IBPP3/4512-75/16/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 1 lutego 2016 r. (data wpływu 4 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z 30 marca 2016 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania sprzedanych nieruchomości za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania sprzedanych nieruchomości za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Wniosek został uzupełniony pismem z 30 marca 2016 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 18 marca 2016 r. znak: IBPP3/4512-75/16/ASz.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 30 marca 2016 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży usług budowlanych, w szczególności w zakresie realizacji projektów inwestycyjnych budowy sieci kanalizacyjnych oraz oczyszczalni ścieków, wykonywania konstrukcji stalowych oraz urządzeń technologicznych. Ponadto Wnioskodawca posiada akredytowane laboratorium budowlane, a także świadczy usługi serwisu samochodów, usług wulkanizacyjnych oraz sprzedaży części i akcesoriów samochodowych.

W dniu 20 października 2015 r. pomiędzy Wnioskodawcą (zbywca) a spółką będącą jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy (nabywca) została zawarta w formie aktu notarialnego umowa sprzedaży oraz ustanowienia hipoteki łącznej. Zgodnie z postanowieniami umowy Wnioskodawca sprzedał nabywcy dwie nieruchomości gruntowe za cenę brutto 5.166.000,00 zł (pięć milionów sto sześćdziesiąt sześć tysięcy złotych), zawierającą należny podatek od towarów i usług według stawki 23% (dwadzieścia trzy procent) w kwocie 966.000,00 zł (dziewięćset sześćdziesiąt sześć tysięcy złotych). Jedna ze sprzedawanych nieruchomości była nieruchomością niezabudowaną, druga z nich natomiast była zabudowana dwoma połączonymi ze sobą budynkami niemieszkalnymi.

W oparciu o tę umowę Wnioskodawca wystawił na rzecz nabywcy fakturę nr XXX z 20 października 2015 r. na kwoty netto 4.200.000,00 zł, VAT 966.000,00 zł, tj. brutto 5.166.000,00 zł. Zgodnie z opisem umieszczonym na fakturze dokumentowała ona nabycie prawa własności dwóch działek geodezyjnych oraz prawa własności budynku.

Przed zbyciem ww. nieruchomości Wnioskodawca wynajmował ich późniejszemu nabywcy pomieszczenie zlokalizowane w ramach budynku posadowionego na jednej ze sprzedawanych działek. Wnioskodawca wynajmował również pomieszczenia w tym budynku podmiotom trzecim.

Dzień po sprzedaniu nieruchomości Wnioskodawca zawarł z nabywcą umowę najmu, na podstawie której nabywca wynajmuje Wnioskodawcy całą nieruchomość zabudowaną będącą przedmiotem wspomnianej transakcji sprzedaży. Zgodnie z umową Wnioskodawca jest uprawniony do podnajmu nieruchomości, w związku z czym kontynuuje wykonywanie wspomnianych umów najmu zawartych przez Wnioskodawcę z podmiotami trzecimi w czasie, gdy był jeszcze właścicielem nieruchomości.

Zawarcie umowy z 20 października 2015 r. nie spowodowało zmian w zakresie i charakterze prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W szczególności na nabywcę nie zostały przeniesione na podstawie umowy (ani odrębnych porozumień) żadne inne składniki majątkowe lub niemajątkowe związane w jakikolwiek sposób z nieruchomością oraz z działalnością Wnioskodawcy.

Jedynym skutkiem zawartej umowy było przejście własności wspomnianych nieruchomości na nabywcę, przy czym faktycznie pozostały one (wraz z całym wyposażeniem) w posiadaniu Wnioskodawcy, na podstawie zawartej następnie umowy najmu.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zarówno przed jak i po dokonaniu sprzedaży opisanych wyżej nieruchomości w dalszym ciągu:

* posiada inne nieruchomości niż nieruchomości będące przedmiotem umowy z dnia 20 października 2015 r. oraz środki trwałe;

* posiada środki na rachunkach bankowych;

* pozostaje stroną kilkudziesięciu umów z podwykonawcami w zakresie realizacji prowadzonych inwestycji budowlanych;

* posiada wierzytelności od inwestorów z tyt. zawartych umów budowlanych;

* pozostaje uprawnionym z praw autorskich do dokumentacji projektowej realizowanych obiektów budowlanych;

* prowadzi księgi rachunkowe;

* posiada dokumentacje projektowe, odbiorowe, techniczne i inne realizowanych budów.

