IBPP3/4512-994/15/EJ - Zastosowanie preferencyjnej stawki podatku VAT dla dostawy wyposażenia wyrobu medycznego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 grudnia 2015 r. (data wpływu 31 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT dla dostawy wyposażenia wyrobu medycznego - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2015 r. złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT dla dostawy wyposażenia wyrobu medycznego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest dostawcą rozwiązań informatycznych dla podmiotów leczniczych. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca będzie udzielać licencji na specjalistyczne oprogramowanie medyczne. Oprogramowanie jest nowoczesnym systemem służącym do gromadzenia, przesyłania i analizy obrazów medycznych, którego celem jest obsługa informatyczna procedur wykonywanych w ramach diagnostyki obrazowej. Oprogramowanie jest przydatne w szczególności do prawidłowej obsługi rezonansu magnetycznego (który jest wyrobem medycznym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych, tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 876; dalej: ustawa o wyrobach medycznych), służy bowiem do archiwizacji danych przetwarzanych przez rezonans.

Oprogramowanie jako takie jest wyrobem medycznym dopuszczonym do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu pozycji 105 załącznika nr 3 do ustawy VAT w związku z art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych.

Wraz z udzieleniem licencji na oprogramowanie Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy wyposażenia wyrobu medycznego. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy o wyrobach medycznych wyposażeniem wyrobu medycznego jest artykuł, który, nie będąc wyrobem medycznym, jest specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem. Wyposażenie wyrobu medycznego składa się z elementu materialnego w postaci serwera lub serwerów, które będą specjalnie przeznaczone do stosowania łącznie z wyrobem medycznym. Ustawienia serwera i oprogramowania będą mieć charakter spersonalizowany, tj. dostosowany do potrzeb konkretnego klienta. Z uwagi na obowiązujące standardy w lecznictwie, wysoce zaawansowane technologicznie oprogramowanie i serwer są niezbędne do zapewnienia opieki medycznej przez podmioty lecznicze (tekst jedn.: klientów Wnioskodawcy) na odpowiednim poziomie.

Oprogramowanie wraz z serwerem stanowi obiektywnie jednolitą funkcjonalną całość. Kontrahenci Wnioskodawcy nie są również uprawnieni do modyfikacji oprogramowania oraz serwera. Wyposażenie jest nierozerwalnie związane z samym wyrobem medycznym. Brak wyposażenia uniemożliwiałoby korzystanie z wyrobu medycznego i w konsekwencji stanowiłoby przeszkodę w prowadzeniu działalności gospodarczej (np. w zakresie diagnostyki).

Serwer służy wyłącznie prawidłowemu wykorzystywaniu wyrobu medycznego, którym jest oprogramowanie. Wyposażenie dodatkowe w postaci serwerów nie jest wyrobem medycznym w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych. Serwery nie są również częściami zamiennymi w rozumieniu tych przepisów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do świadczenia w postaci dostawy wyposażenia analizowanego wyrobu medycznego Wnioskodawca może zastosować 8% stawkę podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca może zastosować stawkę 8% dla dostawy wyposażenia analizowanego wyrobu medycznego.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 w związku z pozycją 105 załącznika nr 3 ustawy VAT, w przypadku wyrobów medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, stosowana jest stawka 8%.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, oprogramowanie stanowi wyrób medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych. Obrót tym wyrobem medycznym jako takim korzysta z opodatkowania przy uwzględnieniu stawki 8% (tak np. interpretacja z 19 października 2015 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPP1/4512-418/15-6/Msu.

Pytanie objęte niniejszym wnioskiem dotyczy stawki właściwej dla dostawy wyposażenia analizowanego wyrobu medycznego.

Serwery będące wyposażeniem wyrobu medycznego (czyli kategorią, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 33 ustawy z wyrobach medycznych) są ściśle powiązane z samym wyrobem medycznym. Wyposażenie jest bowiem specjalnie przeznaczone do stosowania wyłącznie z wyrobem medycznym w celu umożliwiającym używanie wyrobu medycznego zgodnie z jego przewidzianym zastosowaniem.

