IBPP3/4512-404/16-3/SR - Ustalenie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego VAT z tytułu poniesienia nakładów inwestycyjnych przez gminę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 14 czerwca 2016 r. (data wpływu 28 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z 8 września 2016 r. (data wpływu 9 września 2016 r.) oraz pismem z 27 września 2016 r. (data wpływu 28 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego VAT z tytułu poniesienia nakładów inwestycyjnych przez Gminę - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego VAT z tytułu poniesienia nakładów inwestycyjnych przez Gminę. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 września 2016 r. (data wpływu 9 września 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 30 sierpnia 2016 r. znak: IBPP3/4512-404/16-1/SR oraz pismem z 27 września 2016 r. (data wpływu 28 września 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 19 września 2016 r. znak: IBPP3/4512-404/16-2/SR.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z 8 września 2016 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto i Gmina... (dalej jako: "Gmina") planuje dokonanie inwestycji w ramach działania 6.1.1. RPO 2014-2020.

Przedmiotem projektu jest:

1. kompleksowa rewitalizacja budynku Starostwa wraz z nadaniem mu nowych funkcji gospodarczych i społecznych.

W wyniku realizacji inwestycji przeprowadzone zostaną prace konserwatorskie i restauratorskie w budynku Starostwa. Wykonane prace umożliwią nadanie następujących nowych funkcji dla przedmiotowego obiektu:

* stworzenie miejsca dla warsztatów tematycznych, konferencji, sympozjów, koncertów kameralnych, spotkań (piwnice, I piętro, poddasze),

* stworzenie restauracji (parter) oraz dodatkową salę wielofunkcyjną o możliwości wykorzystania jej również jako sali konsumpcyjnej, przeznaczonej dla imprez okazjonalnych (I piętro),

* stworzenie sklepiku z pamiątkami i materiałami tematycznymi (parter),

* stworzenie powierzchni administracyjnej (parter, I piętro),

* stworzenie powierzchni noclegowej - pokoje noclegowe do wynajęcia (poddasze).

Ekspozycja realizowana będzie w piwnicach budynku Starostwa. W ramach tworzonej ekspozycji stworzona zostanie m.in. wystawa poświęcona dziejom mennicy, która dawniej mieściła się w przedmiotowym budynku.

3. zabezpieczenie reliktów na dziedzińcu oraz rewitalizacja dziedzińca przy budynku Starostwa wraz z wymianą pokrycia dachowego i remontu mostu bojowego.

Projektowane działania dotyczą prac konserwatorskich i restauratorskich:

* Murów obronnych z basztą: remontu dachu i pomostów

* Uliczki przymurnej: remontu części nawierzchni i murów oporowych

* Dziedzińca: ukształtowanie przestrzeni publicznej, jako "miejsca dla zdarzeń" oraz wyeksponowanie reliktów murów przyziemia, ponad istniejącymi piwnicami.

Ponadto zaprojektowano zadaszenie reliktów dla ochrony odsłoniętych, znaczących, oryginalnych reliktów średniowiecznej zabudowy kwartału królewskiego, którego częścią był budynek Starostwa:

* ekspozycja istniejących fragmentów - świadków,

* ekspozycje czasowe,

* wejście do części podziemnej (średniowiecznych piwnic).

Faktury za prace dotyczące realizacji projektu wystawiane będą bezpośrednio na Gminę.

Powstała w wyniku realizacji projektu infrastruktura przekazana zostanie Operatorowi tj. Miejskiemu Ośrodkowi Kultury w..., który będzie zarządzał infrastrukturą w okresie eksploatacji projektu. Zgodnie ze statutem Miejski Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Miasto i Gmina.

Wnioskodawca tj. Miasto i Gmina przekaże majątek dla MOK na podstawie umowy użyczenia - bezpłatne użytkowanie.

W ramach przedmiotowego projektu MOK będzie uzyskiwał następujące przychody:

* sprzedaż biletów wstępu do muzeum w podziemiach ratusza (trasa multimedialna);

* sprzedaż biletów wstępu do muzeum mieszczącego się w Zespole Obiektów;

* ze sprzedaży pamiątek w ramach prowadzonego sklepiku (sklepik prowadzony bezpośrednio przez MOK);

* wynajmu pomieszczeń pod restaurację (najemca wyłoniony zostanie w drodze przetargu publicznego);

* wynajmu pomieszczeń pod pokoje gościnne + salę kominkową (najemca wyłoniony zostanie w drodze przetargu publicznego).

W ramach powstałej infrastruktury prowadzone będą dodatkowo:

* Centrum.

* Centrum.

* Centrum.

Powyższe centra prowadzone będą przez podmioty wybrane w drodze konkursu i finansowane z budżetu Miasta i Gminy. Centra nie będą generowały dodatkowych przychodów dla MOK lub Miasta i Gminy.

