IBPP3/4512-951/15/SR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 grudnia 2015 r. (data wpływu 18 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 27 stycznia 2016 r. (data wpływu 2 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług w związku z przeznaczeniem części budynku na cele prywatne - jest prawidłowe.

W dniu 18 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług w związku z przeznaczeniem części budynku na cele prywatne. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 stycznia 2016 r. (data wpływu 2 lutego 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 19 stycznia 2016 r. znak: IBPP3/4512-951/15/SR.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w piśmie z 27 stycznia 2016 r.):

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wynajmuje nieruchomość składającą się z budynku (warsztat szczotkarski) wraz z otaczającym go placem wyłożonym kostką brukową i działki. Budynek ten wybudował Wnioskodawca na podstawie pozwolenia na budowę wydanego w 1999 r. W lutym 2005 r. w związku z uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie części ww. budynku wydanego przez organ nadzoru budowlanego Wnioskodawca rozpoczął używanie tej części budynku do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT w całości, którą wówczas prowadził (produkcja artykułów z drewna, szczotek, handel artykułami przemysłowymi). Pozostałą część budynku Wnioskodawca wykończył do grudnia 2010 r. W miarę postępu prac wykończeniowych Wnioskodawca wykorzystywał tą część do działalności gospodarczej (głównie przechowywanie materiałów, wyrobów i towarów). Odbiór tej części budynku nastąpił w maju 2015 r. bo składając odpowiedni wniosek dopiero w kwietniu 2015 r. Wnioskodawca dopełnił wtedy niezbędnej formalności do odbioru budynku. VAT z faktur dotyczących budowy całego budynku Wnioskodawca odliczał w całości. Ostatnim miesiącem, w którym Wnioskodawca odliczał VAT z faktur dokumentujących budowę był grudzień 2010 r. W 2007 r. Wnioskodawca wyłożył plac wokół budynku kostką brukową. Z faktur na nabycie i wyłożenie kostki Wnioskodawca odliczył VAT. Do środków trwałych budynek ten Wnioskodawca wprowadził w maju 2015 r. ponieważ prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i dla celów podatku dochodowego nie mógł go amortyzować przed całkowitym odbiorem. Tak też orzekały sądy administracyjne. Obecnie Wnioskodawca zamierza przekwalifikować część budynku odebraną w maju 2015 r. na cele mieszkalne i użytkować ją dla celów prywatnych. Część budynku łącznie z placem wyłożonym kostką oddaną do użytkowania w 2005 r. Wnioskodawca dalej będzie wykorzystywał w działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu do wniosku z 27 stycznia 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, składającym deklaracje VAT.

Wnioskodawca zamierza wyłączyć część budynku z majątku przedsiębiorstwa i przekazać go do majątku prywatnego.

Na pytanie Organu "Czy po wyłączeniu części budynku z majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawca planuje nadal wykorzystywać tę część budynku do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (np. najem, dzierżawa, odpłatne udostępnienie tej części budynku)..." Wnioskodawca wskazał, że po wyłączeniu części budynku nie zamierza wykorzystywać tej części do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca planuje przekazać do majątku prywatnego wyłączoną część budynku w maju 2016 r.

W związku z przeznaczeniem części budynku na cele mieszkaniowe plac wyłożony kostką nie zostanie wyłączony z dotychczasowej działalności. Cały plac wyłożony kostką dalej będzie służył prowadzonej działalności gospodarczej.

Przedmiotem wynajmu jest obecnie cały budynek (tekst jedn.: część oddana do użytkowania w 2005 r. jak i część budynku, którą Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na cele mieszkaniowe wraz z placem wyłożonym kostką brukową i działką).

Na pytanie Organu "Proszę o wskazanie daty oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy tj. datę zawarcia pierwszej umowy najmu oraz daty kolejnych umów najmu. Jeżeli poszczególne części budynku zostały oddane w najem w różnych terminach, proszę o podanie daty zawarcia umów najmu odrębnie do każdej części budynku." Wnioskodawca odpowiedział: "Data oddania do użytkowania pierwszemu najemcy: 3 listopada 2014 r."

