IBPP3/4512-312/16-1/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z 5 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku opodatkowania czynności oddania w trwały zarząd budynku domu kultury na rzecz Gminnego Ośrodka Kultury,

* braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na modernizację i budowę nowego domu kultury, - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku opodatkowania czynności oddania w trwały zarząd budynku domu kultury na rzecz Gminnego Ośrodka Kultury,

* braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na modernizację i budowę nowego domu kultury,

* braku prawa do dokonania odliczenia podatku naliczonego poprzez korektę okresów, w których otrzymała faktury VAT dokumentujące wydatki poniesione w przeszłości na realizację.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 28 czerwca 2016 r. znak: IBPP3/4512-312/16/BJ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 5 lipca 2016 r., przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Gmina Ż. (dalej: Gmina) jest podatnikiem VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Gmina jest właścicielem budynku Gminnego Ośrodka Kultury w Ż.

W roku 2014 Gmina rozpoczęła inwestycję polegającą na modernizacji istniejącego Domu Kultury wraz z budową nowego budynku dla działań w sferze kultury w Ż. W 2015 r. inwestycja została zakończona (dokument OT z października 2015 r.). Łączna wartość inwestycji przekroczyła 15.000 PLN i wyniosła 4.016.782,00 zł.

Gmina finansowała inwestycję ze środków własnych oraz dotacji z budżetu UE w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013. Faktury dokumentujące wydatki wystawione zostały z podaniem danych Gminy.

Gmina przystąpiła do przedmiotowej inwestycji z zamiarem jej odpłatnego udostępnienia na rzecz instytucji kultury - Gminnego Ośrodka Kultury w Ż. (dalej: GOK) w formie trwałego zarządu.

Do chwili obecnej budynek nie został przekazany, ponieważ Gmina w pierwszej kolejności chciała uzyskać zgodę Zarządu Województwa - Instytucji Zarządzającej RPO WP na przeniesienia prawa. Do uzyskania przedmiotowej zgody Gmina jest zobligowana na podstawie łączącej ją z Zarządem Województwa - RPO umowy dotacji. Bez indywidualnej interpretacji, Zarząd Województwa nie rozpatrzy wniosku o przeniesienie prawa - trwały zarząd budynku do GOK.

W związku z powyższym Gmina pragnie potwierdzić w drodze niniejszej interpretacji skutki przeniesienia prawa - trwały zarząd budynku na rzecz GOK.

Przed rozpoczęciem modernizacji, zdarzało się że budynek GOK wykorzystywany był do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Gmina wynajmowała lokal w budynku podmiotom zewnętrznym, wystawiała faktury VAT i ujmowała je w deklaracjach VAT w poszczególnych okresach rozliczeniowych. Gmina nie odliczała do tej pory podatku VAT wynikającego z zakupów związanych z funkcjonowaniem budynku GOK. Korzystając z uprawnień przewidzianych przepisami Ordynacji podatkowej, w zakresie mocy ochronnej interpretacji indywidualnej: (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), Gmina podjęła decyzję o tym, iż wystąpi do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej, gdyż jej jest ona niezbędnym załącznikiem do składanego w Urzędzie Marszałkowskim wniosku o przeniesienie prawa, tj. przekazanie budynku w trwały zarząd do GOK. Do chwili rozpoczęcia modernizacji budynek wykorzystywany był przez GOK na podstawie umowy użyczenia. Umowa została wypowiedziana i od chwili oddania do użytkowania (po modernizacji) budynek jest bezumownie wykorzystywany za zgodą Gminy przez GOK, zgodnie z jego statutowym przeznaczeniem. Po uzyskaniu zgody ze strony RPO na przeniesienie prawa, tj. trwały zarząd, Gmina obciąży GOK należną opłatę za trwały zarząd.

GOK nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W okresie prowadzonej modernizacji i budowie budynku domu kultury, budynek wyłączony był z eksploatacji i ani Gmina, ani GOK nie wykorzystywał go do wykonywania jakiejkolwiek działalności.

1. Gmina przekaże w trwały zarząd budynek domu kultury na rzecz GOK po uzyskaniu zgody od Zarządu Województwa - Instytucji Zarządzającej RPO WP na przeniesienie prawa.