MOK jest obecnie podatnikiem podatku VAT czynnym, zatem należy przyjąć, iż sprzedaż biletów wstępu do muzeum oraz wynajem pomieszczeń stanowić będą sprzedaż opodatkowaną.

Miejski Ośrodek Kultury zwany MOK działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 16 kwietnia 2012 r. poz. 406) oraz statutu. MOK jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Miasto i Gmina, został utworzony na mocy Uchwały Nr. Rady Miejskiej z dnia 3 września 1991 r. MOK posiada osobowość prawną i wpisany jest do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Burmistrza Miasta i Gminy pod nr.

Nakłady inwestycyjne Gminy dotyczą fazy realizacji inwestycji, które są związane z działalnością MOK wynikającą ze statutu.

Na pytanie Organu "Czy towary i usługi nabywane w związku z działalnością MOK są/będą udokumentowane fakturami, w których jako nabywca towarów i usług widnieje Wnioskodawca (Gmina)", Wnioskodawca podał, że ze względu na niejasność pytania, wyjaśnia, że w zakresie bieżącej działalności MOK, Gmina nie figuruje jako nabywca towarów i usług.

Na pytanie Organu "Proszę jednoznacznie wskazać czy towary i usługi nabywane w związku z działalnością MOK są/będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej wykonywanej przez Wnioskodawcę (Gminę), generującej podatek należny po stronie Wnioskodawcy (Gminy) czy też będą nieodpłatnie przekazane MOK i wykorzystywane do działalności opodatkowanej wyłącznie przez MOK", Wnioskodawca wskazał, że towary i usługi nie będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej wykonywanej przez Wnioskodawcę (Gminę). Po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi sprzedaż opodatkowana i nie powstanie podatek należny. Majątek powstały w wyniku realizacji projektu zostanie nieodpłatnie przekazany dla MOK, który będzie go wykorzystywał do działalności opodatkowanej wyłącznie przez MOK.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego VAT z tytułu poniesienia wskazanych nakładów inwestycyjnych przez Gminę?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina posiada prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego VAT z tytułu poniesienia wskazanych nakładów inwestycyjnych przez Gminę.

Zgodnie z art. 86 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym, głównym kryterium determinującym obniżenie podatku należnego jest związek nabywanych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi.

Wobec powyższego, jeżeli inwestycje są związane z czynnościami opodatkowanymi VAT to podatek VAT związany z realizacją inwestycji może stanowić podstawę obniżenia podatku należnego.

Takie stanowisko potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie 7 sędziów z dnia 26 października 2015 r. o sygnaturze I FPS 4/15, zgodnie z którym: "gmina ma prawo do odliczania podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją inwestycji, które zostały następnie przekazane do gminnego zakładu budżetowego, który realizuje powierzone mu zadania własne tej gminy, jeżeli te inwestycje są wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług".

Podobne konkluzje płyną z wyroku wydanego przez WSA w Poznaniu 3 lipca 2014 r. (sygn. I SA/Po 185/14), zgodnie z którym "z pola widzenia nie może nadto umknąć akcentowany już, a niezwykle istotny aspekt niniejszej sprawy, a mianowicie, że prawo do odliczenia VAT przysługuje również w sytuacji, gdy zakupu towarów i usług dokonał podmiot inny niż ten, który wykonywał następnie czynności opodatkowane z wykorzystaniem tych towarów i usług, jeżeli istniała pomiędzy tymi podmiotami szczególna więź ekonomiczna lub, gdy stanowiły one jeden podmiot podzielony wyłącznie formalnie."

Na gruncie regulacji unijnych i krajowych nie ma wątpliwości, że jeśli chodzi o prawo do odliczenia podatku naliczonego, to przysługuje ono podatnikowi jedynie w takim zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do celów transakcji opodatkowanych i tej tezy generalnie strona skarżąca nie kwestionuje. Poza tym generalnie chodzi tu o związek z transakcjami opodatkowanymi przez tego podatnika. TSUE w swoim orzecznictwie dopuścił jednak wyjątkowo możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną dokonywaną przez inny podmiot niż ponoszący wydatki i odliczający podatek. Tym samym przyjął, na co skarżąca gmina konsekwentnie wskazywała, że nie musi wystąpić tożsamość podmiotowa między podatnikiem ponoszącym wydatki, odliczającym podatek i dokonującym sprzedaży opodatkowanej".

Dążenie do zapewnienia efektywnej możliwości odliczenia podatku naliczonego znalazło swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie TSUE, w którym Trybunał interpretował regulacje dyrektyw VAT w taki sposób, aby osiągnięta była neutralność podatku dla podatników. W konsekwencji należy przyznać prawo do odliczenia podatku nawet w sytuacji, gdy podatek naliczony nie przekłada się na sprzedaż opodatkowaną u podmiotu, u którego występuje podatek naliczony.