Pojęcie "wyrobów medycznych" użytych w poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy VAT obejmuje również wyposażenie wyrobów medycznych. Wskazuje na to m.in. art. 2 ust. 2 ustawy o wyrobach medycznych, w którym prawodawca zaznaczył, że do wyposażenia medycznego stosuje się bezpośrednio przepisy dotyczące wyrobów medycznych. Z kolei zgodnie z art. 132 ustawy o wyrobach medycznych, ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o wyrobach medycznych, należy przez to rozumieć m.in. wyposażenie wyrobów medycznych. Jak słusznie wskazał L. Ogiegło w "Komentarzu do ustawy o wyrobach medycznych" (Legalis): "Zakres klauzuli interpretacyjnej komentowanego przepisu jest nieograniczony, co wyraża ogólne sformułowanie "przepisy odrębne" oznaczające jakiekolwiek przepisy zewnętrzne, niezależnie od ich lokalizacji w systemie prawa oraz ich rangi w hierarchii źródeł prawa". Niewątpliwie zatem pod pojęciem wyrobu medycznego użytego w poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy również rozumieć wyposażenie wyrobów medycznych.

Pogląd ten akceptuje orzecznictwo sądów administracyjnych. Jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 listopada 2013 r. (sygn. I FSK 1715/12): "Wskazane uregulowanie prawne wyraźnie odsyła do stosowania przepisów ustawy z 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (...). A zatem należało zastosować wykładnię systemową zewnętrzną. Przepisem najbardziej właściwym do tego odesłania jest art. 132 ustawy o wyrobach medycznych. Przepis ten stanowi, że ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o wyrobach medycznych, należy przez to rozumieć wyroby medyczne, aktywne wyroby medyczne do implantacji, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, wyposażenie wyrobów medycznych, wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz systemy i zestawy zabiegowe złożone z wyrobów medycznych. Skoro ustawodawca na potrzeby innych ustaw, do których niewątpliwie należy ustawa o VAT, posłużył się szerszym pojęciem wyrobów medycznych, do których zaliczył również wyposażenie wyrobu medycznego, to ograniczenie w tym przypadku pojęcia wyrobu medycznego do wskazanego w art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych naruszało wykładnię systemową zewnętrzną".

Podobnie uznano w wyroku WSA we Wrocławiu z 16 stycznia 2015 r. (sygn. III SA/Wr 809/14): "Tym samym zakres rozumienia pojęcia "wyrób medyczny" na gruncie innych ustaw obejmuje wszystkie grupy wyrobów wymienione w przepisie art. 132 ustawy o wyrobach medycznych, a nie wyłącznie wyroby sklasyfikowane w art. 2 ust. 1 pkt 38 tejże ustawy".

W konsekwencji, jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 11 lipca 2012 r. sygn. III SA/Gl 579/12; "W związku z tym nie ulega wątpliwości, że jeśli wyrób medyczny jest sprzedawany ze stawką 8%, to i z istoty swej sprzedaż wyposażenia wchodzącego w skład takiego wyrobu będzie objęta taką obniżoną stawką. Jest to jedna sprzedaż i jedno świadczenie".

Bez względu na wskazany wyżej rezultat wykładni pojęcia "wyroby medycznego" w kontekście wyposażenia wyrobu medycznego, na jednolite podatkowe traktowanie analizowanych świadczeń (czyli udzielenia licencji na wyrób medyczny i dostawy serwerów) wskazuje dodatkowo bogate orzecznictwo w zakresie świadczeń złożonych i jednolitego traktowania świadczeń głównych i pobocznych.

