IBPP3.4512.756.2016.8.AZ - Prewspółczynnik VAT w rozliczeniach gminy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1766/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 23 marca 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania 2a, 2b, 3a-jest prawidłowe.

W dniu 27 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia jakie dane ze sprawozdań RB-27s, RB-27zz, Rb34s należy przyjąć do kalkulacji tzw. "prewspółczynnika".

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 25 listopada 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał postanowienie znak: IBPP3.4512.756.16.1.AZ, o odmowie wszczęcia

postępowania w sprawie wniosku z dnia 14 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia jakie dane ze sprawozdań RB-27s, rb-27zz, Rb34s należy przyjąć do kalkulacji tzw. "prewspółczynnika".

Wnioskodawca na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 25 listopada 2016 r. znak: IBPP3.4512.756.16.1.AZ, wniósł pismem z 5 grudnia 2016 r. zażalenie.

W odpowiedzi na powyższe zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał 2 lutego 2017 r. postanowienie znak 2461-IBPP3.4512.756.2016.2.MP utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie.

Na postanowienie z 2 lutego 2017 r. znak 2461-IBPP3.4512.756.2016.2.MP Wnioskodawca, złożył skargę z dnia 7 marca 2017 r., w której wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz uchylenie poprzedzającego go postanowienia z 25 listopada 2016 r. znak: IBPP3.4512.756.16.1.AZ.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 5 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Gl 406/17 oddalił skargę.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 5 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Gl 406/17, Miasto złożyło skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z 19 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1766/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 23 marca 2020 r.), Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok w całości, uchylił postanowienie z dnia 2 lutego 2017 r. nr 2461-IBPP3.4512.756.2016.2.MP oraz poprzedzające je postanowienie z dnia 25 listopada 2016 r. znak 2461- IBPP3.4512.756.16.1.AZ.

Uzasadniając powyższe orzeczenie, NSA wskazał, iż u podstaw odmowy wszczęcia postępowania w sprawie interpretacji indywidualnej legło kilka względów. Przede wszystkim organ podatkowy oraz Sąd pierwszej instancji wyrazili przekonanie, że w ramach interpretacji indywidualnej organ nie może wypowiadać się co do poprawności przyjętego przez podatnika prewspółczynnika, gdyż wybór właściwej metody rozdziału podatku naliczonego od zakupów związanych z działalnością gospodarczą, a także działalnością nie mającą charakteru gospodarczego, jest kwestią jego wyboru ("należy do podatnika").

NSA stwierdził, że przedstawione stanowisko nie jest właściwe. Okoliczność, że ustawa podatkowa (u.p.t.u.) pozostawia podatnikowi dobór "adekwatnego" prewspółczynnika, nie usuwa kwestii tej poza obszar prawa podatkowego. Zagadnienie to nie przestaje być przedmiotem regulacji przepisów prawa podatkowego, w rozumieniu art. 3 pkt 2 O.p.

(...) NSA wskazał, że "ustawa nie dopuszcza, aby podatnik zastosował dowolny sposób określenia proporcji, skoro ma on (prewspółczynnik) odpowiadać przesłankom wymienionym w przepisach. To, czy z poszanowaniem tych przesłanek, zostanie w konkretnym przypadku prewspółczynnik określony, podlegać będzie weryfikacji przez organ w toku kontroli lub postępowania podatkowego, gdyż kwestia ta dotyczy w prostej linii prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług (rzutuje na zakres odliczenia podatku naliczonego). Podatnik ma przeto interes w poznaniu stanowiska organu na temat prawidłowości określonego prewspółczynnika, który stosuje bądź zamierza stosować przy rozliczeniu podatku".