2. Gminny Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury.

3. Gmina w rozliczeniach w zakresie podatku VAT nie uwzględniała rozliczeń podatkowych GOK-u. GOK nie jest czynnym podatnikiem i nie dokonuje rozliczeń VAT z US.

4. Budynek domu kultury w Ż. przed jego modernizacją i rozbudową użytkowany był przez instytucję kultury GOK na podstawie umowy użyczenia z 1996 r. Użyczenie było bezpłatne. W chwili rozpoczęcia modernizacji, umowa została wypowiedziana, tj. z datą 1 lipca 2014 r. Bez zgody Instytucji Zarządzającej RPO gmina nie może przekazać obiektu na rzecz GOK. Po zakończeniu inwestycji, oddaniu jej do użytkowania i przyjęciu na środek trwały, budynek od dnia 1 listopada 2015 r. wykorzystywany jest do działalności statutowej instytucji kultury - GOK bezumownie i bezpłatnie.

5. Z chwilą przekazania budynku w trwały zarząd na rzecz GOK, do upływu terminu trwałości projektu tj. do 2022 r. towary i usługi związane z przedmiotową inwestycją wykorzystywane będą do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

6. Pierwszego zakupu usługi związanego realizacją inwestycji dokonano w 2013 r., faktura z dnia 29 listopada 2013 r. na aktualizację studium wykonalności. Ostatnia faktura z dnia 26 sierpnia 2015 r. za promocje inwestycji.

7. Z chwilą wprowadzenia centralizacji w zakresie VAT GOK będzie odrębnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy opłata za trwały zarząd budynku domu kultury podlega opodatkowaniu VAT?

2. Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na modernizację i budowę nowego domu kultury?

3. Czy w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 2., Gmina będzie miała prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego poprzez korektę okresów, w których otrzymała faktury VAT dokumentujące wydatki poniesione w przeszłości na realizację inwestycji?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w piśmie z 5 lipca 2016 r.):

Ad. 1. Opłata za trwały zarząd nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - opodatkowaniem od towarów i usług podlega dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się zgodnie z art. 8 ust. 1, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 wyżej cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 cyt. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Odpłatne przekazanie przez Gminę budynku na rzecz GOK w trwały zarząd w oparciu o przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami jest czynnością o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, więc Gmina nie będzie uznana za podatnika podatku VAT.

Ad. 2. Gminie nie przysługuje prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego, wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na modernizację i budowę domu kultury.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Z treści powyższego zapisu wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego i stanu faktycznego opisanego zagadnienia, Gminie nie przysługuje prawo do dokonania odliczenia podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków na modernizację i budowę domu kultury w Ż.

Ad. 3. Na podstawie przedstawionych faktów we wniosku z dnia 5 maja 2016 r. oraz powyższych uzupełnień Wnioskodawca stwierdza, iż Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację przedmiotowej inwestycji. (Art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). W związku z czym Gmina nie będzie miała prawa odliczenia tego podatku.

Jeżeli Państwa stanowisko będzie odmienne i Gminie w myśl ustawy będzie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego, to Gmina będzie miała prawo ten podatek odliczyć, ale z tego prawa nie skorzysta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu bądź tolerowaniu oraz określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami - zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Kryterium podziału stanowi zatem charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 446) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, (pkt 9 powołanego artykułu).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 cyt. ustawy). Jak stanowi art. 9 ust. 3 powołanej wyżej ustawy o samorządzie gminnym, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Działalność gmin w zakresie kultury, jako zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego, została uregulowana ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 406 z późn. zm.). Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym. Instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora (art. 14 ust. 1).

Stosownie do treści art. 27 ust. 1 powołanej ustawy instytucja kultury gospodaruje samodzielnie przydzieloną i nabytą częścią mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadami efektywności ich wykorzystania oraz zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej - pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów.

Na mocy art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami

(tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1774 z późn. zm.), do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy.

Zgodnie z art. 18 ww. ustawy, nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczenie na cele związane z ich działalnością.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, trwały zarząd jest formą prawną władania nieruchomością przez jednostkę organizacyjną.

Stosownie do art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami jednostka organizacyjna ma prawo, z zastrzeżeniem ust. 6, korzystania z nieruchomości oddanej w trwały zarząd, a w szczególności do korzystania z nieruchomości w celu prowadzenia działalności należącej do zakresu jej działania.