Ponadto w okresie od października do grudnia 2015 r. Wnioskodawca wystawił w każdym z miesięcy ponad 100 faktur sprzedażowych w oparciu o prowadzoną w niezmienionym zakresie działalność gospodarczą, w związku z czym posiada wierzytelności wynikające z tych faktur.

Wnioskodawca pragnie dodać również, że zarówno w okresie poprzedzającym jak i następującym po zawarciu umowy z 20 października 2015 r. zatrudniał i zatrudnia w dalszym ciągu w oparciu o umowę o pracę ok. 120 osób. Pracownicy byli i są nadal zatrudnieni na różnego rodzaju stanowiskach umysłowych (administracja, obsługa budów, laboratorium, serwis samochodowy) oraz fizycznych (pracownicy fizyczni na budowach w różnych zawodach, mechanicy serwisu samochodowego). W tym miejscu należy również zaznaczyć, że nabywca zbywanych przez Wnioskodawcę nieruchomości nie zatrudnia żadnych pracowników w oparciu o umowę o pracę. W wyniku sprzedaży nie nastąpiło zatem przejście na nabywcę zakładu pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy, bowiem żadne stanowisko pracy nie było wyłącznie związane ze sprzedaną nieruchomością.

Wnioskodawca nabył wspomniane nieruchomości w drodze umowy z 17 grudnia 2013 r. od spółki akcyjnej w upadłości likwidacyjnej, reprezentowanej przez syndyka. W akcie notarialnym strony oświadczyły, że z tytułu dokonywanej czynności sprzedająca nieruchomości spółka w upadłości likwidacyjnej jest podatnikiem podatku od towarów i usług według stawki 23%.

Przed zakupem nieruchomości Wnioskodawca nie posiadał własnego budynku biurowego. Siedziba Spółki mieściła się w budynku wynajmowanym od osoby trzeciej. W tym czasie Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zbliżonym do obecnego zakresie.

Wnioskodawca przed sprzedażą w dniu 20 października 2015 r. ponosił na nieruchomości nakłady - wykonano utwardzenie parkingu, uzupełniono ogrodzenie, instalację alarmową i monitoring, klimatyzację itp. Wartość nakładów wyniosła ok. 7% wartości nieruchomości.

Wnioskodawca otrzymał informację, że u nabywcy nieruchomości przeprowadzona została kontrola podatkowa, ustalenia której zawarto w protokole kontroli podatkowej z dnia 7 stycznia 2016 r. Według wiedzy Wnioskodawcy nabywca nieruchomości wniósł zastrzeżenia do ww. protokołu, a na dzień dzisiejszy elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej, i w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Część majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy złożona z dwóch działek wraz z prawem własności budynku nie była przed sprzedażą organizacyjnie ani funkcjonalnie wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie - w szczególności sprzedawane nieruchomości nie wchodziły w skład działu, oddziału, pionu, etc., który posiadałby regulamin organizacyjny, regulamin funkcjonowania itp. dokumenty. Na tego rodzaju wyodrębnienie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy nie wskazują również inne czynności czy dokumenty.

Zbywane nieruchomości nie stanowiły przed sprzedażą zespołu składników wyodrębnionego finansowo.

Zbywane nieruchomości nie pozostawały ze sobą w relacjach funkcjonalnych lub organizacyjnych, czyniących z ww. nieruchomości całość zdolną do realizacji określonej działalności. Relacje te łączyły zbywane nieruchomości z innymi składnikami przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, które to składniki nie były jednak przedmiotem transakcji.