NSA przypomniał, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej formułując stanowisko w sprawie zakazu pełnego odliczenia podatku naliczonego, w odniesieniu do tzw. wydatków mieszanych, w wyroku z dnia 8 maja 2019 r. (C- 566/17, Związek Gmin Zagłębia Miedziowego w Polkowicach) odwołał się do możliwości uzyskania przez podatnika ze strony właściwych krajowych organów podatkowych (pkt 46 wyroku) interpretacji podatkowej, wskazującej prawidłowe sposoby stosowania prawa (w zakresie sposobu określenia podatku podlagającego odliczeniu - przypis). Wprawdzie wyrok ten dotyczył innego stanu prawnego, w którym brak było przepisów dotyczących sposobu określenia proporcji, to tym bardziej uzasadnione jest stanowisko, że w zmienionym stanie prawnym, obejmującym sposób określenia proporcji, podatnik powinien uzyskać informację w tym zakresie.

Powyższe uwagi - w ocenie NSA - znajdują mocniejsze jeszcze uzasadnienie, gdy chodzi o prewpsólczynnik wykorzystywany przez jednostki samorządu terytorialnego, które co do zasady określają sposób obliczenia proporcji na podstawie wymienionego wcześniej rozporządzenia. Nie ma najmniejszych wątpliwości co od tego, że rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, mające swą podstawę w art. 86 ust. 22 u.p.t.u., zalicza się do przepisów prawa podatkowego, o których mowa w art. 3 pkt 2 O.p. W sytuacji, w której wskazane rozporządzenie odwołuje się do regulacji ustawy o finansach publicznych oraz nakazuje uwzględnić określone dane wynikające ze sprawozdań budżetowych, mających przecież swe umocowanie w wymienionej ustawie o finansach publicznych (por. art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych - Dz. U. z 2016 r. poz. 1870 z późn. zm.), to nie można zasadnie utrzymywać, że kwestia uwzględnienia (bądź nie uwzględnienia) określonych danych sprawozdawczych, w celu określenia prewspółczynnika, co do zasady, nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

NSA wskazał, że można tu się odwołać do ugruntowanego stanowiska, obecnego orzecznictwie (m.in. w wyroku NSA z dnia 13 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3028/14), że jeżeli pojęcia z przepisów prawnych innych dziedzin prawa zostały uwzględnione, wykorzystane w określonych unormowaniach prawa podatkowego, które się do nich bezpośrednio lub w sposób dorozumiany odwołują, to i tak do zobowiązań podatkowych zastosowanie znajdują normy prawa podatkowego, a nie współtworzące je tylko pojęcia z pozostałych gałęzi prawa zaczerpnięte. Norma prawnopodatkowa będzie wówczas jednak zbudowana nie tylko z określonych przepisów ustawy podatkowej ale i z regulacji prawnych innych dziedzin prawa. Naczelny Sąd Administracyjny w przywołanym wyroku dalej skonkludował, że interpretacji w rozumieniu rozdziału 1a działu II Ordynacji podatkowej podlegać będą wszystkie przepisy konkretną normę podatkową tworzące, w tym przepisy niepodatkowe, ocena możliwości stosowania i wykładnia których są niezbędne dla zinterpretowania normy prawnopodatkowej (podobnie NSA w wyrokach: z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1019/09, z dnia 28 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1465/11, z dnia 27 listopada 2013 r., sygn. akt II FSK 27/12 oraz z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2524/12).

W świetle powyższego - w ocenie NSA - niezasadnie Sąd pierwszej instancji oraz organ podatkowy uznali, że na przeszkodzie do wydania interpretacji indywidualnej stała okoliczność dociekania przez wnioskodawcę, czy przy określeniu prewspółczynnika należy uwzględniać określone dane sprawozdawcze. Przy tym z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie wynikało, jak to wyrażano w zaskarżonym postanowieniu, że strona oczekiwała od organu weryfikacji poprawności sporządzanych sprawozdań. Po wtóre, argumentem przemawiającym za odmową wszczęcia postępowania, nie mogła być ocena co do niedostatku powołanych okoliczności składających się na opis zdarzenia przyszłego. W tym zakresie organ powinien wziąć pod uwagę całość wypowiedzi strony, także tę, którą Gmina zawarła w ramach własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (część H. wniosku). Stąd też nie można było zasadnie utrzymywać, że Miasto w ramach przedstawienia zdarzenia przyszłego ograniczyło się do podania, że jest czynnym podatnikiem VAT i centralizując rozliczenia swoich jednostek organizacyjnych, zamierza dokonać określenia prewspółczynnika na 2017 r. dla urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego oraz dla jednostek budżetowych.