Od dnia wystąpienia pierwszego zasiedlenia w stosunku do części budynku mającej być przedmiotem przekwalifikowania do momentu przekazania na cele prywatne upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Część budynku mająca być przedmiotem przekwalifikowania na cele mieszkalne została faktycznie oddana do użytkowania w grudniu 2010 r.

Wydatki związane z wytworzeniem przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca ponosił w okresie od 26 lipca 2000 r. (data wystawienia pierwszej faktury) do dnia 29 grudnia 2010 r. (data wystawienia ostatniej faktury).

Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie budynku.

Z pozwolenia na budowę i decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu wynika, że był to w całości budynek użytkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przeznaczeniem części budynku na cele prywatne Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek korekty podatku naliczonego ponieważ art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług zaczął obowiązywać od dnia 1 stycznia 2011 r. Nie zawiera on przepisów przejściowych. Wobec braku przepisów przejściowych w orzecznictwie przyjmuje się, że nowa regulacja ma zastosowanie do zdarzeń prawnych powstałych po jej wejściu w życie jak również do zdarzeń, które miały miejsce wcześniej lecz trwają dalej po wejściu w życie nowych regulacji (np. wyrok prawomocny WSA w Szczecinie z dnia 23 stycznia 2008 r. sygn. akt II SA/Sz 912/07).

Wobec powyższego skoro do końca 2010 r. Wnioskodawca zakończył fizycznie budowę warsztatu, nie odliczając już podatku VAT w latach następnych, a w 2015 r. był tylko sam odbiór przez organy nadzoru budowlanego to art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miał zastosowania. Ponadto zgodnie z ww. artykułem, jeżeli w ciągu 120 miesięcy od rozpoczęcia używania nieruchomości podatnik zmieni stopień jej wykorzystania do celów prowadzonej działalności gospodarczej zobowiązany jest do skorygowania odliczonego podatku. Przy czym nie ma określenia, że okres ten ma być liczony od rozpoczęcia używania całości budynku. Ponieważ Wnioskodawca warsztat przekazał do używania w lutym 2005 r. to i tak minął już okres zobowiązujący Wnioskodawcę do korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą częściową wykorzystania nieruchomości. Ponadto w orzecznictwie sądowym obowiązuje zasada in dubio pro tributario, zgodnie z którą występujące niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego jest prawidłowe, jednakże na podstawie innych argumentów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak wynika z art. 7 ust. 2 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w pkt 1 i 2, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza wyłączyć część budynku z majątku przedsiębiorstwa i przekazać go do majątku prywatnego. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmuje nieruchomość składającą się z budynku (warsztat szczotkarski) wraz z otaczającym go placem wyłożonym kostką brukową i działki. Budynek ten wybudował Wnioskodawca. W lutym 2005 r. w związku z uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie części ww. budynku wydanego przez organ nadzoru budowlanego Wnioskodawca rozpoczął używanie tej części budynku do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT w całości, którą wówczas prowadził. Pozostałą część budynku Wnioskodawca wykończył do grudnia 2010 r. W miarę postępu prac wykończeniowych Wnioskodawca wykorzystywał tą część do działalności gospodarczej. VAT z faktur dotyczących budowy całego budynku Wnioskodawca odliczał w całości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku z przeznaczeniem części budynku na cele prywatne będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że planowane przez Wnioskodawcę wyłączenie części budynku z majątku przedsiębiorstwa i przekazanie go do majątku prywatnego stanowić będzie de facto odpłatną dostawę towaru, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy ze względu na przysługujące prawo do odliczenia podatku VAT w związku z wytworzeniem (budową) budynku. W konsekwencji będzie to czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy oraz art. 5 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

W myśl art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Dana nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie danego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeśli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę - bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy) czy nabywcy.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki i budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Biorąc pod uwagę wynikający z wniosku opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że pierwsze zasiedlenie w odniesieniu do całego budynku nastąpiło w momencie oddania tego budynku w najem, tj. 3 listopada 2014 r.

