IBPP3/4512-169/16/SR - Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT potwierdzających poniesione wydatki dotyczące zadania inwestycyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 lutego 2016 r. (data wpływu 9 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło do Organu 31 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT potwierdzających poniesione wydatki dotyczące zadania inwestycyjnego pn. "..." przez dokonanie korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których wystąpiło prawo do takiego odliczenia - jest prawidłowe.

W dniu 9 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT potwierdzających poniesione wydatki dotyczące zadania inwestycyjnego pn. "..." przez dokonanie korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których wystąpiło prawo do takiego odliczenia Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło 31 maja 2016 r., będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 11 maja 2016 r. znak: IBPP3/4512-169/16/SR.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem, które wpłynęło 31 maja 2016 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

W latach 2014-2015 Gmina (Wnioskodawca) realizowała zadanie inwestycyjne pn. "...", miejsce realizacji zadania - działka w miejscowości X.

Geneza powstania tego budynku była bardzo skomplikowana, gdyż 17 stycznia 1995 r. Gmina uzyskała pozwolenie na budowę. Od tej pory budynek z różnymi przerwami był w budowie. Ponieważ był budowany tzw. systemem gospodarczym, nie prowadzono regularnie dziennika budowy, pozwolenie utraciło ważność. Budynek został wybudowany w stanie surowym nie umożliwiającym jego użytkowanie, stąd też nie był nigdy formalnie dopuszczony do użytkowania.

W celu zalegalizowania budowy, jak również adaptacji całości obiektu wraz z zagospodarowaniem terenu (pod potrzeby Centrum Kulturalnego Wsi X) w dniu 1 października 2013 r. podpisano umowę z projektantami (umowa o dzieło z dnia 1 października 2013 r.) na doprowadzenie istniejącej budowli do użytkowania oraz opracowanie dokumentacji projektowej na potrzeby Centrum Kulturalnego Wsi.

Decyzją z dnia 11 kwietnia 2014 r. uzyskano pozwolenie na użytkowanie istniejącego budynku, jednak nikt z tego budynku formalnie nie korzystał, gdyż równocześnie pozyskano środki zewnętrzne na pełną przebudowę i adaptację na potrzeby Centrum Kulturalnego i rozpoczęła się w sensie budowlanym przebudowa istniejącego budynku w oparciu o nową dokumentację budowlaną objętą pozwoleniem na budowę z dnia 23 maja 2014 r. Ostateczną decyzję na użytkowanie w istniejącej formie uzyskano w dniu 28 stycznia 2015 r. decyzja. Po wyposażeniu budynku (przykładowo zakupiono wyposażenie pomieszczenia kuchennego), przekazano w dzierżawę Gminnemu Centrum Kultury i Czytelnictwa na potrzeby prowadzenia działalności.

Zadanie inwestycyjne pn. "...", miejsce realizacji zadania - działka w miejscowości X, jest zadaniem przyjętym do realizacji na podstawie uchwały Rady Miejskiej z dnia 24 lipca 2014 r. Po zakończeniu wytworzony środek trwały został wydzierżawiony dla Gminnego Centrum Kultury i Czytelnictwa (pierwszy i jedyny użytkownik budynku), które jest jednostką organizacyjną Gminy - jednostka kultury. GCKiCz realizuje w tym obiekcie następujące zadania zlecone przez Gminę:

* prowadzenie edukacji kulturalnej i artystycznej wśród dzieci i młodzieży;

* organizowanie różnorodnych form edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę;

* promowanie szeroko rozumianej kultury;

* prowadzenie działalności promocyjnej i wydawniczej;

* organizowanie imprez kulturalnych, artystycznych, rekreacyjnych o zasięgu lokalnym i krajowym; itp.

