IBPP3/4512-74/16/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 lutego 2016 r. (data wpływu 3 lutego 2016 r.) uzupełnionym pismem z 26 kwietnia 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za zbycie przedsiębiorstwa transakcji wydania składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w ramach transakcji sprzedaży lub spełnienia świadczenia w ramach instytucji datio in solutum oraz braku opodatkowania tej transakcji - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie uznania za zbycie przedsiębiorstwa transakcji wydania składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w ramach transakcji sprzedaży lub spełnienia świadczenia w ramach instytucji datio in solutum oraz braku opodatkowania tej transakcji.

Wniosek został uzupełniony pismem z 26 kwietnia 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe zdarzenie przyszłe (uzupełnione w piśmie z dnia 26 kwietnia 2016 r.):

Wnioskodawca (Spółka) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę i prowadzącą działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca na gruntach stanowiących jego własność zrealizował inwestycję i wybudował galerię handlową w celu wynajmowania powierzchni handlowych. Inwestycja sfinansowana została zasadniczo z kredytu bankowego.

Inwestycja została w całości ukończona i aktualnie zawarte zostały umowy najmu i udostępnione są już najemcom wydzielone powierzchnie handlowe znajdujące się w kompleksie galerii handlowej. Od momentu zakończenia inwestycji jest ona wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby działalności opodatkowanej VAT, tj. działalności w zakresie najmu i dzierżawy. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, wszelkie zadania są podejmowane przez wyspecjalizowanych usługodawców.

Na aktywa Spółki składają się:

* Wartości niematerialne i prawne - oprogramowanie komputerowe,

* Nieruchomości - prawo własności gruntów, budynków i budowli oraz prawo użytkowania wieczystego,

* Należności z tytułu udzielonych pożyczek,

* Prawa z umów najmu powierzchni handlowej,

* Księgi i dokumenty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą,

* Środki pieniężne i inne krótkoterminowe aktywa (udzielone pożyczki),

* Prawa ochronne na znak towarowy.

Wnioskodawca planuje zbycie posiadanych aktywów. Zbycie tych aktywów nastąpi za odpłatnością, na podstawie umowy sprzedaży składników materialnych i niematerialnych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, ewentualnie na podstawie umowy opartej na cywilnoprawnej konstrukcji świadczenia w miejsce wypełnienia (datio in solutum) uregulowanej w art. 453 Kodeksu cywilnego. Jeśli potencjalny nabywca przedsiębiorstwa będzie posiadał wierzytelność w stosunku do Wnioskodawcy (np. wierzytelność o wydanie środków pieniężnych z tytułu zawarcia z Wnioskodawcą umowy pożyczki lub z tytułu objęcia przez Wnioskodawcę wyemitowanych obligacji lub inną), wówczas w oparciu o instytucję datio in solutum Wnioskodawca zwolni się ze zobowiązania za zgodą wierzyciela w zamian wydając posiadane przedsiębiorstwo (składniki materialne i niematerialne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą).

Na chwilę obecną Wnioskodawca nie planuje, żeby z transakcji wyłączone były określone składniki, ale jednocześnie nie wyklucza, że zbycie przedsiębiorstwa może nastąpić z pewnymi wyłączeniami, takimi jak środki pieniężne na rachunku bankowym lub należności istniejące na dany dzień. Niemniej, wyłączenia te nie będą obejmować istotnych składników majątkowych, które warunkują możliwość prowadzenia działalności. Zbywane składnik majątkowe będą pozwalały na kontynuowanie przez nabywcę działalności w niezmienionym zakresie.

Wnioskodawca oraz nabywca przedsiębiorstwa będą zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi na moment zbycia przedsiębiorstwa.

Umowa zbycia przedsiębiorstwa obejmowała będzie wszystkie elementy, które są niezbędne do kontynuacji działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez Wnioskodawcę. W szczególności obejmowała będzie przeniesienie własności nieruchomości wraz z wszelką infrastrukturą towarzyszącą i wyposażeniem, przeniesienie praw i obowiązków z umów najmu, z umów dostawy mediów, z umów serwisowych, umowy kredytowej, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a także określone należności i zobowiązania. Ponadto umowa zbycia przedsiębiorstwa obejmie również oznaczenia indywidualizujące galerię. Zatem chcąc prowadzić działalność operacyjną z wykorzystaniem galerii, nabywca będzie miał wszelkie środki, które zapewnią możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Wnioskodawcy. Działalność Przedsiębiorstwa będzie kontynuowana przez nabywcę Przedsiębiorstwa w niezmienionej formie. Co prawda, zbycie przedsiębiorstwa może nastąpić z pewnymi włączeniami, takimi jak środki pieniężne na rachunku bankowym lub należności istniejące na dany dzień. Niemniej, wyłączenia te nie będą obejmować istotnych składników majątkowych, które warunkują możliwość prowadzenia działalności.