Zgodnie z art. 43 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomości stanowiące przedmiot własności lub przedmiot użytkowania wieczystego Skarbu Państwa oddaje się w trwały zarząd państwowej jednostce organizacyjnej, a nieruchomości stanowiące przedmiot własności lub przedmiot użytkowania wieczystego jednostki samorządu terytorialnego

- odpowiedniej samorządowej jednostce organizacyjnej, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.

Na podstawie art. 44 ust. 1 ww. ustawy, trwały zarząd ustanawia się na czas nieoznaczony lub czas oznaczony.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 i 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej ustanawia właściwy organ, w drodze decyzji, z zastrzeżeniem art. 60 ust. 2 oraz art. 60a ust. 3.

Decyzja o ustanowieniu trwałego zarządu powinna zawierać:

Wyżej przytoczone przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, na podstawie których następuje oddanie nieruchomości gminnych w odpłatny trwały zarząd ich jednostkom organizacyjnym, wskazują na inny niż cywilnoprawny charakter przekazania nieruchomości w trwały zarząd.

W komentarzu do ustawy o gospodarce nieruchomościami wskazano, że: "Trwały zarząd jest prawem niezbywalnym. Podlega ochronie prawnej i jest instytucją prawa administracyjnego powodującą powstanie stosunku prawnego pomiędzy osobą prawną prawa publicznego a jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej. Wobec powyższego Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, przyznając trwałemu zarządcy określone uprawnienia w stosunku do nieruchomości, są zobligowane uregulować prawa i obowiązki związane z gospodarowaniem mieniem publicznym. Chodzi tu przede wszystkim o zakres odpowiedzialności jednostki organizacyjnej wobec organu wykonawczego reprezentującego właściciela oraz uprawnienia tej jednostki w stosunku do posiadanej nieruchomości. Ponieważ tych stosunków nie można regulować przepisami prawa cywilnego, ustawodawca postanowił, że ustanowienie na rzecz jednostki organizacyjnej trwałego zarządu odbywać się będzie w drodze decyzji administracyjnej wydawanej przez upoważnione właściwe organy, tj. w odniesieniu do nieruchomości Skarbu Państwa - starostę, zaś jednostek samorządu terytorialnego odpowiednio wójta, burmistrza, prezydenta miasta, zarząd powiatu lub zarząd województwa. Natomiast upoważnienie ustawowe do oddania nieruchomości Skarbu Państwa w trwały zarząd na rzecz jednostek organizacyjnych wymienionych w art. 60 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy posiada wyłącznie minister właściwy do spraw administracji publicznej" ("Gospodarka nieruchomościami. Komentarz", red. dr Dariusz Pęchorzewski, Michał Horoszko C.H. Beck 2014 r. wyd. 3).

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie Wójt Gminy oddając na podstawie decyzji administracyjnej w trwały zarząd ww. budynek domu kultury, działa jako organ reprezentujący jednostkę samorządu terytorialnego w sprawach z zakresu gospodarowania mieniem samorządowym. Gospodarka nieruchomościami należy do zadań własnych gminy wymienionych w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

W związku z tym, że oddanie nieruchomości (budynku domu kultury) w trwały zarząd za odpłatnością jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu (GOK - odrębnego podatnika VAT) i nie jest dostawą towaru należy uznać, że jest ono świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT.

Jednakże mając na uwadze ww. przepisy należy wskazać, że odpłatne przekazanie nieruchomości w trwały zarząd jest czynnością mającą charakter inny niż cywilnoprawny. Przekazanie nieruchomości, stanowiącej przedmiot własności lub przedmiot użytkowania wieczystego jednostki samorządu terytorialnego, w trwały zarząd odpłatnie - w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wyłączone jest z opodatkowania.

Zatem pobierane przez Gminę opłaty roczne z tytułu oddania budynku domu kultury w trwały zarząd GOK - samorządowej instytucji kultury na podstawie decyzji administracyjnej, jest wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.

