IBPP3/4512-343/16-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 20 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z 23 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przeniesienia prawa do znaku - jest nieprawidłowe

* braku wpływu otrzymanej darowizny na rozliczenia podatku VAT dokonywane przez obdarowanego - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przeniesienia prawa do znaku oraz braku wpływu otrzymanej darowizny na rozliczenia podatku VAT dokonywane przez obdarowanego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 19 sierpnia 2016 r. znak: IBPP3/4512-343/16-1/MN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania (dalej: "Podatnik") jest osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawniczych na terytorium Polski pod firmą "XXX". Podatnik jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w rozumieniu przepisów UPTU oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f. Podatnik prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz ewidencję środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: "Ewidencja") i korzysta z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej z zastosowaniem liniowej stawki podatku zgodnie z art. 30C u.p.d.o.f. Działalność gospodarcza Podatnika nie jest zawieszona ani nie znajduje się w trakcie likwidacji.

Zainteresowana niebędącą stroną postępowania (dalej: "Osoba Fizyczna") jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f.

Podatnik oraz Osoba Fizyczna pozostają w związku małżeńskim oraz są objęci małżeńską wspólnością majątkową.

Osoba Fizyczna złożyła wniosek w celu rejestracji słownego znaku towarowego identyfikującego wspólne nazwisko Podatnika oraz Osoby Fizycznej (dalej: "Znak"), o którym mowa w art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410 z późn. zm., dalej "UPWP") oraz uzyskania do niego prawa ochronnego (dalej: "Prawo do Znaku") o którym mowa w art. 121 UPWP. Po dokonaniu rejestracji Prawo do Znaku zasili majątek osobisty Osoby Fizycznej, zgodnie z art. 33 pkt 9 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 2082 z późn. zm.).

Po dokonaniu rejestracji Osoba Fizyczna uzyska niezależną wycenę rzeczoznawcy majątkowego w celu ustalenia wartości rynkowej Prawa do Znaku (dalej: "Wycena"). Przewidywana wartość rynkowa Prawa do Znaku przekroczy 3.500 zł.

Następnie Osoba Fizyczna zawrze umowę darowizny z Podatnikiem, na podstawie której Prawo do Znaku zostanie nieodpłatnie przeniesione na Podatnika, do jego majątku osobistego (dalej: "Darowizna"). Umowa Darowizny będzie zawierała wskazanie wartości jej przedmiotu (tekst jedn.: Prawa do Znaku) w wysokości wynikającej z Wyceny. Umowa Darowizny zostanie zawarta w tym samym dniu w którym Osoba Fizyczna uzyska Wycenę w celu zapewnienia, że wartość Prawa do Znaku wskazana w umowie Darowizny odpowiada wartości rynkowej tego prawa na dzień dokonania Darowizny.

Podatnik będzie wykorzystywał otrzymane w drodze Darowizny Prawo do Znaku dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, wykorzystując je w szczególności jako podstawę do umacniania wizerunku biznesowego kancelarii i utrwalenia konotacji nazwiska (będącego treścią Znaku) z szeroko pojętymi usługami prawniczymi. Nabyte Prawo Do Znaku ułatwi i rozszerzy możliwości prowadzenia działań marketingowych kancelarii Podatnika w mediach, w tym w sieci Internet. Podatnik będzie wykorzystywał Prawo do Znaku w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż jeden rok.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy nieodpłatne przeniesienie Prawa do Znaku w ramach Darowizny będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2. Czy Darowizna wpłynie na rozliczenia z tytułu podatku od towarów i usług Podatnika? (pytania oznaczone we wniosku numerami 3 i 7)

Stanowisko Wnioskodawcy (w zakresie pytań oznaczonych numerami 3 i 7):

Ad. 1

Nieodpłatne przeniesienie Prawa do Znaku w drodze Darowizny nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPTU podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl ust. 2 tego samego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Darowizna Prawa do Znaku zostanie dokonana przez podmiot będący osobą fizyczną nieprowadzącą jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 UPTU. Darowizna będzie czynnością dokonaną przez Osobę Fizyczną jednorazowo, z jej majątku osobistego. Z definicji Darowizna nie przyniesie Osobie Fizycznej jakiejkolwiek korzyści finansowej.

W związku z powyższym należy uznać, że Darowizna zostanie dokonana przez Osobę Fizyczną niebędącą czynnym podatnikiem VAT, nie w wykonaniu jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a co za tym idzie, przeniesienie Prawa do Znaku w ramach Darowizny nie będzie podlegało przepisom UPTU.