Umowa dzierżawy została zawarta w dniu 31 sierpnia 2015 r. na okres 3 miesięcy oraz uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 października 2015 r. wyrażona została zgoda na wydzierżawienie tej nieruchomości dotychczasowemu dzierżawcy w drodze bez przetargowej na okres 30 lat. Na mocy umów dzierżawy czynsz dzierżawny wynosi... zł + VAT według stawki 23%, koszty przeprowadzania napraw i remontów są ponoszone przez Wydzierżawiającego celem zapewnienia nienaruszalności obiektu. Bieżące wydatki związane z użytkowaniem obiektu tj. zużycie wody, gazu, prądu, wywóz nieczystości są refakturowane na dzierżawcę na podstawie § 4 ust. 2 umowy dzierżawy z dnia 31 sierpnia 2015 r.

Zakupione wyposażenie do tego obiektu jest wykorzystywane w realizacji ww. zadań np.:

* wynajem pomieszczeń wraz z udostępnieniem wyposażenia na przyjęcia okolicznościowe np. wesela, komunie itp. dla mieszkańców Gminy;

* wynajem pomieszczeń wraz z udostępnieniem wyposażenia dla Stowarzyszeń i podmiotów gospodarczych na spotkania, imprezy okolicznościowe, zebrania itp. (np. dla Chóru działającego na terenie Gminy);

* prowadzenie różnego rodzaju warsztatów dla dzieci, młodzieży i mieszkańców Gminy z wykorzystaniem zakupionego wyposażenia.

Dodatkowo w budynku Domu Wiejskiego będzie mieścić się Muzeum poświęcone X.Y. - obecnie gromadzone są eksponaty do muzeum, wstęp będzie miał charakter biletowany.

Wnioskodawca wyjaśnił, że w opisie sprawy (wniosek ORD-IN str. 4 akapit 2 i kolejne) szczegółowo został opisany proces budowy budynku mając na celu wykazanie, iż przeznaczenie go do działalności gospodarczej w postaci sprzedaży opodatkowanej nastąpiło po raz pierwszy na rzecz Gminnego Centrum Kultury i Czytelnictwa, nigdy wcześniej - mimo długiego procesu inwestycyjnego - budynek nie służył innym celom jak tylko odpłatnej dzierżawie.

1) Gminne Centrum Kultury i Czytelnictwa jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

2) Przystępując do realizacji inwestycji przebudowy budynku Gmina działała z bezpośrednim zamiarem wykorzystania jej do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w postaci odpłatnej dzierżawy całości przebudowanego obiektu na rzecz Gminnego Centrum Kultury i Czytelnictwa.

3) Decyzja o podjęciu realizacji tego zadania inwestycyjnego została podjęta na podstawie Uchwały Rady Miejskiej w dniu 24 lipca 2014 r. Zgodnie z tą uchwałą Gmina zmieniła plan przychodów i rozchodów za rok 2014 uwzględniając w nim realizację tego zadania inwestycyjnego.

4) Gmina nie dysponuje żadnym dokumentem, z którego wynika przeznaczenie do celu działalności gospodarczej przebudowanego budynku w dzierżawę, jednakże taka była już wówczas wola i taki był zamiar, który został zrealizowany poprzez oddanie całego obiektu w dzierżawę na rzecz Gminnego Centrum Kultury i Czytelnictwa, co więcej, podpisując umowę o przyznanie pomocy (pkt 5 wyjaśnienia) Gmina miała świadomość nie kwalifikowalności podatku VAT z uwagi na możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego poprzez wykorzystanie inwestycji do działalności gospodarczej.

5) Na realizację zadania inwestycyjnego Gmina zawarła w dniu 4 lipca 2014 r. umowę o przyznanie pomocy w ramach działania 413 "Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju" w dniu 4 lipca 2014 r. z Samorządem Województwa na realizację zadania "...". Miejscem realizacji zadania jest działka w miejscowości X. Do umowy zostały sporządzone aneksy w dniach 18 sierpnia 2014 r. oraz 15 grudnia 2014 r., w których ustalono wyłącznie terminy przedłożenia dokumentów potwierdzających wykonanie zadania i ostateczne rozliczenia inwestycji. Dofinansowanie inwestycji - zgodnie z postanowieniami umowy - nie przekroczyło 80% poniesionych wydatków kwalifikowanych operacji. W umowie o przyznanie pomocy VAT nie był kosztem kwalifikowanym.