Przedmiot zbycia stanowi całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym i zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że Nabywca przedsiębiorstwa planuje nadal kontynuować dotychczasową działalność gospodarczą w tym samym zakresie co zbywca w oparciu o nabywany majątek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Niemniej, Wnioskodawca nie może odpowiadać za działanie jakie podejmie nabywca. W każdym razie nabyte składniki majątkowe umożliwiają nabywcy prowadzenie działalności w niezmienionej formie, tak jak dotychczas działalność ta była prowadzona przez Wnioskodawcę.

Kontynuowanie działalności przez nabywcę przedsiębiorstwa nie będzie wymagało nabywania dodatkowych składników majątkowych.

Ponadto Wnioskodawca na pytanie organu "Czy przedsiębiorstwo, które Wnioskodawca zamierza zbyć - spełnia definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.)?" wskazał:

Przedmiotem wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej złożonego przez Wnioskodawcę jest odpowiedź na pytanie: Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego zbycie składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w ramach transakcji sprzedaży lub spełnienia świadczenia w ramach instytucji datio in solutum stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, w związku z czym czynność ta nie będzie podlegała przepisom ustawy VAT? Wnioskodawca złożył wniosek w celu potwierdzenia kwalifikacji przedmiotu transakcji i tym samym jej skutków podatkowych. Zdaniem Wnioskodawcy, w opisie stanu faktycznego oraz uzasadnieniu jego stanowiska, a także w treści uzupełnienia wniosku Wnioskodawcy wskazał on wyczerpująco co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, a także swoje stanowisko, zgodnie z którym zbywana całość składników majątku wykorzystywana do tej pory przez Wnioskodawcę stanowi przedsiębiorstwo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego zbycie składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w ramach transakcji sprzedaży lub spełnienia świadczenia w ramach instytucji datio in solutum stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, w związku z czym czynność ta nie będzie podlegała przepisom ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego zbycie przez Wnioskodawcę składników materialnych i niematerialnych związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, niezależnie czy w ramach transakcji sprzedaży czy spełnienia świadczenia w ramach instytucji datio in solutum, stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa, która stosownie do art. 6 pkt 1 Ustawy VAT podlega wyłączeniu spod opodatkowania.

Stosownie do art. 6 pkt 1 Ustawy VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ustawodawca posłużył się pojęciem zbycia, co oznacza, że nie jest istotna forma, lecz samo zadysponowanie przedsiębiorstwem w sposób, który będzie prowadził do jego przeniesienia na inny podmiot. Taki pogląd aprobowany jest, zarówno przez organy podatkowe, jak również w orzecznictwie sądów administracyjnych. W związku z tym, pojęcie zbycia obejmować może różne czynności, takie jak sprzedaż, darowizna, jak również przeniesienie własności w ramach datio in solutum. Potwierdzają to również organy podatkowe, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 28 września 2015 r., sygn. akt IBPP3/4512-524/15/SR: "Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy prawa oraz opis sprawy należy wskazać, że przeniesienie na rzecz pożyczkobiorcy własności wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy stanowiących Przedsiębiorstwo w związku ze skorzystaniem z instytucji datio in solutum należy traktować na gruncie podatkowo-prawnym na równi ze zbyciem tego Przedsiębiorstwa".

Przepisy Ustawy VAT nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa, a jedynie zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Wobec tego zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Stosownie do art. 551 Kodeksu cywilnego pod pojęciem przedsiębiorstwa należy rozumieć "zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Należy zwrócić uwagę, że powyższe wyliczenie jest katalogiem otwartym, więc wymienione elementy składowe przedsiębiorstwa mają jedynie charakter przykładowy.

