IBPP3/4512-391/15/AŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 maja 2015 r. (data wpływu 13 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. "...".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W zakresie niżej opisanego zdarzenia przyszłego została wydana interpretacja indywidualna nr IBPP3/443-745/14/UH z dnia 29 września 2014 r.

Gmina Z. przystąpiła do realizacji projektu pn. "..." współfinansowanego w 40% ze środków zewnętrznych tj. z budżetu środków europejskich (40% dofinansowania) oraz w 60% ze środków własnych gminy.

Projekt jest realizowany w ramach działania 1.3. Transfer technologii i innowacji. Priorytet I. Badania i rozwój technologiczny Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013. Celem głównym projektu jest transfer technologii i innowacyjności, który odbywać się będzie poprzez wzmocnienie potencjału parku technologicznego oraz jednostki naukowej świadczących usługi w zakresie transferu innowacji i technologii, stymulowanie i rozwój powiązań sieciowych i korporacyjnych pomiędzy instytucjami badawczo-rozwojowymi i przedsiębiorcami.

Celami szczegółowymi są m.in. wzmocnienie potencjału regionalnego sektora akademickiego, naukowo-badawczego oraz gospodarczego w obszarze urbanistyki i architektury miejskiej, zarządzania procesami rewitalizacji i ekonomiką budownictwa, zwiększenie liczby absolwentów szkół wyższych podejmujących działalność gospodarczą na własny rachunek, głównie w obszarze projektowania małej architektury miejskiej, planowania przestrzennego, produkcji materiałów budowlanych i systemów zwiększających efektywność ekologiczną realizowanych inwestycji, efektywne zagospodarowanie wolnych terenów oraz świadczenie usług pomocniczych dla przedsiębiorców, wzmocnienie konkurencyjności przedsiębiorstw działających na lokalnym rynku, podniesienie innowacyjności, w tym wzrost transferu nowoczesnych rozwiązań technologicznych do podmiotów gospodarczych.

Liczba zainstalowanego i uruchomionego sprzętu specjalistycznego, planowanego do zakupienia w ramach projektu obejmuje 10 w pełni oprzyrządowanych w oprogramowanie specjalistyczne komputerów, 3 profesjonalne projektory multimedialne oraz nowoczesną tablicę multimedialną. Jest to sprzęt specjalistyczny o parametrach pozwalających na prowadzenie bardzo zaawansowanych badań urbanistyczno-architektoniczno-ekonomicznych. W ramach projektu zostanie wybudowany nowoczesny biurowo-produkcyjny obiekt infrastrukturalny o powierzchni całkowitej 2747,46 m², który wykorzystywany będzie do świadczenia usług dla przedsiębiorców. Planuje się wdrożenie 3 nowych i ulepszonych usług (warsztaty charrette wzbogacone o możliwość elektronicznego nanoszenia zmian planistycznych, interaktywne planowanie urbanistyczne połączone z konsultacjami społecznymi, analizy opłacalności inwestycyjnej uwzględniające innowacyjne rozwiązania w zakresie ekonomiki budownictwa i racjonalności planowania przestrzennego). Szacuje się, że w pierwszym pełnym roku funkcjonowania Parku na rzecz przedsiębiorców zostanie wykonane około 50 usług, dzięki wsparciu Parku powstaną 3 przedsiębiorstwa i zostaną zrealizowane dwa pierwsze projekty badawcze.

W celu zapewnienia przedsiębiorcom najwyższej jakości usług zawarto 3 porozumienia: z P., C. oraz S.

Beneficjentem projektu jest Gmina Z., która będzie odpowiedzialna m.in. za procesy przetargowe i podpisanie kontraktu na wykonanie zamówienia, monitorowanie postępu zakontraktowanych prac, końcową akceptację i odbiór zrealizowanych prac. Faktury VAT za wykonane roboty, usługi i dostawy związane z budową Parku będą wystawiane na Gminę Z., która będzie z tego tytułu ponosiła wydatki.

Właścicielem produktów powstałych w wyniku realizacji projektu w pierwszym etapie jego funkcjonowania będzie Beneficjent - Wnioskodawca, która zapewni ich wykorzystanie zgodnie z przeznaczeniem.

