IBPP4/443-1092/09/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2009 r. (data wpływu 8 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur za media w części w jakiej dokonywane jest refakturowanie tych mediów - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 wrześnie 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur za media w części w jakiej dokonywane jest refakturowanie tych mediów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Miejskie Centrum Kultury posiada siedzibę w budynku, który nie ma uregulowanej sytuacji prawnej (trwają negocjacje z wcześniejszym właścicielem gruntu na którym osadzony jest budynek). Miejskie Centrum Kultury wynajmuje pomieszczenia biurowe w tym budynku osobie prawnej oraz wystawia faktury VAT (refakturuje) za zużycie mediów tejże osobie prawnej (zawarta umowa na wynajem przewiduje również tego rodzaju sposób wzajemnych rozliczeń za media). Instytucja kultury ma zawarte umowy z dostawcami mediów. Faktury VAT za media otrzymuje okresowo Miejskie Centrum Kultury (odbiorca usługi) zgodnie z aktualnym cennikiem (taryfą) oraz odczytami liczników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Miejskie Centrum Kultury ma możliwość odliczenia podatku VAT od faktur zakupowych za media w tej części w jakiej dokonuje refakturowania tychże mediów osobie prawnej, której wynajmuje powierzchnie biurowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on możliwości odliczenia podatku VAT od faktur zakupowych otrzymywanych od dostawcy mediów w tej części w jakiej dokonuje refakturowania gdyż nie posiada tytułu prawnego do budynku w którym ma siedzibę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi. Tym samym, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku.

Ponadto, prawo do odliczenia uzależnione jest również od otrzymania przez podatnika faktury VAT odzwierciedlającej rzeczywisty przebieg zdarzenia gospodarczego. Co do zasady zatem faktury, aby skutkowały powstaniem prawa do odliczenia, muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Przede wszystkim zaś zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), w myśl którego faktura dokumentująca sprzedaż powinna zawierać dane nabywcy i sprzedawcy (nazwy, numery identyfikacji podatkowej). Prawo do odliczenia może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca posiada siedzibę w budynku, który nie ma uregulowanej sytuacji prawnej (trwają negocjacje z wcześniejszym właścicielem gruntu na którym osadzony jest budynek). Wnioskodawca wynajmuje pomieszczenia biurowe w tym budynku osobie prawnej oraz wystawia faktury VAT (refakturuje) za zużycie mediów tejże osobie prawnej (zawarta umowa na wynajem przewiduje również tego rodzaju sposób wzajemnych rozliczeń za media). Wnioskodawca ma zawarte umowy z dostawcami mediów. Faktury VAT za media otrzymuje okresowo Wnioskodawca (odbiorca usługi) zgodnie z aktualnym cennikiem (taryfą) oraz odczytami liczników.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnośnie prawa odliczenia podatku VAT budzi fakt, iż nie posiada on tytułu prawnego do budynku, w którym ma siedzibę i którego pomieszczenia wynajmuje. Biorąc pod uwagę cytowane powyżej przepisy, należy podkreślić, iż dla zaistnienia prawa do odliczenia decydujące znaczenie ma związek dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi, a podstawą dla dokonania tego odliczenia jest faktura otrzymana przez podatnika, w której jest on wskazany jako odbiorca. Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowy z dostawcami mediów i w otrzymanych fakturach jest wskazany jako odbiorca usług. Pozostaje zatem do rozpatrzenia, czy dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy związane są z czynnościami opodatkowanymi. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ze świadczeniem usługi mamy do czynienia również w sytuacji gdy podatnik dokonuje czynności działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Wówczas przyjmuje się, że dla celów podatku od towarów i usług podatnik sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył tę usługę. Powyższe wynika wprost z przepisu art. 28 Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 34, s.1), (wcześniej art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE L 145, s.1)), zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Przyjęta praktyka i orzecznictwo dopuszczają sytuacje, w których koszty niektórych usług, gdzie odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Podatnik jest traktowany tak, jakby świadczył tę usługę. Świadczenie takich usług powinno zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi. Takie uregulowanie jest konsekwencją przyjęcia zasady, że czynność wykonana we własnym imieniu przez podatnika powoduje dla niego powstanie obowiązku podatkowego.

Nadmienia się, że zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy obowiązani są wystawić fakturę stwierdzającą dokonanie sprzedaży. W przypadku, o którym mowa wyżej Wnioskodawca powinien wystawić fakturę dla najemców pomieszczeń celem przeniesienia na nich poniesionych kosztów za media. Wnioskodawca występuje bowiem w charakterze zarówno otrzymującego usługi, jak i wyświadczającego usługi (na rzecz najemców). Podsumowując, zakupione przez Wnioskodawcę usługi (media) zostaną wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych, bowiem odsprzedaż tych usług jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. W związku z powyższym na mocy art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez dostawców mediów, w których Wnioskodawca jest wskazany jako nabywca usług, w części w jakiej dokonuje odsprzedaży tych usług, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Należy podkreślić, iż dla zaistnienia prawa do odliczenia nie ma znaczenia czy Wnioskodawca posiada tytuł prawny do budynku, którego pomieszczenia wynajmuje. Ustawodawca nie uzależnił prawa do odliczenia od posiadania tytułu prawnego do nieruchomości, będących przedmiotem najmu. W rozpatrywanej sprawie, istotne jest, iż Wnioskodawca dokonuje zakupu usług na podstawie zawartych umów, wykorzystuje zakupione usługi do wykonywania czynności opodatkowanych, a zakup usług udokumentowany jest fakturami VAT wystawionymi dla Wnioskodawcy. Zostały więc spełnione warunki, od których uzależnione jest prawo do odliczenia podatku VAT, wymienione w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż nie ma on możliwości odliczenia podatku VAT od faktur zakupowych otrzymywanych od dostawców mediów w tej części w jakiej dokonuje refakturowania, należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. organ zaznacza, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320). Art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy w brzmieniu - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem wypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego - został uchylony. Wobec powyższego prawo do odliczenia podatku naliczonego do dnia 1 grudnia 2008 r. uzależnione było od zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym, natomiast od dnia 1 grudnia 2008 r. prawo do odliczenia podatku naliczonego nie pozostaje w związku z możliwością zaliczenia ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.