Umowa zbycia przedsiębiorstwa obejmowała będzie wszystkie elementy, które są niezbędne do kontynuacji działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez Wnioskodawcę. W szczególności obejmowała będzie przeniesienie własności nieruchomości wraz z wszelką infrastrukturą towarzyszącą i wyposażeniem, przeniesienie praw i obowiązków z umów najmu, z umów dostawy mediów, z umów serwisowych, umowy kredytowej, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a także określone należności i zobowiązania. Ponadto umowa zbycia przedsiębiorstwa obejmie również oznaczenia indywidualizujące galerię. Zatem chcąc prowadzić działalność operacyjną z wykorzystaniem galerii, nabywca będzie miał wszelkie środki, które zapewnią możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Wnioskodawcy. Działalność Przedsiębiorstwa będzie kontynuowana przez nabywcę Przedsiębiorstwa w niezmienionej formie. W szczególności, kontynuowanie działalności nie będzie wymagało nabywania dodatkowych składników majątkowych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy zbywana całość składników majątku wykorzystywana do tej pory przez Wnioskodawcę stanowi przedsiębiorstwo, gdyż przedmiot transakcji spełni ustawowe przesłanki zawarte w definicji tego pojęcia, w szczególności zbywana masa majątkowa umożliwi funkcjonowanie i kontynuowanie dotychczasowej działalności Wnioskodawcy.

W efekcie zbycie przedsiębiorstwa (w wyniku zawarcia umowy sprzedaży lub umowy z wykorzystaniem instytucji prawa cywilnego datio in solutum) będzie czynnością wyłączoną z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.

Podobne stanowisko przedstawiane jest w interpretacjach podatkowych, np. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 września 2015 r., nr IBPP3/4512-524/15/SR oraz w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 września 2015 r., nr IPPP3/4512-582/15-2/WH

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się w za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Wskazać należy, iż przepisy ustawy odrywają pojęcie dostawy towarów od cywilistycznego pojęcia sprzedaży, czyli czynności, której następstwem jest przeniesienie własności określonej rzeczy. Zatem przeniesienie prawa do rozporządzania towarem może mieć miejsce nawet wówczas, gdy nie dochodzi do przeniesienia własności tego towaru. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotne jest, bowiem przeniesienie faktycznego władztwa ekonomicznego nad towarem.

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem "transakcji zbycia". Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach, których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport). Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia "przedsiębiorstwo" wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Podsumowując, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym. Ponadto, nie można traktować jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zauważyć również należy, że na mocy art. 5 ust. 2 ustawy o VAT czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Wnioskodawca planuje zbycie posiadanych aktywów. Z przedstawionego zdarzenia wynika, że zbycie tych aktywów nastąpi za odpłatnością na podstawie umowy sprzedaży składników majątkowych i nie majątkowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, ewentualnie na podstawie umowy opartej na cywilnoprawnej konstrukcji świadczenia w miejsce wypełnienia (datio in solutum) uregulowanej w art. 453 Kodeksu cywilnego. Jeśli potencjalny nabywca przedsiębiorstwa będzie posiadał wierzytelność w stosunku do Wnioskodawcy (np. wierzytelność o wydanie środków pieniężnych z tytułu zawarcia z Wnioskodawcą umowy pożyczki lub z tytułu objęcia przez Wnioskodawcę wyemitowanych obligacji lub inną), wówczas w oparciu o instytucję datio in solutum Wnioskodawca zwolni się ze zobowiązania za zgodą wierzyciela w zamian wydając posiadane przedsiębiorstwo (składniki materialne i niematerialne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania transakcji zbycia na rzecz potencjalnego nabywcy wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych związanych z działalnością gospodarczą stanowiących Przedsiębiorstwo w drodze zawarcia umowy sprzedaży lub w wyniku transakcji na zasadzie datio in solutum za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy - Kodeks cywilny stanowią, że dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom (art. 354 k.c.). Ustawodawca przy założeniu zasady swobody umów nie stawia przeszkód, aby dłużnik zwolnił się ze zobowiązania przez spełnienie innego świadczenia, jeżeli również taka jest wola wierzyciela. Zgodnie bowiem z art. 453 k.c., jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa (datio in solutum). Wskutek zawarcia umowy o świadczenie w miejsce wypełnienia dłużnik uzyskuje upoważnienie, umożliwiające mu wykonanie zobowiązania przez spełnienie świadczenia innego niż pierwotne. Z chwilą wypełnienia świadczenia zastępczego następuje wykonanie umowy o datio in solutum, a zarazem wykonanie istniejącego zobowiązania, co prowadzi do jego wygaśnięcia.