Tym samym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym opłata za trwały zarząd nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na modernizację i budowę nowego domu kultury wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1a w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z całokształtu działań Gminy związanych z zakupionymi towarami i usługami wynika, że głównym celem nabycia tych towarów i usług nie jest związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Gminy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym czynnościami opodatkowanymi przez Gminę.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że Gmina przystąpiła do przedmiotowej inwestycji z zamiarem jej odpłatnego udostępnienia na rzecz instytucji kultury - Gminnego Ośrodka Kultury w formie trwałego zarządu. Do chwili obecnej budynek nie został przekazany. W okresie prowadzonej modernizacji i budowy budynku kultury, wyłączony był z eksploatacji i ani Gmina ani GOK, nie wykorzystywał go do wykonywania jakiejkolwiek działalności. Po zakończeniu inwestycji, oddaniu jej do użytkowania i przyjęciu jej na środek trwały, budynek od dnia 1 listopada 2015 r. wykorzystywany jest do działalności statutowej instytucji kultury - GOK bezumownie i bezpłatnie. Z chwilą przekazania budynku w trwały zarząd na rzecz GOK, do upływu terminu trwałości projektu tj. do 2022 r. towary i usługi związane z przedmiotową inwestycją wykorzystywane będą do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT z wydatków poniesionych w związku z realizacją opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego, w pierwszej kolejności podkreślić należy, że - jak wskazano powyżej - warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zrealizowanie tego prawa możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako "podatnicy VAT czynni" przez złożenie deklaracji VAT.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

W kontekście omawianej sprawy, należy również zwrócić uwagę na wyrok TSUE z 2 czerwca 2005 r. w sprawie C-378/02 Waterschap Zeeuws Vlaanderen. W wyroku tym TSUE stwierdził, że art. 17 szóstej dyrektywy określa moment powstania prawa do odliczenia i stanowi, że jedynie charakter, w jakim podmiot działał w chwili nabycia dobra, determinuje istnienie prawa do odliczenia. Podmiot prawa publicznego, który nabywa dobro inwestycyjne jako władza publiczna, w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy, a zatem nie działając w charakterze podatnika, i który następnie sprzedaje to dobro, działając w charakterze podatnika, nie korzysta w zakresie tej sprzedaży z prawa do dokonania korekty, na podstawie art. 20 tej dyrektywy, na potrzeby odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tego dobra (zob. pkt 38 i 44 wyroku w sprawie C-378/02). Ponadto okoliczność, że następnie podmiot ten działał jako podatnik, nie może na podstawie art. 20 szóstej dyrektywy skutkować tym, że będzie można odliczyć podatek naliczony zapłacony przez ten podmiot z tytułu transakcji dokonanych jako władza publiczna i z tego względu nieopodatkowanych (zob. pkt 40 ww. wyroku). Oznacza to, że jeżeli w momencie nabycia towarów podmiot nie działał w charakterze podatnika wtedy takiemu podmiotowi nie przysługuje w żadnym momencie prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie bowiem z obowiązującym obecnie art. 167 Dyrektywy 2006/112/WE prawo do odliczenia powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny. Późniejsza zmiana przeznaczenia takich towarów z działalności niedającej prawa do odliczenia na działalność dającą takie prawo, nie będzie skutkowała dla podatnika nabyciem prawa do odliczenia VAT. Powyższe tezy wyroku w sprawie C-378/02 zachowują aktualność również w odniesieniu do odpowiadających im przepisów Dyrektywy 2006/112/WE (art. 167-168 oraz art. 184-192).

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej przepisy, w tym art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca przystępując do realizacji zadania inwestycyjnego zamierzał wykorzystywać budynek domu kultury do czynności niepodlegających opodatkowaniu - oddanie w odpłatny trwały zarząd - to nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych towarów i usług związanych z tą inwestycją. Nie zostają bowiem spełnione podstawowe warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabywane towary i usługi w związku z realizacją inwestycji tj. nie wystąpi związek zakupów dokonanych w ramach przedmiotowego zadania inwestycyjnego z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, jak bowiem wyjaśniono w niniejszej interpretacji w odpowiedzi na pytanie pierwsze opłaty z tytułu oddania budynku domu kultury w trwały zarząd są wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym Gminie nie przysługuje prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego, wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki poniesione na modernizację i budowę domu kultury, jest prawidłowe.

W związku z udzieleniem negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, pytanie nr 3 o treści: "W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2: Czy Gmina będzie miała prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego poprzez korektę okresów, w których otrzymała faktury VAT dokumentujące wydatki poniesione w przeszłości na realizację inwestycji", stało się bezprzedmiotowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.