Po realizacji zadania inwestycyjnego, w pierwszym etapie jego funkcjonowania wytworzony majątek zostanie przekazany w trwały zarząd nowo powołanej jednostce organizacyjnej Gminy Z. - jednostce budżetowej A.w trybie i na zasadach określonych ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Jednostka ta podejmie działalność polegającą mi in. na wynajmie powierzchni użytkowych powstałych w ramach projektu. Jednostka będzie osobnym podmiotem podatku VAT, będzie wystawiała faktury VAT za wynajmowane powierzchnie oraz osiągała z tego tytułu dochody. Zgodnie z przepisami art. 43-45 ustawy jednostka budżetowa zostanie zobowiązana do wniesienia opłaty z tytułu trwałego zarządu, która będzie stanowić dochód własny gminy. W okresie funkcjonowania trwałego zarządu efekt projektu będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez nowo utworzoną jednostkę budżetową. Obroty generujące podatek należny będzie osiągała wyłącznie jednostka budżetowa.

Zgodnie z aktualną koncepcją Gminy, docelowo - w okresie trwałości projektu, przedmiot projektu wraz z utworzoną do jego obsługi strukturą organizacyjną zostanie wniesiony aportem do spółki ze 100% udziałem Wnioskodawcy w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 6 pkt 1 ustawy).

W związku z tym Gmina występuje o wydanie nowej interpretacji indywidualnej, uwzględniającej aktualną koncepcję zarządzania majątkiem powstałym w wyniku realizacji projektu, tj. w początkowym okresie funkcjonowania w formie trwałego zarządu a docelowo wniesienie aportem do spółki ze 100% udziałem Gminy zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jest możliwe odliczenie podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją wyżej opisanego projektu współfinansowanego ze środków europejskich (EFRR).

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą związane z wykonywaniem przez wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Przekazanie w pierwszym okresie funkcjonowania (po wybudowaniu obiektu i podjęciu pierwszej działalności operacyjnej) majątku w trwały zarząd jednostce organizacyjnej gminy - jednostce budżetowej A. jest czynnością mającą charakter inny niż cywilnoprawny. Przekazanie nieruchomości (nowoczesny obiekt biurowo-produkcyjny), stanowiącej przedmiot własności jednostki samorządu terytorialnego - Wnioskodawcy w trwały zarząd odpłatnie stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wyłączone jest z opodatkowania.

Jednostka ta będzie prowadziła działalność polegającą mi in. na wynajmie powierzchni użytkowych powstałych w ramach projektu. Jednostka będzie osobnym podmiotem podatku VAT, będzie wystawiała faktury VAT za wynajmowane powierzchnie oraz osiągała z tego tytułu dochody.

W zakresie przedstawionym powyżej została wydana interpretacja indywidualna nr IBPP3/443-745/14/UH z dnia 29 września 2014 r.

Zgodnie ze zmienioną koncepcją Gmina planuje docelowo (w okresie trwałości projektu) przekazanie (zbycie) obiektu aportem do spółki ze 100% udziałem Gminy Z. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czynność ta nie jest objęta przepisami ustawy o podatku od towarowi usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., nadanym art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

W rozpatrywanej sprawie należy wskazać, że charakter prawny instytucji trwałego zarządu wynika z przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 518 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 tej ustawy określa ona zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego. W myśl art. 18 nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich działalnością. Zgodnie z art. 4 pkt 9b ustawy, pod pojęciem jednostki samorządu terytorialnego w rozumieniu tej ustawy uważa się gminę, powiat lub województwo. W myśl art. 4 pkt 10 pod pojęciem jednostki organizacyjnej - należy rozumieć państwową lub samorządową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

W myśl art. 43 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, trwały zarząd jest formą prawną władania nieruchomością przez jednostkę organizacyjną.

Stosownie do art. 44 ust. 1 tej ustawy, trwały zarząd ustanawia się na czas nieoznaczony lub czas oznaczony. Stosownie do ust. 2 art. 44 ww. ustawy z wnioskiem o ustanowienie trwałego zarządu występuje jednostka organizacyjna.

Artykuł 45 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, że trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej ustanawia właściwy organ, w drodze decyzji, z zastrzeżeniem art. 60 ust. 2 oraz art. 60a ust. 3.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie Prezydent Miasta oddając jednostce budżetowej (A.) na podstawie decyzji administracyjnej w trwały zarząd ww. nieruchomość działa jako organ reprezentujący jednostkę samorządu terytorialnego w sprawach z zakresu gospodarowania mieniem samorządowym. Gospodarka nieruchomościami należy do zadań własnych gminy wymienionych w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

W związku z tym, że oddanie nieruchomości w trwały zarząd za odpłatnością jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie jest dostawą towaru należy uznać, że jest ono świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT.

Jednakże mając na uwadze ww. przepisy należy wskazać, że odpłatne przekazanie nieruchomości w trwały zarząd jest czynnością mającą charakter inny niż cywilnoprawny. Zatem przekazanie nieruchomości (nowoczesny biurowo-produkcyjny obiekt infrastruktury), stanowiącej przedmiot własności jednostki samorządu terytorialnego (Wnioskodawcy), w trwały zarząd odpłatnie stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wyłączone jest z opodatkowania.