Z uwagi na scharakteryzowany powyżej ścisły związek między wyrobem medycznym a jego wyposażeniem, mamy w analizowanej sytuacji do czynienia ze świadczeniem złożonym. Dostawa wyrobu medycznego stanowi przy tym świadczenie główne, a dostawa wyposażenia wyrobu medycznego - świadczenie pomocnicze. Towary określane mianem wyposażenia wyrobu medycznego stanowią element niezbędny do prawidłowego funkcjonowania samego wyrobu medycznego.

Pogląd ten zaakceptował również WSA w Bydgoszczy w wyroku z 26 września 2011 r. (sygn. I SA/Bd 340/11), który stwierdził, że " (...) dostawa wyrobów medycznych wraz z elementami dodatkowymi (...) stanowi świadczenie złożone. Te dodatkowe urządzenia nie stanowią celu samego w sobie, lecz zapewniają normalne działanie wyrobów medycznych. W konsekwencji wyroby medyczne stanowią świadczenie główne, natomiast wskazane urządzenia - świadczenie pomocnicze. Z ekonomicznego punktu widzenia dostawa wyrobów medycznych i powyższych urządzeń jest obiektywnie jednym świadczeniem. Dla odbiorców spółki jest to także jedno świadczenie. W sytuacji zatem gdy spółka dokonuje dostawy wyrobów medycznych, które mają charakter świadczenia głównego, wraz ze wskazanymi elementami dodatkowymi, to ma prawo zastosować do takiej dostawy stawkę podatkową właściwą dla świadczenia głównego, tj. 7%.

Powyższe potwierdził również Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 15 maja 2001 r. w sprawie Primback (C-34/99). Z punktu widzenia podatku od towarów i usług świadczenie poboczne dzieli los świadczenia głównego (z tego punktu widzenia świadczenie złożone staje się jednolite pod kątem wywierania skutków podatkowych, w tym w zakresie stawki podatku).

Świadczenia Wnioskodawcy, czyli dostawa wyrobu medycznego z wyposażeniem stanowi zespół nierozerwalnych świadczeń, stanowiący jedność z gospodarczego punktu widzenia. Poszczególne elementy w oderwaniu od siebie (tekst jedn.: oprogramowanie i serwery) nie są przydatne z obiektywnego punktu widzenia. Tym samym nieracjonalne i sztuczne byłoby rozdzielanie podatkowego losu obu świadczeń na gruncie podatku od towarów i usług. Dostawa serwerów ma bowiem pomocniczy charakter wobec świadczenia głównego, którym jest dostawa wyrobu medycznego.

Jak stwierdził ETS w wyroku z 27 października 2005 r. w sprawie Levob Verzekeringen BV (C-41/04), jeżeli dwie lub więcej niż dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz nabywcy są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Tezę tę trybunał rozwinął w wyroku z 29 marca 2007 r. w sprawie Aktiebolaget NN (C-111/05), w którym stwierdzono, że transmisja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT; należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji celem określenia, czy podatnik zapewnia klientowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy jedno świadczenie.

Z uwagi zatem na całokształt okoliczności towarzyszących dostarczeniu oprogramowania wraz z serwerem należy uznać, że w istocie będzie dochodzić do jednej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, w której dostawa serwera ma charakter pomocniczy. Teza ta jest zgodna z podejściem zaprezentowanym w wyroku ETS z 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ldt (C-349/96), w którym stwierdzono, że jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja celem określenia, czy są to dwa lub więcej niż dwa świadczenia odrębne, czy też jednolite świadczenie.

W konsekwencji należy uznać, że świadczenie w postaci odpłatnej dostawy analizowanego wyrobu medycznego z wyposażeniem będzie korzystać z 8% stawki podatku.

Wnioskodawca pragnie ponadto zaznaczyć, że przyjęcie rezultatu wykładni zaprezentowanego w niniejszym wniosku nie oznacza zastosowania wykładni rozszerzającej wyjątku określonego w poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy VAT (czyli wyjątku od podstawowej 23% stawki podatku VAT).

