IBPP3/443-92/14/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 stycznia 2014 r. (data wpływu 28 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 15 kwietnia 2014 r. (data wpływu 18 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy zespół składników majątkowych i niemajątkowych wniesiony do nowo powstałej spółki będzie wraz z przejętymi pracownikami stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a w konsekwencji czynność wniesienia tego aportu będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług #61485; jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy zespół składników majątkowych i niemajątkowych wniesiony do nowo powstałej spółki będzie wraz z przejętymi pracownikami stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a w konsekwencji czynność wniesienia tego aportu będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 kwietnia 2014 r. (data wpływu 18 kwietnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 2 kwietnia 2014 r. nr IBPP3/443-92/14/JP.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością działającą w branży informatycznej (produkcja, wdrażanie, serwis i audyt oprogramowania, inne usługi informatyczne a także obrót sprzętem informatycznym). Spółka korzystała z wynajmowanych pomieszczeń, jednak w październiku 2013 r. oddała do użytku własny, nowo wybudowany budynek biurowy na nabytej wcześniej działce. Okazało się jednak, że aktualne potrzeby Spółki nie wymagają korzystania z całego budynku. W tej sytuacji zarząd podjął decyzję o wynajęciu części pomieszczeń. Do tej pory Spółka nie zajmowała się zarządzaniem nieruchomościami. Zaistniała sytuacja zmusiła spółkę do wykonywania czynności związanych z zarządzaniem i utrzymaniem nieruchomości. Ponieważ krąg najemców się zwiększa nie jest możliwe sprostanie tym zadaniom w ramach dotychczas istniejącej struktury Spółki przystosowanej do działalności w branży informatycznej.

W tej sytuacji Spółka zamierza wyodrębnić organizacyjnie i finansowo pion informatyczny oraz pion zarządzania nieruchomościami. Każdy z pionów będzie podlegał bezpośrednio jednemu z członków zarządu (zarząd jest dwuosobowy).

Pion informatyczny zostanie utworzony w oparciu o dotychczas istniejące jednostki organizacyjne Spółki.

Pion zarządzania nieruchomościami zostanie zaś utworzony od podstaw. W jego skład wejdą niektórzy pracownicy administracyjni a w razie potrzeby zatrudnione zostaną także nowe osoby. Wyodrębnienie finansowe nastąpi poprzez założenie odpowiednich kont analitycznych, które pozwolą określić wynik finansowy oddzielnie dla każdej z wyodrębnionych działalności (każdego pionu).

Na tej podstawie planowane jest przeprowadzenie kolejnego etapu restrukturyzacji Spółki. Obejmie on wydzielenie pionu zarządzania nieruchomościami i założenie na tej bazie nowej spółki (podział przez wydzielenie na podstawie art. 529 § 1 pkt 4 kodeksu spółek handlowych). Kapitał zakładowy nowopowstałej spółki zostanie pokryty aportem. Aport ten będzie obejmował cały pion zarządzania nieruchomościami (ruchome środki trwałe oraz wyposażenie i umowy związane z nieruchomością, a także księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie) a przede wszystkim prawo własności nieruchomości wraz z umowami najmu pomieszczeń oraz kredytem bankowym, z którego pokryta została część kosztów budowy budynku. Dojdzie też do przejęcia pracowników w trybie art. 231 Kodeksu pracy (przejście części zakładu pracy na nowego pracodawcę, tj. spółkę nowopowstałą). W zamian za wniesiony aport dotychczasowi wspólnicy spółki dzielonej obejmą udziały spółki nowopowstałej.

W spółce dzielonej pozostanie pion informatyczny. Obejmie on środki trwałe związane z działalnością informatyczną wraz z wartościami niematerialnymi i prawnymi (oprogramowaniem) należnościami i zobowiązaniami związanymi z tą działalnością, a także księgami i dokumentami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie, jak również z częścią aktywów obrotowych, w tym, w szczególności, z należnościami krótkoterminowymi, środkami pieniężnymi, innymi aktywami pieniężnymi oraz zobowiązaniami funkcjonalnie związanymi z przenoszonymi składnikami majątku. W spółce dzielonej pozostaną prawa i obowiązki wynikające z realizacji wszystkich umów związanych z działalnością informatyczną oraz odpowiedzialność za umowy już zrealizowane, w przypadku których nie upłynął jeszcze okres gwarancji. Z dniem zawiązania nowej spółki zawrze ona na zasadach rynkowych umowę najmu części budynku ze spółką dzieloną.

Spółka nowozawiązana stanie się właścicielem nieruchomości wraz z budynkiem, co będzie skutkować także tym, że będzie kontynuować wykonywanie umów dotyczących tej nieruchomości, tj. np. umów najmu czy umowy kredytu bankowego.