W świetle powyższego należy uznać, że zasada neutralności wymaga, aby Gminie w sytuacji przedstawionej jak we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, przyznać prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów inwestycyjnych dokonanych przez nią w celu prowadzenia opodatkowanej działalności przez MOK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie bowiem ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Natomiast w pozostałym zakresie występuje w charakterze organu władzy publicznej.

Należy wskazać, że w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 446), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 15 ustawy o samorządzie gminnym).

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 9 ust. 3 ww. ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Działalność gmin w zakresie kultury, jako zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego, została uregulowana ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn.: z 2012 r. poz. 406 z późn. zm.). Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Natomiast na mocy art. 14 ust. 1 ww. ustawy instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.

W świetle art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1774, z późn. zm.), do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy.

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca planuje dokonanie inwestycji, której przedmiotem jest kompleksowa rewitalizacja budynku Starostwa wraz z nadaniem mu nowych funkcji gospodarczych i społecznych, utworzenie w piwnicach Starostwa ekspozycji muzealnej poświęconej dziejom górnictwa i dziejom mennicy, zabezpieczenie reliktów na dziedzińcu oraz rewitalizacja dziedzińca przy budynku Starostwa wraz z wymianą pokrycia dachowego i remontu mostu bojowego Baszty oraz multimedialna trasa turystyczna w podziemiach ratusza przedstawiająca historię.... Faktury za prace dotyczące realizacji projektu wystawiane będą bezpośrednio na Wnioskodawcę. Powstała w wyniku realizacji projektu infrastruktura przekazana zostanie Operatorowi tj. Miejskiemu Ośrodkowi Kultury, który będzie zarządzał infrastrukturą w okresie eksploatacji projektu. Zgodnie ze statutem Miejski Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury. MOK posiada osobowość prawną i wpisany jest do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Burmistrza Miasta i Gminy. MOK jest obecnie podatnikiem podatku VAT czynnym. Wnioskodawca wskazał, że przekaże majątek dla MOK na podstawie umowy użyczenia - bezpłatne użytkowanie.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Jednak, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE jednoznacznie wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

W pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

W powyższym kontekście należy również zwrócić uwagę na wyrok TSUE z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie C-378/02 Waterschap Zeeuws Vlaanderen. W wyroku tym TSUE stwierdził, że art. 17 szóstej dyrektywy określa moment powstania prawa do odliczenia i stanowi, że jedynie charakter, w jakim podmiot działał w chwili nabycia dobra, determinuje istnienie prawa do odliczenia. Oznacza to, że jeżeli w momencie nabycia towarów podmiot nie działał w charakterze podatnika VAT wtedy takiemu podmiotowi nie przysługuje w żadnym momencie prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Mając na uwadze uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy w okolicznościach przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, że Gmina, nabywając towary i usługi celem wytworzenia infrastruktury opisanej we wniosku z zamiarem jej nieodpłatnego udostępnienia Miejskiemu Ośrodkowi Kultury, nie nabywała ich do działalności gospodarczej i tym samym nie działała w charakterze podatnika podatku VAT.

Tym samym należy wskazać, że w związku z przekazaniem nieodpłatnie przedmiotowej infrastruktury na rzecz MOK, infrastruktura ta nie będzie używana przez Gminę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca sam wskazał, że po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi sprzedaż opodatkowana i nie powstanie podatek należny. Majątek powstały w wyniku realizacji projektu zostanie nieodpłatnie przekazany dla MOK, który będzie go wykorzystywał do działalności opodatkowanej MOK. W tych okolicznościach nie można przyjąć, że Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących poniesione nakłady inwestycyjne w ramach realizacji opisanego projektu, bowiem efekty tego projektu nie będą wykorzystane przez Gminę, lecz przez MOK, który jest odrębnym od Gminy podmiotem, co więcej jest odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT (zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny).

W tym miejscu należy wyjaśnić, że na powyższe rozstrzygniecie nie ma wpływu powołana przez Wnioskodawcę uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego I FPS 4/15 z dnia 26 października 2015 r., ponieważ wskazana uchwała dotyczy samorządowych zakładów budżetowych, tj. jednostek organizacyjnych gminy, nieposiadających osobowości prawnej, wymienionych w ustawie o samorządzie gminnym, natomiast nie dotyczy instytucji kultury.

Podobnie wskazany wyrok WSA w Poznaniu z 3 lipca 2014 r. sygn. I SA/Po 185/14 dotyczy sytuacji, w której Gmina przekazywała do nieodpłatnego używania powstałe w ramach inwestycji elementy infrastruktury na rzecz samorządowego zakładu budżetowego, a nie na rzecz instytucji kultury. Zatem powołany wyrok nie może stanowić poparcia stanowiska Wnioskodawcy w sprawie, gdyż nie odnosi się do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku.

Podsumowując, Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją. Nie została spełniona bowiem podstawowa pozytywna przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.