Potwierdzenie powyższej argumentacji można znaleźć przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 maja 2014 r. znak ITPP4/443-154/14-4/UNr, jak również w tezach płynących z orzecznictwa sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Opolu z dnia 5 grudnia 2012 (sygn. akt I SA/Op 372/12), w którym Sąd stwierdził m.in.: "(...) nie może być mowy o działaniu w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego (osobistego), tj. takiego, który nie jest przez nią wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej i nie jest przedmiotem tej działalności (...)" oraz z orzecznictwa ETS (TSUE), np. w wyroku z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 Finanzamt Uehen v. Dieter Armbrecht, w którym Trybunał potwierdził, że transakcje dokonywane z majątku prywatnego osoby fizycznej co do zasady pozostają poza systemem opodatkowania VAT.

Ad. 2

Darowizna nie wpłynie na rozliczenia z tytułu podatku od towarów i usług Podatnika (tekst jedn.:będzie dla niego czynnością neutralny).

Podatnik wskazuje, że w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego, nie istnieje nagruncie przepisów o VAT norma, która obligowałaby go do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania Darowizny. W związku z tym Podatnik nie wykaże w prowadzonej przez siebie ewidencji dla celów VAT podatku należnego z tytułu otrzymania Darowizny.

Jednocześnie Podatnik nie obniży podatku należnego o jakąkolwiek kwotę podatku naliczonego z tytułu otrzymania Darowizny. Podatnik pragnie podkreślić, że w świetle uzasadnienia do pytania oznaczonego nr 3 Osoba Fizyczna dokona Darowizny nie będąc podatnikiem VAT czynnym i nie w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem z tytułu dokonanie tej czynności Podatnik nic otrzyma od darczyńcy faktury VAT, której otrzymanie

jest jednym z koniecznych warunków dla dokonania ewentualnego obniżenia podatku należnego o wartość podatku naliczonego wskazanego na tej fakturze. Powyższa konkluzja pozostaje poprawna nawet w przypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 3 (tekst jedn.: uznania Osoby Fizycznej za podatnika VAT czynnego z tytułu dokonania Darowizny). Wynika to z faktu, że podstawową zasadą systemową podatku od towarów i usług jest jego neutralność dla podatnika (podatek obciąża finalnego odbiorcę - konsumenta). Jak wynika z orzecznictwa TSUE (np. w sprawie C-438/09 z dnia 22 grudnia 2010 r.) ustanowiony system odliczeń w VAT ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT podlegającego zapłacie lub uiszczonego w ramach jego całej działalności gospodarczej (pkt 24), W przypadku czynności nieodpłatnych, w przypadku, gdy podlegają one opodatkowaniu VAT, do zapłaty podatku jest zobowiązany dostawca towaru łub świadczący usługę (darczyńca). Obdarowany nie ponosi w tym przypadku żadnych kosztów, w tym nie ponosi ciężaru tego podatku, nie ma zatem podstaw do odliczania przez niego ewentualnej kwoty VAT rozliczonego przez darczyńcę (odliczenie VAT stanowiłoby dla obdarowanego nieuzasadnioną korzyść). Umożliwienie w takich przypadkach obdarowanemu podatnikowi odliczenia podatku uiszczonego przez podatnika - darczyńcę byłoby sprzeczne z zasadami konstrukcyjnymi podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przeniesienia prawa do znaku - jest nieprawidłowe

* braku wpływu otrzymanej darowizny na rozliczenia podatku VAT dokonywane przez obdarowanego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Określeniem "usługi" w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy czym stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

W ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa/działalności gospodarczej.

Jeżeli więc nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Ponadto należy wskazać, że główną kwestią dla zastosowania przywołanego powyżej przepisu art. 8 ust. 2 ustawy jest ustalenie także czy w omawianej sytuacji występuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Takie podejście znajduje potwierdzenie w opinii Rzecznika Generalnego z dnia 23 października 2008 r. w sprawie C-371/07, w punkcie 40 ww. opinii, który stwierdził, że " (...) możliwość odliczenia podatku naliczonego stanowi wyraźną przesłanką jedynie dla zastosowania art. 5 ust. 6 lub art. 6 ust. 2 lit. a), jednakże sądzę, że w art. 6 ust. 2 lit. b ma charakter bezwzględnie dorozumiany. Nie ma w tym przypadku charakteru wyraźnego zasadniczo z uwagi na to, że przepis ten odnosi się głównie do usług świadczonych przez pracowników, a koszty pracowników (w formie wynagrodzenia) nie są obciążone podatkiem VAT. Jednakże w przypadku, gdy kompleksowa dostawa winna być sklasyfikowana, jako dostawa usług, wykorzystane towary zazwyczaj będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawą opodatkowania w odniesieniu do wszystkich transakcji wymienionych w art. 6 ust. 2 stanowi: "suma wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie usług" (art. 11 część A ust. 1 lit. c) ). Objęcie tą podstawą opodatkowania kosztu dostaw, od których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu, byłoby sprzeczne nie tylko z systematyką art. 5 ust. 6 i art. 6 ust. 2 w całości, ale również z fundamentalną zasadą neutralności podatku VAT dla podatników."