A zatem planowana przez Wnioskodawcę dostawa części budynku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż budynek ten został oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu użytkownikowi.

Wnioskodawca wskazał również, że od dnia wystąpienia pierwszego zasiedlenia w stosunku do części budynku mającej być przedmiotem przekwalifikowania do momentu przekazania na cele prywatne upłynie okres krótszy niż 2 lata, stąd nie będzie można korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać również ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ze względu na niespełnienie warunku wymienionego w pkt a, gdyż w stosunku do przedmiotowego budynku Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji, planowana czynność wyłączenia części budynku z majątku przedsiębiorstwa i przekazanie jej do majątku prywatnego (zrównana z dostawą towaru) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki dla tej dostawy.

Odnosząc się do kwestii korekty podatku naliczonego należy zauważyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zasady dotyczące sposobu oraz terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Z kolei art. 91 ust. 7 ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług, tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi - podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.

Przy czym przepis art. 91 ust. 5-6 ustawy wprowadza szczególny przypadek dokonywania korekty w sytuacji, gdy podatnik w okresie trwania korekty cząstkowej - tj. w okresie 10 lat w przypadku nieruchomości, zbywa ten środek trwały. W takich sytuacjach przyjmuje się fikcję prawną, że zbyte składniki majątku służą nadal działalności opodatkowanej, aż do końca okresu korekty. Jednakże w miesiącu dokonania korekty dokonuje się od razu korekty za wszystkie pozostałe okresy. Korekty dokonuje się w deklaracji za miesiąc sprzedaży. Jeżeli transakcja zbycia środka trwałego została opodatkowana, wówczas przyjmuje się, że przez cały pozostały do korekty okres towar ten służy w całości transakcjom dającym prawo do odliczenia. Natomiast jeśli sprzedaż była nieopodatkowana lub zwolniona, wówczas przyjmuje się, że zbywany środek trwały w całości służył czynnościom niedającym prawa do odliczenia.

Jak stanowi natomiast powołany przez Wnioskodawcę w pytaniu art. 90a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 7b, gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana do użytkowania, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-10, zastosowaną przy odliczeniu.

Wskazać należy, że cytowany przepis art. 90a ust. 1 ustawy o VAT, ma zastosowanie wówczas, gdy w 120-miesięcznym okresie korekty dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, tzn. wykorzystywana jest zarówno na cele związane z działalnością, jak i na inne cele, w tym cele prywatne podatnika bądź jego pracowników.

Przepis ten nie ma zatem zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż nie nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania przedmiotowego budynku do celów działalności gospodarczej, tylko Wnioskodawca dokona wyłączenia części tego budynku z działalności gospodarczej.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi również zmiana przeznaczenia części budynku, mającej być przedmiotem przekazania do majątku prywatnego, bowiem - jak rozstrzygnięto na wstępie - planowana czynność wyłączenia części tego budynku z majątku przedsiębiorstwa i przekazanie jej do majątku prywatnego, stanowić będzie przekazanie towaru na cele osobiste w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz nieobjęte zwolnieniem. Tym samym - na podstawie art. 91 ust. 4-6 ustawy - należy przyjąć, że dalsze wykorzystanie tej części budynku będzie związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie powstanie obowiązek korekty podatku naliczonego, należy uznać za prawidłowe.

Należy jednak podkreślić, że Wnioskodawca wywodzi prawidłowy skutek prawny jednakże z innej podstawy prawnej. Brak obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego nie jest związany z faktem, że art. 90a ustawy nie ma zastosowania do zdarzeń prawnych powstałych przed wejściem w życie tego przepisu, ani z upływem okresu korekty w odniesieniu do przedmiotowego budynku, gdyż przepis ten w niniejszej sprawie w ogóle nie ma zastosowania. Brak obowiązku korekty wynika natomiast z faktu, że planowana czynność wyłączenia części tego budynku z majątku przedsiębiorstwa i przekazanie jej do majątku prywatnego, stanowić będzie przekazanie towaru na cele osobiste w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowane podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.