Świadczenie złożone w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym może bowiem nastąpić tylko wtedy, gdy dostawa wyrobu medycznego następuje łącznie z jego wyposażeniem. W ten sposób bowiem serwery zapewniają działanie wyrobu medycznego zgodnie z jego przeznaczeniem. Rozdzielenie obu świadczeń i w konsekwencji zastosowanie podstawowej stawki VAT dla udzielenia licencji na oprogramowanie przerywa ścisły związek, o którym mowa powyżej. Odmienna wykładnia byłaby zatem sprzeczna z ratio legis art. 2 ust. 2 ustawy o wyrobach medycznych, który ustanowił nierozerwalną prawną więź między wyrobem medycznym a jego wyposażeniem oraz art. 132 tej ustawy, który wskazuje na intencję prawodawcy objęcia programem "wyrobu medycznego" w rozumieniu przepisów innych niż ustawa o wyrobach medycznych także wyposażenia wyrobu medycznego.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stawka podatku - art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie, zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy - dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Z kolei, art. 146a pkt 2 ustawy stanowi, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku tym, w poz. 105, wskazane zostały wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, bez względu na symbol PKWiU.

Poz. 105 załącznika nr 3 odsyła do definicji wyrobu medycznego zawartej w ustawie o wyrobach medycznych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 107, poz. 679 z późn. zm.) - wyrobem medycznym jest narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

- których zasadnicze zamierzone działanie w ciele lub na ciele ludzkim nie jest osiągane w wyniku zastosowania środków farmakologicznych, immunologicznych lub metabolicznych, lecz których działanie może być wspomagane takimi środkami.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 33 cyt. ustawy - wyposażenie wyrobu medycznego to artykuł, który nie będąc wyrobem medycznym, jest specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności będzie udzielać licencji na specjalistyczne oprogramowanie medyczne. Oprogramowanie jest nowoczesnym systemem służącym do gromadzenia, przesyłania i analizy obrazów medycznych, którego celem jest obsługa informatyczna procedur wykonywanych w ramach diagnostyki obrazowej. Oprogramowanie jest przydatne w szczególności do prawidłowej obsługi rezonansu magnetycznego. Oprogramowanie jest wyrobem medycznym dopuszczonym do obrotu na terytorium rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu pozycji art. 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT w związku z art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych. Wraz z udzieleniem licencji Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy wyposażenia wyrobu medycznego. Wyposażenie wyrobu medycznego składa się z elementu materialnego w postaci serwera lub serwerów, które będą specjalnie przeznaczone do stosowania łącznie z wyrobem medycznym. Ustawienia serwera i oprogramowania będą mieć charakter spersonalizowany, tj. dostosowany do potrzeb konkretnego klienta. Wysoce zaawansowane technologicznie oprogramowanie i serwer są niezbędne do zapewnienia opieki medycznej przez podmioty lecznicze.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania obniżonej 8% stawki podatku dla dostawy wyposażenia dodatkowego wyrobu medycznego.

Należy wskazać, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową (art. 41 ust. 1 ustawy). Stosowanie stawki podstawowej ma zatem charakter reguły ogólnej. Dlatego wszelkie wyjątki od tej reguły powinny być interpretowane w sposób ścisły.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że obniżona 8% stawka podatku może być stosowana jedynie w odniesieniu do wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jedynie bowiem wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, a z nich wyłącznie takie, które zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zostały wymienione w poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy, jako towary dla których ustawodawca przewidział ww. preferencyjną stawkę podatku. Takiej stawki ustawodawca nie przewidział dla dostawy wyposażenia wyrobu medycznego, które to wyposażenie nie jest, jak wynika z przepisów ustawy o wyrobach medycznych, wyrobem medycznym.

Tym samym, dla dostawy opisanego we wniosku serwera (lub serwerów), który jak wskazał Wnioskodawca stanowi wyposażenie wyrobu medycznego, a sam w sobie nie wypełnia definicji wyrobu medycznego, nie może mieć zastosowania obniżona stawka podatku.