Na zakończenie dodano jeszcze, że "analogiczne stanowisko, jak w niniejszym przypadku, Naczelny Sąd Administracyjny zajmował już w innych sprawach. Podkreślano tam, że fakt, iż w świetle art. 86 ust. 2a u.p.t.u., do podatnika należy wybór sposobu określenia proporcji, nie wyklucza, aby organ - uwzględniając informacje przedstawione we wniosku o interpretację indywidulaną - dostarczył temu podatnikowi wskazówek umożliwiających mu wybór takiego sposobu, który - zdaniem organu - spełniać będzie warunki z art. 86 ust. 2b u.p.t.u., a tym samym będzie najbardziej odpowiadał specyfice prowadzonej przez podatnika działalności i dokonywanych nabyć (wyrok z dnia 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt I FSK 411/17 oraz z dnia 25 lipca 2019 r., sygn. akt I FSK 679/17, a także z dnia 24 października 2019 r" sygn. akt I FSK 1439/17)".

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) ocena prawna i wskazania, co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie ustalenia jakie dane ze sprawozdań RB-27s, rb-27zz, Rb34s należy przyjąć do kalkulacji tzw. "prewspółczynnika, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Miasto na prawach powiatu - jednostka samorządu terytorialnego - jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 stycznia 1994 r. i składa miesięczne deklaracje VAT-7. Wnioskodawca (dalej: "Gmina", "Podatnik") jest podatnikiem VAT czynnym z tytułu wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT) oraz innych czynności uznawanych za prowadzenie działalności gospodarczej, w zakresie których Wnioskodawca spełnia definicję podatnika zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Gmina w związku z obowiązywaniem od dnia 1 stycznia 2016 r. regulacji ustawy o VAT dotyczących odliczenia podatku przy pomocy proporcji (dalej: "prewspółczynnik") w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w przypadku, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, planuje dokonać określenia prewspółczynnika na rok 2017 dla urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego oraz dla jej jednostek budżetowych na podstawie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193 dalej: "RMF ws. Prewspółczynnika").

Wnioskodawca z dniem 1 stycznia 2017 r. dokona centralizacji rozliczeń VAT wraz z jej jednostkami organizacyjnymi. W związku z powyższym powstały wątpliwości jakie wartości należy uwzględniać pod poszczególnymi składowymi wzorów zamieszczonych w ww. RMF ws. prewspółczynnika w zakresie:

Przez RB-27s należy rozumieć sprawozdanie z wykonania planu dochodów budżetowych samorządowej jednostki budżetowej/jednostki samorządu terytorialnego, o którym mowa w § 3 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie sprawozdawczości budżetowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1015; dalej: RMF ws. sprawozdawczości).

Przez RB-27zz należy rozumieć sprawozdanie z wykonania planu dochodów związanych z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami, o którym mowa w § 3 pkt 10 RMF ws. sprawozdawczości.

Przez Rb34s należy rozumieć sprawozdanie z wykonania dochodów i wydatków na rachunku, o którym mowa w art. 223 ust. 1 ustawy o finansach publicznych - § 3 pkt 26 RMF ws. sprawozdawczości.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

2a. Czy przez dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego należy rozumieć tylko dochody wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu jst, tj. Rb-27S, czy również podsumę dochodów wykonanych jednostek budżetowych wynikających ze sprawozdań Rb-34s (wiersz H sprawozdań), o których mowa w § 2 pkt 10 lit. b RMF ws. prewspółczynnika?