W ramach wymienionej umowy wykonano: roboty rozbiórkowe, roboty budowlane (roboty murowe, elementy betonowe konstrukcyjne, stolarka drzwiowa, tynki ścian i sufitów, okładziny z płyt gipsowo kartonowych, licowanie ścian płytkami, roboty malarskie, podłogi i posadzki, docieplenie ścian, docieplenie stropu pod parterem), roboty instalacyjne (instalacja gazowa, rurociągi, grzejniki, kocioł gazowy z wyposażeniem, kanalizacja sanitarna, instalacja wodociągowa, instalacja wentylacji, instalacja elektryczna, instalacja niskoprądowa), zagospodarowanie terenu (parking i droga dojazdowa, nawierzchnia utwardzona, wyposażenie małej architektury), montaż tablicy informacyjnej, nadzór inwestorski, przygotowanie dokumentacji technicznej.

Składając wniosek o udzielenie pomocy Gmina miała świadomość nie kwalifikowalności podatku w tym projekcie kierując się Krajowymi Wytycznymi Ministra Rozwoju Regionalnego. Podatek naliczony może być zaliczony do wydatków kwalifikowanych, czyli tych, które podlegają częściowej refundacji, jeśli beneficjent nie ma możliwości jego odzyskania. Wynika to z przepisów unijnych, a ściślej rzecz ujmując, z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady 1080/2006/WE w sprawie EFRR (...). W świetle art. 7 ust. 1 lit. d tego rozporządzenia, VAT podlegający zwrotowi nie jest kwalifikowalny w ramach projektu współfinansowanego z EFRR. Przepis ten należy interpretować w oparciu o zapisy Krajowych wytycznych Ministra Rozwoju Regionalnego dotyczących kwalifikowania wydatków w ramach funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności w okresie programowania 2007-2013. Do nich są dostosowane poszczególne wytyczne dotyczące kwalifikowalności wydatków w ramach programów operacyjnych na lata 2007-2013 (np. PO IG, POliŚ, RPO). Wynika z nich, że VAT może być wydatkiem kwalifikowalnym tylko wtedy, gdy został rzeczywiście i ostatecznie poniesiony przez beneficjenta. Natomiast VAT podlegający odzyskaniu zgodnie z ustawą o VAT nie będzie uważany za kwalifikowalny, nawet jeśli nie został faktycznie odzyskany przez beneficjenta, a jedynie zaistniała taka możliwość - wskazana w przepisach prawa.

6) Gmina w dniu 1 października 2013 r. podpisała umowę z firmą na opracowanie dokumentacji projektowej przebudowy budynku na potrzeby Centrum Kulturalnego Wsi w celu pozyskania pomocy na realizację inwestycji. Gmina dokonała odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT z dnia 5 grudnia 2013 r. za projekt budowlany przebudowy budynku domu wiejskiego: wartość netto... zł VAT... zł wartość brutto... zł. Pozwolenie na przebudowę w oparciu o sporządzoną dokumentację projektową uzyskano w dniu 23 maja 2014 r. znak:.

W związku z odliczonym wydatkiem Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego przeprowadził w dniu 5 lutego 2015 r. czynności sprawdzające w zakresie prawidłowości złożonej korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2013 r., w której odliczono ww. fakturę. W trakcie czynności sprawdzających zostało złożone na piśmie w formie załącznika do protokołu oświadczenie Burmistrza Gminy o przeznaczeniu budynku do czynności opodatkowanych w formie odpłatnej dzierżawy na rzecz Gminnego Centrum Kultury i Czytelnictwa po zakończeniu całości inwestycji. Gmina otrzymała zwrot podatku naliczonego zawartego w wymienionej powyżej fakturze VAT.