W ocenie Organu okoliczność, że wyposażenie dodatkowe jest niezbędne do prawidłowego działania wyrobu medycznego nie jest wystarczającym uzasadnieniem do objęcia preferencyjną stawką podatku towaru, który nie posiada specjalnego przeznaczenia wytwórcy do stosowania z wyrobem medycznym i ma charakter standardowego towaru dostępnego w obrocie. Istotne jest bowiem to, że towar ten może być przedmiotem dostawy przez każdy inny podmiot, bez uszczerbku dla prawidłowego działania i funkcjonalności wyrobu medycznego. Specjalistyczne oprogramowanie medyczne, stanowiące wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, ze swej istoty stanowi nowoczesny system informatyczny, dla którego prawidłowego funkcjonowania mogą być potrzebne inne urządzenia, które występują też osobno w obrocie gospodarczym.

W rozpatrywanej sprawie dostawa wyrobu medycznego może być świadczona całkowicie niezależnie od dostawy wyposażenia dodatkowego. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie wskazano bowiem na takie cechy sprzętu komputerowego (serwera lub serwerów), które uzasadniałyby nabycie tego towaru jedynie łącznie z wyrobem medycznym, czy też na konieczność nabycia tego sprzętu od tego samego podmiotu, który dokonuje dostawy wyrobu medycznego.

Jedynie wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych zostały wymienione w załączniku nr 3 do ustawy, jako towary, dla których ustawodawca przewidział preferencyjną stawkę podatku VAT. Z żadnej pozycji załącznika, jak również z przepisów wykonawczych do ustawy nie wynika natomiast, aby obniżoną stawką podatku objęta była sprzedaż wyposażenia wyrobów medycznych.

Zatem dostawa wyposażenia dodatkowego wyrobu medycznego, na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT w wysokości 23%, bowiem dostawa ta nie dotyczy wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych. (wyposażenie nie jest zarejestrowane jako wyrób medyczny).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków należy wskazać, że orzeczenia sądów administracyjnych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika. Nie stanowi naruszenia prawa sam fakt dokonania odmiennej wykładni niż przyjęta przez inny organ czy sąd, choćby nawet w prawomocnym wyroku, lecz dokonanie wykładni błędnej. Organ nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez stronę i polemiki z zapadłymi w nich rozstrzygnięciami. Niewątpliwie powołanie orzecznictwa ma na celu wykazanie słuszności prezentowanego poglądu, lecz nie odniesienie się przez organ do orzecznictwa wskazanego w piśmie strony, samo w sobie nie stanowi nie stanowi naruszenia prawa (por. prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 29 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 365/10, wyrok WSA w Łodzi sygn. akt I SA/Łd 280/10, wyrok WSA w Poznaniu z 25 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Po 181/13).

Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 29 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 616/12 orzekając, że "Organ nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez stronę i polemiki z zapadłymi w nich rozstrzygnięciami. Stwierdzenie braku odniesienia się przez organ do powołanych przez wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych tylko wtedy będzie mogło być uznane za naruszenie prawa, gdy organ podatkowy w ogóle nie uzasadni swojego stanowiska, a przy tym także nie wykaże przesłanek dla których nie podziela stanowiska podatnika. Wymaga przy tej okazji także zwrócenie uwagi, że ciążący na Ministrze Finansów z mocy art. 14a O.p. obowiązek dążenia do ujednolicania rozstrzygnięć w sprawach podatkowych dotyczy interpretacji ogólnych, a nie indywidualnych".

Ponadto Organ pragnie zwrócić uwagę na orzeczenie NSA z 4 grudnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1761/13 oraz orzeczenie NSA z 17 grudnia 2013 r. I FSK 122/13, które potwierdzają stanowisko Organu w sprawie preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% wyłącznie dla dostawy wyrobu medycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.