Ponadto, w piśmie z 15 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego wskazując, że mający być przedmiotem aportu pion zarządzania nieruchomościami jest wyodrębniony w regulaminie organizacyjnym spółki. Podlega jednemu z członków zarządu, który Kierowaniem jego bieżącą działalnością. Ponieważ działalność w zakresie zarządzania nieruchomością jest zupełnie odmienna od pozostałej działalności spółki (informatycznej), nie ma istotnych problemów z takim wyodrębnieniem. W konsekwencji nie ma istotnego problemu z finansowym wyodrębnieniem działalności obu pionów. Czynności (wydatki), związane z oboma obszarami działalności spółki mają charakter marginalny (np. zakup materiałów biurowych). Ich podział następuje w oparciu o proporcje wynikające z ilości pracowników zatrudnionych w każdym z pionów. Wyodrębnienie finansowe obu pionów znajduje swój wyraz w prowadzonych odrębnie dla każdego z nich kontach analitycznych. Dzięki temu możliwe jest ustalenie przychodów i kosztów, a w konsekwencji także wyniku finansowego każdego z pionów. Takie zorganizowanie każdego z pionów oznacza, że w istocie rzeczy działają one niezależnie od siebie, przy czym pion zarządzania nieruchomościami pełni funkcje usługowe wobec pionu informatyki poprzez zabezpieczenie pomieszczeń na jego działalność. Podkreślić jednak należy, że działalność pionu zarządzania nieruchomościami ma również charakter usługowy wobec podmiotów zewnętrznych. Takie zorganizowanie działalności pionu zarządzania nieruchomościami oznacza, że jest on zdolny do prowadzenia niezależnego działania gospodarczego. Dokonanie aportu części przedsiębiorstwa zorganizowanej w pion zarządzania nieruchomościami nie spowoduje żadnych zmian w zakresie wykorzystania nieruchomości. Jak wskazano we wniosku, spółka, do której zostanie wniesiony wskazany aport będzie świadczyć usługi najmu na rzecz tych samych najemców, a dodatkowo na rzecz spółki macierzystej, w zakresie, w jakim obecnie nieruchomość jest wykorzystywana na potrzeby działalności pionu informatyki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zespół składników majątkowych i niemajątkowych wniesiony do nowo powstałej spółki będzie wraz z przejętymi pracownikami stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. z późn. zm.), a w konsekwencji czynność wniesienia tego aportu będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 tej ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z 15 kwietnia 2014 r.):

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przepisów tej ustawy nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, że czynności, których przedmiotem jest przeniesienie własności zorganizowanej części przedsiębiorstwa są wyłączone z opodatkowania tym podatkiem. Pojęcie "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 27e tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem za zorganizowaną część przedsiębiorstwa uznaje się "organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania". Ja stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dn. 25 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 955/12 (Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych), interpretacja tego pojęcia winna nastąpić w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem normy art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 5 (8) VI Dyrektywy). Wykładni tego ostatniego przepisu dokonał Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej: ETS), m.in. w wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes (C-497/01). W orzeczeniu tym ETS stwierdził, że " (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które, łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów".

Zdaniem sądu z orzeczenia tego wynika ponadto, że - w świetle tej normy Dyrektywy - nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie ETS wypowiedział się w wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, orzekając że artykuł 5 (8) VI Dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE) należy interpretować w ten sposób, że przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów, w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.

W opinii wnioskodawcy opisany we wniosku zespól składników majątkowych i niemajątkowych wyodrębniony w ramach pionu zarządzania nieruchomościami, który ma być przedmiotem aportu do nowo zawiązanej spółki, będzie wraz z pracownikami przejętymi przez nowo zawiązaną spółkę stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czynność wniesienia tego aportu będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa - art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Pojęcie "transakcji zbycia", należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Ww. przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT natomiast stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest także wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

W ocenie tut. organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.)

Należy zauważyć, iż prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego "całości lub części majątku".

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines (publ.: "Przegląd Podatkowy" 2004/4/50, ECR 2003/11B/I-14393) Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń - innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia "przekazania całości lub części majątku", wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie tut. organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością działającą w branży informatycznej (produkcja, wdrażanie, serwis i audyt oprogramowania, inne usługi informatyczne a także obrót sprzętem informatycznym). Spółka korzystała z wynajmowanych pomieszczeń, jednak w październiku 2013 r. oddała do użytku własny, nowo wybudowany budynek biurowy na nabytej wcześniej działce. Okazało się jednak, że aktualne potrzeby Spółki nie wymagają korzystania z całego budynku. W tej sytuacji zarząd podjął decyzję o wynajęciu części pomieszczeń. Do tej pory Spółka nie zajmowała się zarządzaniem nieruchomościami. Zaistniała sytuacja zmusiła Spółkę do wykonywania czynności związanych z zarządzaniem i utrzymaniem nieruchomości. Ponieważ krąg najemców się zwiększa nie jest możliwe sprostanie tym zadaniom w ramach dotychczas istniejącej struktury Spółki przystosowanej do działalności w branży informatycznej.

Spółka zamierza wyodrębnić organizacyjnie i finansowo pion informatyczny oraz pion zarządzania nieruchomościami. Każdy z pionów będzie podlegał bezpośrednio jednemu z członków zarządu (zarząd jest dwuosobowy).