Innych wydatków związanych z tą inwestycją nie odliczono. Przyczyną zaniechania dalszego odliczania wydatków były liczne wątpliwości ze strony Gminy co do prawa do odliczenia z uwagi na niejednolitą linię interpretacyjną organów podatkowych i po zakończeniu całości inwestycji oraz jej ostatecznym rozliczeniu z Samorządem Województwa postanowiono o wystąpieniu w tym zakresie o interpretację indywidulaną.

7) Oddanie do użytkowania przedmiotowego budynku nastąpiło w dniu 28 stycznia 2015 r. jednakże po tym dniu Gmina dokonywała zakupów wyposażenia budynku w postaci zakupów: wyposażenia kuchni: chłodziarka, kuchnia, kuchenka mikrofalowa, naczynia kuchenne, farby do malowania ścian, wykonanie przyłącza do sieci gazowej celem realizacji przez wydzierżawiającego w tym obiekcie następujących zadań zleconych przez Gminę:

* prowadzenie edukacji kulturalnej i artystycznej wśród dzieci i młodzieży;

* organizowanie różnorodnych form edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę;

* promowanie szeroko rozumianej kultury;

* prowadzenie działalności promocyjnej i wydawniczej;

* organizowanie imprez kulturalnych, artystycznych, rekreacyjnych o zasięgu lokalnym i krajowym;

* wynajem pomieszczeń wraz z udostępnieniem wyposażenia na przyjęcia okolicznościowe np. wesela, komunie itp. dla mieszkańców Gminy;

* wynajem pomieszczeń wraz z udostępnieniem wyposażenia dla Stowarzyszeń i podmiotów gospodarczych na spotkania, imprezy okolicznościowe, zebrania itp. (np. dla Chóru działającego na terenie Gminy);

* prowadzenie różnego rodzaju warsztatów dla dzieci, młodzieży i mieszkańców Gminy z wykorzystaniem zakupionego wyposażenia.

Po kompleksowym wyposażeniu budynku w dniu 31 sierpnia 2015 r. Gmina zawarła umowę dzierżawy całej nieruchomości z Gminnym Centrum Kultury i Czytelnictwa na okres 3 miesięcy a następnie na podstawie uchwały Rady Miejskiej z dnia 29 października 2015 r. Gmina wydzierżawiła całą nieruchomość dotychczasowemu dzierżawcy w trybie bezprzetargowym na okres 30 lat.

8) Wszystkie poniesione wydatki do dnia oddania obiektu do użytkowania stanowią wydatki na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o podatku od towarów i usług.

9) Gmina w całości wydzierżawiła budynek dla Gminnego Centrum Kultury i Czytelnictwa, tak więc sprzedaż biletów wstępu do Muzeum, które w przyszłości będzie tam utworzone, rozliczać będzie dzierżawca tj. Gminne Centrum Kultury i Czytelnictwa.

Na wszystkich fakturach VAT dokumentujących nabycie towarów i usług w ramach ww. inwestycji i wyposażenia budynku Gmina figuruje jako nabywca towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w piśmie z 31 maja 2016 r.):

Czy zawarcie umowy dzierżawy całego obiektu wraz z wyposażeniem daje Gminie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT potwierdzających poniesione na ten cel wydatki (opisane w pkt 5 akapit 2 oraz pkt 7) poprzez korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których było prawo do takiego odliczenia.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina stoi na stanowisku, iż posiada pełne prawo do odliczenia całości wydatków związanych z realizowaną inwestycją wynikające z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż poniesione na ten cel wydatki służą w całości sprzedaży opodatkowanej; w związku z faktem, iż nie zostały wydatki te odliczone w deklaracjach za okresy, w których było do tego prawo Gmina ma prawo złożyć korekty deklaracji VAT-7 w trybie art. 86 ust. 13 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

(tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z zapisem art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny

(tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu. A zatem, umówiony pomiędzy stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy (pobierania pożytków) i stanowi świadczenie wzajemne.