Będące przedmiotem sprzedaży nieruchomości służyły Wnioskodawcy przed dniem sprzedaży jako siedziba spółki oraz pomieszczenia biurowe do użytku własnego, a także były wykorzystywane na cele zawieranych z podmiotami trzecimi umów najmu pomieszczeń. Do wykonywania tych zadań gospodarczych samo istnienie tych nieruchomości nie było wystarczające, gdyż wymagało jeszcze aktywności personelu Wnioskodawcy (zawieranie umów, nadzór nad ich należytym wykonywaniem, zadania związane z utrzymaniem nieruchomości w niepogorszonym stanie). Niemniej jednak żadne z wymienionych wyżej składników przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oprócz opisanych we wniosku nieruchomości nie były przedmiotem wspomnianej transakcji.

Do opisanych we wniosku nieruchomości nie były przypisane odrębne środki pieniężne ani odrębne rachunki bankowe, na które wpływałyby należności związane z tymi składnikami, lub z których regulowane byłyby zobowiązania ich dotyczące.

Umowa sprzedaży nie obejmowała ewidencji (ksiąg) dotyczących zbywanych składników majątkowych. Przedmiotem sprzedaży były tylko i wyłącznie opisane we wniosku nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana transakcja sprzedaży nieruchomości powinna być uznana za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, do której nie stosuje się przepisów ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione w piśmie z 30 marca 2016 r.):

W ocenie Wnioskodawcy opisana transakcja sprzedaży nieruchomości nie powinna być uznana za transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: "ustawa VAT"), do której nie stosuje się przepisów ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie opisanego stanu faktycznego nie sposób wskazać podstaw faktycznych lub prawnych do stwierdzenia, że w związku z zawarciem umowy z 20 października 2015 r. doszło do zbycia przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, będącego zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przy czym pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w rozumieniu art. 7 ust, 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa", dlatego w tej sytuacji dla prawidłowego odczytania normy prawnej należy posłużyć się definicją sformułowaną w Kodeksie cywilnym.

Jak już wspomniano, zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Zastosowane w ww. przepisie określenia "w szczególności" wskazuje, że mamy do czynienia z przykładowym wyliczeniem składników przedsiębiorstwa. Zatem z jednej strony w skład przedsiębiorstwa mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu tych rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Przy czym składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach pozwalających mówić o nich jako o zorganizowanym zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zawarcie umowy z 20 października 2015 r. nie spowodowało zmian w zakresie i charakterze prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - w okresie od października do grudnia 2015 r. Wnioskodawca wystawił w każdym z miesięcy ponad 100 faktur sprzedażowych w oparciu o prowadzoną w niezmienionym zakresie działalność gospodarczą.

W szczególności na nabywcę nie zostały przeniesione na podstawie umowy (ani odrębnych porozumień) żadne inne składniki majątkowe lub niemajątkowe związane w jakikolwiek sposób z nieruchomością oraz z działalnością Wnioskodawcy, a jedynym skutkiem zawartej umowy było przejście własności wspomnianych nieruchomości na nabywcę.

Ponadto Wnioskodawca zarówno przed jak i po dokonaniu sprzedaży opisanych wyżej nieruchomości w dalszym ciągu:

* posiada inne nieruchomości niż nieruchomości będące przedmiotem umowy z 20 października 2015 r. oraz środki trwałe;

* posiada środki na rachunkach bankowych;

* pozostaje stroną kilkudziesięciu umów z podwykonawcami w zakresie realizacji prowadzonych inwestycji budowlanych;

* posiada wierzytelności od inwestorów z tyt. zawartych umów budowlanych;

* pozostaje uprawnionym z praw autorskich do dokumentacji projektowej realizowanych obiektów budowlanych;

* prowadzi księgi rachunkowe;

* posiada dokumentacje projektowe, odbiorowe, techniczne i inne realizowanych budów.

W wyniku sprzedaży nie nastąpiło również przejście na nabywcę zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy. Ponieważ żadne stanowisko pracy nie było wyłącznie związane z nieruchomością, z powodu sprzedaży stan zatrudnienia nie uległ zmianie.

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego - "Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych".

Z treści umowy z 20 października 2015 r. wynika, że przedmiotem sprzedaży są wyłącznie opisane tam nieruchomości. W umowie nie wspomniano ani o sprzedaży innych składników majątkowych, ani ogólnie o "sprzedaży przedsiębiorstwa".