Pion zarządzania nieruchomościami zostanie utworzony od podstaw. W jego skład wejdą niektórzy pracownicy administracyjni a w razie potrzeby zatrudnione zostaną także nowe osoby.

Wyodrębnienie finansowe nastąpi przez założenie odpowiednich kont analitycznych, które pozwolą określić wynik finansowy oddzielnie dla każdej z wyodrębnionych działalności (każdego pionu). Nastąpi wydzielenie pionu zarządzania nieruchomościami i założenie na tej bazie nowej spółki. Kapitał zakładowy nowopowstałej spółki zostanie pokryty aportem. Aport ten będzie obejmował cały pion zarządzania nieruchomościami (ruchome środki trwałe oraz wyposażenie i umowy związane z nieruchomością, a także księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie) a przede wszystkim prawo własności nieruchomości wraz z umowami najmu pomieszczeń oraz kredytem bankowym, z którego pokryta została część kosztów budowy budynku. Dojdzie też do przejęcia pracowników w trybie art. 231 Kodeksu pracy (przejście części zakładu pracy na nowego pracodawcę, tj. spółkę nowopowstałą). W zamian za wniesiony aport dotychczasowi wspólnicy spółki dzielonej obejmą udziały spółki nowopowstałej. Spółka nowozawiązana stanie się właścicielem nieruchomości wraz z budynkiem, co będzie skutkować także tym, że będzie kontynuować wykonywanie umów dotyczących tej nieruchomości, tj. np. umów najmu czy umowy kredytu bankowego.

Mający być przedmiotem aportu pion zarządzania nieruchomościami jest wyodrębniony w regulaminie organizacyjnym spółki. Podlega jednemu z członków zarządu, który kieruje jego bieżącą działalnością. Ponieważ działalność w zakresie zarządzania nieruchomością jest zupełnie odmienna od pozostałej działalności spółki (informatycznej), nie ma istotnych problemów z takim wyodrębnieniem. W konsekwencji nie ma istotnego problemu z finansowym wyodrębnieniem działalności obu pionów. Czynności (wydatki), związane z oboma obszarami działalności spółki mają charakter marginalny (np. zakup materiałów biurowych). Ich podział następuje w oparciu o proporcje wynikające z ilości pracowników zatrudnionych w każdym z pionów. Wyodrębnienie finansowe obu pionów znajduje swój wyraz w prowadzonych odrębnie dla każdego z nich kontach analitycznych. Dzięki temu możliwe jest ustalenie przychodów i kosztów, a w konsekwencji także wyniku finansowego każdego z pionów. Takie zorganizowanie każdego z pionów oznacza, że w istocie rzeczy działają one niezależnie od siebie, przy czym pion zarządzania nieruchomościami pełni funkcje usługowe wobec pionu informatyki poprzez zabezpieczenie pomieszczeń na jego działalność. Działalność pionu zarządzania nieruchomościami ma również charakter usługowy wobec podmiotów zewnętrznych. Takie zorganizowanie działalności pionu zarządzania nieruchomościami oznacza, że jest on zdolny do prowadzenia niezależnego działania gospodarczego. Dokonanie aportu części przedsiębiorstwa zorganizowanej w pion zarządzania nieruchomościami nie spowoduje żadnych zmian w zakresie wykorzystania nieruchomości. Spółka, do której zostanie wniesiony wskazany aport będzie świadczyć usługi najmu na rzecz tych samych najemców, a dodatkowo na rzecz spółki macierzystej, w zakresie, w jakim obecnie nieruchomość jest wykorzystywana na potrzeby działalności pionu informatyki.

Stwierdzić zatem należy, że część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy - "pion zarządzania nieruchomościami" #61485; będąca zespołem określonych składników materialnych i niematerialnych jest wyodrębniona pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym. Bowiem jak wyżej zaznaczono wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do danej zorganizowanej części. Biorąc natomiast pod uwagę aspekt wyodrębnienia organizacyjnego i funkcjonalnego tego zespołu składników w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jest ona niewątpliwie jednostką wyodrębnioną pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym przede wszystkim ze względu na charakter działalności jakiemu służy ten zespół składników, który może samodzielnie funkcjonować w obrocie gospodarczym z kontynuacją profilu działalności jaki prowadzony był z wykorzystaniem tej części przedsiębiorstwa u Wnioskodawcy.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis sprawy do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że zespół składników materialnych i niematerialnych będący przedmiotem planowanego aportu, który będzie realizował określone zadania gospodarcze będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, gdyż jak wynika z treści wniosku, będzie odznaczał się odrębnością organizacyjną, funkcjonalną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Tym samym część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, która ma być przedmiotem planowanego do spółki jawnej aportu #61485; pion zarządzania nieruchomościami #61485; spełnia wymogi zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które zostały zawarte w art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji aport zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do spółki, stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o VAT, będzie wyłączony spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie będzie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zespól składników majątkowych i niemajątkowych wyodrębniony w ramach pionu zarządzania nieruchomościami, który ma być przedmiotem aportu do nowo zawiązanej spółki, będzie wraz z pracownikami przejętymi przez nowo zawiązaną spółkę stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czynność wniesienia tego aportu będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.