IBPP4/443-128/14/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku (data wpływu 26 marca 2014 r.), uzupełnione pismem z dnia 17 czerwca 2014 r. (data wpływu 24 czerwca 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia opisanego majątku spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 marca 2014 r. został złożony do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia opisanego majątku spółki. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 czerwca 2014 r. (data wpływu 17 czerwca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"X" Sp. z o.o. w "K" (dalej Spółka) zamierza zawrzeć umowę zbycia oddziału Spółki, jako zorganizowaną masą majątkową. Oddział ten nie jest oddziałem samodzielnie bilansującym się czy też będącym na odrębnym rozrachunku finansowym. Stanowi on organizacyjnie wyodrębniony majątek służący świadczeniu usług klientom Spółki z określonego obszaru. Oddział stworzony jest na bazie najmowanej przez Spółkę nieruchomości, zabudowanej budynkami pełniącymi funkcje biurowe i magazynowe dla potrzeb działalności oddziału. Wyposażenie oddziału, będące własnością Spółki stanowią meble biurowe, regały magazynowe oraz sprzęt komputerowy. Całość wymienionego wyposażenia ma zostać zbyta w ramach zamierzonej transakcji. Maszyny i środki transportu służące działalności oddziału nie stanowią własności Spółki (leasing) i nie mogą być objęte zamierzoną transakcją. Dla potrzeb funkcjonowania oddziału Spółka zawarła umowy najmu nieruchomości, pomieszczeń biurowych i magazynowych, umowę na ochronę budynków oddziału, umowę na odbiór odpadów z oddziału, umowę na usługi telekomunikacyjne dla potrzeb oddziału oraz umowę na sprzątanie pomieszczeń zajmowanych przez oddział. We wszystkie wymienione umowy ma wstąpić nabywca. Nabywca będzie, na bazie nabytej zorganizowanej masy majątkowej oraz wskazanych umów, prowadzić działalność gospodarczą tożsamą z dotychczasową działalnością wykonywaną przez oddział Spółki. Majątek mający podlegać nabyciu może też służyć do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej o innym charakterze niż dotychczasowa działalność oddziału. Nabywca przejmie pracowników zatrudnionych przez Spółkę dla potrzeb działalności oddziału na zasadzie art. 23 Kodeksu pracy jak również przejmie część środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, związaną z pracownikami zatrudnionymi w oddziale (jeżeli jest zobowiązany do tworzenia tego funduszu).

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że zespół majątku podlegający zbyciu:

* nie jest to w żaden sposób wyodrębniony zespół od strony prawnej, administracyjnej i finansowej lecz po prostu miejsce, gdzie prowadzona jest działalność (centrum dystrybucji). Dla tego podmiotu nie są wystawiane żadne rachunki jak i również nie są prowadzone odrębne księgi rachunkowe.

* zespół tych składników mógłby prowadzić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, jeśli zespół zorganizowałby się w centrum dystrybucji jako odrębny oddział z możliwością świadczenia działalności gospodarczej jako takiej;

* Spółka nie prowadzi osobnych ksiąg dotyczących należności, zobowiązań lub aktywów dla tego zespołu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż majątku oddziału będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w przedstawionym wyżej stanie faktycznym.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż majątku oddziału nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Majątek oddziału stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa Spółki. Może on stanowić podstawę do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej i taką działalność będzie prowadził nabywca oddziału na bazie tego majątku. Potwierdzeniem powyższego stanowiska Spółki jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2013 r. - sygn. akt I FSK 955/2012, zgodnie z którym sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odnośnie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE rozumieć w sposób funkcjonalny, to znaczy analizując, czy podlegający zbyciu zespół aktywów zorganizowanej części przedsiębiorstwa pozwala na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest zatem także udział w prawie własności nieruchomości.

Jednocześnie art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu. Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem "transakcji zbycia". Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

W niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Przepisy ustawy nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

* oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

* własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

* prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

* wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

* koncesje, licencje i zezwolenia;

* patenty i inne prawa własności przemysłowej;

* majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

* tajemnice przedsiębiorstwa;

