IBPP3/4512-32/16/UH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 stycznia 2016 r. (data wpływu 15 stycznia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 15 marca 2016 r. (data wpływu 16 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "...".

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 marca 2016 r. (data wpływu 16 marca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 14 marca 2016 r. znak: IBPP3/4512-32/16/UH.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Gmina P. jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Gmina w latach od 2012 do 2013 prowadziła inwestycję pn. "...". Inwestycja polegała na przebudowie 554 m.b. będącej w bardzo złym stanie technicznym publicznej drogi gminnej - ul. N. w Ż., której zarządcą jest Gmina. Przebudowa obejmowała: roboty rozbiórkowe (odtworzenie trasy i punktów wysokościowych, zdjęcie warstwy humusu, rozbiórka elementów dróg, zabezpieczenie podziemnych sieci), roboty ziemne (wykonanie wykopów, wykonanie nasypów), odwodnienie (przebudowa kanalizacji deszczowej, regulacja studzienek urządzeń podziemnych), roboty drogowe (profilowanie, warstwy odsączające, oczyszczanie warstw konstrukcyjnych, podbudowy z kruszyw, nawierzchnie z mieszanek mineralno-bitumicznych, nawierzchnie z kostki brukowej betonowej; krawężniki betonowe, opaska chodnikowa). Inwestycja została zrealizowana zgodnie z obowiązującym prawem budowlanym i została zakończona w 2013 r. Po realizacji inwestycji Gmina nadal jest i będzie zarządcą drogi, droga jest drogą publiczną, posiada status drogi gminnej a za korzystanie z niej nie są pobierane żadne opłaty od użytkowników. Należy zatem jednoznacznie stwierdzić, że realizacja przedmiotowej inwestycji polegającej na przebudowie publicznej drogi gminnej, służy wszystkim mieszkańcom Gminy, a dzięki oddaniu do użytku mieszkańcom przebudowanej, bezpiecznej drogi gminnej, Gmina zaspokaja zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej w zakresie dostępu do dróg. W roku 2015 Gmina w odpowiedzi na ogłoszony przez Zarząd Województwa konkurs nr XXX na dofinansowanie projektów ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Poddziałania 7.1.2. Modernizacja i rozbudowa infrastruktury uzupełniającej kluczową sieć drogową, Priorytet VII. Transport Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013 złożyła wniosek o dofinansowanie przedmiotowego przedsięwzięcia inwestycyjnego obejmującego refundację poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów kwalifikowalnych. W kosztach projektu ujęty został podatek od towarów i usług w całości jako koszt kwalifikowalny i wykazany został do objęcia refundacją w ramach RPO W 2007-2013. Zgodnie z uchwałą Zarządu Województwa nr XXX z dnia 17 listopada 2015 r. złożony przez Gminę projekt został wybrany do dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach RPO W 2007-2013.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że w realizacji opisanego we wniosku projektu Wnioskodawca, (tekst jedn.: Gmina) działał w ramach działalności publicznoprawnej, w zakresie zadań własnych Gminy regulowanych przepisami ustawy o samorządzie gminnym, a nie w charakterze podatnika VAT. Towary i usługi zakupione na potrzeby realizacji projektu nie były i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zakupy dokonane w związku z realizacją projektu były udokumentowane fakturami VAT, na których jako nabywca figurował Wnioskodawca, tj. Gmina.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podatek VAT naliczony, znajdujący się w kosztach inwestycji może zostać w opisanym stanie prawnym odzyskany (odliczony) przez Wnioskodawcę, w związku z realizacją projektu.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego ze wskazanymi wydatkami poniesionymi na przebudowę publicznej drogi gminnej - ul. N. Zatem podatek VAT jest kosztem kwalifikowanym do refundacji w ramach RPO W 2007-2013.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. 2011.177.1054), zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zdefiniowano podatników jako osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 6 powołanego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