Zatem przekazanie przez Wnioskodawcę nowoczesnego biurowo-produkcyjnego obiektu powstałego w ramach realizacji projektu pn. "..." w trwały zarząd jednostce budżetowej Gminy nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, że Gmina, nabywając towary i usługi celem realizacji inwestycji z zamiarem jej nieodpłatnego przekazania, nie nabywała ich do działalności gospodarczej i tym samym nie działała w charakterze podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 168 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia - od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić - VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika. Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

W pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

W kontekście ww. opisu zdarzenia przyszłego należy powołać również wyrok TSUE z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie C-378/02 Waterschap Zeeuws Vlaanderen. W wyroku tym TSUE stwierdził, że art. 17 szóstej dyrektywy określa moment powstania prawa do odliczenia i stanowi, że jedynie charakter, w jakim podmiot działał w chwili nabycia dobra, determinuje istnienie prawa do odliczenia. Podmiot prawa publicznego, który nabywa dobro inwestycyjne jako władza publiczna, w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy, a zatem nie działając w charakterze podatnika, i który następnie sprzedaje to dobro, działając w charakterze podatnika, nie korzysta w zakresie tej sprzedaży z prawa do dokonania korekty, na podstawie art. 20 tej dyrektywy, na potrzeby odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu tego dobra (zob. pkt 38 i 44 wyroku w sprawie C-378/02). Ponadto okoliczność, że następnie podmiot ten działał jako podatnik, nie może na podstawie art. 20 szóstej dyrektywy skutkować tym, że będzie można odliczyć podatek VAT zapłacony przez ten podmiot z tytułu transakcji dokonanych jako władza publiczna i z tego względu nieopodatkowanych (zob. pkt 40 ww. wyroku).

Oznacza to, że jeżeli w momencie nabycia towarów podmiot nie działała w charakterze podatnika VAT wtedy takiemu podmiotowi nie przysługuje w żadnym momencie prawo do odliczenia VAT naliczonego. Zgodnie bowiem z obowiązującym obecnie art. 167 dyrektywy 2006/112/WE prawo do odliczenia powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny. Późniejsza zmiana przeznaczenia takich towarów z działalności niedającej prawa do odliczenia na działalność dającą takie prawo, nie będzie skutkowała dla podatnika nabyciem prawa do odliczenia VAT. Powyższe tezy wyroku w sprawie C-378/02 zachowują aktualność również w odniesieniu do odpowiadających im przepisów dyrektywy 2006/112/WE (art. 167-168 oraz art. 184-192).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina realizowała projekt pn. "..." celem przekazana mienia w początkowym okresie funkcjonowania jednostce budżetowej w trwały zarząd (docelowo wniesienie aportem do spółki ze 100% udziałem Gminy zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy). Realizacja projektu nie ma zatem związku z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2, inwestycja jest wykonywana w ramach zadań własnych Gminy tj. w ramach czynności pozostających poza zakresem VAT. Oznacza to, że w chwili nabycia towarów i usług związanych z realizacja inwestycji Gmina nie działała w charakterze podatnika VAT.

Według art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 tej ustawy obejmuje jednak tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Tym samym, zgodnie z koncepcją przedstawioną w zdarzeniu przyszłym również przekazanie przez Wnioskodawcę majątku powstałego w wyniku realizacji projektu, jak wskazał Wnioskodawca w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 6 pkt 1 ustawy) nie będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Późniejsze wniesienie aportem do spółki ze 100% udziałem Gminy zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy nie spowoduje powstania prawa do odliczenia VAT, gdyż prawo takie powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny (art. 167 dyrektywy 2006/112/WE).

Analiza przywołanych regulacji prawnych oraz wskazanego orzecznictwa TSUE prowadzi do stwierdzenia, że Gmina nabywając towary i usługi celem budowy Parku Przemysłowo-Technologicznego z zamiarem wykorzystywania go do czynności niepodlegających opodatkowaniu, nie nabywała ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym nie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu ust. 1 tego artykułu.

Zatem skoro już na etapie realizacji inwestycji polegającej na budowie Parku Przemysłowo-Technologicznego Gmina wyłączyła ją poza regulacje objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, to nawet ewentualne późniejsze włączenie efektów tej inwestycji do działalności gospodarczej, nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług służących budowie.

W konsekwencji, dokonując zakupów towarów i usług związanych z tą inwestycją, nie spełniła przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, a tym samym nie nabyła prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest prawidłowe.

Końcowo wskazania wymaga, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga zasadności oceny czy przekazanie X stanowić będzie, zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.