Takie czynności cywilnoprawne wywołują określone skutki na gruncie prawa podatkowego.

Wskazać należy, że celem datio in solutum jest wygaśniecie istniejących pomiędzy stronami zobowiązań poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie, przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron - jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

W okolicznościach niniejszej sprawy oznacza to, że przez przeniesienie na potencjalnego nabywcę przez Wnioskodawcę własności przedsiębiorstwa dojdzie do wywiązania się przez Wnioskodawcę ze zobowiązania do zapłaty na rzecz potencjalnego nabywcy kwoty pieniężnej z tytułu umowy pożyczki lub z tytułu objęcia wyemitowanych obligacji. Zatem, w następstwie zawarcia przez Wnioskodawcę i potencjalnego nabywcę posiadającego wierzytelność w stosunku do Wnioskodawcy umowy opartej na instytucji prawnej datio in solutum dojdzie równocześnie do (odpłatnego) nabycia przez potencjalnego nabywcę przedsiębiorstwa oraz spełnienia wierzytelności przysługującej mu wobec Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy prawa oraz opis sprawy należy wskazać, że przeniesienie na rzecz potencjalnego nabywcy, który będzie posiadał wierzytelności w stosunku do Wnioskodawcy własności wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy stanowiących Przedsiębiorstwo w związku ze skorzystaniem z instytucji datio in solutum należy traktować na gruncie podatkowoprawnym na równi ze zbyciem tego Przedsiębiorstwa.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy oraz wskazane regulacje prawne w tym zakresie, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie rzeczywisty charakter czynności wskazuje, że dojdzie do zbycia Przedsiębiorstwa, gdyż przedmiot tej transakcji obejmował będzie całość składników materialnych i niematerialnych składających się na Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał, że umowa zbycia obejmowała będzie wszystkie elementy, które są niezbędne do kontynuacji działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez Wnioskodawcę. W szczególności obejmowała będzie przeniesienie własności nieruchomości wraz z wszelką infrastrukturą towarzyszącą i wyposażeniem, przeniesienie praw i obowiązków z umów najmu, z umów dostawy mediów, z umów serwisowych, umowy kredytowej, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a także określone należności i zobowiązania. Ponadto umowa zbycia przedsiębiorstwa obejmie również oznaczenia indywidualizujące galerię. Zatem chcąc prowadzić działalność operacyjną z wykorzystaniem galerii, nabywca będzie miał wszelkie środki, które zapewnią możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Wnioskodawcy. Działalność Przedsiębiorstwa będzie kontynuowana przez nabywcę Przedsiębiorstwa w niezmienionej formie. Co prawda, zbycie przedsiębiorstwa może nastąpić z pewnymi włączeniami, takimi jak środki pieniężne na rachunku bankowym lub należności istniejące na dany dzień. Niemniej, wyłączenia te nie będą obejmować istotnych składników majątkowych, które warunkują możliwość prowadzenia działalności. Przedmiot zbycia stanowi całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym i zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot. Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że Nabywca przedsiębiorstwa planuje nadal kontynuować dotychczasową działalność gospodarczą w tym samym zakresie co zbywca w oparciu o nabywany majątek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Niemniej, Wnioskodawca nie może odpowiadać za działanie jakie podejmie nabywca. W każdym razie nabyte składniki majątkowe umożliwiają nabywcy prowadzenie działalności w niezmienionej formie, tak jak dotychczas działalność ta była prowadzona przez Wnioskodawcę. Kontynuowanie działalności przez nabywcę przedsiębiorstwa nie będzie wymagało nabywania dodatkowych składników majątkowych.

Reasumując, wydanie wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych związanych z działalnością gospodarczą stanowiących Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy na rzecz Nabywcy, w drodze zawarcia umowy sprzedaży lub w wyniku transakcji na zasadzie datio in solutum stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, skutkiem czego będzie możliwość zastosowania do tego zbycia wyłączenia zawartego w art. 6 pkt 1 ustawy. Zatem ww. czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy przekazywane w ramach tej czynności składniki majątkowe wypełniają definicję przedsiębiorstwa. Podkreślić jednocześnie należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 32-065 Kraków" po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.