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 552 k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, aby można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Podsumowując, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym. Ponadto, nie można traktować jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast, wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem, wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Z opisu sprawy wynika, że "X" Sp. z o.o. w "K" zamierza zawrzeć umowę zbycia oddziału Spółki, jako zorganizowaną masą majątkową. Oddział ten nie jest oddziałem samodzielnie bilansującym się czy też będącym na odrębnym rozrachunku finansowym. Stanowi on organizacyjnie wyodrębniony majątek służący świadczeniu usług klientom Spółki z określonego obszaru. Oddział stworzony jest na bazie najmowanej przez Spółkę nieruchomości, zabudowanej budynkami pełniącymi funkcje biurowa i magazynowe dla potrzeb działalności oddziału. Wyposażenie oddziału, będące własnością Spółki stanowią meble biurowe, regały magazynowe oraz sprzęt komputerowy. Całość wymienionego wyposażenia ma zostać zbyta w ramach zamierzonej transakcji. Maszyny i środki transportu służące działalności oddziału nie stanowią własności Spółki (leasing) i nie mogą być objęte zamierzoną transakcją. Dla potrzeb funkcjonowania oddziału Spółka zawarła umowy najmu nieruchomości, pomieszczeń biurowych i magazynowych, umowę na ochronę budynków oddziału, umowę na odbiór odpadów z oddziału, umowę na usługi telekomunikacyjne dla potrzeb oddziału oraz umowę na sprzątanie pomieszczeń zajmowanych przez oddział. We wszystkie wymienione umowy ma wstąpić nabywca. Nabywca będzie, na bazie nabytej zorganizowanej masy majątkowej oraz wskazanych umów, prowadzić działalność gospodarczą tożsamą z dotychczasową działalnością wykonywaną przez oddział Spółki. Majątek mający podlegać nabyciu może też służyć do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej o innym charakterze niż dotychczasowa działalność oddziału. Nabywca przejmie pracowników zatrudnionych przez Spółkę dla potrzeb działalności oddziału na zasadzie art. 23 Kodeksu pracy jak również przejmie część środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, związaną z pracownikami zatrudnionymi w oddziale (jeżeli jest zobowiązany do tworzenia tego funduszu).

Jednocześnie z wniosku wynika, że przedmiot zbycia nie jest to w żaden sposób wyodrębniony zespół od strony prawnej, administracyjnej i finansowej lecz po prostu miejsce, gdzie prowadzona jest działalność (centrum dystrybucji). Dla tego podmiotu nie są wystawiane żadne rachunki jak i również nie są prowadzone odrębne księgi rachunkowe. Zespół tych składników mógłby prowadzić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, jeśli zespół zorganizowałby się w centrum dystrybucji jako odrębny oddział z możliwością świadczenia działalności gospodarczej jako takiej. Spółka nie prowadzi osobnych ksiąg dotyczących należności, zobowiązań lub aktywów dla tego zespołu.

Odnosząc przedstawiony stan prawny do opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że opisane składniki majątku mające być w takim stanie przedmiotem zbycia nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy, lecz składniki majątku przedsiębiorstwa. Jak wskazuje sam Wnioskodawca, zespół składników, które będą przedmiotem zbycia, nie jest w ramach wewnętrznej struktury Zbywającego, wyodrębniony finansowo (nie są wystawiane żadne rachunki, jak również nie są prowadzone odrębne księgi), jak również funkcjonalnie (Spółka nie jest w stanie uzyskać samodzielności gospodarczej oraz realizować ją w praktyce, taka samodzielność uzależniona jest dopiero od zorganizowania się w centrum dystrybucji jako odrębny oddział). Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie istnieje zespół wyodrębnionych składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań (nie są prowadzone odrębne księgi dotyczące należności, zobowiązań lub aktywów dla tego zespołu), jak również zespół ten nie jest wyodrębniony od strony prawnej i administracyjnej. Zatem, Oddział - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - nie posiada przed zbyciem takiej samodzielności, która mogłaby czynić z niego zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27 ustawy. Tym samym, nie zostaną spełnione żadne kryteria wymienione w powołanym wyżej przepisie.

Stosownie do powyższego należy stwierdzić, że nie zostały spełnione przesłanki do uznania przedmiotowego zespołu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Wskazany przez Wnioskodawcę zespół majątku podlegający zbyciu, nie będzie posiadał samodzielności gospodarczej i nie będzie realizował jej w praktyce. Tym samym, zespół ten nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Opisane składniki majątkowe stanowią jedynie sumę tych składników, brak im jednak w stopniu dostatecznym cech "zorganizowania".

Reasumując mając na względzie wykładnię powołanych wyżej przepisów oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że będący przedmiotem transakcji zespół składników nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym, ww. czynność nie będzie objęta dyspozycją art. 6 pkt 1 ustawy.

Powyższe oznacza zatem, że zbycie opisanych składników stanowi odpłatną dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku NSA z 25 czerwca 2013 r. (sygn. akt I FSK 955/12) należy zauważyć, że w sprawie tej przedmiotem zbycia była wydzielona i podzielona część majątku stanowiąca organizacyjnie i funkcjonalnie powiązany zespół składników, w oparciu o który będzie prowadzona niezależna, samodzielna działalność gospodarcza. Orzeczenie to zapadło zatem w odniesieniu do całkowicie odmiennej sytuacji niż będąca przedmiotem złożonego przez Wnioskodawcę wniosku, co stanowi, że nie może on mieć w niniejszej sprawie zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.