Wobec tego oddanie w ramach umowy dzierżawy, tj. czynności cywilnoprawnej innemu podmiotowi nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie dzierżawcy i tym samym stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie bowiem ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Natomiast w pozostałym zakresie występuje w charakterze organu władzy publicznej.

Z okoliczności dotyczących sprawy wynika, że w latach 2014-2015 Wnioskodawca realizował zadanie inwestycyjne pn. "...", miejsce realizacji zadania - działka w miejscowości X. Decyzja o podjęciu realizacji tego zadania inwestycyjnego została podjęta w dniu 24 lipca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że przystępując do realizacji inwestycji przebudowy budynku działał z bezpośrednim zamiarem wykorzystania jej do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w postaci odpłatnej dzierżawy całości przebudowanego obiektu na rzecz Gminnego Centrum Kultury i Czytelnictwa. Potwierdzenie tego stanowi fakt, że w dniu 4 lipca 2014 r. Wnioskodawca zawarł umowę o przyznanie pomocy na realizację ww. zadania, zgodnie z której postanowieniami dofinansowanie inwestycji nie przekroczyło 80% poniesionych wydatków kwalifikowanych operacji. W umowie o przyznanie pomocy VAT nie był kosztem kwalifikowanym. W ramach wymienionej umowy wykonano: roboty rozbiórkowe, roboty budowlane (roboty murowe, elementy betonowe konstrukcyjne, stolarka drzwiowa, tynki ścian i sufitów, okładziny z płyt gipsowo kartonowych, licowanie ścian płytkami, roboty malarskie, podłogi i posadzki, docieplenie ścian, docieplenie stropu pod parterem), roboty instalacyjne (instalacja gazowa, rurociągi, grzejniki, kocioł gazowy z wyposażeniem, kanalizacja sanitarna, instalacja wodociągowa, instalacja wentylacji, instalacja elektryczna, instalacja niskoprądowa), zagospodarowanie terenu (parking i droga dojazdowa, nawierzchnia utwardzona, wyposażenie małej architektury), montaż tablicy informacyjnej, nadzór inwestorski, przygotowanie dokumentacji technicznej. Jak wynika z opisu sprawy oddanie do użytkowania przedmiotowego budynku nastąpiło w dniu 28 stycznia 2015 r., jednakże po tym dniu Wnioskodawca dokonywał zakupów wyposażenia budynku w postaci zakupów: wyposażenia kuchni: chłodziarka, kuchnia, kuchenka mikrofalowa, naczynia kuchenne, farby do malowania ścian, wykonanie przyłącza do sieci gazowej. Po kompleksowym wyposażeniu budynku w dniu 31 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy całej nieruchomości z Gminnym Centrum Kultury i Czytelnictwa. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że budynek nie służył innym celom jak tylko odpłatnej dzierżawie.

Analiza przywołanych powyżej regulacji prawnych, prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji gdy Wnioskodawca przystąpił do realizacji inwestycji z zamiarem wykorzystania jej do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, to przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług związanych z tą inwestycją. Spełniona bowiem została podstawowa pozytywna przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy związane z przedmiotową inwestycją przysługiwało Wnioskodawcy pod warunkiem nieistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 ustawy.

Jednocześnie należy zauważyć, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od początku realizacji zadania inwestycyjnego tj. "na bieżąco", na podstawie ogólnych zasad dotyczących odliczenia określonych w art. 86 ustawy. Zatem prawo do odliczenia wykazanych w stanie faktycznym zakupów Wnioskodawca mógł realizować w miesiącu otrzymania faktur lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W sytuacji gdy - jak wynika z opisu sprawy - Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku naliczonego (art. 86 ust. 10 ustawy) lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy), ma prawo dokonać korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, o czym stanowi art. 86 ust. 13 ustawy.

Odpowiadając więc na pytanie Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT potwierdzających poniesione wydatki (opisane w pkt 5 akapit 2 oraz pkt 7) przez dokonanie korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których to prawo powstało.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.