Mając, zatem na uwadze powyższe uznać należy, że w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkiego innego nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wówczas zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Ponadto nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z art. 15 ust. 2 ustawy wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z okoliczności sprawy Zainteresowana niebędącą stroną postępowania jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Osoba Fizyczna złożyła wniosek w celu rejestracji słownego znaku towarowego identyfikującego wspólne nazwisko Podatnika oraz Osoby Fizycznej oraz uzyskania do niego prawa ochronnego. Po dokonaniu rejestracji Prawo do Znaku zasili majątek osobisty Osoby Fizycznej. Po dokonaniu rejestracji Osoba Fizyczna uzyska niezależną wycenę rzeczoznawcy majątkowego w celu ustalenia wartości rynkowej Prawa do Znaku. Następnie Osoba Fizyczna zawrze umowę darowizny z Podatnikiem, na podstawie której Prawo do Znaku zostanie nieodpłatnie przeniesione na Podatnika, do jego majątku osobistego. Podatnik będzie wykorzystywał otrzymane w drodze Darowizny Prawo do Znaku dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, wykorzystując je w szczególności, jako podstawę do umacniania wizerunku biznesowego kancelarii i utrwalenia konotacji nazwiska (będącego treścią Znaku) z szeroko pojętymi usługami prawniczymi. Nabyte Prawo Do Znaku ułatwi i rozszerzy możliwości prowadzenia działań marketingowych kancelarii Podatnika w mediach, w tym w sieci Internet. Podatnik będzie wykorzystywał Prawo do Znaku w prowadzonej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż jeden rok.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy czynność darowizny Znaku towarowego na rzecz Podatnika będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Należy, więc przyjąć, że przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, dokonywane przez podatnika, w przypadku spełnienia przesłanek wskazanych w art. 8 ust. 2 ustawy, traktowane jest, jako czynność odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania w formie darowizny Znaku towarowego wskazać należy na przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.:Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.). Zgodnie z treścią art. 120 ust. 1 ww. ustawy, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 120 ust. 2 cyt. ustawy, znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy - Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ww. ustawy, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 2 cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 153 ust. 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej, prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone, w drodze decyzji, dla wszystkich lub części towarów, na kolejne okresy dziesięcioletnie.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym, o określonej przepisami ustawy - Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej. Znakiem towarowym są wszelkie znaki, oznaczenia, symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową.

Znak towarowy oznacza pochodzenie, gdy wskazuje, że opatrzone tym znakiem towary lub usługi pochodzą z tego samego źródła (gwarantującego i kontrolującego ich jakość). Funkcja jakościowa znaku towarowego polega na informowaniu przez znak, że wszystkie opatrzone nim towary lub usługi są takiej samej jakości. Funkcję reklamową wypełnia znak, jeśli zachęca on do zakupu opatrzonych tym znakiem towarów lub usług. A tak się dzieje, jeśli klienci z danym znakiem towarowym kojarzą dobrą jakość towarów lub usług lub też znak ten przyciąga uwagę klientów - wywołuje u nich pozytywne skojarzenia lub w inny sposób pozytywnie oddziaływa. Funkcję reklamową przede wszystkim realizują renomowane znaki towarowe.

Ze wskazanych na wstępie regulacji wynika, że świadczenie usług, co do zasady, jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Natomiast w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W związku z przedstawionym opisem sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, że przekazanie w formie darowizny Znaku towarowego przez Zainteresowaną na rzecz Podatnika, stanowi działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowana wystąpi w związku z realizacją tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W ocenie tut. Organu, charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem wykluczają, by mógł być on wykorzystywany na cele osobiste. Funkcje znaku towarowego, czyli oznaczanie pochodzenia, jakościowa oraz reklamowa powodują, że niemożliwym jest skuteczne realizowanie praw z niego wynikających w sferze "życia prywatnego", w oderwaniu od działalności gospodarczej. Trudno jest wskazać okoliczności, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby fizycznej. Jakkolwiek możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z nich, jednak w przypadku, kiedy dochodzi do realizacji uprawnień z nich wynikających, zawsze jest to cel zarobkowy, a nie osobisty.

Zatem w świetle powyższego, planowane przekazanie Znaku towarowego w drodze umowy darowizny nie pozwala na przyjęcie, że będziemy mieć tutaj do czynienia z majątkiem osobistym, który nie będzie nabyty w celu wykorzystania go do celów prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji czynność przekazania przez Zainteresowaną Znaku towarowego w drodze umowy darowizny na rzecz Podatnika dokonane będzie w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowana dla tych czynności będzie występowała w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy.