Przed zakupem przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nie posiadał własnego budynku biurowego. Siedziba Spółki mieściła się w budynku wynajmowanym od osoby trzeciej. W tym czasie Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zbliżonym do obecnego zakresie. Wnioskodawca wskazuje, że środkami produkcji niezbędnymi do prowadzenia działalności budowlanej są głównie pracownicy, maszyny i urządzenia. Konieczne są również zawarte umowy, zarówno z odbiorcami jak i dostawcami. Natomiast brak posiadania tytułu własności budynku będącego siedzibą Spółki nie pozbawia Wnioskodawcy możliwości jej prowadzenia.

W świetle powyższego nie jest możliwe uznanie opisywanej transakcji za zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT, gdyż musiałoby to zakładać, że wszystkie składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy również stały się własnością nabywcy nieruchomości - czego skutkiem musiałby być brak możliwości prowadzenia przez Wnioskodawcę dotychczasowej działalności gospodarczej (co oczywiście nie miało miejsca).

W ocenie Wnioskodawcy opisana we wniosku z 1 lutego 2016 r. transakcja sprzedaży nieruchomości nie powinna być uznana za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, ani też zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, do których to transakcji nie stosuje się przepisów ww. ustawy.

W uzupełnieniu argumentacji przedstawionej już we wspomnianym wniosku Wnioskodawca pragnie wskazać, że przedmiot opisanej tam transakcji nie spełnia również przesłanek uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, opisanych w art. 2 pkt 27e ustawy VAT.

Zgodnie z ww. przepisem, ilekroć w dalszych przepisach ustawy mowa jest o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Nie można zdaniem Wnioskodawcy uznać sprzedawanych nieruchomości za zespół składników materialnych i niematerialnych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone zadania gospodarcze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - według art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 551 Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest "zespołem składników". Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa. Przy czym, zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Ustawodawca, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wyłączył także z opodatkowania zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy zawiera definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przez którą rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Dla uznania zbywanego majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa podstawowym wymogiem jest to, aby majątek ten stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Przy czym, jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy - muszą one stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą zatem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności sprzedaży określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że transakcja sprzedaży nieruchomości opisanych w przedstawionym stanie faktycznym nie była sprzedażą przedsiębiorstwa.

Jak wynika bowiem z treści wniosku, transakcja nie obejmowała istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego definiującego przedsiębiorstwo. Wnioskodawca wskazał, że żadne z wymienionych składników przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oprócz opisanych we wniosku nieruchomości nie były przedmiotem transakcji. Umowa sprzedaży nie obejmowała ewidencji (ksiąg) dotyczących zbywanych składników majątkowych. Przedmiotem sprzedaży były tylko i wyłącznie opisane we wniosku nieruchomości.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że transakcja sprzedaży nieruchomości opisanych w stanie faktycznym nie stanowi również zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Z opisu sprawy wynika, że część majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy złożona z dwóch działek wraz z prawem własności budynku nie była przed sprzedażą organizacyjnie ani funkcjonalnie wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie - w szczególności sprzedawane nieruchomości nie wchodziły w skład działu, oddziału, pionu, etc., który posiadałby regulamin organizacyjny, regulamin funkcjonowania itp. dokumenty. Na tego rodzaju wyodrębnienie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy nie wskazują również inne czynności czy dokumenty. Zbywane nieruchomości nie stanowiły przed sprzedażą zespołu składników wyodrębnionego finansowo. Zbywane nieruchomości nie pozostawały ze sobą w relacjach funkcjonalnych lub organizacyjnych, czyniących z ww. nieruchomości całość zdolną do realizacji określonej działalności. Do opisanych we wniosku nieruchomości nie były przypisane odrębne środki pieniężne ani odrębne rachunki bankowe, na które wpływałyby należności związane z tymi składnikami, lub z których regulowane byłyby zobowiązania ich dotyczące. Umowa sprzedaży nie obejmowała ewidencji (ksiąg) dotyczących zbywanych składników majątkowych. Przedmiotem sprzedaży były tylko i wyłącznie opisane we wniosku nieruchomości.

Podsumowując należy stwierdzić, że opisana we wniosku transakcja sprzedaży nieruchomości nie powinna być uznana za transakcję zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Należy zaznaczyć, że w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek elementu stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.