O tym co jest działalnością gospodarczą gminy, przesądza treść art. 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594). Wynika z niego, że działalnością gospodarczą gminy jest działalność w zakresie wykraczającym poza zadania o charakterze użyteczności publicznej, na którą zezwala odrębna ustawa, a także działalność w zakresie zadań o charakterze użyteczności publicznej, prowadzona w ramach przewidzianych w odrębnej ustawie, tj. w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego. Z całości unormowań zawartych w ustawie o samorządzie gminnym, w tym zwłaszcza z art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 ust. 2 można wyprowadzić wniosek, że w działalności gminy należy wyróżnić wykonywanie działań publicznych i wykraczającą poza te działania działalność gospodarczą. Na gruncie obowiązującego prawa, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług "jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy, itd. Z kolei przez wykonywanie zadań publicznych należy rozumieć te działania, które mają na celu korzyść ogółu. Istotne jest to, że gmina wykonując zadania administracji publicznej może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej. O publicznym bądź prywatnym charakterze działania gminy przesądza to, że wykonywanie zadań publicznych odbywa się na podstawie przepisów powszechnie obowiązujących i że przez te działania zaspokajane są zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej. W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie dróg gminnych należy do zadań własnych gminy. Budowa, w tym przebudowa, rozbudowa, odbudowa dróg gminnych odbywa się w ramach władztwa publicznego, a gmina wykonując zadania działa jako administracja publiczna i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że droga będąca przedmiotem projektu zgodnie z treścią art. 1 oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o drogach publicznych, stanowi publiczną drogę gminną, do której budowy i utrzymania zobowiązana jest na podstawie ustawy Gmina. Wchodzi ona bowiem w skład ogólnodostępnej infrastruktury drogowej i nie jest przez Gminę wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy, wynajmu itp.). Zatem przebudowa przedmiotowej drogi stanowiła i wykonanie celu publicznego, do realizacji którego Gmina była zobowiązana, zaś poniesione przez Gminę wydatki na realizację projektu nie będą służyły czynnościom opodatkowanym, ponieważ Gmina, będąca właścicielem i zarządcą drogi, nie pobiera i nie będzie pobierała żadnych opłat od użytkowników drogi.

Nieodpłatne udostępnianie drogi gminnej wszystkim użytkownikom w celu zaspokojenia ich potrzeb nie pozwala na uznanie, że jej przebudowa związana była z prowadzoną przez Gminę działalnością opodatkowaną. W przypadku bowiem realizacji celu publicznego nie można mówić o ostatecznym ich wykorzystaniu do działalności opodatkowanej Gminy, gdyż działalność ta jako publiczna, nałożona odrębnymi przepisami, wykonywana w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jednym z podstawowych warunków jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W przedmiotowej sprawie warunek ten nie został spełniony, gdyż Gmina będąca jednostką samorządu terytorialnego, realizując inwestycję wykonywała jedno z zdań własnych gminy, a towary i usługi nabywane w ramach realizacji projektu nie były i nie będą związane z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Powyższe znajduje potwierdzenie w aktualnej linii orzeczniczej sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu i Administracyjnego, która bezspornie wskazuje, że wydatki poniesione np. w związku z budową dróg gminnych nie mogą być uznane za związane z wykonywaniem przez gminę czynności opodatkowanych. (Por.m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. akt I FSK 1669/13; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2012 r., I FSK 1922/11; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2012 r., I FSK 1906/11; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 października 2011 r., sygn. akt I FSK 965/11.).

W związku z powyższym, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego ze wskazanymi wydatkami ponoszonymi na przebudowę drogi gminnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podatnikami - zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej na podstawie art. 15 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy że z dniem 1 kwietnia 2013 r. na mocy art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) ust. 2 art. 15 otrzymał brzmienie "działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

O publicznym charakterze działania gminy przesądza to, że wykonywanie zadań publicznych odbywa się na podstawie przepisów powszechnie obowiązujących i że przez te działania zaspokajane są zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1515 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Rozpatrując możliwość odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu polegającego na przebudowie publicznej drogi gminnej, należy zauważyć, że co do zasady budowa dróg publicznych, jest realizacją celu publicznego na poziomie samorządowym, a więc jako zadanie jednostek samorządu terytorialnego mające na celu zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty nie stanowi czynności związanej z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 260 z późn. zm.) w art. 2a ust. 2 wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Zarządcami dla poszczególnych kategorii dróg są:

Z treści regulacji prawnych przytoczonych na wstępie wynika, że o prawie do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizowanymi inwestycjami, decyduje sposób wykorzystania powstałego w wyniku realizacji inwestycji mienia, tj. wykorzystanie go do czynności opodatkowanych podatkiem VAT lub do czynności nieopodatkowanych.

W ocenie tut. organu, w rozpatrywanej sprawie nie zachodzi związek dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną, przede wszystkim dlatego, że co do zasady budowa dróg publicznych przez jednostki samorządu terytorialnego, jest realizacją celu publicznego na poziomie samorządowym, a więc jako zadanie jednostek samorządu terytorialnego mające na celu zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty nie stanowi czynności związanej z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Efektem planowanego przedsięwzięcia była realizacja inwestycji polegającej na przebudowie publicznej drogi gminnej, która służy wszystkim mieszkańcom Gminy, a dzięki oddaniu do użytku mieszkańcom przebudowanej, bezpiecznej drogi gminnej, Gmina zaspokaja zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej w zakresie dostępu do dróg. Po realizacji inwestycji droga jest drogą publiczną, posiada status drogi gminnej a za korzystanie z niej nie są pobierane żadne opłaty.

Należy zatem uznać, że Gmina, nabywając towary i usługi celem budowy drogi publicznej, nie będzie nabywać ich do działalności gospodarczej i tym samym nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT, zatem nie spełnia przesłanek z art. 86 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją w okresie 2012-2013 projektu pn. "...".

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zatem w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek elementu stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci ważność.

Zwrócić również należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.