2b. Czy jako dochody, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 4 lit. d ustawy o finansach publicznych należy odjąć od dochodów urzędu dochody wykazane pod § 074 - wpływy z dywidend oraz § 073 - wpłaty z zysku przedsiębiorstw i jednoosobowych spółek jednostek samorządu terytorialnego ?

3a. Czy przez dochody wykonane jednostki budżetowej wynikające ze sprawozdania z wykonania planu finansowego jednostki budżetowej należy rozumieć podsumę dochodów wykonanych wynikającą ze sprawozdania Rb27s (§ 2 pkt 10 lit. a RMF ws. prewspółczynnika?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 2a Zdaniem Wnioskodawcy podsuma dochodów wykonanych j.b. wynikająca ze sprawozdania Rb-34s nie stanowi dochodów urzędu, tym samym dochodami urzędu są tylko dochody wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu jst, tj. Rb-27s. Zgodnie natomiast z literalnym brzmieniem RMF ws. prewspółczynnika pomimo, iż dochody wykonane j.b. wykazane w sprawozdaniach Rb-34s w dochodach urzędu nie były ujęte pomniejszają je jako składowa dochodów wykonanych j.b. (zgodnie z treścią § 2 pkt 9 lit, c RMF).

Ad. 2b Zdaniem Wnioskodawcy jako dochody z mienia jednostek sektora finansów publicznych w postaci dywidend z tytułu posiadanych praw majątkowych (art. 5 ust. 2 pkt 4 lit. d ustawy o finansach publicznych) należy uwzględnić dochody wykazane pod § 073 - wpłaty z zysku przedsiębiorstw i jednoosobowych spółek jednostek samorządu terytorialnego oraz § 074 - wpływy z dywidend. Ustawa o finansach publicznych wśród dochodów nie wyróżnia jako odrębnej pozycji dochodów wpłat z zysku przedsiębiorstw i jednoosobowych spółek jednostek samorządu terytorialnego. Stąd za prawidłowe należy uznać podejście, iż ww. wpłaty z zysku spełniają przesłanki do zakwalifikowania ich jako dywidendy.

Ad. 3a Zdaniem Wnioskodawcy zasadne jest w tej pozycji wykazać tylko podsumę dochodów wykonanych wynikających ze sprawozdania Rb-27S przez wzgląd, iż wyłącznie te dochody stanowią dochody jednostki. Wnioskodawca uważa, że dochodami jednostki budżetowej nie są dochody wykazywane przez jednostkę w sprawozdaniu Rb-27ZZ i nie powinny być w tej pozycji ujmowane.

W wyniku ponownej analizy przedstawionego opisu sprawy - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 grudnia 2019 r., sygn. akt I FSK 1766/17 należy uznać, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytań 2a, 2b, 3a jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Informuje się, że w kwestii objętej pytaniem nr 1a wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Niniejszą interpretację wydano na podstawie przepisów prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania postanowienia z 25 listopada 2016 r., bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 grudnia 2019 r.

Końcowo wskazać należy, że rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów wprost odwołuje się jedynie do ustawy o finansach publicznych i pojęć z niej wynikających, definiując w § 2 pkt 2 rozporządzenia, że ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie o finansach publicznych, rozumie się przez to ustawę z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.), nie czyniąc takiego odesłania do jakiegokolwiek innego aktu prawnego.

Sposób sporządzania sprawozdań budżetowych i rodzaje środków, które są w nich ujmowane uregulowane są na podstawie innych przepisów niż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i rozporządzeń wydanych na mocy delegacji ustawowych zawartych w ww. ustawie.

Stąd należy wyjaśnić, że tut. organ nie jest uprawniony do oceny prawidłowości rodzaju i wysokości kwot jakie zostaną ujęte w poszczególnych sprawozdaniach, a niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że konkretne rodzaje środków oraz ich wartości odzwierciedlają dane, które mają składać się na określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. wzory.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.