze zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych, a tym samym zużywane przez Spółkę wyroby węglowe zużywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej były przedmiotem opodatkowania i Spółka winna od tych wyrobów zapłacić podatek akcyzowy.

Jak już wskazano wyżej wszelkie zwolnienia mają charakter wyjątku od reguły i w sytuacji gdy są obwarowane różnymi wymogami, w tym przypadku ewidencyjnym, nie spełnienie tych wymogów nie powoduje powstania okoliczności, w której zachodzi zwolnienie co też miało miejsce u Wnioskodawcy w okresie objętym wnioskiem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ chciałby poinformować, że przedmiotem interpretacji nie było ustalenie czy wyroby węglowe są zużywane do celów mineralogicznych objętych zwolnieniem ani czy działalność Wnioskodawcy stanowią procesy mineralogiczne, jedynie przyjęto to za element stanu faktycznego zgodnie z informacją zawartą w opisie stanu faktycznego.

Dodatkowo tut. organ chciałby zauważyć, że przedmiotem interpretacji nie może być kwestia objęcie danego zobowiązania podatkowego umorzeniem. Zgodnie z art. 67a § 1 Ordynacji podatkowa organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Zatem kwestia umorzenia zaległości podatkowych jest decyzją uznaniową podejmowaną przez właściwy organ podatkowy na wniosek zainteresowanego. Dlatego też tut. organ nie jest władny udzielić odpowiedzi czy podatek akcyzowy jaki winien zapłacić Wnioskodawca w przedmiotowej sytuacji będzie podlegał umorzeniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała