IBPP4/443-102/12/LG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2012 r. (data wpływu 23 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej wykorzystywanej na własne potrzeby - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lutego 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej wykorzystywanej na własne potrzeby.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W firmie zainstalowana została instalacja fotowoltaiczna, której celem jest produkcja energii elektrycznej z energii słonecznej. Moc instalacji wynosi 10,12 KW, natomiast realna moc (tekst jedn.: maksymalna moc inwertera, inaczej przetwornicy zmieniającej prąd stały na zmienny) to około 5 KW przy bardzo dobrych warunkach pogodowych. Jest to instalacja autonomiczna, tzn. wyprodukowana energia elektryczna nie jest sprzedawana do sieci, tylko wykorzystywana w firmie. Nadmiar wyprodukowanej energii jest wykorzystywany do ładowania zainstalowanych akumulatorów, natomiast w przypadku bardzo dobrych warunków i w pełni naładowanych akumulatorów instalacja jest wyłączana (automatyczna blokada) i energia elektryczna nie jest produkowana i nie jest wysyłana. W przypadku złych warunków pogodowych, kiedy ilość produkowanego prądu nie wystarcza na zaspokojenie potrzeb firmy wykorzystywana jest energia elektryczna z sieci, tzn. kupowana od elektrowni. Energia, która jest kupowana wykorzystywana jest tylko do zużycia normalnego, nie wykorzystuje się jej do produkcji energii, gdyż w tego typu instalacji do produkcji energii nie jest potrzebna zewnętrzna energia elektryczna. W instalacji tego tupu prąd generują moduły fotowoltaiczne, następnie inwerter zmienia prąd stały na zmienny i przekierowuje do firmy do wykorzystania, lub wyłącza instalacje w przypadku braku potrzeby energii. Energia nie jest wysyłana ani sprzedawana do sieci.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie rozporządzenia Ministra finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, firmie przysługuje zwolnienie z opłaty akcyzy na wyprodukowaną energię elektryczną, która jest wykorzystywana tylko na własne potrzeby.

Zdaniem Wnioskodawcy, firma jest zwolniona z opłaty akcyzowej, gdyż moc instalacji jest o wiele niższa niż 1 MW, zaś energia nie jest dostarczana do sieci zewnętrznej ani nie jest sprzedawana, natomiast do wyrobów energetycznych wykorzystywanych do jej produkcji nie jest używana energia elektryczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Zatem zużycie przez Wnioskodawcę wytworzonej przez siebie energii elektrycznej na potrzeby własne jest czynnością opodatkowaną akcyzą - art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Wnioskodawca w przedstawionej sytuacji stoi na stanowisku, iż przysługuje mu zwolnienie z podatku akcyzowego na podstawie § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. (Dz. U. Nr 159, poz. 1070 z późn. zm.) w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, gdyż moc instalacji jest niższa niż 1 MW, zaś energia nie jest dostarczana do sieci zewnętrznej ani nie jest sprzedawana, a do wyrobów energetycznych wykorzystywanych do jej produkcji nie jest używana energia elektryczna.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, iż zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, niedostarczanej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii elektrycznej, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Zgodnie zatem z powyższym aby skorzystać ze zwolnienia zawartego w § 9 ww. rozporządzenia należy spełnić łącznie warunki:

Stosownie do powyższego należy zauważyć, iż do wyrobów energetycznych zostały zaliczone wyroby wymienione w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, tj.:

Zgodnie z powyższym uregulowaniem energia słoneczna wykorzystywana do produkcji energii elektrycznej nie została zaliczona do wyrobów energetycznych. Tym samym nie może ona podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a tym bardziej nie może zostać od niego zapłacona akcyza.

W przedmiotowej sprawie nie ma więc zastosowanie § 9 ww. rozporządzenia, gdyż nie został spełniony jeden z warunków dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia tj. do produkcji energii elektrycznej zużywanej przez Wnioskodawcę na potrzeby własne nie został wykorzystany wyrób energetyczny od którego akcyza została zapłacona.

Powyższe zgodne jest z postanowieniami dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L Nr 283 str. 1 z późn. zm.). W myśl bowiem art. 21 ust. 5 tej dyrektywy dla celów art. 5 i 6 dyrektywy 92/12/EWG, energia elektryczna i gaz ziemny podlegają podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy do dystrybutora lub redystrybutora. (...) Jednostka produkująca energię elektryczną na swoje własne potrzeby jest uważana za dystrybutora. Bez względu na przepisy art. 14 ust. 1 lit. a, Państwa Członkowskie mogą zwalniać drobnych producentów energii elektrycznej, pod warunkiem, że opodatkowują oni produkty energetyczne wykorzystywane do produkcji tej energii elektrycznej. (...) Podatek jest nakładany i pobierany zgodnie z procedurami ustanowionymi w każdym Państwie Członkowskim.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, co do możliwości zastosowania w przedstawionej sytuacji zwolnienia określonego w § 9 ww. rozporządzenia w sprawie zwolnień z akcyzy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.