Jak stanowi cyt. wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika - należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

W analizowanej sprawie Zainteresowana dokona darowizny Znaku towarowego na rzecz Podatnika. Czynności te dla Zainteresowanej będą nieodpłatne, bowiem z wniosku nie wynika, aby miała otrzymać od Podatnika jakikolwiek ekwiwalent.

Odnosząc się do opisu sprawy, należy jeszcze raz podkreślić, że opodatkowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

W tym, więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez podmiot. Zatem, jeśli podjęte przez podmiot działania nie mają na celu przyniesienia korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym nie są związane z jej prowadzeniem.

W niniejszej sytuacji Zainteresowana wyzbędzie się części swojego majątku na rzecz męża - Podatnika. Podatnik otrzyma prawo do Znaku towarowego, które przysługiwało dotychczas Zainteresowanej. W zamian Zainteresowana nie otrzyma od Podatnika jakiegokolwiek świadczenia. Jak wskazano w opisie sprawy, Zainteresowana zamierza zbyć Znak towarowy w formie darowizny, a więc bez uzyskania jakichkolwiek świadczeń wzajemnych. Z uwagi na powyższe okoliczności, w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że darowizna przez Zainteresowaną Znaku Podatnikowi będzie miała wpływ na przyszłą sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Zainteresowanej, jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą, jej wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów. Tak więc, w analizowanej sprawie nie zachodzi żaden związek z działalnością gospodarczą Zainteresowanej. Na skutek darowizny Znaku towarowego na rzecz Podatnika (męża Zainteresowanej) wszelkie prawa do tego Znaku zostaną przeniesione na Podatnika. Zainteresowana nie będzie posiadała w stosunku do Znaku żadnych praw i roszczeń. Skoro Znak towarowy nie będzie własnością Zainteresowanej, to nie będzie mógł być wykorzystywany w celach prowadzenia działalności gospodarczej Zainteresowanej. W konsekwencji, przekazanie Znaku towarowego przez jego darowiznę na rzecz Podatnika będzie dokonane w celach innych niż działalność gospodarcza Zainteresowanej.

Biorąc zatem pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że dojdzie do przekazania Znaku towarowego na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością Zainteresowanej, czynności te będą stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy i będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy według stawki właściwej dla tej czynności.

Podsumowując powyższe rozważania, należy stwierdzić, że stanowisko Zainteresowanych w tej części jest nieprawidłowe.

Przechodząc do kwestii wpływu otrzymanej darowizny na dokonywane przez Podatnika rozliczenie podatku od towarów i usług, należy wskazać, że zgodnie z cyt. wcześniej przepisami art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT, co do zasady podlega dostawa towarów lub świadczenie usług.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że w ramach planowanej transakcji Podatnik ani nie dokona dostawy towarów ani nie będzie świadczył usług, gdyż Podatnik będzie w tym przypadku wyłącznie nabywcą wartości niematerialnych i prawnych (prawa do znaku), natomiast podmiotem, który dokona darowizny prawa do znaku, a tym samym podmiotem, który będzie musiał rozważyć ewentualne opodatkowanie dokonanej przez siebie czynności, będzie Zainteresowana - małżonka Podatnika.

W konsekwencji po stronie Podatnika z tytułu nabycia w drodze darowizny ww. praw nie powstanie obowiązek zapłacenia podatku od towarów i usług.

W dalszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w związku z przedmiotową transakcją wystąpi po stronie Podatnika prawo do odliczenia podatku VAT.

Wskazać należy, że w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Kwestie związane z wystawianiem faktur zawarte zostały w art. 106a-106q. Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Treść powołanych przepisów wskazuje, że ww. przepisy nie nakładają na podatników żadnych formalnych obowiązków w zakresie dokumentowania fakturami nieodpłatnego świadczenia usług opodatkowanego na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem opisana we wniosku czynność nieodpłatnego przeniesienia przez Zainteresowaną prawa do znaku towarowego, nie powinna być udokumentowana przez wystawienie faktury.

Analiza przedmiotowej sprawy wskazuje, że rozpatrywanej sprawie Podatnik nie będzie mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT w związku z planowaną transakcją. Skoro Wnioskodawca nie otrzyma faktury dokumentującej nabycie prawa do znaku towarowego, w której wskazany jest, jako nabywca to nie ma on możliwości odliczenia podatku VAT.

Z uwagi, zatem na powyższe wskazanie Podatnikowi nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z realizacją opisanej we wniosku czynności nieodpłatnego przeniesienia prawa do znaku.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanych w myśl, którego, darowizna nie wpłynie na dokonywane przez Podatnika rozliczenia podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przeniesienia prawa do znaku - jest nieprawidłowe

* braku wpływu otrzymanej darowizny na rozliczenia podatku VAT dokonywane przez obdarowanego - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.